Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μυστικά, σημαντικά ή ασήμαντα, που δεν τα λέμε ούτε στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Αυτό συμβαίνει ίσως γιατί πιστεύουμε πως δε θα μας καταλάβουν και απ'το να δεχτούμε κριτική καλύτερα απλώς να μην τα μοιραστούμε καθόλου. Βλέπουμε συχνά αγνώστους, που τυχαίνει να βρίσκονται στο ίδιο παγκάκι σε μια πλατεία ή σε διπλανά καθίσματα στο λεωφορείο, να συζητούν προβλήματα και ανησυχίες που πολλές φορές δεν έχουν ξανά αναφέρει σε κανέναν άλλον. Γιατί όμως μας είναι ευκολότερο να ανοιχτούμε σε αγνώστους παρά στους αγαπημένους μας;
Είναι κοινό λάθος των ανθρώπων, όταν περνούν πολύ χρόνο μαζί και έρχονται πιο κοντά να ξεχνούν πως είναι διαφορετικοί μεταξύ τους. Παρασυρόμαστε και νομίζουμε πως οι άλλοι, στις διάφορες καταστάσεις, θα λειτουργήσουν ακριβώς όπως εμείς, κι αν δεν το κάνουν αμέσως τους κατακρίνουμε με δεδομένο πως λόγω της σχέσης που έχουμε φυσικά και δεν θα παρεξηγηθούν/ πληγωθούν/ θυμώσουν. Παίρνουμε ύφος ειδήμονα –κοινώς ξερόλα- και δεν αφήνουμε τον άλλο να ολοκληρώσει αυτό που θέλει να πει έχοντας ήδη έτοιμη την απάντηση στο μυαλό μας. Κι αυτό είναι πολύ εγωιστικό. Ασυνείδητα, όταν κάποιος μας εκμυστηρευτεί ένα πρόβλημα δεν καθόμαστε ούτε να τον συμβουλεύσουμε, ούτε να τον παρηγορήσουμε, παρά λέμε: «Ναι, κι εγώ όταν είχα περάσει κάτι παρόμοιο...» κι αρχίζουμε τον μονόλογο για τα προσωπικά μας δράματα.
Σε μια εποχή που όλοι πνιγόμαστε από έγνοιες, είναι ανθρώπινο να θέλουμε να μιλήσουμε, να εκφραστούμε, να φύγει ένα βάρος από μέσα μας. Αλλά όπως έχουμε την απαίτηση από τους κοντινούς μας ανθρώπους να μας σταθούν, έτσι κι εμείς πρέπει να τους ακούμε όταν μας έχουν ανάγκη. Και να ακούμε πραγματικά, με ειλικρινές ενδιαφέρον και διάθεση να βοηθήσουμε, όχι μια γρήγορη κριτική και πίσω στα δικά μας.
Ο καθένας μας είναι ξεχωριστός και έχει σκέψεις που δεν θα τις φανέρωνε ποτέ σε κανέναν ίσως γιατί αισθάνεται πως δεν εισπράττει πάντα όση κατανόηση θα ήθελε. Είναι, ωστόσο, λάθος να πιστεύει πως μόνο ο ίδιος είναι μοναδικός κι οι υπόλοιποι ρηχοί, πεζοί κι ανόητοι. Με τέτοιους εγωισμούς καταλήγουμε να αποξενωνόμαστε, ακόμη και να εναντιωνόμαστε μεταξύ μας. Αν θέλουμε να ακουστούμε πρέπει πρώτα να ακούσουμε.
σχόλια