Θέλω να γράψω για τον μπαμπά μου..τον αγαπημένο μου μπαμπά..τον οποίο έχασα τον περασμένο Οκτώβριο.
Πέρασαν τόσοι μήνες αλλα το μυαλό μου ακόμα δεν έχει καταλάβει. Δεν το έχει δεχτεί, δεν το έχει συνειδητοποιήσει. Λέω, ο μπαμπάς μου πέθανε..και αυτή η πρόταση ακούγεται λάθος. Γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να είναι σωστή. Δεν μπορεί να με αφορά.
Κανεις δεν μπορεί να φανταστεί το κενό που νιώθεις όταν συμβεί κάτι τέτοιο.Συνεχίζεις τη ζωή σου όπως πριν και παλι, με τις χαρές και τις λύπες σου αλλα ουσιαστικά μέσα σου έχεις αλλάξει. Γιατι ένα μεγαλο κομμάτι σου δεν υπάρχει πια. Ο μπαμπας μου είναι ο πρώτος άνθρωπος που είδα όταν γεννήθηκα.Είναι ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο χαμογέλασα.. . Πως γίνεται να μην υπάρχει; Πως γίνεται να πηγαίνω σπίτι του και να μην είναι εκεί;
Ο μπαμπάς μου ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος..Σιγουρα όλοι οι μπαμπαδες είναι ξεχωριστοί για το κάθε παιδι αλλά πραγματικά ο μπαμπας μου ήταν ένας ιδιαίτερος, ξεχωριστός, μοναδικός άνθρωπος..
Ο μπαμπάς μου ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος..Σιγουρα όλοι οι μπαμπαδες είναι ξεχωριστοί για το κάθε παιδι αλλά πραγματικά ο μπαμπας μου ήταν ένας ιδιαίτερος, ξεχωριστός, μοναδικός άνθρωπος.. Ζούσε μόνος του παρέα με τα βιβλία του και τον κήπο του. Ηταν πολύ δημιουργικός καταπιανόταν με τα πάντα. Έχτισε μόνος του το σπίτι που ζούσε, καλλιεργούσε λαχανικά και λουλουδια, ειχε καστανιές,μηλιές, καρυδιές ,ολου του κόσμου τα καλουδια, με τα οποια φευγαμε φορτωμενοι κάθε φορα που πηγαιναμε να τον δουμε. Έκανε το δικό του μελι το οποιο έχω ακόμα φυλαγμένο στο ντουλαπι μου.
Ηταν πάντα εκεί για όποια βοήθεια χρειαζόμασταν.
Είχε βγάλει μόνο το δημοτικό, αλλά διάβαζε πάρα πολύ. Φιλοσοφία και ψυχολογία ήταν τα αγαπημένα του θέματα τα οποία μελετούσε για χρόνια και πάντα έγραφε τα συμπεράσματά του,σε τετράδια και σημειωματάρια που τα είχε παντού μέσα στο σπίτι. Ηταν πολύ προοδευτικός και ελεύθερος. Συζητούσαμε τα πάντα μαζί. Ώρες ατελείωτες πίνοντας καφέ.
Είχε και αυτός τα ελαττώματα του όπως όλοι οι άνθρωποι, αλλα δίπλα του ένιωσα κάτι που λίγοι άνθρωποι έχουν βρεί στον κόσμο αυτό..ανιδιοτελή αγάπη.
Η αληθινή αγάπη που σου δίνει τα πάντα και δεν ζητάει τίποτα πίσω. Η αγάπη που δεν ζητάει να εκπληρώσεις καμια δική της προσδοκία. Είναι απλά εκεί για σένα και σ' αγαπάει ότι και αν είσαι, ό,τι και αν επιλέξεις στη ζωή σου.
Είμαι τόσο τυχερή που σε είχα μπαμπά..Δεν μπορώ να σου μιλήσω πια, να σε αγκαλιάσω, να συζητήσω με τις ώρες μαζι σου και με πονάει τόσο αυτό.. Μακάρι να είχα και άλλο χρόνο μαζί σου. Ήταν τόσο άδικο που έφυγες τόσο νωρις.. Εισαι πάντα μέσα στο μυαλό μου και μέσα στην καρδιά μου..
Μου λείπεις ..Σ'αγαπώ πολύ..
Β.
σχόλια