LIFOLAND
Mικροπράγματα /

«Ποια βιβλία τα οποία διαβάσατε ως παιδί παραμένουν σημαντικά για σας και για ποιο λόγο;»

Επέλεξα τέσσερα βιβλία - προσθέστε κι εσείς τα δικά σας!

Facebook Twitter
Άρης Δημοκίδης
Άρης Δημοκίδης
158

 

 

 

To bookpress ζήτησε από 18 συγγραφείς (και εικονογράφους) να ανοίξουν την παιδική τους βιβλιοθήκη. Ανάμεσα στους άλλους ρώτησε κι εμένα, την εξής ερώτηση:

«Ποια βιβλία τα οποία διαβάσατε ως παιδί παραμένουν σημαντικά για σας και για ποιο λόγο;»

Να λοιπόν -με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου- τέσσερα βιβλία που μου έχουν μείνει από την παιδική μου ηλικία.

1) Ο Θησαυρός της Βαγίας, της Ζωρζ Σαρή.

 

 

Έχει γράψει και πολύ καλύτερα (πόσο είχα κλάψει με το Ψέμα!) όμως το μείγμα συναρπαστικής περιπέτειας και καλής παιδικής λογοτεχνίας που υπάρχει στο Θησαυρό της Βαγίας είναι -κατά τη γνώμη μου- αξεπέραστο.

Αποδεικνύει περίτρανα πως τα ελληνικά παιδικά βιβλία δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα σοβαρά, πολιτικά, ή βαρετά.

Απομυθοποιώντας το μυστήριο και την περιπέτεια, η Ζωρζ Σαρή μου άνοιξε πολλούς και διαφορετικούς ορίζοντες - και στη ζωή μου και στο γράψιμο φυσικά.

2) Ο Μικρός Νικόλας

 

 

Ποτέ δεν έγινα τόσο άτακτος όσο ο Νικόλας και η παρέα του - μου έμαθε όμως να βλέπω και ως μεγάλος τον κόσμο με μάτια αθώα και παιδικά.

Διάπλατα ανοιχτά απ' τις (ευχάριστες ως επί το πλείστον) εκπλήξεις που φέρνει κάθε μέρα η ζωή. Μερικές φορές η παιδική αφέλεια προσφέρει μεγαλύτερη ηρεμία ψυχής απ' την ενήλικη καχυποψία.

3) Τα μυστήρια της Ένιντ Μπλάιτον.

 

 

Όλα των Μυστικών Επτά και των Πέντε Φίλων. Στα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν τα διάβαζα ως παιδί, μου φαινόταν τρομερά θρίλερ - η αγωνία τους με συντρόφευε ακόμα και σε νυχτερινούς εφιάλτες.

Σήμερα που τα ξαναδιαβάζω καμιά φορά εκπλήσσομαι: είναι φριχτά κακογραμμένα, συνεχώς επαναλαμβανόμενα, τρομακτικά αφελή κι έχουν σχεδόν βουλιμική εμμονή με τα φαγητά. Τα αγαπούσα πολύ όμως - και θεωρώ ότι ακόνιζαν και το μυαλό.

Τα σημερινά παιδιά βέβαια δεν θα τρόμαζαν ούτε στο ελάχιστο και μάλλον θα τα βαριόταν πολύ - εμένα μου δημιουργούν μια αίσθηση ζεστασιάς και μυστηριώδους ασφάλειας...

4) Τα Ημερολόγια του Άντριαν Μολ.

 

 

Η σειρά βιβλίων της Σου Τάουνσεντ με ήρωα ένα 13χρονο αγόρι και το ξεκαρδιστικά αφελές αλλά ταυτόχρονα πανέξυπνο ημερολόγιό του ήταν για μένα μια αποκάλυψη.

Ο Μολ μεγάλωνε όπως μεγάλωνα κι εγώ - ακόμα και σήμερα που πλησιάζει τα σαράντα ακόμα βγαίνουν βιβλία για την τωρινή του ζωή.

Δεν είναι παιδικά βιβλία τα Ημερολόγιά του (όπως ας πούμε το κατά πολύ υποδεέστερο, σύγχρονο, Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα - αλλά μου σημάδεψαν την παιδική μου ηλικία, και όχι μόνο.

Δεν είναι ούτε εφηβικά τα βιβλία αυτά: είναι βιβλία για όλους - κάτι που νομίζω ότι είναι, εξάλλου, ο ορισμός του καλού βιβλίου.

[Τα δικά σας;]

158

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Mικροπράγματα / Είναι κρίμα τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή να θεωρούνται "παιδικά".

Με αφορμή το θάνατο της αγαπημένης μου συγγραφέως παιδικών βιβλίων, της Ζωρζ Σαρή, ένα κείμενο (που μου ζήτησε το Books' Journal) για τη λογοτεχνική δικτατορία της αδερφής μου και για το καλύτερο βιβλίο που διάβασα ποτέ.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
miaalli
miaalli
Λίγο Τριβιζά ρε παίδες... "Η Χώρα χωρίς γάτες", "Ο Ναυαγός Κοκκινοτρίχης", "Ο Τουνελόδρακος"... πολύ γνωστά πρίν από την πασίγνωστη επίσης "Φρουτοπία"...
Saphira
Saphira
1. Τα ψηλά βουνά του Ζαχαρία ΠαπαντωνίουΉταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα. Από το αναγνωστικό του δημοτικού, υπήρχε ένα απόσπασμα του βιβλίου το οποίο με έκανε να θέλω να μάθω τι γίνεται παρακάτω. 2. Φυσικά τα άπαντα της Ζωρζ Σαρρή αλλά αγαπημένο για μένα ήταν το ψέμα.3. Άλκη Ζέη Κοντά στις ράγες 4. Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι της Βούλας Μάστορη.4 επιλογές είναι λίγες, μου αφήνουν έξω την αγαπημένη Πηνελόπη Δέλτα, τον Μενέλαο Λουντέμη, Καζαντζάκη και τόσους άλλους που μ' έκαναν ν' αγαπήσω το διάβασμα!!!
muse
muse
"Το παιδι της Κυριακης"- Γκουντρουν Μεμπς, μου αρεσε τοσο πολυ, αφου, καθως ημουν μικρη, ηθελα να προλαβω να το αντιγραψω μεσα σε μια βδομαδα πρωτου το επιστρεψω στην δανειστικη βιβλιοθηκη, για να μην το χασω ποτε!"Η πολη με τους Ασφοδελους", η πρωτη μου γνωριμια με την Αλγερια, εστω και νοερα..
MariaThessaloniki
θυμήθηκα και κάτι με ένα κολλέγιο του Σαιν Κλαιρ όπου διάφορες ξενερουά Αγγλίδες έπαιζαν τύπου κροκέ και άλλα κουφά σπορ. Αλλά μου άρεσε και μάλλον έσπειρε το σπόρο για την αδυναμία μου σε σειρές τύπου Μπέβερλυ Χιλς, Γκόσιπ Γκερλ και λοιπά 'κολλεγιακά'.
Miss Sunshine
Miss Sunshine
"Όμορφη πορτοκάλιά μου" του José Mauro de Vasconcelos, γιατί μου το χάρισε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που μέναμε στην παιδική μου ηλικία, και με έβαζε να το διαβάζω δυνατά για να μάθω καλή ανάγνωση!!Ήταν σαν παππούς μου, μιας που εγώ δεν γνώρισα. Κάπου ίσως να ταυτίστηκα και με τον ήρωα, αφού μόλις είχαμε μετακομίσει και εμείς"Οι διακοπές του μικρού Νικόλα" του Rene Goscinny, από τα πρώτα δώρα που μου έκανε δώρο ο αδερφός μου Χριστούγεννα."Οι Μικρές Κυρίες" της Louisa May Alcott. Το είχα πάρει από τις ξαδέρφες μου δανεικό, και με συγκλόνισε. Γνώρισα μια άλλη εποχή... Χαρά και λύπη σε εναλλαγή, και πόση δύναμη και αγάπη αντλείς από το παράδειγμα της Τζο, όταν έκοψε τα μαλλιά της...
LemmyLisa
LemmyLisa
Αυτό που με τρομάζει είναι ότι κάποια που τότε τα είχα σαν αγαπημένα τα έχω ξεχάσει και τα θυμήθηκα με αυτό το post.. Μάλλον πρέπει να ξαναθυμηθώ την παιδική μου ηλικία... Η Ένιντ Μπλάιτον και οι περιπέτειες που έγραφε με συγκλόνιζαν αλλά είχα αιώνες να θυμηθώ αυτά τα βιβλία...Όπως και πολλά άλλα που αναφέρονται παραπάνω..
Maria S.
Maria S.
Ο Μικρός Πρίγκιπας του Α. Ντε Σέντ Εξυπερί,Τα Ψηλά Βουνά του Ζαχ. Παπαντωνίου,Μικρές Κυρίες της Λ. Μ. Άλκοτ,Ένα Καπλάνι στη Βιτρίνα Ι.Δ. ΙωαννίδηΤα Κοριτσάκια με τα Ναυτικά της Ελένης Δικαίου
κεκάκι
-Νινέτ της Ζωρζ Σαρή. Μου το είχε πάρει η μαμά μου δώρο για τα γενέθλιά μου όταν γινόμουν 8 ετών, δυσαρεστήθηκα γιατί ήθελα κάτι άλλο λογικά παιχνίδι, έκλαιγα, φώναζα και επειδή θύμωσε που δεν εκτίμησα το δώρο της με ανάγκασε να το διαβάσω με το ζόρι. Σήμερα το βιβλίο αυτό έχει σκιστεί και κιτρινίσει πια. Διαβάζω κάθε μέρα κι από λίγο πριν κοιμηθώ, 13 χρόνια πάει το στόρυ, έχω μάθει απέξω τη Νινέτ,την Έμμα,τη Ζωή,την Ειρήνη.. Έχω διαβάσει μπόλικα βιβλία έκτοτ, αλλά αυτό με στιγμάτισε γενικά και όχι μόνο από παιδικά βιβλία. Ήταν η αιτία που διάβασα κι άλλα κι άλλα κι άλλα,και άνοιξαν λίγο τα μάτια μου. Να σαι καλά βρε μαμά..Άλλα βιβλία:-Η μωβ ομπρέλα-Άλκη Ζέη-Ο Μικρός Νικόλας-ότι έχει γράψει η Μπλάιτον*-Χάρυ Πόττερ (ας φρίξουν οι απανταχού διανοούμενοι εδώ μέσα είναι της γενιάς μου και είναι αρρωστημένα κολλητικό, το'χω ξεπεράσει πια σε αντίθεση με τα άλλα αλλά ήταν αρρώστια τότε να περιμένω έξω από το βιβλιοπωλείο να πάρω πρώτη το καινούριο, 11 χρονών όταν βγήκε το 4 αχ τι αγωνία..)
Melanie_
Melanie_
Η τελευταία μαύρη γάτα του Τριβιζά ρε παιδιά!! Απο τα πιο όμορφα βιβλία που διάβασα όταν ήμουν παιδάκι, και το είχα διαβάσει 5-6 φορές!!! Αγαπάμε Τριβιζά!!!
Χωρίς Όνομα
Λοιπόν εγώ μικρή (δηλαδή μέχρι τα 9 μου περίπου) είχα τρελή αδυναμία σε 2 σειρές βιβλίων, των εκδόσεων Στρατίκη. Η 1η σειρά λεγόταν "ο παραμυθένιος κόσμος του δάσους" και ήταν 6 βιβλία με ιστορίες για ζώα, ξωτικά, νεράιδες, γίγαντες κτλ, η 2η ήταν η εικονογραφημένη ελληνική μυθολογία (15 βιβλία αν θυμάμαι καλά).Κατά τα άλλα, από τα 8-9 μου χρόνια και μετά, αγάπησα ένα κάρο βιβλία και συγγραφείς, τα πιο χαρακτηριστικά μάλλον ήταν:- Ο Ιούλιος Βερν, ιδίως το Γύρο του Κόσμου- Η Ζωρζ Σαρρή και η Άλκη Ζέη (Τα στενά Παπούτσια, Τα Γενέθλια και τη Νινέτ τα είχα λιώσει, ομοίως και το Καπλάνι και το Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου) - Η Πηνελόπη Δέλτα, ιδίως το Παραμύθι Χωρίς Όνομα και ο Τρελαντώνης- της Βούλας Μάστορη το Αυγουστιάτικο φεγγάρι και το Ένα γεμάτο μέλια χεράκι- ο Τομ Σώγιερ και το Χακ Φιν...και πολλά πολλά ακόμα που δε μπορώ να θυμηθώ.Α, και το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ. Το λάτρεψα αυτό το βιβλίο. Ουσιαστικά σημάδεψε τη μετάβαση μου, ψυχικά, από την παιδική ηλικία στην εφηβεία.(Επίσης στα 12 μου διάβασα και εγώ τη Φάρμα των Ζώων, γιατί η καθηγήτρια αγγλικών μου το πρότεινε ως βιβλίο-εξάσκηση στα αγγλικά μου.)
Xaroula
Αχου, οι κάτοικοι του δάσους! Τα ξωτικά, οι κυρίες ποντικίνες, ο Αγκαθούλης.. τι μου θύμισες! :)Τα Γενέθλια μου τα είχε φέρει στα γενέθλιά μου ο νονός μου και τα λάτρεψα. Τα διάβασα για κάμποσα χρόνια σε κάθε γενέθλιά μου. Και το Ένα γεμάτο μέλια χεράκι τι γλυκό που ήταν! Πωπω..Ένα άλλο που είχα διαβάσει άπειρες φορές (σε σημείο να σημειώνω βούλες στο πρώτο φύλλο κάθε φορά, για να μη χάνω το μέτρημα) ήταν τα Ασημένια Πατίνια, του Π.Ζ. Σταλ.Και, όπως σχολίασα αλλού, οι δικοί μου ξένοι αγαπημένοι συγγραφείς ήταν ο Μίχαελ Έντε και ο Ρόαλντ Νταλ, ενώ είχαμε ως παρέα ομαδική τρέλα με τη Νάρνια! Ωραίες εποχές...
Click
Click
Ο παραμυθένιος κόσμος του δάσους!πωπω σα να τα βλέπω μπροστά μου αυτά τα βιβλία.Θυμάμαι σε ένα που έφτιαχναν τούρτες πόσο τις λιγουρευόμουν!!Επίσης ταυτίζομαι απόλυτα με αυτό που έγραψες για την Άννα Φρανκ. Το διάβασα κ εγώ σε μεταβατική ηλικία,αλλά καμιά φορά και τώρα το διαβάζω...
alleycat
alleycat
Το πρώτο βιβλίο ήταν 80.000 υπό την θάλασσα, εκδόσεις Αγκυρα, δώρο της νονάς του αδερφού μου. Στους σεισμούς του 81, η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων ήταν παρηγοριά, μετά ο Μικρός Νικόλας, η βιογραφία της Μαρία Κιουρί (θυμάμαι την διάβαζα στο μαγαζί του πατέρα μου και ένας φανατικός κομμουνιστής μου έδωσε εύσημα για αυτό, χωρίς εγώ να καταλαβαίνω τι μου έλεγε), ε και μετά τα βιβλία γίναν απαραίτητη συντροφιά εώς και σήμερα.