ΕΛΛΗ ΜΕΛΑ: PROJECT: «BABY»
Ένα από τα μεγαλύτερα διλήμματα και συνεπώς προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη γυναίκα -οικογένεια ή καριέρα- αποτελεί τον κύριο άξονα γύρω από τον οποίο εκτυλίσσεται η αφήγηση του πρώτου μυθιστορήματος της Έλλης Μελά «Project: "baby"» (εκδόσεις Κατάρτι).
Για την ηρωίδα αυτό το δίλημμα αρχίζει να τίθεται επιτακτικά όταν στα 36 μένει αναπάντεχα έγκυος, αποβάλλει, και από εκείνη τη στιγμή μετατρέπει την απόκτηση παιδιού σε προτεραιότητα στη ζωή της. Η Στέλλα, η ηρωίδα του βιβλίου, ξεκινά την κάθε μέρα της με σύνθημα το «carpe diem». Είναι εργασιομανής «λες και φοβόταν ότι αν δεν ζούσε στο φουλ τις είκοσι τέσσερις ώρες του εικοσιτετραώρου, θα την έπιανε στον ύπνο κάποιος, κάτι, άμορφο και τρομερό και θα της έκοβε το νήμα της ζωής». Ντοπαρισμένη από αυτό τον τρόπο ζωής εννοεί να εντάξει και την εγκυμοσύνη που προκύπτει στον καθημερινό της αγώνα δρόμου, απαιτώντας από το έμβρυο να προσαρμοστεί. Η ζωή όμως τα φέρνει έτσι, που τελικά αναγκάζεται εκείνη να προσαρμοστεί, επικεντρώνοντας σ' ένα project, πολύ πιο διαφορετικό αλλά και σημαντικό απ' αυτά που ήταν συνηθισμένη, το project: «baby».
Αυτό το concept μπορεί σ' ένα πρώτο άκουσμα να είναι απλοϊκό, στην πραγματικότητα όμως φτάνει πολύ βαθιά, αγγίζοντας ένα θέμα που πλέον αποτελεί ένα συνηθισμένο όσο και δυσεπίλυτο σύμπτωμα όλων των σύγχρονων κοινωνιών. Στη θέση της Στέλλας θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε γυναίκα της σημερινής εποχής, που παλεύει να καταξιωθεί σ' έναν κόσμο επαγγελματικά ανδροκρατούμενο ακόμα στο μεγαλύτερο ποσοστό του περιβάλλον, που δουλεύει σε φρενήρεις ρυθμούς, προσπαθεί να αυτοπροσδιοριστεί αποκλειστικά μέσα από τη δουλειά της και στη ζωή της η έννοια οικογένεια δεν υπάρχει. Και που κάποια στιγμή, όταν όλα μοιάζουν να έχουν δρομολογηθεί, αρχίζει να χτυπάει το βιολογικό της ρολόι, φέρνοντας στην επιφάνεια προτεραιότητες καταχωνιασμένες επιμελώς στο πίσω μέρος του μυαλού. Κι εδώ ίσως βρίσκεται το σημαντικότερο στοιχείο του μυθιστορήματος, στην επισήμανση της ανάγκης για ισορροπία. Μέσα από την οδύσσεια στην οποία υποβάλλει την ηρωίδα της, η Έλλη Μελά υπενθυμίζει την αξία του μέτρου στη ζωή μας και πολύ περισσότερο την ουσία της απόκτησης οικογένειας, όχι τόσο ως αποτέλεσμα μιας ψύχωσης επιβεβλημένης από τα κοινωνικά στερεότυπα, αλλά ως μια πραγματική ανάγκη που προκύπτει εκ των έσω.
