Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν

Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν Facebook Twitter
0

☛ Για «Εμάς που δεν θα φύγουμε ποτέ» έγραψε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στη στήλη του «Urban Lab» και, εκτός των άλλων, έλαβε και το εξής σχόλιο από τον Παναγιώτη Σιδηρόπουλο:

«Κύριε Ρηγόπουλε, η νέα γενιά αυτής της χώρας, αφού υπερ-μορφώθηκε, αφού πέρασε από 5 έως 10 χρόνια περιμένοντας πότε θα της αναγνωριστεί το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης (σπαταλώντας τον χρόνο της σε κάτι προϋπηρεσίες και μπούρδες που ήταν απλώς προφάσεις για να κακοπληρώνεται), ακούει σήμερα πως η αναβάθμισή της σε "κανονικούς ανθρώπους" αναβάλλεται επ' αόριστον και της ζητείται νέτα-σκέτα και ξεδιάντροπα να κάνει υπομονή μέχρι το 2020, μέχρι το 2030, μέχρι να παγώσει η κόλαση.

Οπτικές γωνίες όπως η δική σας, προερχόμενες κυρίως από μεγαλύτερους σε ηλικία (γιατί θα πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσουμε και για το μισθολογικό χάσμα γενεών σε αυτήν τη χώρα), που στοχεύουν στον συναισθηματικό εκβιασμό αυτών που βρίσκονται στην έξοδο (γιατί αυτό το "συναισθηματικά ανάπηροι" προφανώς δεν πηγαίνει σε αυτούς που ΔΕΝ φεύγουν), απλώς εξοργίζουν περισσότερο. Κύριε Ρηγόπουλε, μην μπερδεύεστε, δεν φεύγουμε κλαίγοντας, φεύγουμε μουντζώνοντας! ΥΓ.: Ο συναισθηματισμός δεν είναι απλώς θεμιτός, είναι αναγκαίος, αλλά ο συναισθηματισμός που δεν σέβεται το κοινωνικό αίσχος δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκλεπτυσμένη αναλγησία. Γ

ιατί, κύριε Ρηγόπουλε, και τα φουγάρα του Άουσβιτς μπορεί να έδεναν ωραία με το τοπίο στο ηλιοβασίλεμα, δεν έπαυαν όμως να τροφοδοτούνται από ανθρώπινη σάρκα».

Ο Δημήτρης Ρηγόπουλος απαντά: «Με όλη την καλή διάθεση: το σημείωμα εκφράζει μια προσωπική θέση και σε καμία περίπτωση δεν θέλει να "ενοχοποιήσει" κάθε άλλη επιλογή ή στάση, πόσο μάλλον όταν αυτή γίνεται σχεδόν εξ ανάγκης. Το να σηκωθείς να φύγεις από τον τόπο σου δεν ήταν ποτέ μια εύκολη υπόθεση, πονάει ακόμα και όταν δεν το δείχνουμε. Επομένως, κανένας εκβιασμός και προς τι; ΥΓ. Όσο κι αν δεν το πιστεύετε, αγαπητέ φίλε, αυτό το "συναισθηματικοί ανάπηροι" πηγαίνει σε αυτούς που μένουν, με πρώτο τον εαυτούλη μου».

☛ «Συμπαθέστατη, προσιτή, καμία σχέση με τα ψώνια που κυκλοφορούν έξω και το παίζουν μοδάτες και θεωρούν κι επάγγελμα το να διατηρούν μπλογκ!», έγραψε η Σελήνη με αφορμή την συνέντευξη της σχεδιάστριας μόδας Μαίρης Κατράντζου στον Άρη Δημοκίδη. «Πραγματικά, αποτελεί έμπνευση με το πείσμα και την επιμονή της να τα καταφέρει και να διαπρέψει. Εύχομαι να συνεχίσει με ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες!».

«Έχω δει και από κοντά δημιουργίες της και είναι απίστευτες!», πρόσθεσε η Domenica, θεωρώντας τες όμως άπιαστες. «Φυσικά, οι περισσότερες από εμάς μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουμε κάτι τέτοιο, είναι όμως από τις λίγες σχεδιάστριες που η δουλειά τους δικαιολογεί την τιμή. Σε κάθε κομμάτι φαίνεται άπειρη προσοχή στη λεπτομέρεια και όντως έχουν σχέση με αρχιτεκτονική».

Το θέμα των ανορεξικών προτύπων της μόδας έθιξε η Βίκυ Σύννεφου: «Μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι η σχεδιάστρια, αν και από τα λεγόμενά της φαίνεται σωστή και προσγειωμένη, επιλέγει να δείξει τα σχέδιά της πάνω στα σώματα αυτών των καχεκτικών-ανορεξικών μοντέλων... Ως πότε θα προωθείται αυτό το απαράδεκτο πρότυπο "ομορφιάς"; Και γιατί τα ρούχα να "αναδεικνύονται" πάνω σε αυτά τα σκελετωμένα σώματα;».

Σε αυτό το σχόλιο ο/η Anonymous Liberty απάντησε: «Συμφωνώ για την επικίνδυνη δουλειά των καχεκτικών-ανορεξικών, αλλά δεν τα διαλέγει η σχεδιάστρια, τα διαλέγει η σημερινή "μόδα", το agency και τα ίδια τα μοντέλα».

«Τι θα γίνει με τα σκουπίδια;» αναρωτηθήκαμε στο προηγούμενο φύλλο μας και ο Άρης Κων., αφού διάβασε το άρθρο του Δ. Ρηγόπουλου, πρότεινε: «Να δοθούν σε ιδιώτες τώρα! Αύριο κιόλας, αν είναι δυνατόν! Δεν αντέχουμε άλλα βουνά σκουπιδιών έξω από την πόρτα μας! Η Αθήνα έχει καταντήσει χωματερή και ευθυνόμαστε και εμείς, οι πολίτες, γιατί ανεχόμαστε τα προνόμια ορισμένων. Αρκετά! Ταυτοχρόνως, να κατασκευαστούν και να λειτουργήσουν άμεσα οι ΧΥΤΑ που κόλλησαν λόγω τοπικιστικών ανοησιών! Τα απορρίμματα είναι θέμα υγείας!».

O sitarcos διαφώνησε: «Κείμενο γεμάτο επιχειρήματα... Με το κυριότερο την απειλή της ιδιωτικοποίησης. Γιατί; Γιατί έτσι. Διότι τι με νοιάζει εμένα τι ζόρι τραβάς εσύ, σκουπιδιάρη, εμένα με νοιάζει να μη θίγεται η ροζ, καλομαθημένη, γαλλική μου μυτούλα κάθε πρωί. Τράβα ψόφα, λοιπόν, σκουπιδιάρη. Και μην τολμήσεις να απεργήσεις, γιατί θα σου φέρω το ιδιωτικό αφεντικό καπέλο, να μάθεις εσύ. Και πολλά παίρνεις. Με 500 ευρώ τον μήνα πρέπει να σε είχανε».

Σε αυτό ο Άρης Κων. απάντησε: «Δεν είμαι σίγουρος για ένα πράγμα: καλομαθημένη γαλλική μυτούλα έχει ο εργαζόμενος των 3.200 ευρώ (έστω και αν σήμερα έγιναν 1.200) ή των 800 ευρώ; Αν ξέρετε, παρακαλώ ενημερώστε με!». «Ο κ. Καμίνης, αντί να συγκρουστεί με τα μικροπολιτικά και συνδικαλιστικά συμφέροντα που κυβερνούν τον Δήμο του, κάνει την πάπια. Τόσο μπορεί, τόσο κάνει;», κατέληξε η Sara.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ