Το αρχιτεκτονικό γραφείο Vatraa του Λονδίνου επανασχεδίασε τμήμα του ογκώδους πέτρινου Στόουνχεντζ, χρησιμοποιώντας πλαστικό, με σκοπό τη δημιουργία ενός «μνημείου για τους απόγονους μας».
Το «Πλαστικό Μνημείο», όπως ονομάστηκε αποτελεί μια εγκατάσταση ύψους 6 μέτρων και βρίσκεται στο νότιο Μιλάνο, ενώ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον περασμένο μήνα. Αν και είχε ως πρότυπο το Στόουνχεντζ, το γλυπτό δεν είναι από πέτρες, αλλά από τρεις γιγαντιαίους σωρούς πλαστικών μπουκαλιών που έχουν στοιβαχτεί το ένα πάνω στο άλλο.
Η εταιρεία σκέφτηκε για πρώτη φορά την ιδέα για τον διαγωνισμό Νέων Αρχιτεκτόνων 2019, στο πλαίσιο της εκστρατείας του National Geographic «Πλανήτης ή Πλαστικό;». Οι πλαστικές σακούλες χρειάζονται περίπου 20 χρόνια για να καταστραφούν, τα πλαστικά καλαμάκια χρειάζονται 200 χρόνια και οι πλαστικές οδοντόβουρτσες 500 χρόνια. Ως εκ τούτου, τους επόμενους αιώνες αυτά τα υλικά θα συνεχίσουν να υπάρχουν ως ίχνη του τωρινού πολιτισμού.
Στο πλαίσιο αυτό, αν το μνημείο πλαστικών μείνει ανέγγιχτο θα μπορούσε να υπάρχει ακόμα στην ίδια θέση που βρίσκεται σε 450 χρόνια από τώρα. Για να κρατηθεί όρθια η κατασκευή, κάθε «πυλώνας» της είναι τυλιγμένος σε συρματόπλεγμα και ολόκληρη η εγκατάσταση βρίσκεται πάνω σε δύο συμπαγείς χαλύβδινους όγκους, καθώς δεν θα μπορούσε να χτιστεί στο έδαφος.
Σύμφωνα με τη Vatraa, το γλυπτό κατασκευάστηκε από πρεσαρισμένα μπουκάλια στα πρότυπα της συμπίεσης ανακυκλώσιμων υλικών. Η εταιρεία ελπίζει με αυτόν τον τρόπο να ευαισθητοποιήσει το ευρύ κοινό για την ανακύκλωση.
«Το μνημείο εφιστά την προσοχή στις συνέπειες των πράξεών μας μακροπρόθεσμα, στο γεγονός δηλαδή ότι αυτό που κάνουμε σήμερα μπορεί να μείνει στη Γη για πάντα», σημειώνει η εταιρεία.
Με πληροφορίες από Design Taxi
