Διασκευάζοντας το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Φιλίπ Μπεσόν, ο Ολιβιέ Πεγιόν σκηνοθετεί έναν μελαγχολικό αποχαιρετισμό στον πρώτο (και οριστικά μεγάλο) έρωτα, βάζοντας σε τάξη τη σύγχυση, την ένταση και τις εκκρεμότητες που αφήνει στο πέρασμα του χρόνου. «Δεν είναι κακό να επινοείς χαρακτήρες», λέει ο gay συγγραφέας Στεφάν Μπελκούρ στον Λικά, γιο του κρυφού του συντρόφου από την τελευταία χρονιά του γυμνασίου, για να λάβει την καίρια και ευγενική απάντηση «με την προϋπόθεση να μην είναι αληθινοί». Η μητέρα του Στεφάν πάντα του έλεγε να σταματήσει τα ψέματα, όπως υποδεικνύει ο τίτλος της ταινίας, εννοώντας να ασχοληθεί με κάτι άλλο από το διηγείται ιστορίες. Ο Στεφάν συνηθίζει να το αναφέρει ανεκδοτολογικά, κρύβοντας ανάμεσα στις γραμμές, με την αποσπασματική, συχνά αμήχανη επικοινωνία με τους γύρω του, τις αυτοβιογραφικές αλήθειες που εμπνέουν τη θεματική της ανολοκλήρωτης αγάπης στις λογοτεχνικές του απόπειρες. Επιστρέφοντας για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια στο χωριό όπου μεγάλωσε, στη φημισμένη περιοχή του Κονιάκ, πείθει τους πάντες πως αποδέχθηκε μια πρόσκληση για να μιλήσει σε μια επίσημη δημοτική εκδήλωση, εκτός από τον Λικά: με σεβασμό και υπομονή, ο τοπικός ξεναγός προσκαλεί τον ξένο στην ίδια του την πόλη να ενώσει τα σημεία μιας αινιγματικής, λακωνικής προσωπικότητας και ταυτόχρονα να μάθει ποιος πραγματικά ήταν ο πατέρας που ουσιαστικά δεν δέθηκε συναισθηματικά ποτέ μαζί του. Ο Στεφάν κυνηγά ένα φάντασμα πιστεύοντας πως ο δημοφιλής στα κορίτσια και εσωτερικά μονίμως ζορισμένος Τομά τον παράτησε, και σταδιακά βλέπει τον ενοχικό κόσμο ενός νέου άνδρα που ενδεχομένως αδίκησε στη δίνη της νεότητας και στον πόνο της απόρριψης. Οι αναμνήσεις είναι πάντα υποκειμενικές, ειδικά στα ζητήματα της καρδιάς. Ο συγγραφέας τις φόρεσε σαν ωραία μυθιστορηματική πανοπλία, ώσπου ήρθε η στιγμή να ανακαλύψει την άλλη διάσταση τω χάρτινων χαρακτήρων που πρωταγωνιστούσαν τόσα χρόνια στις ιστορίες του. Ο Πεγιόν εναλλάσσει τα ’80s με το σήμερα, ενθέτοντας ωραίες λεπτομέρειες σε ένα έργο που βασικά εξηγεί την υπόθεση με διαλόγους, περιφραστικά και χαμηλότονα. Στο ρόλο του Λικά, ο εγγονός του Ζαν Πολ Μπελμοντό, Βικτόρ, ξεχωρίζει για την ήρεμη ενσυναίσθησή του, όπως και η Γκιλέν Λοντέζ, που παίζει τη συντονίστρια της μεγάλης βραδιάς.