________________
1.
Αγαπητη Λενα εχω θεμα! Συμπεριφερομαι εγωιστικα πολυ! Πιο συγκεκριμενα εχω μια ξαδελφη που ειναι 2 χρονια μεγαλυτερη μου και ειναι φοιτητρια εγω φετος τελειωνω το λυκειο. Τελος παντων ειμαισταν παντα πολυ κοντα και ειχαμε τις ιδιες πεποιθησεις και καναμε ατελειωτες συζητησεις και συμφωνουσαμε(ειχαμε και μικρους διαπληκτισμους αλλα ειναι μεσα στο προγραμμα) Τελευταια ομως εχει αλλαξει, βαζει στο φβ προκλητικες φωτο και παραξενα στατους και εκει που ενιωθα πως υπαρχει εν αατομο στον κοσμο που θα με καταλαβαινε καπως και ειχαμε πολλα κοινα τωρα βλεπω οτι εχει αλλαξει πολυ και στενοχωριεμαι και εγω πολυ. Ειναι σα να εχω χασει ενα απο τα πολυ σημαντικα στηριγματα της ζωης μου. Προσπαθω να την κατααλαβω αλλα αυτο με τις φωτο ειδικα το κοροιδευαμε μαζι πριν μερικα καλοκαιρια. Ειμαι αδικη και εγωκεντρικη ή πρεπει να συζητησω περισσοτερο μαζι της.; αν ομως της πω κατι π.χ. αλλαξες νιωθω σαν να παρεμβαινω στη διαδικασια που ωριμαζει γιατι ελπιζω να ειναι φαση! –Foodlover
Το γεγονός ότι μου φαίνεται περίεργο που περιορίζεις την παρατήρηση στη δραστηριότητα της ξαδέρφης στο facebook με κάνει πιο ώριμη ή απλώς πιο γριά;
Όχι ότι το facebook δεν είναι ενδεικτικό για τον χαρακτήρα του καθενός, αλλά δεν είναι ψυχογράφημα. Δείχνει πώς θα ήθελε να είναι κάποιος, όχι πώς είναι. Κάτι φαίνεται να έχει αλλάξει για την ξαδέρφη σου, αλλά από την δραστηριότητα δεν φαίνεται τι ακριβώς. Φυσικά και να συζητήσετε, αυτό είναι πάντα καλύτερο από το να βγάζεις συμπεράσματα μόνη σου. Δεν χρειάζεται να ξεκινήσεις λέγοντας ότι δεν σου αρέσει αυτό που κάνει, δεν χρειάζεται καν να το πεις. Μπορείς να τη ρωτήσεις όμως για τα κίνητρα και τη σκέψη της πίσω από τις φωτογραφίες που βάζει, για να προσπαθήσεις να την καταλάβεις.
________________
2.
γιατι αργεις τοσο πολυ με τις απαντησεις αραγε;;- Ανανου
Απαντώ σε εφτά ερωτήσεις την ημέρα, Δευτέρα με Παρασκευή, σύμφωνα με τον κατάλογο ερωτήσεων που σχηματίζεται από την ημερομηνία καταχώρησης κάθε ερώτησης. Αργώ όσο προκύπτει από αυτή την αριθμητική. Ενδεικτικά, αυτή τη στιγμή στον κατάλογο υπάρχουν 723 ερωτήσεις.
________________
3.
Αγαπημένη μου α, μπα,
Είμαι 28 χρονών και έχει 5 χρόνια που αποφοίτησα από το μαθηματικό τμήμα του ΑΠθ. Όπως οι περισσότεροι έτσι και εγώ λόγω κρίσης επαγγελματικά κάνω άλλες δουλείες όλα αυτά τα χρόνια που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο μου, εκτός από κάποια ιδιαίτερα μαθήματα που παραδίδω. Θα ήθελα πολύ να γίνω καθηγήτρια σε σχολείο, αλλά μερικές φορές όταν σκέφτομαι πόσο υπευθυνότητα χρειάζεται αυτό το επάγγελμα πελαγώνω. Αρχίζω να αναρωτιέμαι αν θα είμαι καλή δασκάλα, αν θα μπορώ να μάθω σε αυτά τα παιδιά πέρα απο μαθηματικές ασκήσεις και κάποιες αξίες για τη ζωή,αν θα μπορώ να είμαι μετά από χρόνια δημιουργική και με μεταδοτικότητα. Αν θα μπορώ έστω και λιγάκι να συμβάλλω θετικά στην διαμόρφωση τους. Θυμάμαι ότι κάποτε ανέφερες οτι η μητέρα σου ήταν δασκάλα για αυτό θα ήθελα να σε ρωτήσω τι πιστεύεις εσύ; Πως μπορεί κάποιος να είναι καλός δάσκαλος-καθηγητής; Είναι αρκετό για την αρχή η αγάπη;
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!- Λίζα
Αν με την αρχή εννοείς το πρώτο μισάωρο, ναι. Αλλιώς, όχι.
Για οτιδήποτε που θέλεις να κάνεις καλά, ισχύει το ίδιο: το ταλέντο μετράει, αλλά δεν είναι το μόνο καθοριστικό. Χρειάζεται συνείδηση, αγάπη για το αντικείμενο, και ένας σταθερός, ολοκληρωμένος χαρακτήρας με πολλά ενδιαφέροντα. Μετά από αυτά το μόνο που υπάρχει είναι δουλειά, πολλή δουλειά, συνεχής προσπάθεια, και μόνιμη επιμόρφωση. Δεν είναι κάτι μαγικό η διδασκαλία, και σίγουρα δεν αρκεί το ένστικτο. Υπάρχουν πολλά βιβλία που μπορείς να διαβάσεις για να μάθεις και να βοηθηθείς. Αν έχεις καλές προθέσεις και όρεξη για δουλειά, δεν χρειάζεται να φοβάσαι.
________________
4.
Γειά σου Α,μπα! Τον τελευταιο καιρό ολες οι φιλες και οι ανθρωποι που ειχα κοντα μου, απομακρυνθηκαν.. Πριν καποιους μηνες εχασα τον αδερφο μου και μου σταθηκαν ολοι παρα πολυ εκεινες τις ημερες. Τωρα ομως σχεδον ολοι ειναι αφαντοι.
Εγώ από τη μεριά μου δεν ειμαι ετοιμη ακομη να βγαινω για ποτα κτλ.Επισης δεν νιωθω τοσο ανετα να παρω τηλεφωνο συχνα καθως μου μιλανε για πραγματα ανουσια και πεζα.Είχα μάθει κιολας πως πολλοι φοβοντουσαν να με πλησιασουν..σαν να μην ηξεραν πως να με συλληπηθουν ή κατι τετοιο (δεν καταλαβα ποτε τι εννοουσαν). Το εχω παρατηρησει και μονη μου οτι δεν θελουν να συζηταω τη θλιψη μου ουτε ρωτουσαν πως ειμαστε σπιτι πως νιωθω κτλ. Ερχοντουσαν σε δυσκολη θεση. Μηπως εγω γινομαι αντικοινωνική ή τελικα η ουσία της συγκεκριμενης περίπτωσης φιλιας ειναι η καλοπεραση και η φυγοπονια?
Από τη μια λες ότι δεν καταλαβαίνεις καθόλου πώς γίνεται να λένε ότι φοβούνται να σε πλησιάσουν, από την άλλη λες ότι δεν θέλεις να τους παίρνεις τηλέφωνο γιατί σου λένε για πράγματα ανούσια και πεζά. Έχουν άδικο που φοβούνται;
Περιμένεις να κάνουν κάτι συγκεκριμένο που δεν έχουν ιδέα ποιο είναι. Δεν θέλουν να συζητούν για τη θλίψη σου γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα την κάνουν χειρότερη. Εξήγησε τους τι θέλεις, πες τους ότι θέλεις να συζητάς για το θέμα, και τότε θα καταλάβεις ποιος έχει την πρόθεση να σου σταθεί και ποιος όχι. Ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου διαλύει κάθε σύμβαση, κάθε τυπικό κανόνα, κανείς δεν ξέρει τι να πει και πώς να φερθεί. Μπορεί κάποιος άλλος στη θέση σου να μην ήθελε να το συζητάει, δεν μπορούν οι άλλοι να μαντέψουν τι θέλεις, πες το.
Λυπάμαι πολύ για τον αδερφό σου. Δεν υπάρχουν λόγια που μπορεί να σου πει κανείς, και όσο πιο κοντά σε σένα είναι κάποιος, τόσο πιο ανούσια θα του φαίνονται τα λόγια παρηγοριάς. Κι εγώ δεν ξέρω τι να πω για το ίδιο το γεγονός, γιατί τα λόγια δε φτάνουν για αυτό που περνάτε όλοι ως οικογένεια. Σας εύχομαι κουράγιο.
Προσπάθησε να μην είσαι άδικη με τους φίλους σου. Αν σου στάθηκαν πολύ εκείνες τις μέρες, που είναι οι πιο δύσκολες, είναι φίλοι. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να το δεχτείς, αλλά γι' αυτούς ο αδερφός σου δεν είναι αδερφός τους. Δεν μπορούν να συνεχίσουν να ζουν στο σύμπαν εκείνων των ημερών, δεν μπορούν και δεν αντέχουν. Αυτό εννοούμε όταν λέμε 'η ζωή συνεχίζεται'.
________________
5.
Ρε συ Α,μπα τι γίνεται όταν ο φίλος σου δε σε θέλει πια; ερωτικά εννοώ γιατί κατά τ΄άλλα λέει ότι είναι όλα τέλεια. Η αλήθεια είναι ότι περνάει μια δύσκολη φάση, πάει σε ψυχολόγο γιατί πέρασε μια μεγάλη περίοδο άγχους και είναι σε μια φάση που αμφισβητεί τα πάντα στην ζωή του. Πρόσφατα λοιπόν μου είπε ότι από την αρχή ένιωθε ότι δεν του έδειχνα να τον θέλω στον ερωτικό τομέα, ή μάλλον καλύτερα όχι τόσο αυτό, αλλά ότι με έβλεπε πάντα κάπως «κουμπωμένη» και διστακτική , χωρίς να παίρνω πρωτοβουλίες για να γίνει αλλά πάντα περίμενα από αυτόν. Το χειρότερο είναι ότι έχει δίκιο, όντως ήμουν έτσι σε μεγάλο βαθμό, είναι η πρώτη μου σχέση κι νομίζω ότι γι'αυτό δεν ανέπτυξα μια πιο σωστή επικοινωνία μαζί του, χωρίς όμως να ισχύει ότι δεν τον ήθελα αρκετά. Το αποτέλεσμα λοιπόν ήταν να αρχίσει να απομακρύνεται σταδιακά, με αποκορύφωμα το τώρα, που όπως λέει το συνειδητοποίησε κι ο ίδιος καλύτερα. Τώρα πια έχουμε μάθει ο ένας τον άλλο καλύτερα, συζητάμε χωρίς κόμπλεξ για τέτοια θέματα και πολλά άλλα, όμως ενώ εγώ προσπαθώ να τον προσεγγίσω ερωτικά, έχει απομακρυνθεί, σα να μην του βγαίνει πλέον μαζί μου και όλο αυτό λειτουργεί πολύ αρνητικά στην ψυχολογία μου. Παρ'όλα αυτά επιμένει ότι δεν θέλει να χωρίσουμε κι ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε. Α, να σημειώσω ότι είμαστε έξι χρόνια μαζί. Υπάρχει ελπίδα πιστεύεις ή θα γίνουμε και οι δύο δυστυχισμένοι;
Η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία; Φυσικά υπάρχει ελπίδα, αλλά δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον, και νομίζω ότι αυτό ζητάς.
Μου φαίνεται ότι πολύ εύκολα βρήκε τον φταίχτη ο φίλος σου. Η μεγάλη φάση αμφισβήτησης είναι κάτι που συμβαίνει στον κόσμο όταν ξεκινάει θεραπεία και πολλοί μόλις νιώσουν λίγο καλά με τον εαυτό τους και νομίσουν ότι ο ψυχολόγος τους είπε 'είσαι μια κάμπια που θα γίνει πεταλούδα' αρχίζουν και δοκιμάζουν τα όρια τους με όλους. Πες του ότι το 'να προσπαθήσετε' σημαίνει ότι κι αυτός πρέπει να κάνει προσπάθεια, και ότι με τη συμπεριφορά του σε κάνει να νιώθεις απόρριψη και αυτό λειτουργεί πολύ αρνητικά στην ψυχολογία σου. Η προσπάθεια πρέπει να είναι από κοινού, αλλιώς σε κρατάει όμηρο και αυτό δεν είναι καθόλου δίκαιο.
________________
6.
α μπα καλησπερα..σου χω στειλει και παλαιοτερα και δεν μπηκες στον κοπο να μου απαντησεις...anyway βρισκομαι σε κρισιμη κατασταση εδω και ενα χρονο συγκατοικω με ενα παιδι το οποιο αν και ειναι φιλος μου και σπουδαζουμε μαζι εχει αρχισει να μου αρεσει...αυτος απο οτι εχω καταλαβει με βλεπει τελειως φιλικα αλλα που και που πεταει και κατι υπονοουμενα του τυπου : ποπο τι σαι συ,παλι για μενα βαφτηκες και τετοια τωρα εγω πως να το παρω? ασε τι επαθα και τις προαλλες...εκει που καθομουν το βραδυ χαλαρα στην tv ενω αυτος ητανε εξω...ανοιγει η πορτα και μπαινει μεσα με μια κοπελα και την πηγε λεει στο δωματιο και κανανε διαφορα ενω εχουμε συμφωνησει να μη φερνουμε ανθρώπους στο σπιτι περα απο συγγενεις φιλους κτλπ...πως να το λαβω?το εκανε μηπως επιτηδες για να ζηλεψω?ασε που δε μπορω να του πω και τιποτα γιατι λιωνωω
Απαντάω επειδή έχω σβήσει ήδη μια φορά ερώτηση σου. Όχι, δεν το έκανε για να ζηλέψεις. Το έκανε επειδή ήθελε να κάνει σεξ με αυτή την κοπέλα.
Αφού λιωωωωνεις, για ποιο λόγο ακριβώς δεν μπορείς να του πεις τίποτα;
________________
7.
Αγαπητή Αμπα,
Είμαι εδώ και ένα χρόνο με ένα παιδί και έχω πάθει κοκομπλόκο που δεν έχω ξαναπάθει ποτέ (σε τέτοιο βαθμό). Ενώ περνάμε πολύ ωραία μαζί, και ερχόμαστε κοντά, μου συμβαίνει το εξής: ένα πολύ μεγάλο μέρος της σχέσης μας το περνάω νιώθοντας ανασφάλεια ότι κάτι θα πάει στραβά, ότι θα αλλάξει γνώμη, ότι θα δει κάτι σε μένα που θα τον ξενερώσει. Έχω δηλαδή πολύ λίγη εμπιστοσύνη στα συναισθήματά του και στη σχέση μας. Σε σημείο που πολλές φορές δε μιλάω για πράγματα που μου συμβαίνουν, που με στεναχωρούν κ με προβληματίζουν (όπως π.χ. για τη δουλειά μου), επειδή φοβάμαι ότι θα δει μια πλευρά του εαυτού μου που δεν θα του αρέσει. Αμπα δεν ξέρω τι να κάνω. Κάτι με παραλύει λίγο σε αυτήν τη σχέση και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Είναι άραγε τζάμπα κόπος να το προσπαθήσω; Λες να φταίει ο συγκεκριμένος άνθρωπος που μου δημιουργεί αυτές τις αγχώδεις σκέψεις; Ή λες να το πάθαινα ούτως ή άλλως γιατί είναι δικά μου προβλήματα που πρέπει να λύσω μόνη μου; Που να ξέρεις κι εσύ. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι ακόμα κ αν είναι πρόβλημα δικής μου αυτοπεποίθησης, θα ήθελα να μπορώ να το εκφράζω σ'αυτόν, όπως κάνω με πολύ στενούς μου φίλους, αντί να φοβάμαι τόσο την απόρριψη. Ελπίζω να μην είναι πολύ κουλουβάχατα η ερώτηση. Ευχαριστώ!- lisa
Δεν είναι! Ερωτεύτηκες, αυτό είναι το ένα μέρος της εξήγησης. Το υπόλοιπο είναι ότι νομίζεις ότι για κάποιο λόγο αυτός είναι ανώτερος από σένα (ένας και από τους λόγους που τον ερωτεύτηκες άλλωστε), κοινωνικά, εμφανισιακά, από άποψη μόρφωσης, κάτι τέτοιο, δεν ξέρω.
Το κρίμα είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα έχεις κάνει την τρίχα τριχιά και δεν είναι τόσο σπουδαία η θέση του. Εντός έρωτα ένας δικηγόρος γίνεται στο κεφάλι μας ο Άρειος Πάγος, ως φίλος είναι ένας νέος δικηγόρος που κάνει την προσπάθεια του, και ως πρώην είναι ένας αποτυχημένος ημιάνεργος. Αυτό είναι λίγο τραγικό, αλλά δεν πειράζει και πάρα πολύ, γιατί ο έρωτας περνάει και ο Δικαστής των Πάντων γίνεται κάποτε ένας δικηγόρος. Αν όμως βλέπεις μια ανωτερότητα που δεν υπάρχει καν, τότε είναι πάρα πολύ κρίμα, γιατί ποτέ σας δεν θα έχετε την δυνατότητα να γνωριστείτε. Στερείς και από σένα αλλά και αυτόν την πιθανότητα να ταιριάζετε και να σας κάνει καλό η συνύπαρξη και η συζήτηση. Μη νομίζεις ότι γίνεσαι πιο μυστηριώδης και ότι φαίνεσαι πιο δυνατή αν δεν λες τους προβληματισμούς σου. Πιο βαρετή γίνεσαι.
σχόλια