ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

@ Serena :
"Ξεκινα σιγά σιγά τις προσπάθειες και μη περιμένεις τις τέλειες συνθήκες,ούτε τον τέλειο άνθρωπο."...
Δηλαδή, είσαι υπέρ της άποψης του να κάνει μία γυναίκα παιδί με όποιον νάναι όταν τα χρονικά της όρια είναι περιορισμένα αρκεί να το θέλει πολύ ;
Ή δεν κατάλαβα καλά ;
Από την άλλη, αρκεί αυτό που γράφεις "σε χοντρές γραμμές να είναι εντάξει μαζί της" ; Ή στο να προχωρήσει οποιαδήποτε γυναίκα με κάποιον προκειμένου να κάνει παιδί ;
Επειδή πάλι, εγώ έχω ακούσει και το άλλο · ότι "ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες"...

Το να είναι κάποιος σε χοντρές γραμμές εντάξει μαζί σου έως το παίρνεις όποιον να είναι ,έχει πολύ μεγάλη απόσταση.Εγω από το κείμενο κατάλαβα πως το ζευγάρι ,πάρα τα δέκα ηλικιακά χρόνια που τους χωρίζουν,τα έχει βρει και έχουν αποφασίσει να κάνουν οικογένεια.Αυτο λοιπόν από μόνο του δείχνει πως δεν μια περίπτωση παίρνω όποιον να είναι.Πεταει μια ψιλοχοντραδα ο τύπος και η κοπέλα προβληματίζεται.Δεν αναφέρει βέβαια πόσο καιρό είναι μαζί,που είναι μια σημαντική λεπτομέρεια.Αλλο να πετάει αυτή την ατάκα στους 2μηνες και άλλο στα 2 χρόνια.Και στο φινάλε μπορεί να μην είχε σκοπό να θίξει την ίδια και η κοπέλα απλώς να έχει τη μύγα και να μυγιαστηκε.Αν όμως γενικά της φέρεται ωραία,δεν της μιλάει άσχημα ,έχουν κοινούς στόχους,καλό σεξ και μια στοιχειώδη οικονομική άνεση(βασικό αυτό),γιατί να μη προχωρήσουν;Μόνο με τον έρωτα της ζωής μας πρέπει να κάνουμε οικογένεια;
Και γενικότερα παίζει ρόλο και τι επιθυμεί περισσότερο ένας άνθρωπος στη ζωή του.Να κάνει οικογένεια και ας μην έχει βρει τον πιο ιδανικό σύντροφο ,η να περιμένει να βρει τον πιο συμβατό Μ αυτόν με τον κίνδυνο να περάσει το τραίνο της μητρότητας η πατρότητας;Εμ εδώ σε θέλω!Η βιολογία είναι αμείλικτη και τα σαράντα μια πολύ κομβική ηλικία για όποιον η οποία δεν έχει κάνει οικογένεια.Αν δεν σε καιει λοιπόν το θέμα του παιδιού,οκ κάτσε και περίμενε και μέχρι τα 80.Αν όμως σε καίει τότε η προχωράς σε πιο προχωρημένες λύσεις,πχ δότη σπέρματος,και κανείς το παιδί μόνη σου η ψιλοσυμβιβαζεσαι προκειμένου το παιδί σου να έχει πατέρα .Αρκεί η σχέση να είναι σε νορμάλ επίπεδα και να μην υπάρχουν ακραίες συμπεριφορές,βία είτε λεκτική είτε σωματική,τσιγκουνιες και τέτοια .Και οπωσδήποτε η κοπέλα να έχει οικονομική ανεξαρτησία.Και ας χωρίσει μετά.Ειμαι της άποψης πως ένα παιδί πρέπει να έχει 2γονεις και ας είναι και χωρισμένοι.Αυτα.
Να τονίσω όμως πως αυτές είναι δικές μου απόψεις,δεν ζητώ από κανέναν να τις ασπαστεί ούτε σημαίνει πως είναι απαραίτητα και σωστές.Δε διεκδικώ το αλάθητο του Πάπα ,ο καθένας ας κάνει το καλύτερο που πιστεύει για τον εαυτό του.Και εννοείται πως αν αυτό το κείμενο το έστελνε ένα κορίτσι 20 η 25 ετών η απάντηση θα ήταν τελείως διαφορετική.Αλλα όπως είπαμε η βιολογία είναι αμείλικτη!

@ Serena 7.10.2025/01:14
Οκ. Σου έγραψα το προηγούμενο σχόλιο, επειδή σε μία παλιότερη κουβέντα που είχαμε, μου είχες δείξει με τα γραφόμενά σου πως είσαι εναντίον οποιωνδήποτε σχέσεων συμβιβασμού, ακόμα και για την περίπτωση που θέλει κάποια να κάνει παιδί...στο ότι δηλαδή, είναι λάθος ακόμα και στην περίπτωση αυτή το να συμβιβαστεί.
Βέβαια, εκεί δε μιλήσαμε για τη συγκεκριμένη περίπτωση (το ηλικιακό θέμα μιας γυναίκας προκειμένου να τεκνοποιήσει) και ίσως να το θεωρείς εξαίρεση με αυτά που γράφεις εδώ.
Δηλαδή, το στυλ μίας γυναίκας στα 40 που θέλει πολύ να κάνει παιδί, βρίσκει έναν άνδρα · "έλα μωρέ, σε χοντρές γραμμές καλός φαίνεται, ευγενικός, καλό σεξ, σχετική οικονομική άνεση", πάμε βουρ · σε ένα χρόνο μέσα τον παντρεύεται, πάνε και οι δύο για παιδί αμέσως μετά, επειδή ο κοινός σκοπός τους ενώνει · κάνουν παιδί ας πούμε ένα χρόνο αργότερα (στα 42 ήδη εκείνη) και μετά, συνήθεις καυγάδες κάθε μέρα λόγω της καθημερινής πίεσης, βρωμιές και διαφορές που αναδύονται στην επιφάνεια στη συνέχεια της σχέσης και τελικά, χωρίσουν ή δε χωρίσουν στο παιδί περνάνε όλα.
Αυτό τα επωμίζεται και είναι εκείνο που στο τέλος καταλήγει με ψυχολογικά.
Σε "χοντρές γραμμές καλός φαινόταν αρχικά, μετά άρχισε να αλλάζει και κυρίως με τον ερχομό του παιδιού" έρχονται μετά πολλές από αυτές εδώ και κλαίγονται στη συνέχεια.
Πόσες και πόσες φορές το έχω ακούσει και διαβάσει... και όχι μόνο από γυναίκες με μεγάλη διαφορά ηλικίας όπως στην περίπτωση της εξομολογούμενης, αλλά και από άλλες που μπορεί να είναι περίπου συνομήλικες με τον άντρα τους.
Δεκτή η άποψή σου, αλλά αυτές τις σχέσεις τις λέω εγώ σχέσεις συμβιβασμού και για αυτό έγραψα πριν ότι "ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες".
Και, κακά τα ψέματα, οι περισσότερες σχέσεις συμβιβασμού όπως ξέρω, έχουν σαν αιτία και λόγο ύπαρξης το θέμα ενός παιδιού.

@ 10.10.2025/02:39
Δηλαδή όταν σου πρότεινε γάμο πολιτικό αρχικά είχε οικονομική άνεση (αλλιώς πώς στον πρότεινε) ενώ τώρα όχι ; Περίεργο αυτό.
Και δεν είναι μόνο να σου λέει εκείνος ότι δεν έχει οικονομική άνεση, αλλά και εσύ αν βλέπεις να έχει...
Έτσι όπως τα λες πάντως, δε σας βλέπω να πηγαίνετε μακριά.
Στάσιμη σχέση, ενώ ο καιρός για σένα περνάει.

Κοπελιά αν δεν υπάρχει σταθερή οικονομική κατάσταση,ούτε να διαννοηθεις να κάνεις παιδί.θα έχεις τα έξοδα του μέχρι να πάει 18 τα οποία δεν είναι και λίγα.Στρωσε πρώτα οπωσδήποτε αυτό το κομμάτι και μετά προχωρα.Τι εννοείς έχεις κάποια άνεση από το σπίτι σου;Σου δίνουν κάποια λεφτά οι γονείς σου,αλλά όχι σε σταθερή βάση;Χωρίς δικά σου σταθερά μηνιαία εισοδήματα δεν πας πουθενά.

Rocker όλες οι σχέσεις έχουν ρίσκο ,είτε ψιλοσυμβατικες τύπου δύο άνθρωποι ώριμοι αποφασίζουν από κοινού να φέρουν ένα παιδί στο κοσμο χωρίς απαραίτητα να πέφτει ανάσκελα ο ένας για τον άλλον,είτε είναι από τρελλο έρωτα.Η δυναμική μιας σχέσης αλλάζει με τα χρόνια και ποτέ δεν ξέρεις τι άνθρωπος θα σου προκύψει μέσα από την καθημερινότητα και την τριβή.Ειναι λαχείο που λέμε.Στην αρχή όλοι καλοί και καλές είναι.
Όσο για τα παιδιά που κουβαλούν ψυχολογικά λόγω κακών γονεικων σχέσεων ,δεν θα διαφωνήσω γενικά αν και πάλι είναι σχετικό αυτό.Ολοι μας γνωρίζουμε προβληματικά άτομα προερχόμενα από υποδειγματικές οικογένειες,όπως και παιδιά διαμάντια από διαλυμένες.Το dna που κουβαλάει ο κάθε άνθρωπος παίζει τεράστιο ρόλο σε τι άνθρωπος θα εξελιχθεί.Η διαπαιδαγώγηση όπως και το περιβάλλον ,παίζουν και αυτά το ρόλο τους βέβαια όμως είμαστε κυρίως το dna που κουβαλάμε.Αυτο όμως είναι άλλη κουβέντα.

@ Serena : "Ολοι μας γνωρίζουμε προβληματικά άτομα προερχόμενα από υποδειγματικές οικογένειες, όπως και παιδιά διαμάντια από διαλυμένες. Το dna που κουβαλάει ο κάθε άνθρωπος".
Θα διαφωνήσω.
"Παιδιά διαμάντια" χωρίς ψυχολογικά από προβληματικές οικογένειες, προσωπικά δεν έχω ακούσει ούτε γνωρίζω να υπάρχουν.
Και να διευκρινίσω, ότι όταν λέω "ψυχολογικά" δεν εννοώ την επιφανειακά "αδαμάντινη" εικόνα που πιθανώς δίνουν στους απέξω τους, αλλά το βαρύ ζόρι που αυτοί ο ίδιοι τραβούν -ίσως και για χρόνια- σιωπηρά μέσα τους.
Και που αν είμαστε τυχεροί, ποτέ στη ζωή τους δεν θα έρθει η "κακή στιγμή" που θα ξεσπάσουν ώστε να τους πάρουν όλους σβάρνα.
Αλλά, όπως είπες, αυτό είναι θέμα για μία άλλη κουβέντα.

Και όμως υπάρχουν.Γνωριζω τέτοια άτομα.Τωρα έτσι όπως το θέτεις εσύ,σχετικά με το ψυχικό βάρος που κουβαλούν, ασχέτως του αν το εκδηλώνουν η όχι,σωστό είναι αυτό γενικά.Ομως όλοι μας λίγο ως πολλοί ,κάποια ψυχικά κουσουρια τα ψιλοκουβαλαμε για τον α ή β λόγο γιατι δυστυχώς η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα για κανέναν.Και δεν έχει να κάνει μόνο με την οικογένεια αυτό.Ενα παιδί λχ,που υφίσταται μπόυλιγκ κατά τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων ,αποκτά ψυχικά προβλήματα που το ακολουθούν για όλη του τη ζωή.Και ας είναι μέσα σε μια άψογη οικογένεια(έρευνες το λένε,όχι εγώ).Η κάποιος που πέφτει θύμα βιασμού.Και πόσα άλλα.Σχετικα είναι όλα λοιπόν.

" Ενα παιδί λχ,που υφίσταται μπόυλιγκ κατά τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων ,αποκτά ψυχικά προβλήματα που το ακολουθούν για όλη του τη ζωή.Και ας είναι μέσα σε μια άψογη οικογένεια (έρευνες το λένε,όχι εγώ).Η κάποιος που πέφτει θύμα βιασμού.Και πόσα άλλα."
Σύμφωνοι, αλλά εγώ δεν είπα αυτό.
Πουθενά δεν έγραψα πως από "οικογένειες - διαμάντια" δε μπορεί να προκύψουν παιδιά με ψυχολογικά, επειδή υπάρχουν πολλοί λόγοι στο να αποκτήσει ένα παιδί ψυχολογικά προβλήματα και ακόμα περισσότεροι από τους δύο που γράφεις εσύ.
Το αντίθετο έγραψα · ότι από προβληματική οικογένεια ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να προκύψει άτομο χωρίς ψυχολογικά, δηλαδή "παιδί - διαμάντι" όπως πιο πάνω αναφέρεις.
(όπου προβληματική οικογένεια εννοώ αυτήν όπου ασκείται συστηματικά από τουλάχιστον ένα μέλος της κάποια μορφή βίας, έστω και λεκτικής).
Επειδή, καλώς ή κακώς, το πρωταρχικό περιβάλλον που θα μας επηρεάσει είναι το οικογενειακό. Από εκεί ξεκινούν όλα · κανείς δεν ξεφεύγει - πέρα από το DNA που κουβαλά και που -δυστυχώς- δεν είναι από μόνο του αρκετό στο να ανταπεξέλθει τις κακές επιρροές.
Και αυτό επίσης, έρευνες το λένε.
Όσο κάποιος ανταπεξέρχεται -κουτσά στραβά έστω- με τη βοήθεια του DNA που γράφεις ώστε να μπορεί να διαχειρίζεται επιτυχώς τα ψυχολογικά του (στην Ψυχολογία καλούνται και ορμέμφυτα), όλα ωραία και καλά. Το όριο όμως, παραμένει εύθραυστο και το "ταβάνι" χαμηλό.
Το πρόβλημα εμφανίζεται λοιπόν, όταν του έρθουν κάποια πράγματα εντελώς ανάποδα στη ζωή ή μεγάλες δυσκολίες και με απότομες αλλαγές, ώστε να μη μπορεί πλέον να τα ελέγξει.
Εμείς που είμαστε παραέξω, μπορούμε να δούμε μονάχα την "αδαμάντινη" εικόνα που αυτός μας δίνει.
Δε μπορούμε όμως ποτέ να γνωρίζουμε πραγματικά τα μύχια της ψυχής ενός ανθρώπου, ειδικά που πολλοί είναι σε θέση να τα κρύβουν ακόμα και από το Θεό τον ίδιο.
Για αυτό μετά απορούμε, πώς ο "λαμπρός επιστήμων και άψογο υπόδειγμα της κοινωνίας" όπως για χρόνια τον είχαμε, τεμάχισε τη γυναίκα του στα καλά καθούμενα.
Και ακολουθούν ψυχίατροι και σελίδες γνωματεύσεων, που θα αποφανθούν για τα παιδικά του χρόνια και ανατρέχουν στο ιστορικό του για το πώς ζούσε μέσα στην οικογένειά του.