Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Πως προσεγγίζεις εναν άνθρωπο που σου αρέσει πολύ αλλα είναι πολύ περίεργος, δεν σου μιλάει και συνεχώς είναι μεσα στην αντίδραση; και με αυτή την συμπεριφορά δεν μπορείς να τον πλησιάσεις ούτε στο ελάχιστο
Ειμαι 23 ζω στην Αθήνα εχω παρεα και κοπελα αλλα ώρες ώρες νιωθω μόνος.τοσο μόνος που θελω να φυγω μακριά να βρω τον εαυτο μου αλλα δεν μπορω γιατι πρεπει παράλληλα να φροντησω την μητέρα μου διότι ειναι η μονη μου οικογένεια και έχει προβλήματα υγείας.πρεπει καθε μερα να ειμαι εκεί..Εχω σκεφτη πολλές φορες να τα παρατήσω όλα,να παρω μια βαλίτσα και για σας.τελος νιώθω οτι ολοι φύγουνε και εγω μένω πισω..τι να κανω;
Με το σύντροφό μου είμαστε μαζί 5 χρόνια και τον τελευταίο καιρό συγκατοικούμε. Εγώ είμαι 24 και εκείνος 25 ετών. Το πατρικό μου είναι πολύ κοντά στο σπίτι που μένουμε τωρα. Η μαμά μου προσφέρθηκε να πηγαίνω σπίτι μου να τρώω τα μεσημέρια. Εμένα δεν μου φαίνεται καθόλου σωστό να τρώω εγώ σπιτικό μαγειρεμένο φαγητό και ο σύντροφός μου να ψαχνεται κάθε φορά στο τι θα φάει. Το είπα στη μαμά μου αλλά έκανε πως δεν καταλαβαίνει. Της είπα ότι αν θέλει να προσφέρει σε αυτό το θεμα, ταπερακια είναι καλοδεχούμενα , και για τους 2 μας όμως. Δεν καταλαβαίνει και επιμένει να με ρωτάει κάθε δεύτερη μέρα αν θα πάω σπίτι να φάω...
Σήμερα το αγόρι μου,επειδή λείπουν οι γονείς του,μου είπε να πάω να φάμε μαζί.Έφτιαξε κάτι απλό,έψησε μπιφτέκια και τηγάνισε πατάτες.Υπήρχαν κάποια προβληματάκια π.χ. στα μπιφτέκια δεν έβαλε καθόλου ψωμί,και οι πατάτες λίγο καμμένες.Για μένα όμως ήταν τα καλύτερα και τρελάθηκα με την προσπάθεια του.Και νιώθω ότι τον αγαπάω ακόμα περισσότερο.
Καλησπέρα είμαι 21 και μου αρέσει η γυμναστική λόγω υποχρεώσεων κάποιες φορές τυχαίνει ν απέχω γι μεγάλο χρονικό διάστημα.. Οταν παω μετα απο καιρό νιώθω τόσο άχρηστη δεν έχω αντοχές και όρεξη να συνεχίσω..
Γιατί όταν χωρίσουμε μετά από ένα διάστημα λίγων μηνών ο πρώην / ή πρώην θέλει ξανά επανασύνδεση? Δηλαδή αν γυρίσεις πίσω στον πρώην / ή πρώην θα αλλάξουν τα πράγματα? Εμένα ο πρώην μου με το που με χώρισε ο λόγος ότι δεν κάνει για εμένα αξιζω κάτι καλύτερο και αυτός δεν μπορεί να μου το προσφέρει με ξεπερνά το τόσο ψέμα αντί να είναι ηλικρινης εξ αρχής ότι βρήκε άλλη και με χώρισε μου είπε ένα σωρό παραμύθι για το τίποτα και μετά από 2 μήνες ήθελε να ήμαστε πάλι μαζί σαν να μην τρέχει τίποτα αφού είχε την άλλη κοπέλα και με χώρισε γιαυτην το θράσος κάποιον ανθρώπων με ξεπερνάει .. Και ευτυχώς δεν γύρισα πίσω γιατί είχα ένα λόγο να γυρίσω και να τον συνχωρεσω το ότι ήμασταν αρραβωνιασμένοι όμως δεν θα το έκανα ξανά το ίδιο λάθος γιατί ή κατάληξη των πραγμάτων θα ήταν ή ίδια.
Θα πηγαίνατε ταξίδι στην Ιταλία η θα φοβόσασταν τον ιό και τον πανικό που επικρατεί εκεί για αυτό το θέμα?Δεν ξέρω αν είναι καλό να ζούμε με φοβία πιστεύω όσο και να προσέχεις μπορεί πάλι να σου συμβεί το οτιδήποτε.
Γνωριστικαμε φευγαλεα σε ενα ταξιδι που εκανα και εδω και 1,5 εβδομαδα μιλαμε μεσω μηνυματων στο facebook. Περναω υπεροχα στις συζητησεις μας δεν καταλαβαινω ποτε περνανε ολοκληρες ωρες και απ οτι λεει το ιδιο παθαινει κι αυτος. Μου ειπε οποτε μπορεσω να παω παλι και μαλιστα μου προτινε να μου βαλει τα μισα λεφτα για τα εισητηρια για να παω πιο συντομα.(αυτος λογω δουλειας δεν μπορει αυτη την περιοδο να λειψει πανω απο 1 μερα αλλιως θα ερχοταν). Με κανει να νιωθω υπεροχα και θελω παρα πολυ μολις μπορεσω να παω,απλα η αληθεια ειναι οτι κατα τα αλλα μου ειναι ενας αγνωστος και λιγο με τρομαζει αυτο. Ειναι 29 και εγω 23. Μπορει να ειμαι και υπερβολικη αλλα καπως τρομαζω καποιες στιγμες...μετα μιλαμε και μου περνανε ολα βεβαια..! Ειναι αρκετα ρομαντικος θα ελεγα και ολα εχουν γινει με πολυ κινητογραφικο τροπο.. Φοβαμαι μηπως ο ενθουσιασμος μου με θεσει σε καποιο κινδυνο.. ειμαι υπερβολικη ή πρεπει να ειναι λιγο πιο προσεκτικη?
Έχω μια περίεργη φοβία...Όλα ξεκινησαν αφού χρειάστηκε να παω δερματολόγο για την ακμη... Μου έδωσε ενα σαπουνι για να πλενω το πρώσοπο μου το πρωί.Ομως επειδη εχω φιτρες πολλες τα μαλλια μου συνεχως μπαίνουν στο προσωπο μου με αποτελεσμα να γεμιζει συνεχεια αυτο το υγρο που μου εχει δωσει ο δερματολόγος... Το αποτελεσμα ειναι να σκεφτομαι οτι εχει παει στα μαλλια μου και οτι αν ακουμπήσω τα μαλλια μου μεσα στη μερα θα το φαω και θα παθω κάτι τι η θα πεθανω... Αυτη η φοβία εχει εξελιχθεί να μην θέλω να χρησιμοποιώοποιω οτιδήποτε ειναι χημικό.. Διοτι με φοβίζει η καταποση του.Σας παρακαλώ μην με κοροιδεψετε.. Απλως ηθελα να το μοιραστώ μαζι σας.