Έχεις δίκιο.. έχετε δίκιο και οι δύο σας. Συγγνώμη, δεν είχα πρόθεση ούτε να την πω σε κάποια η κάποιον από εσάς. Έχω μπερδευτεί πολύ... Απλώς είμαι σε ένα τεράστιο ψυχολογικό αδιέξοδο όπου το μυαλό πάει να εκραγεί.., Έχω ξεπεράσει έναν όχι και τόσο εύκολο χωρισμό που ήρθε επειδή απλώς η κοπέλα είχε έρθει η ώρα να επιστρέψει στον τόπο της (συμφοιτήτρια).. Πόνεσα πολύ γιατί περάσαμε και περνούσαμε καλά.. Όταν γνώρισα αυτήν την κοπέλα είπα ότι ίσως ήταν η ευκαιρία και να προχωρήσω.. Και κάποια στιγμή την ερωτεύτηκα... Έχει αγόρι , δεν μπορώ να το διαχειριστώ , συνάμα ξέρω ότι 99% είμαι χαμένος... Ξέρω ότι αν της μιλήσω είμαι χαμένος από χέρι γτ σήμερα λίγο πολύ κατάλαβα ότι είναι καλά η σχέση της (όχι από άποψη σοβαρότητας , αλλά από το ότι περνάνε καλά) . Από την μια θα ήθελα να μήν είχε αγόρι για να έχω σοβαρή ευκαιρία και από την άλλη θέλω να είναι χαρούμενη ακόμη κι αν δεν έχω ούτε μισή ελπίδα. Την βλέπω κάποιες φορές λίγο κάπως και στεναχωριέμαι γιατί την νοιάζομαι αλλά δεν μπορώ να το δείξω γιατί εκείνη δεν με νιώθει όπως εγώ.. Συγγνώμη αλλά είμαι σε αδιέξοδο , δεν έχω χρήματα για ψυχολόγους ώστε να βγάλω από μέσα μου όσα έχω και να βοηθηθω και γράφω εδώ μήπως κάποιος με ακούσει και με βοηθήσει.. Να την πετύχω εκτός δουλειάς δύσκολο γιατί απλά κλείνει και φεύγει και δεν θέλω να την τρομάξω . Μακάρι να μπορούσα να ξεχάσω ότι είμαι ερωτευμένος και να διατηρούσα μια φιλική σχέση και μόνο.. Ίσως ήταν λάθος... Και όσο για την αναφορά σε παλιότερη μου εξομολόγηση έχω να σας πω ότι δεν είναι το ίδιο.. Άλλο 20 χρόνων κοπέλα και άλλο 37 χρόνων γυναίκα... Και εκεί πόνεσα πολύ όμως.. Σας ευχαριστώ για τις γνώμες σας , δεν ξέρω αν είμαι έτοιμος να κάνω κάτι από αυτά που προτείνατε και ούτε προφανώς τα ξέρω όλα.. Είμαι 24 , έχω ανασφάλεια , δεν εκφραζομαι εύκολα και αυτό με γειώνει ψυχολογικά.. Σε κάθε περίπτωση νιώθω πληγωμένος σε σημείο που δεν ξέρω αν πρέπει να συνεχίσω να δουλεύω εκεί κοντά η να αλλάξω δουλειά.. Θα ήθελα να παραμείνω φιλικός αλλά.. αντικειμενικά δεν ξέρω αν αυτό γίνεται.. Έχω φάει πάρα πολλά χαστούκια για να αντέξω κι'αλλα αυτή την χρονιά.. Έχω κουραστεί να παιρναω 8/10 φορές αόρατος και να σκοτώνω στο τέλος εμένα και την ψυχολογία μου... Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν η ζωή θα μου επιστρέψει έστω λίγο απ'το πολύ καλό που θέλω να δίνω στους άλλους.. Συγγνώμη και πάλι.. Κουράστηκα να είμαι συγκάτοικος με τον πόνο.. Συγγνώμη αλλά νομίζω είμαι χαμένος από χέρι.. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε και για τις γνώμες σας. Εύχομαι ο έρωτας μου να είναι χαρούμενη, τουλάχιστον ένας να είναι.. Αντίο
Έχεις δίκιο.. έχετε δίκιο και οι δύο σας. Συγγνώμη, δεν είχα πρόθεση ούτε να την πω σε κάποια η κάποιον από εσάς. Έχω μπερδευτεί πολύ... Απλώς είμαι σε ένα τεράστιο ψυχολογικό αδιέξοδο όπου το μυαλό πάει να εκραγεί.., Έχω ξεπεράσει έναν όχι και τόσο εύκολο χωρισμό που ήρθε επειδή απλώς η κοπέλα είχε έρθει η ώρα να επιστρέψει στον τόπο της (συμφοιτήτρια).. Πόνεσα πολύ γιατί περάσαμε και περνούσαμε καλά.. Όταν γνώρισα αυτήν την κοπέλα είπα ότι ίσως ήταν η ευκαιρία και να προχωρήσω.. Και κάποια στιγμή την ερωτεύτηκα... Έχει αγόρι , δεν μπορώ να το διαχειριστώ , συνάμα ξέρω ότι 99% είμαι χαμένος... Ξέρω ότι αν της μιλήσω είμαι χαμένος από χέρι γτ σήμερα λίγο πολύ κατάλαβα ότι είναι καλά η σχέση της (όχι από άποψη σοβαρότητας , αλλά από το ότι περνάνε καλά) . Από την μια θα ήθελα να μήν είχε αγόρι για να έχω σοβαρή ευκαιρία και από την άλλη θέλω να είναι χαρούμενη ακόμη κι αν δεν έχω ούτε μισή ελπίδα. Την βλέπω κάποιες φορές λίγο κάπως και στεναχωριέμαι γιατί την νοιάζομαι αλλά δεν μπορώ να το δείξω γιατί εκείνη δεν με νιώθει όπως εγώ.. Συγγνώμη αλλά είμαι σε αδιέξοδο , δεν έχω χρήματα για ψυχολόγους ώστε να βγάλω από μέσα μου όσα έχω και να βοηθηθω και γράφω εδώ μήπως κάποιος με ακούσει και με βοηθήσει.. Να την πετύχω εκτός δουλειάς δύσκολο γιατί απλά κλείνει και φεύγει και δεν θέλω να την τρομάξω . Μακάρι να μπορούσα να ξεχάσω ότι είμαι ερωτευμένος και να διατηρούσα μια φιλική σχέση και μόνο.. Ίσως ήταν λάθος... Και όσο για την αναφορά σε παλιότερη μου εξομολόγηση έχω να σας πω ότι δεν είναι το ίδιο.. Άλλο 20 χρόνων κοπέλα και άλλο 37 χρόνων γυναίκα... Και εκεί πόνεσα πολύ όμως.. Σας ευχαριστώ για τις γνώμες σας , δεν ξέρω αν είμαι έτοιμος να κάνω κάτι από αυτά που προτείνατε και ούτε προφανώς τα ξέρω όλα.. Είμαι 24 , έχω ανασφάλεια , δεν εκφραζομαι εύκολα και αυτό με γειώνει ψυχολογικά.. Σε κάθε περίπτωση νιώθω πληγωμένος σε σημείο που δεν ξέρω αν πρέπει να συνεχίσω να δουλεύω εκεί κοντά η να αλλάξω δουλειά.. Θα ήθελα να παραμείνω φιλικός αλλά.. αντικειμενικά δεν ξέρω αν αυτό γίνεται.. Έχω φάει πάρα πολλά χαστούκια για να αντέξω κι'αλλα αυτή την χρονιά.. Έχω κουραστεί να παιρναω 8/10 φορές αόρατος και να σκοτώνω στο τέλος εμένα και την ψυχολογία μου... Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν η ζωή θα μου επιστρέψει έστω λίγο απ'το πολύ καλό που θέλω να δίνω στους άλλους.. Συγγνώμη και πάλι.. Κουράστηκα να είμαι συγκάτοικος με τον πόνο.. Συγγνώμη αλλά νομίζω είμαι χαμένος από χέρι.. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε και για τις γνώμες σας. Εύχομαι ο έρωτας μου να είναι χαρούμενη, τουλάχιστον ένας να είναι.. Αντίο