Έκλεισα το τηλέφωνο, χαμογέλασα και άρχισα να κλαίω. ''Με πήρε τηλέφωνο!'', του είπα και χαμογέλασε και αυτός. Πάνε μήνες που νιώθω κάτι μέσα μου να έχει σπάσει και αυτό το κάτι, με σιγουριά, είσαι εσύ. Θυμάμαι που μου έλεγες πως η ζωή είναι πολύ όμορφη και γελούσες. Γελούσαμε μαζί ατέλειωτες ώρες σε ατέλειωτες βόλτες. Μαζί σου μπορούσα να περπατάω ακούραστα χωρίς να βιάζομαι και να μιλάω για τα πιο ασήμαντα πράγματα που τώρα μου φαίνονται αναγκαία.
Ήξερες τις αδυναμίες μου και εγώ σε έβλεπα σαν πρότυπό μου. Σαν τον άτρωτο χαμογελαστό πρίγκηπα αδερφό μου που εγώ σαν καταραμένη πριγκίπισσα ζητούσα πάντοτε βοήθεια. Για ότι έκανα σημαντικό ζητούσα την γνώμη σου γιατί ήξερα πως πάντα θα διάλεγες για μένα το καλύτερο.
Μπορεί να καπνίζω πολύ και το τσιγάρο να με σκοτώνει, αλλά όταν σε είδα να καπνίζεις ήθελα να σε πνίξω. Δεν μπορούσα να διανοηθώ πως και εσύ θα σκότωνες τον εαυτό σου και εγώ θα το επέτρεπα έτσι απλά. Βλέπεις όταν κράτας στα χέρια σου έναν θησαυρό, σου είναι δύσκολο να τον βλέπεις να αυτοκαταστρέφεται. Ήμασταν οι δυο τελειομανείς. Το δίδυμο που όλοι θαύμαζαν. Και τώρα; Τώρα νιώθω μισή και κάτι λιγότερο. Τώρα κοιτάζω φωτογραφίες και δακρύζω αρνούμενη πως σε έχω χάσει. Ακούω Iratus το 'οι φίλοι' και λέω πως δε μπορεί να έγραψε κομμάτι για εμάς χωρίς να μας έχει γνωρίσει. Όποιος μου ζητάει να παω σε lives λέω ''Μπα ,μόνο με ένα άτομο πάω". Σχολιάζαμε κάθε κομμάτι και σχεδόν πάντα συμφωνούσαμε. Δε βλεπόμασταν πολύ τον τελευταίο καιρό, αλλά κάθε φορά ήταν σαν να είχαμε να ειδωθούμε λίγες ώρες μόνο. Ήξερες τις αδυναμίες μου και εγώ σε έβλεπα σαν πρότυπό μου. Σαν τον άτρωτο χαμογελαστό πρίγκηπα αδερφό μου που εγώ σαν καταραμένη πριγκίπισσα ζητούσα πάντοτε βοήθεια. Για ότι έκανα σημαντικό ζητούσα την γνώμη σου γιατί ήξερα πως πάντα θα διάλεγες για μένα το καλύτερο.
Έχω παράπονο που δεν έχουμε δει μαζί την αυγή με ένα τσιγάρο! Ξέρω πως είναι να μη μπορείς να καταλάβεις τον εαυτό σου. Έχω περάσει απ' το κελί που βρίσκεσαι φυλακισμένος τώρα. Μπορώ να σε βοηθήσω και βαθιά μέσα σου χρειάζεσαι βοήθεια. Αλλά τέτοιος ξεροκέφαλος που ήσουν πάντα πως να δεις τα απλωμένα χέρια που έχεις μπροστά σου; Δεν είμαι το άτομο που χρειάζεσαι πιο πολύ από όλους μα θα είμαι δίπλα σου αν με χρειαστείς. Ξέρω πως είναι να νιώθεις πως θες να ουρλιάξεις και να αρχίσεις να κλαις με λυγμούς ενώ το μόνο που κάνεις είναι να χαρίζεις ψεύτικα χαμόγελα στα άτομα που είναι κοντά σου γιατί πιστεύεις πως θα τους χάσεις. Σε παρακαλώ, άσε με να προσπαθήσω εγώ για εμάς...
σχόλια