Stormzy: Η βρετανική μουσική στα χρόνια του Brexit Facebook Twitter
Στο τέλος της χρονιάς κυκλοφόρησε και το πολυαναμενόμενο δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο «Heavy is the head».

Stormzy: Η βρετανική μουσική στα χρόνια του Brexit

1

«To όνομά μου είναι Stormzy. Το όνομά μου είναι το πρόβλημα. Αυτό είναι το ανατολικό Λονδίνο» με αυτά τα λόγια ξεκίναγε το set του στο Glastonbury ο πιο χαρισματικός Βρετανός ράπερ της τελευταίας δεκαετίας. Ο Stormzy έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό «Time» λόγω ενός άρθρου που αναφερόταν και στην Greta Thunberg.


Το όνομά του μονοπωλεί τελευταία το ενδιαφέρον των media διεθνώς. Μια συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «La Repubblica» προκάλεσε σάλο όταν παραποιήθηκε η απάντησή του στην ερώτηση αν πιστεύει ότι υπάρχει ακόμα ρατσισμός στη Βρετανία. «Σίγουρα, 100%, και είναι κρυφός» δήλωσε και βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, με τα βρετανικά μέσα να διαστρεβλώνουν τα λόγια του και διάφορους γνωστούς να τον κατακευραυνώνουν για τη στάση του. Μέχρι και ο Ιταλός δημοσιογράφος που του πήρε τη συνέντευξη αναγκάστηκε να βάλει στη θέση τους τους επικριτές τους, δημοσιεύοντας αντίγραφο ολόκληρης της συνέντευξης, μεταφρασμένης στα αγγλικά. Η κριτική είναι σχεδόν αναπόφευκτη για μουσικούς που αποφασίζουν να εκφράσουν μια πολιτική άποψη και ο Stormzy δεν αποτελεί εξαίρεση.

Σε μια εποχή που η Βρετανία ζει την πιο κρίσιμη περίοδο στη μεταπολεμική ιστορία της, η εμφάνιση του πιο πολιτικοποιημένου ράπερ σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά events της χώρας συμβόλιζε πολύ περισσότερα για την πολιτική της κατάσταση παρά για τη μουσική της τη χρονιά που μας πέρασε.


Αντιπροσωπεύει κάτι που είχαμε καιρό να δούμε στη μουσική της Γηραιάς Αλβιώνας, η οποία, τουλάχιστον στη μετα-πανκ εποχή, δεν είχε μια ανάλογη αφήγηση και ήταν όσο πιο απολιτίκ γινόταν. Μέχρι τα μέσα των '00s δεν πετύχαινες συχνά κείμενα και αναλύσεις που να εξετάζουν πόσο «λευκές» είναι οι σκηνές της brit pop ή του rave, όπως αυτό έχει εξελιχθεί μέχρι σήμερα, ή τους πολιτικοποιημένους δημιουργούς. Η πλειοψηφία των ακροατών προτιμούσε να ζει τη φαντασίωση του μεγαλείου των συγκεκριμένων μουσικών, κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα της μαύρης νεολαίας που μεγάλωνε στις γειτονιές του ανατολικού Λονδίνου, εξωτικού για τουρίστες και φοιτητές. Τo grime, όμως, το είδος από το οποίο ξεκίνησε ο Stormzy και γεννήθηκε μέσα σε συμμορίες μαύρων πιτσιρικάδων, εξέταζε μια διαφορετική πλευρά της Αγγλίας, αυτή των μειονοτήτων.

Stormzy: Η βρετανική μουσική στα χρόνια του Brexit Facebook Twitter
«Kάνει ο Stormzy τραγούδια διαμαρτυρίας;» θα αναρωτηθεί κάποιος. Όχι ακριβώς. Είναι κάτι σαν τον Kendrick Lamar της Βρετανίας, μια νέα μορφή αντίδρασης, μια μουσική καταιγίδα.


Το μουσικό αυτό υβρίδιο των αρχών των '00s δεν είναι αποτέλεσμα του αμερικανικού χιπ-χοπ per se. Απέχει σημαντικά, κυρίως ως ρυθμός, μια και ουσιαστικά είναι ένα περίπλοκο αμάλγαμα από ηλεκτρονικά χορευτικά είδη που ξεπήδησαν αποκλειστικά στη Βρετανία στα '90s, όπως το UK garage και η jungle, αναμεμειγμένα με dancehall, raga μέχρι και πανκ.


Ένα από τα βασικά του συστατικά είναι φυσικά το rapping και οι στίχοι του, που αφηγούνται βίαια περιστατικά από το αστικό τοπίο. Εκεί, όμως, δημιουργούνται και οι μεγαλύτερες παρεξηγήσεις σχετικά με τη φύση του ως μουσικού είδους, επειδή το grime αντικειμενικά δεν θεωρείται υποείδος του χιπ-χοπ. Αν και είχε τον ίδιο, underground χαρακτήρα, είναι εξ ολοκλήρου κάτι άλλο. Έχει εντόπιο χαρακτήρα. Και επίσης, για να χαρακτηριστεί ένα κομμάτι αμιγώς grime, στο επίκεντρό του δεν πρέπει να βρίσκεται απλώς το flow του εκάστοτε Βρετανού ράπερ αλλά ο ρυθμός και το μουσικό στυλ του κομματιού.

Με λίγα λόγια, αν απορεί κανείς για το αν υπάρχει ελληνικό grime, θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν αρκεί απλώς να το ισχυριστεί κανείς επειδή ένας Έλληνας ράπερ κοπιάρει π.χ. το flow του Stormzy.


Για να γυρίσουμε, όμως, στον πανύψηλο M.C. με καταγωγή από την Γκάνα, η εμφάνιση του στο Glastonbury ήταν ιστορικής σημασίας. Είναι ο πρώτος μαύρος Βρετανός ράπερ με headliner spot στο συγκεκριμένο φεστιβάλ, το οποίο μετράει 49 χρόνια, και ο δεύτερος μαύρος μουσικός που το καταφέρνει αυτό μετά τη Skin των Skunk Anansie το 1999. Βέβαια, σημασία δεν έχει αν είναι πρώτος ή δεύτερος, αλλά η χρονική στιγμή που αυτό συνέβη. Σε μια εποχή που η Βρετανία ζει την πιο κρίσιμη περίοδο στη μεταπολεμική ιστορία της, η εμφάνιση του πιο πολιτικοποιημένου ράπερ σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά events της χώρας συμβόλιζε πολύ περισσότερα για την πολιτική της κατάσταση παρά για τη μουσική της τη χρονιά που μας πέρασε.

Stormzy: Η βρετανική μουσική στα χρόνια του Brexit Facebook Twitter
Όταν ο Stormzy βγήκε στη σκηνή φορώντας ένα στρατιωτικό γιλέκο με μια γκρι βρετανική σημαία που φιλοτέχνησε ο Banksy ήταν σαν να του δόθηκε και επίσημα ο τίτλος του σημαντικότερου εκφραστή της γενιάς του Brexit.


Όταν ο Stormzy βγήκε στη σκηνή φορώντας ένα στρατιωτικό γιλέκο με μια γκρι βρετανική σημαία που φιλοτέχνησε ο Banksy ήταν σαν να του δόθηκε και επίσημα ο τίτλος του σημαντικότερου εκφραστή της γενιάς του Brexit.


Ο Michael Ebenazer Kwadjo Omari Owuo Jr, όπως είναι το κανονικό όνομα του Stormzy, γεννήθηκε στο Κρόιντον. Η μητέρα του κατάγεται από την Γκάνα και έχει έναν αδερφό και δύο αδερφές. Αν και δεν μεγάλωσε σε μουσικό περιβάλλον, δεν είναι ο μόνος ράπερ στην οικογένεια. Είναι ξάδερφος της επίσης χαρισματικής ΜC Nadia Rose. Ξεκίνησε να ραπάρει από την ηλικία των 11. Στο σχολείο ήταν φασαριόζικο παιδί και πολλές φορές τον απέβαλαν. Στις τελικές εξετάσεις, όμως, πήρε καλούς βαθμούς. «Για κάποιον που συνήθιζε να βρίζει μέσα στην τάξη, τα A levels μου έδειξαν ότι το μόνο που χρειάζεται είναι η διάθεση για δουλειά». Δεν κατάφερε όμως να περάσει σε κάποιο πανεπιστήμιο. Αντ' αυτού, έκανε διάφορες δουλειές, π.χ. ελεγκτής ποιότητας για δύο χρόνια σε ένα διυλιστήριο πετρελαίου στο Σαουθάμπτον.


Έχει γίνει γνωστός για τις πολιτικές του προτιμήσεις. Ο Stormzy δεν φοβήθηκε να τοποθετηθεί υπέρ των Εργατικών του Τζέρεμι Κόρμπιν, ενώ χρησιμοποιεί αρκετά σκληρή γλώσσα κάθε φορά που αναφέρεται στους Συντηρητικούς. Ήταν από εκείνους που άσκησαν αυστηρή κριτική στην Theresa May για την τραγωδία στον Πύργο Γκρένφελ, ενώ βρίζει συχνά τον Μπόρις Τζόνσον.


Χαρακτηριστικά, κατά τη διάρκεια του κομματιού του «Vossi Bop», της μεγαλύτερης επιτυχίας του μέχρι στιγμής, ενθάρρυνε το κοινό στο Glastonbury να τον συνοδεύσει στο σημείο που τραγουδούσε «fuck the government and fuck Boris». Ήταν μία από τις πιο δυνατές εικόνες για το 2019.

 

Δείτε ολόκληρη την εμφάνιση του Stormzy στο Glastonbury (στο 53' μπορείτε να ακούσετε το «Vossi Bop» και το κοινό να τον συνοδεύει στο σημείο που τραγουδούσε «fuck the government and fuck Boris»).


Στο τέλος της χρονιάς κυκλοφόρησε και το πολυαναμενόμενο δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο «Heavy is the head», στο οποίο απομακρύνεται ηχητικά από το grime, ενώ θεματικά εξετάζει τις ευθύνες του ως στρατευμένου καλλιτέχνη τη συγκεκριμένη, ταραχώδη για τη χώρα του περίοδο. Με αυτό κατάφερε να περάσει και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.


«Kάνει ο Stormzy τραγούδια διαμαρτυρίας;» θα αναρωτηθεί κάποιος. Όχι ακριβώς. Είναι κάτι σαν τον Kendrick Lamar της Βρετανίας, μια νέα μορφή αντίδρασης, μια μουσική καταιγίδα.


«Ξέρω πού βρίσκομαι, ξέρω τι είδους καλλιτέχνης είμαι, αλλά δεν μπορώ να μη σκέφτομαι "γιατί εγώ;". Είμαι ο Stormzy, ένα απλό, μαύρο παιδί από το νότιο Λονδίνο. Πώς βρέθηκα εδώ, στη σημερινή Βρετανία;».

Μουσική
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Οι Αθηναίοι / Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Θυμάται ακόμα τα καμιόνια με τους νεκρούς στην κατοχή. Της λείπει η καλοσύνη που είχαν οι παλιοί Αθηναίοι. Ο Μάνος Χατζιδάκις της άλλαξε τη ζωή, ενώ θυμάται ακόμα την παρέα του Φλόκα. Ο Μπομπ Ντίλαν είχε δηλώσει στο «Rolling Stone» ότι αυτή και η Ουμ Καλσούμ είναι οι αγαπημένες του τραγουδίστριες. Η Νανά Μούσχουρη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO
ΦΩΤΗΣ ΒΑΛΛΑΤΟΣ
Αν γράψεις κακή κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ, θα λάβεις απειλές για τη ζωή σου: Mέσα στον ψηφιακό πόλεμο που αντιμετωπίζουν οι μουσικοκριτικοί

Μουσική / Έγραψες αρνητική κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ; Την έβαψες

Πέντε μουσικοί συντάκτες εξηγούν πώς ασκούν την κριτική τους σε μια εποχή όπου η γνώμη για μια σούπερ σταρ μπορεί να προκαλέσει διαδικτυακό εκφοβισμό, παρενόχληση ή ακόμα και αποκάλυψη προσωπικών στοιχείων.
THE LIFO TEAM
Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Σαν Σήμερα / Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Edith Piaf: «Το σπουργιτάκι» που ξεκίνησε από τους δρόμους του Παρισιού και δοξάστηκε όσο λίγοι. Αυτή είναι η ζωή της, το τέλος που της επιφύλασσε η Καθολική εκκλησία και ένα απόσπασμα από μία συνέντευξή της.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΟΛΟΒΟΥ
«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ

σχόλια

1 σχόλια