Από αυτό που με γλαφυρότητα περιγράφει η Iris, στην τελευταία παράγραφο, μέχρι το "έχω παράνομη σχέση 3 χρόνια" υπάρχει μεγάλη διαφορά.Και συμφωνώ οτι τα ανθρώπινα αισθήματα δεν μπορείς να τα προβλέψεις ούτε να τα ελέγξεις πάντα. Όπως επίσης συμφωνώ οτι γάμος δε σημαίνει πως θα πρέπει με το ζόρι να είσαι με τον ίδιο άνθρωπο για πάντα, ακόμα και αν έρθουν τα πάνω κάτω στη ζωή σου. Αλλά αυτό δε δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να κοροϊδεύει κάποιον για τόσο μεγάλο διάστημα.Ο παντρεμένος άντρας της ιστορίας, εφόσον έβλεπε οτι η σχέση του κρατάει 2,3...6 μήνες και πως δεν είναι απλά μια "ξεπέτα" αλλά έχει αληθινά αισθήματα για μια άλλη γυναίκα, θα έπρεπε να είναι ειλικρινής απέναντι στη γυναίκα του και να της μιλήσει. Από εκεί και περά από κοινού θα μπορούσαν να δουν τι θα κάνουν με το γάμο τους. Αντίστοιχα και η κοπέλα της ερώτησης θα έπρεπε να είχε βάλει κάποια όρια και να αποφασίσει τι ζητάει. Κάτι που ακόμα και τώρα φοβάται να κάνει.Και μπορεί να μην είναι "βδελυρά εγωιστικά γουρούνια" ή να νιώθουν "τύψεις" αλλά δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που εξαιτίας της αναποφασιστικότητάς τους και παίρνοντας αυτό το δήθεν αθώο ύφος του τραγικού ήρωα που βρίσκεται σε δίλημμα τελικά κάνουν πολλαπλάσιο κακό στους ανθρώπους γύρω τους. Και αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν τους δίνει κανένα ελαφρυντικό...