Νίκος Φάκαρος: Το πρώτο βιολί της Ικαρίας ξέρει γιατί η παραδοσιακή μουσική θα ζήσει για πάντα

Νίκος Φάκαρος: Το πρώτο βιολί της Ικαρίας ξέρει γιατί η παραδοσιακή μουσική θα ζήσει για πάντα Facebook Twitter
0

Όταν ο Νίκος Φάκαρος παίζει στην Ερμού, ο δρόμος κλείνει από τους εκατοντάδες ανθρώπους που έρχονται να τον ακούσουν. Το ίδιο συμβαίνει και στο Πέραμα, στο μεγάλο Ικαριώτικο πανηγύρι, εκατοντάδες Ικαριώτες και φίλοι τους συρρέουν να τον ακούσουν να παίζει τον Ικαριώτικο με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Ο Νίκος Φάκαρος είναι το πρώτο βιολί της Ικαρίας –παρόλο που ο ίδιος δεν δέχεται τον χαρακτηρισμό. «Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι μουσικοί στην Ικαρία, νέοι και παλαιότεροι», λέει, την ώρα που ετοιμάζεται να ξεκινήσει το γλέντι.


Ο Νίκος μένει στον Πειραιά, αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Ράχες Ικαρίας και ξεκίνησε να παίζει βιολί τη δεκαετία του ενενήντα σε ένα χωριό όπου τα μαγαζιά είναι ανοιχτά και το βράδυ. Όταν ήταν μικρός πήγαινε στα πανηγύρια του νησιού, καθόταν δίπλα στην ορχήστρα και γοητευόταν από τον ήχο του βιολιού. «Πήγαινα από πολύ νωρίς, στην προετοιμασία της ορχήστρας του πανηγυριού και όταν άρχιζε να παίζει ο οργανοπαίκτης, εγώ στεκόμουν δίπλα του και παρακολουθούσα», λέει. «Θυμάμαι μάλιστα ότι η συγχωρεμένη η γιαγιά μου παρήγγειλε ένα βιολί από κάτι φίλους εξόριστους που είχε στην Χαλκίδα, γιατί έβλεπε το κόλλημά μου με τη μουσική. Μετά οι δικοί μου το μετάνιωσαν, γιατί δεν υπήρχε δάσκαλος για να μου δείξει πώς να παίζω και ήμουν όλη μέρα μέσα στο σπίτι παίζοντας βιολί. Θυμάμαι τη μάνα μου να μου λέει: 'πήγαινε αγόρι μου να παίξεις στο γήπεδο του μπάσκετ να ησυχάσουμε'. Και πράγματι, αυτό, έκανα πήγαινα στο γήπεδο και έπαιζα βιολί με τις ώρες. Όταν τελείωσα το λύκειο και τους είπα ότι θέλω να μάθω βιολί και να ασχοληθώ με τη μουσική επαγγελματικά, δεν το πήραν καλά. Το να γίνει μουσικός κάποιος τους φαινόταν τρελό. Ήθελαν να γίνω γιατρός. Σήμερα νιώθουν υπερήφανοι που ο γιος τους έχει καταφέρει να γίνει καλός μουσικός».

Δεν θα χαθεί η καλή παραδοσιακή μουσική, το βλέπω στα πανηγύρια και στα γλέντια που πάω. Η πλειοψηφία αυτών που έρχονται στα πανηγύρια είναι πιτσιρικάδες που χορεύουν, τραγουδούν, διασκεδάζουν. Μιλάει μέσα τους η παράδοση.


Ο Νίκος μόλις τελείωσε πήγε στο ωδείο να πραγματοποιήσει το όνειρό του και με την προτροπή των γονιών του έφυγε στην Βουλγαρία, όπου το διάστημα εκείνο σπούδαζε ο αδερφός του οικονομικά. «Πάνω στον χρόνο έφυγα», λέει, «η σχολή δεν ήταν όπως την περίμενα και κύριο μέλημα τους ήταν να σου ζητούν συνέχεια χρήματα. Επίσης, αυτό που δίδασκαν τότε ήταν κυρίως κλασική μουσική, η οποία εμένα δεν με τραβούσε. Η Ικαρία έχει τεράστια παράδοση στην παραδοσιακή μουσική και ξεχωρίζει γιατί έχει πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Στην Ικαρία άκουσα πρώτη φορά το βιολί, την τσαμπούνα, τη λύρα, το λαούτο και άλλα όργανα. Το βιολί όμως με τράβηξε. Ο ήχος αυτός που έβγαζε με ταξίδευε, γιατί ήταν μαγικός και ακόμα είναι. Επίσης, κάτι άλλο που μου άρεσε στο βιολί ήταν η δυσκολία του. Το βιολί, ξέρεις, δεν πατάει πάνω σε νότες όπως η κιθάρα και το μπουζούκι. Στο βιολί ένα χιλιοστό να ακουμπήσεις κάπου που δεν πρέπει και χαλάει όλη η μελωδία. Στην κιθάρα κάπως καταφέρνεις και το κρύβεις, αν κάνεις ένα λάθος, στο βιολί όμως αν κάνεις κάτι λάθος το αυτί σου θα το καταλάβει με τη μία.


Δεν νομίζω πως κινδυνεύει η παραδοσιακή μουσική. Τουλάχιστον αυτό αντιλαμβάνομαι εγώ όταν περιοδεύω στην Ικαρία και σε άλλα νησιά. Βλέπω πάρα πολλούς πιτσιρικάδες που ασχολούνται με την μουσική, το βιολί και άλλα παραδοσιακά όργανα. Όμως, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν υποδομές και υποστήριξη από το κράτος. Πολλά παραδοσιακά όργανα δεν είναι αναγνωρισμένα από το κράτος. Ό,τι κάνει ο καθένας από μόνος του. Για μένα ήταν, είναι και θα είναι δύσκολο να ασχοληθώ αποκλειστικά με αυτό που κάνω. Η μουσική δεν τελειώνει ποτέ. Όσο ζεις, μαθαίνεις. Δεν είναι "διάβασα κάτι" και τελείωσε. Πρέπει να μελετάς καθημερινά, να παρακολουθείς, να μαθαίνεις και να αφουγκράζεσαι γύρω σου. Δεν θα χαθεί η καλή παραδοσιακή μουσική, το βλέπω στα πανηγύρια και στα γλέντια που πάω. Η πλειοψηφία αυτών που έρχονται στα πανηγύρια είναι πιτσιρικάδες που χορεύουν, τραγουδούν, διασκεδάζουν. Μιλάει μέσα τους η παράδοση».

Νίκος Φάκαρος: Το πρώτο βιολί της Ικαρίας ξέρει γιατί η παραδοσιακή μουσική θα ζήσει για πάντα Facebook Twitter
Ο Νίκος μένει στον Πειραιά, αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Ράχες Ικαρίας και ξεκίνησε να παίζει βιολί τη δεκαετία του ενενήντα σε ένα χωριό όπου τα μαγαζιά είναι ανοιχτά και το βράδυ. Φωτό: Μενέλαος Μυρίλας


Αυτό πως το εξηγείς», τον ρωτάω. «Πιστεύω ότι οι πιτσιρικάδες σήμερα είναι πιο ψαγμένοι, αλλά και γενικότερα ο κόσμος νομίζω ότι έχει αρχίσει να γυρίζει λίγο στα απλά πράγματα. Παλιά οι νέοι πήγαιναν στα μπουζούκια και οι γέροι στα πανηγύρια, τώρα αν έρθεις σε ένα πανηγύρι θα δεις μόνο νεαρόκοσμο. Δεν ξέρω αν είναι αποτέλεσμα της κρίσης, γιατί το έχω ακούσει κι αυτό. Νομίζω όμως ότι όλο αυτό άρχισε να γίνεται την τελευταία δεκαετία. Ήρθαν ελληνικά και ξένα δίκτυα να δείξουν τι είναι αυτό που συμβάλει στην μακροζωία των κατοίκων της Ικαρίας, έγιναν εκπομπές που αναφέρονταν στην χαλαρότητα που υπάρχει στο νησί, στα μαγαζιά, το κρασί, τα πανηγύρια και έτσι άρχισαν να διαδίδονται και κάποιοι μύθοι. Έγινε μια απότομη διαφήμιση, αλλά νομίζω κακή».


Φαντάζομαι ότι εννοείς αυτά που λένε σε σχέση με τις ιδιοτροπίες των κατοίκων, ότι έχουν δηλαδή όλη μέρα ανοιχτά τα μαγαζιά ή πως όταν πας σε ένα μαγαζί περιμένεις ώρες να εξυπηρετηθείς», τον ρωτάω. «Ακριβώς αυτά. Εγώ είμαι από εκεί και ξέρω πώς είναι τα πράγματα. Οι περισσότεροι Ικαριώτες είναι αγρότες και είναι όλη μέρα στο χωράφι με αποτέλεσμα να μην έχουν χρόνο να ψωνίσουν. Έπειτα, οι δρόμοι του νησιού δεν είναι και οι πιο εύκολοι, οπότε αυτοί που έχουν μαγαζιά ανοιχτά έως και αργά το βράδυ το κάνουν για να εξυπηρετηθούν όλοι. Τώρα σχετικά με την χαλαρότητα υπάρχει μια δόση αλήθειας, αλλά δεν είναι τόσο τραγικά που τα λένε».

Νίκος Φάκαρος: Το πρώτο βιολί της Ικαρίας ξέρει γιατί η παραδοσιακή μουσική θα ζήσει για πάντα Facebook Twitter
Το βιολί, ξέρεις, δεν πατάει πάνω σε νότες όπως η κιθάρα και το μπουζούκι. Στο βιολί ένα χιλιοστό να ακουμπήσεις κάπου που δεν πρέπει και χαλάει όλη η μελωδία. Φωτό: Μενέλαος Μυρίλας


Του λέω να αφήσουμε για λίγο το ταξίδι στην Ικαρία και να μου πει πως του φαίνεται το γεγονός ότι μεγάλοι καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Χαρούλης, η Ζουγανέλη και η οι locomondo τραγουδούν στις συναυλίες τους τον Ικαριώτικο. «Είναι μεγάλη τιμή για εμάς αυτό και χαιρόμαστε πάρα πολύ. Ο Γιάννης μάλιστα έχει έναν δικό του μοναδικό τρόπο: ό,τι τραγουδά και ό,τι και να πει το κάνει δικό του κάτι που αποδεικνύει και πόσο καλός μουσικός είναι».


Για το τέλος τον ρωτάω αν είναι εύκολο σήμερα για κάποιον να φτάσει κάπου ακολουθώντας την παραδοσιακή μουσική. «Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν πρέπει να το βάζεις και κάτω. Θα σου πω ένα παράδειγμα, σήμερα ένας μουσικός για να κάνει ένα cd θα το πληρώσει από τη τσέπη του. Παλιά υπήρχαν δισκογραφικές που κοιτούσαν να κάνουν και κάτι ξεχωριστό στην δισκογραφία. Τώρα, όσες έχουν απομείνει είναι μια κλίκα που εξυπηρετούν σκοπούς. Και συνήθως αναδεικνύονται αυτοί που θα δείξει το σύστημα. Θέλω όμως να πω κυρίως στα νέα παιδιά να μην τα παρατάνε και να ακολουθούν το όνειρό τους, αν αγαπάς αυτό που κάνεις και το κάνεις με μεράκι κάποια στιγμή, με κάποιο τρόπο θα ανταμειφθείς».

Νίκος Φάκαρος: Το πρώτο βιολί της Ικαρίας ξέρει γιατί η παραδοσιακή μουσική θα ζήσει για πάντα Facebook Twitter
Για μένα ήταν, είναι και θα είναι δύσκολο να ασχοληθώ αποκλειστικά με αυτό που κάνω. Η μουσική δεν τελειώνει ποτέ. Όσο ζεις, μαθαίνεις. Φωτό: Μενέλαος Μυρίλας

Info:

facebook: Nikos Fakaros

0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM