Ήταν τελικά καλύτερη η Ki/Ki από την Amelie Lens στο πάρτι του Σαββάτου;

Η trance δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
Η Ki/Ki καταφέρνει να δημιουργήσει και να λάμψει μέσα στα αμέτρητα κορεσμένα υποείδη ηλεκτρονικής μουσικής.
0

Η TRANCE ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΟΤΕ: Έτσι είπε η Claire Francis, γνωστή στο κοινό ως «Ki/Ki» στο «DJ Mag», όταν την έκανε εξώφυλλο πριν από λίγο καιρό, μόλις στα 28 της χρόνια. Με έδρα το Άμστερνταμ, Ολλανδή η ίδια και βγαλμένη από την ακμάζουσα queer σκηνή της πόλης, δεν άργησε να δημιουργήσει φανατικό κοινό που την ακολουθεί παντού. Η ανέλιξή της σε πρώτο όνομα είναι από τις πλέον αλματώδεις στην techno/ trance σκηνή τα τελευταία χρόνια και τα σετ της στο Boiler Room μετρούν ήδη εκατομμύρια προβολές.

Η εξέλιξή της συμπορεύεται με την επάνοδο της trance τα τελευταία χρόνια, που δυναμικά αναμειγνύεται με την πιο αυστηρή σε κανόνες και μελωδία techno. Πολλούς hardcore fans τους βρίσκει αντίθετους, όμως η αλήθεια είναι πως τα δύο είδη έχουν βοηθήσει το ένα το άλλο στην ανάπτυξη και διατήρησή τους, δημιουργώντας μάλιστα χώρο για να βρουν πολλοί νέοι καλλιτέχνες τη δική τους μείξη ανάμεσα στις δύο μουσικές.

Η Ki/Ki καταφέρνει να δημιουργήσει και να λάμψει μέσα στα αμέτρητα κορεσμένα υποείδη ηλεκτρονικής μουσικής και να συνδυάσει σε ιδανικές αναλογίες την trance, την techno και την acid, με ήχο άμεσα αναγνωρίσιμο, εκρηκτικό και μελωδικό. Το extended set της στο Άμστερνταμ τον Οκτώβρη στο ADE καθώς και η συνεργασία με το Awakenings έγιναν sold out με ρυθμό που θα ζήλευαν πολύ διασημότεροι καλλιτέχνες.

Η αλήθεια είναι πως η Ki/Ki φαίνεται να έχει αστέρι, ταλέντο που σπάνια συναντάς στη μουσική, τόσο ως παραγωγός όσο και στην πράξη, ως DJ.

Το Σάββατο η Ki/Ki βγαίνει στις δυο και κόβει σε όλους την ανάσα από τα πρώτα λεπτά. Εξαιρετικά γρήγορη, προτιμά να παίζει στο άνω άκρο, στα 145bpm. Το σετ είναι fun, χαρούμενο, γεμάτο ενέργεια και ρυθμό. Συνδέεται με τον κόσμο σε δευτερόλεπτα και το μεγάλο stage μοιάζει σαν μικρό ιδιωτικό πάρτι σε club. Χαμογελά πονηρά κάθε φορά που ξέρει ότι θα παίξει ένα banger τραγούδι που θα σε στείλει. Το «5 mins of acid» έχει γίνει ήδη σύγχρονος ύμνος της ηλεκτρονικής μουσικής και το κοινό τα χάνει με το εικονικό ρεμίξ «don't you want me» του Felix, με το οποίο και έκλεισε. Το δίωρο σετ περνά χωρίς καν να το καταλάβεις και το κοινό την αποθεώνει.

Ένας φίλος μού λέει πως ενώ βρίσκεται μπροστά στο booth, και καθώς σχηματίζει με τα χέρια του μια καρδιά απευθυνόμενος στην Ki/Ki, εκείνη, παρά την πυρετώδη προετοιμασία της, βρίσκει μερικά δευτερόλεπτα για να τον χαιρετήσει και να τον ευχαριστήσει. Η ίδια αναδημοσιεύει στόρι (μάλλον έκπληκτη) που λέει «Τι συμβαίνει; Τι βάιμπ! Το καλύτερο πάρτι της χρονιάς;». Η αλήθεια είναι πως η Ki/Ki φαίνεται να έχει αστέρι, ταλέντο που σπάνια συναντάς στη μουσική, τόσο ως παραγωγός όσο και στην πράξη, ως DJ.

Παρά τα ευτράπελα και την αλλαγή του χώρου διεξαγωγής την τελευταία στιγμή, που πολλούς ξένισε, σε μια περιοχή που τη λες το λιγότερο άβολη, εν τέλει αποζημιωθήκαμε όντως, με πολύ προσεγμένα visuals, καλό ήχο και εξαερισμό.

Νομίζω ότι είναι σαφές πως η Ki/Ki, ακόμη και για όσους δεν την ήξεραν, ήταν η πρωταγωνίστρια της βραδιάς, πάρα την πολυαναμενομένη επιστροφή της Amelie Lens στην Αθήνα σχεδόν δύο χρόνια μετά την τελευταία φορά στο Exhale το 2023. Η Amelie έχει καταφέρει σχεδόν τα πάντα στον χώρο αυτό, έχει παίξει στα μεγαλύτερα φεστιβάλ αμέτρητες φορές, έχει συνεργαστεί και ρεμιξάρει μερικούς από τους καλύτερους DJ κι έχει χτίσει την αυτοκρατορία του Exhale, του label της, που είναι και ένα από τα πιο επιτυχημένα hard techno πάρτι παγκοσμίως.

Αν και το Σάββατο ξεκίνησε δυναμικά και με προσεγμένο track list με πολλά ακυκλοφόρητα κομμάτια, το σετ της δεν είχε ιδιαίτερο χρώμα και χαρακτήρα και φάνηκε φλύαρο, ιδίως προς το τέλος. Δεν μπορώ να πιστέψω φυσικά ότι μια εκ των κορυφαίων techno DJ παγκοσμίως δεν ξέρει τι θέλει ο κόσμος, αλλά ίσως το γεγονός πως έχει φτάσει τόσο ψηλά αφαιρεί λίγο από το κίνητρο. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που μεγάλα ονόματα παίζουν πολύ πιο μέτρια εδώ σε σχέση με τη βόρεια Ευρώπη, που είναι πιο εκπαιδευμένη ακουστικά σε πιο σκληρά σετ.

Βέβαια, για να είμαι δίκαιος, η ίδια φάνηκε να το χάρηκε φουλ, έπαιξε μισή ώρα παραπάνω από την προκαθορισμένη, αλλά μάλλον και η ίδια κατάλαβε πως δεν ήταν η headliner της βραδιάς. Πολύ γλυκιά ήταν η κίνησή της να παίξει στο τέλος και να ανεβάσει στο Exhale το «Ι’m a mess» των Ate & Salin που θα έκλειναν τη βραδιά, μια και η στήριξη μιας τόσο μεγάλης DJ σε local artists είναι πάντα πολύ σημαντική για την περαιτέρω εξέλιξή τους – να θυμίσουμε και τις τόσες φορές που ο Ben Klock έχει στηρίξει κομμάτια του πάντα πολύ καλού Cirkle που ανοίγει τις βραδιές του Velocity.

Το πάρτι του Σαββάτου είναι μια σπάνια και σαφής απόδειξη πως ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων, ένα σετ ζωντανό, ευχάριστο, γρήγορο και διαφορετικό από τα συνηθισμένα καταφέρνει να ξεσηκώνει και να ικανοποιεί σχεδόν τους πάντες. Πόσο μάλλον όταν συνοδεύεται και από καλή οργάνωση. Εκτιμώ πως θα ξαναδούμε την Ki/Ki στην Αθήνα πολύ σύντομα.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Πόσο τελικά έχει ακυρωθεί ο Morrissey;

Μουσική / Morrissey: Η συναυλία ακυρώθηκε, το beef συνεχίζεται

Η πορεία ενός από τους πιο δημοφιλείς μουσικούς της εποχής μας έχει έχει στιγματιστεί από τις πολιτικές του τοποθετήσεις υπέρ ενός ακροδεξιού κόμματος, καθώς και από τις προκλητικές δηλώσεις του για ζητήματα όπως η μετανάστευση, η ισλαμοφοβία και η πολιτική ορθότητα. Το κοινό χωρίζεται στα δύο. Τι πιστεύει η κάθε πλευρά;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ