ΕΛ

...μπορείς να συνεχίσεις να ράβεις με ιστούς,
ότι μπορεί να φανταστεί ο αρρωστημένος νους...
μπορείς να συνεχίσεις να απορροφάς το φως,
μέσα στο σκοτάδι για όλα είσαι ικανός...
μπορώ να συνεχίσω να κεντώ με του Ήλιου τις κλωστές,
να ονειρεύομαι , να κατακτώ το ιδανικό μου χθες...
μπορώ να συνεχίσω να περπατώ μέσα στο φως,
να σε νικώ στις μάχες μου, και να σε βγάζω εκτός !

όσο κι αν προσπαθείς, 
ξέρεις πως δεν αντέχεις...
Η ασπίδα μου είναι κεντημένη,
-παιδί του Ήλιου ευλογημένη...-
Μπορείς να πλησιάσεις, 
μα δε θα με πιάσεις
απλά θα κοιτώ, 
και θα χαμογελώ,
καθώς θα λιώνεις αργά,
στου Άδη τα σκαλιά....