ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κοίτα υπάρχει αυτο το μισκονσεπτιον ότι στο πρωτο ετος θα κανεις πανευκολα φιλους και οτι αν δεν κανεις τοτε δυσκολα θα γνωρισεις ατομα μετα. Για μενα δεν ισχυει καθολου αυτο. Βγαινεις απο μια φαση που επι χρονια συναστρεφοσουν πανω κατω τα ιδια ατομα και που οι περιπτωσεις τους να βγεις απο το κομφορτ ζοουν σου ηταν περιορισμενες. Μην μιλησω και για τον κοβιντ σε ολο αυτο. Αναποφευκτο μου φαινεται οτι το να βρεθεις σε μια τετοια συνθηκη με τοσα νεα ατομα θα σε πελαγωσει, κι αν εχεις και λιγη κοινωνικη φοβια το μιξ μπορει να ειναι εκρηκτικό. Εισαι σε μια φαση που προσπαθεις να βρεις τον εαυτο σου και ταυτοχρονα τη θεσγ σου στον κοσμο και σε σχεση με τους αλλους, και αυτό ειναι πιο δυσκολο απ'οτι ακουγεται. Το μονο που θα σε συμβουλεψω ειναι να μην απελπιζεσαι και να μην αφεθεις τελειως. Μόλις νιωσεις λίγο καλυτερα με τον εαυτό σου και με προσπαθεια φυσικα θα βρεις ατομα και πολλά μάλιστα. Στα λεει αυτά ατομο που έκανε με το ζόρι 1 φίλη στο πρώτο έτος και τωρα εχεθ την πιο νορμαλ κοινωνικη ζωη

Η αλήθεια είναι ότι απάντηση στο πώς βρίσκουμε περισσότερους φίλους, περισσότερες κοινωνικές επαφές, ειλικρινά δεν έχω βρει. Λένε ότι η ζωή είναι επιλογές και συμφωνώ σε αυτό, αλλά σε αυτό το ζήτημα δεν ξέρω, ίσως χρειάζεται και τύχη. Το σίγουρο είναι ότι και μεγαλώνεις, τόσο δυσκολότερο είναι να κοινωνικοποιηθείς.
Πάντως, ως ένα σημείο, σε καταλαβαίνω. Να φανταστείς, αν δεν ήσουν 18 και ήσουν Θεσσαλονίκη, θα σου έλεγα να κάνουμε παρέα: p

Προσπάθησε και άλλο, όλο και κάτι θα γίνει.