Κανένας σωστός εργοδότης δεν θέλει να χάσει έναν καλό υπάλληλο που του βγάζει δουλειά. Εκτός αν μιλάτε για τον κάθε ελληνάρα μικρομεσαίο τίποτα, που έχει ένα μαγαζάκι της συμφοράς.H συντριπτική πλειοψηφία των υπαλλήλων όμως, νομίζουν ότι είναι ακόμα στο λύκειο και μπορούν να αργούν το πρωί - δεν χτύπησε το ξυπνητήρι, άργησε το λεωφορείο, είχε κίνηση - να χαζεύουν, να βγαίνουν έξω για τσιγάρο, να δουλεύουν χωρίς αποτέλεσμα. Δεν αγαπάνε τη δουλειά τους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πόσες αργίες έχει φέτος η χρονιά. Αν τους ενδιέφερε και η δουλειά τους, θα είχαν καλύτερες απολαβές. Δεν τους ενδιαφέρει όμως. Και για τις κάκιστες επιλογές τους, την ημιμάθεια τους και την αδιαφορία τους, τους φταίει πάντα κάποιος άλλος, στην προκείμενη περίπτωση ο εργοδότης τους. Φθόνος και αβυσσαλέα κόμπλεξ καθορίζουν τη στάση τους. Γιατί αυτός και όχι εγώ που αξίζω εκατομμύρια και είμαι το κέντρο του σύμπαντος στην παρέα μου στην Κάτω Ραχούλα.Και μαύρο μίσος για όσους εργάζονται πραγματικά και αποδίδουν, που τους αντιμετωπίζουν ακριβώς όπως τα ¨φυτά¨στο λύκειο και τους χαρακτηρίζουν με ονόματα όπως καρφιά, γλυφτρόνια, μα@λ@κες, ξενέρωτους κλπ.Μπορείς να δουλεύεις μια ώρα και να αποδίδεις για ολόκληρη τη μέρα? Θα είσαι περιζήτητος. Δουλεύεις 10ωρα χωρίς αποτέλεσμα? Θα παίρνεις ψίχουλα.