Ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο αυτές τις λίγες σειρές, για ένα τόσο μεγάλο και σοβαρό θέμα. Ένα θέμα που μοιάζει άλυτο, δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να κάνω προτάσεις, για να δώσω λύσεις στους φίλους μου. Δεν ξέρω τι είναι πια λογικό και σωστό και το πως ορίζετε αυτό σήμερα στην χώρα μας. Δεν ξέρω πως και αν κάποτε θα υπάρξει λύση στα προβλήματα της χώρας που μεγάλωσα, αγάπησα και έφαγα τα παντελόνια μου στις πλατείες αυτής, παίζοντας "περιουσία" με τους φίλους μου.
Είμαι και εγώ μπερδεμένος, συγχυσμένος και εξοργισμένος με την κατάσταση αυτή. Το θέμα είναι το αν τελικά έχω και δεμένα χέρια ή το αν τελικά είμαι αποφασισμένος να αλλάξω εγώ την καθημερινότητα μου. Χρήματα, λογαριασμοί και χίλια μοίρια κακά και άσχημα που με σφαλιαρίζουν καθημερινά, μην προλαβαίνοντας να αντιδράσω ή να συνηθίσω σε μια νέα τάξη πραγμάτων. Πληρώνω καθημερινά ότι μου ζητηθεί, προσπαθώ, και κάθε τέλος του μήνα προσπαθώ να τερματίσω με επιτυχία σε αυτήν την τρελή κούρσα που ξαφνικά πήρα μέρος. Είμαι πλέον 30, ευκαιρίες δεν μου δόθηκαν, τελείωσα και εγώ με επιτυχία το Τ.Ε.Ι πληροφορικής στα Γρεβενά και μέχρι τα 26 δούλευα σε δουλειές του ποδαριού χωρίς ασφάλιση και δίχως καμία προοπτική. Δεν κατηγορώ τους συνειδητοποιημένους επιχειρηματίες, το να κολλήσεις ένσημα στοιχίζει, το κράτος εδώ μου φαντάζει ηλίθιο σε σημείο απίστευτο καθώς θα μπορούσε να μειώσει το ένσημο ώστε να είναι πιο εύκολο να κολληθεί Για να μην ξεφύγω όμως από το θέμα, ο λόγος που γράφω είναι τα videos του youtube που είναι στην μόδα πλέον
Το θέμα αυτών η Διασπορά, προσπαθώντας και λέγοντας μέσα από τα εν λόγω ότι αποτελούν μια ανοιχτή πρόταση σε πολλούς. Δεν είμαι εδώ για να τσακωθώ δεν έχω άγνοια του θέματος καθώς η αδερφή μου έφυγε για Γερμανία στα 21 της, όχι γιατί δεν είχε να φάει αλλά για λόγους καριέρας. Πλέον στα 40 έχει μια ευτυχισμένη οικογένεια εκεί, με την δουλίτσα της και όλα τα κονφορ. Ακόμα θυμάμαι γράμματα, φωτογραφίες και υποσχέσεις ότι θα γυρίσει, πλέον ζω την σχέση αδερφού και αδερφής μέσα από το skype, όπου έχω πάρει και τον ρόλο του θείου στα ανίψια μου. Η ζωή προχωρά, το θέμα είναι αν χάνεται ή όχι. Θέλω να πω το εξής, δεν έχω κανένα πρόβλημα ή εμμονή με τους μετανάστες. Δεν το δέχομαι όμως σε καμία περίπτωση, σαν σωτήρια λύση. Ούτε καν σαν διέξοδο σε μια χώρα που πέρασε από πολέμους και είναι σε θέση σήμερα να έχει ένα πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο σε σχέση με άλλες χώρες. Αν δεν με πιστεύεις βρες μου 15 χώρες σε όλη την γη που είναι σε καλύτερη κατάσταση από την Ελλάδα. Δεν κράζω ούτε θεωρώ τους μετανάστες κότες. Με ενοχλεί η ενθάρρυνση η Ελλάδα είναι μια χώρα παραγωγική, η Ελλάδα είναι γεμάτη πράσινο Οπότε Έλληνα μετανάστη μην προσπαθείς να πάρεις τους φίλους μου, την οικογένεια μου και όλα αυτά που αγαπώ μακριά μου. Για αρχή θα μπορέσεις να πάρεις μια τσάπα και να έρθεις εδώ να καλλιεργήσουμε. Έτσι όπως έκανε η γιαγιά και ο παππούς μου, για να έχω εγώ ένα σπίτι και έναν δρόμο και όχι ένα i-phone Που πολλές φορές ξεμένει και από μονάδες.
Τι άλλαξε στον τρόπο ζωής μας; Που κάναμε λάθος;
Θα μιλήσω και πάλι για εμένα. Λάθος έκανα στο ότι είχα πλήρη άγνοια, δεν δικαιολογούμαι, αλλά δεν συγχωρώ τουλάχιστον τον τρόπο που αντιμετώπιζα την ψήφο μου. Αντιμετώπιζα την ψήφο μου σαν μια ομάδα ποδοσφαίρου. Είναι κάτι που φρόντισαν να σου περάσουν από μικρό, λέγοντας σου ιστορίες ότι παλαιότερα κάηκαν σπίτια, σκοτώθηκαν σε πλατείες και άλλα τόσα και για αυτό τον λόγο θα ψηφίσεις αυτό που σου λέω. Δεν τα έζησα, η ιστορία έχει περάσει από χίλια δύο Photoshop που τελικά δεν ξέρεις τι έγινε. Έζησα σε μια εποχή που θυμάμαι το πως θα σβήσω μια κλίση από την τροχαία, το πως ΔΕΝ θα καρφώσω τον γείτονα που έχει κάνει επέκταση το σπίτι του. Σε μια εποχή που αγόραζα και αγοράζω δίχως αποδείξεις, αλλά και σε μια εποχή που με ενοχλεί η κατάσταση και το μπάχαλο γύρω μου.
Θέλω να αλλάξω!
Θέλω να αλλάξω, να γίνω τυπικός, εργατικός, καθόλου παθητικός και θέλω να ενημερωθώ, να ξέρω τι ψηφίζω και να ξέρω ότι έχω την δύναμη να κάνω καλύτερο τον τόπο μου. Δεν θέλω να μεταναστεύσω, δεν θα αφήσω την τρίτη ηλικία εδώ μόνη της να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της, όσο υπεύθυνη και να είναι για την σημερινή κατάσταση. Δεν τιμωρώ λάθος κινήσεις αλλά θέλω να διορθώσω καταστάσεις και νοοτροπίες.
Αγαπώ!
Αγαπώ τον Ήλιο την Θάλασσα το βουνό. Την μυρωδιά του κήπου μετά από μια βροχή. Είμαι ΕΛΛΗΝΑΣ αγαπώ μέχρι και τον χαλασμένο δρόμο, βρίζοντας παράλληλα το σύστημα, που βρήκα και φρόντισα να διατηρήσω. Θέλω να βλέπω δέντρα, παλιές καρέκλες σε καφενεία και να αναπολώ τις περασμένες δεκαετίες, ακούω ακόμα φωνές από γλέντια και συγκεντρώσεις του τότε, όταν όλοι παίρναν τα παιδιά τους και περπατούσαν τρώγοντας σπόρια. Είμαι της παράδοσης όσο και να μην μου φαίνεται, ζω απλά, θέλω να ζήσω μια ζωή με αγάπη, αγκαλιές, χαμόγελα και πρόσωπα που αγαπώ. Αυτό δεν θα το βρω στην διέξοδο που διαφημίζετε Ο Έλληνας δεν είναι προορισμένος για να γίνει Γερμανική μηχανή παραγωγής. Ο Έλληνας δεν είναι μαζικής παραγωγής, έχει ανάγκη από μια ζωή γεμάτη αισθήματα, δεν είναι των υλικών αγαθών έτσι πάνε να τον κάνουν.
Η Χώρα μου δεν μου εγγυάται την ζωή.
Δεν με ενδιαφέρει, ίσως κάποια στιγμή να χτυπάω το κεφάλι που μένω ακόμα εδώ. Μένω εδώ λοιπόν γιατί έχω οραματιστεί την ζωντάνια του τόπου μου. Μου αρέσουν τα δύσκολα, είμαι ολιγαρκής, δεν έχω καν τα βασικά, μου λείπουν τα χρήματα, δεν μπορώ να βοηθήσω οικονομικά. Ίσως να μην κάνω ποτέ την δουλειά που θα μου αρέσει και αν την κάνω ίσως να μην ανταμειφθώ με αυτό που πρέπει.
Είμαι όμως εδώ για να βοηθήσω, να οργανωθώ και να κάνω στροφή σε ένα σχέδιο απλό, μια κοινωνίας που θα δουλέψει με αυτά που έχει. Τα χέρια της!
Το παιδί μου έχει πτυχίο και η Ελλάδα το καταστρέφει.
Έλεος με αυτήν την μαστίχα πια. Το ότι το παιδί σου σπούδασε δεν σημαίνει ότι θα έβρισκε δουλειά ή ότι η χώρα μας έχει ανάγκη από το επάγγελμα αυτό. Το ότι οι κυβερνήσεις που ψήφιζες άσχετε γονέα για να στα τρώει σπουδάζοντας το παΐδι σου Μαθηματικό που βγαίναν 500 κάθε χρόνο το έχεις σκεφτεί;
Σαν επίλογο θέλω να πω το εξής.
Μπορείς να φανταστείς ότι αύριο θα ξυπνήσεις και θα πας να βοηθήσεις σε κάποιο δημόσιο συσσίτιο που γίνεται στην Αθήνα; Θα μπορούσες να πας για δουλειά σε κάποιο κτήμα; Η αν θα μπορούσες να κανείς κάτι διαφορετικό από το να μην κάθεσαι και να βλέπεις όλη την ημέρα ειδήσεις; Θα ήταν μια καλή αρχή, σίγουρα για μένα.
Φανταστείτε να φύγουμε όλοι ακόμα και αν χωρούσαμε σε μια ξένη χώρα για ένα καλύτερο μέλλον, τότε σαν φυσικό αίτιο θα ήταν η απομόνωση και η εγκατάλειψη του τόπου μας. Εγώ δεν μπορώ να το φανταστώ αυτό. Θα ήταν τουλάχιστον προσβολή για τους αγώνες που έγιναν κάποτε επειδή, εμείς δώσαμε δικαίωμα σε βλήματα να μας φτάσουν ως εδώ σήμερα.
Από την άλλη δεν μπορώ να σε κατηγορήσω αν το κάνεις.
"Για την αδερφή μου και τα αδέρφια όλου του κόσμου που ζουν μακριά ο ένας από τον άλλον. "
σχόλια