ADVERTORIAL
Πότε αλήθεια σταματάς να ψάχνεις τον δολοφόνο του παιδιού σου; Πότε και ποιος είναι ο αρμόδιος που θα πει το «Ως εδώ, φτάνει!»;
Το Three Billboards Outside Ebbing, Missouri μίλησε σε πολλές μανουλίστικες ψυχές και όχι άδικα.
Η Μίλντρεντ Χέιζ είναι μία χωρισμένη γυναίκα, μητέρα δύο παιδιών ή μάλλον πια ενός. Η κόρη της βιάστηκε και δολοφονήθηκε μερικούς μήνες πριν, με τον δολοφόνο να αγνοείται. Οι έρευνες δείχνουν να μην καρποφορούν και αυτή αισθάνεται ότι πρέπει κάτι να κάνει για να ενεργοποιήσει πάλι τον κρατικό μηχανισμό. Οπότε σκέφτεται κάτι ιδιαίτερα ευφάνταστο που θα ενοχλήσει την φιλήσυχη, πλην άνευρη, τοπική κοινωνία: νοικιάζει τρεις πινακίδες στις οποίες αναγράφονται: "Βιαζόταν ενώ πέθαινε", "Καμία σύλληψη ακόμη;" και "Πώς και έτσι, αστυνόμε Γουίλομπι;".
Η συνέχεια της ιστορίας περιέχει πολλή ένταση, πολύ πόνο και αντιδράσεις που θα φέρουν διάφορες σχέσεις στα άκρα, θα τις διαλύσουν και θα τις ξαναγεννήσουν πιο στέρεες, αληθινές και ειλικρινείς. Γιατί αλήθεια, πότε μπορεί ένας γονιός να σταματήσει να ψάχνει τη δικαίωση για το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να πάθει, που είναι να χάσει το ίδιο του το παιδί; Και μάλιστα με το τόσο βίαιο και απάνθρωπο τρόπο;
Η ταινία αυτή είναι βαθιά ανθρώπινη και για κάποιο λόγο και με κάποιο τρόπο καταφέρνει να σου γλυκαίνει εν τέλει την καρδιά. Η πρωταγωνίστρια Φράνσις ΜακΝτόρμαντ είναι πραγματικά υπέροχη, υποστηρίζοντας τα μέγιστα τη φιγούρα της Μίλντρεντ, μιας γυναίκας δύσκολης, χοντροκομμένης σε τρόπους και εκφραστικά μέσα, φαινομενικά σκληρής και σίγουρα αποφασισμένης να φτάσει μέχρι το τέλος.
Οι Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri) σε σκηνοθεσία και σενάριο του Μάρτιν Μακ Ντόνα είναι ένα έργο που αξίζει να δεις.
Καθόλου τυχαίο που σάρωσε στα βραβεία. Με επτά υποψηφιότητες στα 90α Βραβεία Όσκαρ κέρδισε σε 2 μεγάλες κατηγορίες: αυτή του Α' Γυναικείου Ρόλου με την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ να παίρνει δικαίως το αγαλματάκι σπίτι της αλλά και Β' Ανδρικού Ρόλου για τον εκπληκτικό Σαμ Ρόκγουελ.
Ακόμα καλύτερα τα πήγε στις 75ες Χρυσές Σφαίρες που κέρδισε τα βραβεία καλύτερης δραματικής ταινίας, Α' Γυναικείου Ρόλου (Φράνσις ΜακΝτόρμαντ), Β' Ανδρικού Ρόλου (Σαμ Ρόκγουελ) και σεναρίου, ενώ ήταν υποψήφια σε άλλες δύο: σκηνοθεσίας και πρωτότυπης μουσικής. Αντίστοιχα λαμπρά τα πήγε και στα BAFTA.
Συνολικά η ταινία ήταν υποψήφια, σε διάφορες κατηγορίες σε κινηματογραφικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, 199 φορές και κατάφερε τις 113 να κερδίσει. Οπότε ναι, είναι a must-watch.
Στην ελληνική τηλεόραση, θα μπορέσουμε να τη δούμε τον Οκτώβρη σε Α' τηλεοπτική προβολή, αρκεί να είμαστε συνδρομητές της Nova. Οι βραβευμένες ταινίες είναι στη διάθεσή μας τη νέα σεζόν στη Nova. Καλό μας κινηματογραφικό Φθινόπωρο.
σχόλια