«Οι πίστες ήταν για χρόνια οι χώροι επίδειξης και κόντρας τωννεόπλουτων: άνθρωποι που “μετράνε” την αξία τους ανάλογα με το πού θαβάλει το αυτοκίνητό τους ο παρκαδόρος και πώς θα φανεί από το σηκωμένομανίκι το ρολόι τους. Τώρα τους κόπηκε η φόρα, και να σου πωψιλοχαίρομαι με αυτό το γκρέμισμα. Τρέχαμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στοτίποτα. Ακόμα κι εγώ, που έχω κάποιες αντιστάσεις, έπιασα τον εαυτό μουνα ζω με τρόπο χυδαίο και προκλητικό. Τώρα θα καταλάβουμε τι είναι τα50 ευρώ που τα πετούσαμε για ένα βρακί».
Η Τάνια Τσανακλίδου για την κρίση που θα σκάσει τη φούσκα.
«Τι να σας θυμίσουμε δήμαρχε; Τις αντιρρήσεις μας για τις νεραντζιές που κόψατε στην οδό Κανάρη; Τα ατυχήματα που έχουν προκληθεί σε συμπολίτες σας από την ανεπίτρεπτη πλακόστρωση των πεζοδρομίων; Να μιλήσουμε για τις ατελείωτες ώρες που ψάχνουμε πάρκινγκ, ενώ πρεσβείες και βουλευτές απολαμβάνουν προνόμια που τους παρέχετε; Σας εκλέξαμε, αλλά δεν έχετε τιμήσει την ψήφο μας».
Κ. Νικήτα Κακλαμάνη ενταύθα: η πρόεδρος του εξωραϊστικού συλλόγου «Λυκαβηττός» Ζωή Καραπαναγιώτη για όσα έγιναν, όπως δεν έπρεπε.
«Έχω γράψει ιστορία. Εχω χάσει τόσες φορές που πλέον έχω τελειοποιήσει την έκφραση αμηχανίας, με εκείνο το χαμόγελο του χαμένου».
Με χιούμορ η Κέιτ Γουίνσλετ, υποψήφια για 6η φορά για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου.
«Μιλάω στους φοιτητές για νεοελληνική λογοτεχνία και δεν ξέρουν. Εκατόν πενήντα παιδιά δεν έχουν ακούσει ποτέ για τον Μένη Κουμανταρέα ή τον Σωτήρη Δημητρίου. Είναι απελπιστική η κατάσταση. Ζήτησα της προάλλες να μου πουν ένα στίχο του Σεφέρη. Δεν ήξεραν ούτε καν έναν στίχο από τους μελοποιημένους του Θεοδωράκη. Τι κάνουν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση;».
Απορίες από ένα δικό μας ξένο... Τον Ντέιβιντ Κόνολι, βραβευμένο μεταφραστή της ελληνικής λογοτεχνίας στα αγγλικά και καθηγητή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
«Μπορεί να εκφράζεται με περισσότερη χάρη, αλλά επί της ουσίας η θέση του είναι ίδια με του Μπους, δεν έχει πει ούτε μια επικριτική λέξη για το Ισραήλ, τον βλέπω λοιπόν λίγο σαν Μπους λάιτ (γέλια). Αυτό ακούγεται λίγο σκληρό! Το ξέρω, λυπάμαι που είμαι τόσο αυστηρός... Αλλά ξέρετε, όταν κάνει διάλογο, τον κάνει σχεδόν αποκλειστικά με αυτούς που βρίσκονται δεξιά του».
Ο πολυβραβευμένος Αμερικανός συγγραφέας Ράσελ Μπανκς δεν πείθεται από τα λόγια και την εικόνα του Ομπάμα.
«Εγινε λελογισμένη χρήση χημικών όποτε χρειάστηκε, προκειμένου να απωθηθούν οι αγρότες και να μην πραγματοποιήσουν αυτό το οποίο δεν είναι δυνατόν να γίνει: δηλαδή, να βγουν με τα βαρέα γεωργικά μηχανήματα στους δρόμους της Αθήνας και να ακινητοποιήσουν την πόλη».
Ο Ευάγγελος Αντώναρος με τον όρο «λελογισμένη» "καθαρίζει" για τη ρίψη χημικών, ενώ πριν λίγες ημέρες υπουργός έκλεισε δρόμους στο κέντρο για να κόψει πίτα (αλλά δεν έχουν βγεί ακόμη δακρυγόνα Channel No5).
«Δεν έχει νόημα να ταΐζουμε τους ανθρώπους ψάρια, πρέπει να τους μάθουμε να ψαρεύουν. Διότι κάποια στιγμή θα σταματήσουμε να μπορούμε να τους ταΐζουμε ψάρια».
Για την αγροτική πολιτική μιλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά έχει μαζέψει τόση σοφία από το σπίτι που δυσκολεύεται να τη χειριστεί.
«Σας ικετεύω. Βγάλτε αμέσως τις εργάτριες από τα ψυγεία, γιατί θα πεθάνουν από το κρύο. Οι υπάλληλοι της Επιθεώρησης Εργασίας έφυγαν».
Κι όμως... Συνδικαλιστής της Νάουσας, αφού έχει φύγει η Επιθεώρηση Εργασίας, παίρνει τηλέφωνο τους ιδιοκτήτες κονσερβοποιίας και τους παρακαλεί να βγάλουν τις ανασφάλιστες εργάτριες από τα ψυγεία-θαλάμους, όπου τις είχαν κρύψει .
«Το σύνθημα “η περιουσία στον λαό” είναι άνευ περιεχομένου και παραπλανητικό. Ας μου πει κάποιος, όσες φορές η Εκκλησία παραχώρησε μέρος της περιουσίας της ποιος ήταν ο λαός που την πήρε; Ξέρετε πού είναι χτισμένο σήμερα το Κολωνάκι; Σε γη την οποία έδωσε η Μονή Πετράκη για την ανοικοδόμηση Στέγης Αναπήρων Πολέμου. Ξέρετε κανέναν ανάπηρο πολέμου να έχει μείνει στο Κολωνάκι;».
Ο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος για τη χρυσή συνοικία της must παραπληγίας.
σχόλια