Ο συγκεκριμένος ήταν ο κυριότερος συνομιλητής του καθεστώτος με την -ας πούμε ομονοούσα- Κίνα και ο άνθρωπος έβλεπε, από τις επαφές και τις συνομιλίες του, ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να υπηρετήσεις το "κομμουνιστικό ιδεώδες", χωρίς να λιμοκτονεί και να τρομοκρατείται ένας ολόκληρος λαός. Ήταν πιο θετικός στην προοπτική οικονομικών μεταρρυθμίσεων, γιατί πήγαινε στο επίσης "κομμουνιστικό" Πεκίνο και έβλεπε τη διαφορά. Βέβαια, έτσι που λειτουργεί το καθεστώς, αν τολμήσεις να κάνεις ακόμα και το πιο διακριτικό σχόλιο το οποίο όμως δεν θα αρέσει, πας για καταναγκαστικά έργα ή εκτέλεση. Έναν δημόσιο υπάλληλο π.χ. τον εκτέλεσαν επειδή τηλεφώνησε στο εξωτερικό. Ο κ. Chang λοιπόν, που έλυνε κι έδενε στο καθεστώς, έπαθε αυτά που επέβαλλε στους άλλους τόσα χρόνια, ως ένα από τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη στο καθεστώς. Δυστυχώς γι'αυτόν, έπεσε θύμα της ανάγκης του ανηψιού του να δώσει ηχηρό μήνυμα, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ότι είναι ο απόλυτος κυρίαρχος. Για τις λίγες μόνο ώρες που είχε για να το συνειδητοποιήσει, από την καθαίρεσή του ως το απόσπασμα, μάλλον θα αντιλήφθηκε τον παραλογισμό, την αδικία και τον τρόμο που βιώνουν επί 65 χρόνια δεκάδες εκατομμύρια Βορειοκορεάτες... Ό,τι και να πεις είναι λίγο... Για την ιστορία, το επίθετό του είναι Τσανγκ (Chang) και όχι Γιανγκ.