Οι Αμπελόκηποι, της Ηρώς Σαΐα

Οι Αμπελόκηποι, της Ηρώς Σαΐα Facebook Twitter
11
Οι Αμπελόκηποι, της Ηρώς Σαΐα Facebook Twitter

 

  • Mένω σ' ένα στενό κοντά στη συμβολή των λεωφόρων Κηφισίας και Αλεξάνδρας. Ευτυχώς, έχουμε αρκετά δέντρα δεξιά κι αριστερά, τα οποία κυριολεκτικά στολίζουν τη γειτονιά, και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις εισβάλλουν και σε κάποια μπαλκόνια - όπως σε αυτό του Λευτέρη!
  • Το δικό μου σπίτι βρίσκεται στην κορυφή ενός μικρού λόφου που δεν φαίνεται μεν λόγω της πυκνής δόμησης, αλλά υπάρχει. Είμαι αρκετά ψηλά και αφού έχω μεγάλα μπαλκόνια γεμάτα κυριολεκτικά με λουλούδια, έχω δημιουργήσει τον δικό μου μικρό παράδεισο στο κέντρο της Αθήνας. Εκτός από την ομορφιά τους, το καλοκαίρι μου χαρίζουν δροσιά αλλά και μυρωδιές μεθυστικές: νυχτολούλουδου, γιασεμιού και αγιοκλήματος.
  • Μου αρέσει να πηγαίνω για καφέ ή ποτό στο Epoca, κοντά στον Πύργο Αθηνών, αλλά και στην πλατεία Μαβίλη, για μεταμεσονύκτιες εξορμήσεις στο MG. Για φαγητό συνήθως στο Αγορά ή και στα Friday's. Αν η διάθεση και η παρέα επιθυμούν τσιπουράδικο, τότε ανηφορίζουμε στην Πανόρμου. Ψωμί αγοράζω από τον Πιέτρη, στη στάση του μετρό, ή «μοναστηριακό» στου Βενέτη.
  • Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι οι Αμπελόκηποι, εκτός από πολλούς φοιτητές, έχουν και αρκετούς αλλοδαπούς, κυρίως Φιλιππινέζους, γι' αυτό και κάποιοι αποκαλούν την περιοχή και «Μικρές Φιλιππίνες». Στην οδό Σεβαστουπόλεως υπάρχουν αρκετά μαγαζιά που πωλούν προϊόντα από τις Φιλιππίνες και την Κίνα, τα οποία δεν βρίσκεις αλλού, και είναι ιδανικά για να προμηθευτεί κανείς ό,τι χρειάζεται για εξωτικές συνταγές. Στην ίδια οδό επίσης υπάρχουν μίνι μάρκετ ανοιχτά τις αργίες ή και μετά τα μεσάνυχτα, πράγμα πολύ βολικό.
  • Ο Πύργος των Αθηνών δεσπόζει στη γειτονιά μου. Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν μου αρέσει ή όχι αυτό το κτίσμα. Το σίγουρο είναι ότι κόβει τη θέα προς τον Λυκαβηττό. Σε μια τέτοια πόλη, με τόσα άσχετα μεταξύ τους κτίρια, έχουμε κι έναν μικρό ουρανοξύστη... Τον χρειαζόμασταν, άραγε;
Οι Αμπελόκηποι, της Ηρώς Σαΐα Facebook Twitter
  • Μια ελαφρώς παράξενη ιστορία διαδραματίζεται μπροστά μου κάθε μέρα. Βρέξει-χιονίσει, η κυρία από το απέναντι διαμέρισμα βγαίνει στο μπαλκόνι της, πάντα τις ίδιες ώρες, και καπνίζει κοιτάζοντας με απάθεια στο ίδιο πάντοτε σημείο.
  • Το τραγούδι με το οποίο έχω συνδυάσει τη γειτονιά μου είναι το «Σ' αγαπώ γιατί είσ' ωραία» και αυτό γιατί μια-δυο φορές την εβδομάδα ένας πλανόδιος ακορντεονίστας περνάει από τον δρόμο μου παίζοντας πάντα αυτό το τραγούδι.
  • Έχω γελάσει βλέποντας γραμμένο σε τοίχο της γειτονιάς μου το «αυνανίζομαι», το οποίο προφανώς ήταν σαρκαστική απάντηση στο «βασανίζομαι» που το συναντούσες γραμμένο σε όλη την Αθήνα. Ωστόσο, θεωρώ ότι ίσως κάποιος να ήθελε να μας κάνει να σκεφτούμε μήπως η... συγκεκριμένη πράξη είναι και στοιχείο του χαρακτήρα μας.
  • Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, αυτό δεν θα ήταν κτίρια ή δρόμοι αλλά νοοτροπίες. Τη νοοτροπία του κατοίκου του άλλου ορόφου να χτυπάει πόρτες και να κάνει φασαρία ότι ώρα να 'ναι, της κυρίας που φέρνει το ζωάκι για την ανάγκη του στην είσοδο των ξένων σπιτιών, γενικά τη νοοτροπία της έλλειψης σεβασμού απέναντι στους άλλους και του ότι σε αυτή την πόλη έχουμε μόνο δικαιώματα αλλά όχι και την υποχρέωση να τη σεβόμαστε και να τη φροντίζουμε όπως μπορεί ο καθένας ξεχωριστά.
Η Γειτονιά μου
11

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Η Γειτονιά μου / Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Φάνης Παυλόπουλος, ηθοποιός. Αν μπορούσε θα καθάριζε κάθε μέρα την Πλατεία, θα έβαζε μια τάξη στην πιάτσα των ταξί και θα έφτιαχνε έναν ελεγχόμενο χώρο για τους χρήστες. Ακούει κανείς;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Η Γειτονιά μου / Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Ο stand up comedian μιλά γλυκόπικρα για τη γειτονιά της καμίας αρχιτεκτονικής, του γκρίζου και των παραλληλόγραμμων κτιρίων, που, όμως φιλοξένησε τα πρώτα παιδικά του παιχνίδια στους δρόμους της
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Η Γειτονιά μου / O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Συγγραφέας, αγαπά να περπατά παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, να πίνει τσίπουρο με μεζέ στο «Μανταλάκι», να βλέπει το σούρουπο στις μπασκέτες των Τριών Αστέρων
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

8 σχόλια
Μέναμε μέχρι πριν από 3 χρόνια στη Δουκίσσης Πλακεντίας. Όοοολα όσα περιγράφεις είναι οι εικόνες αυτών των χρόνων. Όποτε είμαι στην περιοχή περνάω από το παλιό μας δρομάκι. Τελευταία φορά έγινε την περασμένη εβδομάδα, αλλά με λύπη είδα ότι πολλά μικρομαγαζάκια απ' όπου ψωνίζαμε έκλεισαν. Ξεχωριστά όμορφη γειτονιά, μου λείπει πολύ.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στους Αμπελοκηπους! Για μενα αυτο το μερος ειναι αμεσα συνδεδεμενο με την παιδικη μου ηλικια, την παιδικη χαρα, τις μπιλιες που παιζαμε στο σκαμμα, το κεντρο Νεοτητος που πρωτοειδα Καραγκιοζη, το πανηγυρι του Αγιου Δημητριου, την οδο Λουιζης Ριανκουρ αλλα πανω απ ολα ειναι συνδεδεμενο με την απολυτη ελευθερια και ξεγνοιασια που ενιωθα σαν παιδι. Υπαρχουν στιγμες που νιωθω την επιθυμια να παω στο σπιτι που μεγαλωσα και να χτυπησω το κουδουνι, να δω παλι το σπιτι μου και το δωματιο που ειχα με τον αδελφο μου. Κατι με κραταει, δεν ξερω τι, ισως το οτι δεν θα κρατηθω και θα βαλω τα κλαματα μπροστα στον τωρινο ενοικιαστη (ο οποιος θα με περασει για τρελη εννοειται) αλλα ελπιζω να το κανω συντομα. Δεν μπορω να εκφρασω αντικειμενικη αποψη για το μερος, συγνωμη. Το αγαπω γιατι εκει εχω ζησει τα πιο ομορφα και σημαντικα χρονια της ζωης μου και ειναι κομματι μου.
Πάντα χαμογελαστή, πάντα αισιόδοξη, πάντα όμορφη!!!Ηρώ, εσύ και τα άλλα "λουλούδια" της γειτονιάς κάνετε τους Αμπελόκηπους όμορφους!Η περιοχή θα μπορούσε να ζωγραφιστεί γκρι μουντζούρα σε μαύρο χαρτί, αλλά η ενέργεια όσων κινούνται ανάμεσα σε αυτά τα τσιμέντα θα έφτιαχνε φωτεινά χρώματα σε ατέλειωτο καμβά! Φοράω "πολύχρωμους φακούς" για δε μ'αρέσει να μοιάσω εγώ στο γκρίζο της πόλης, μα αυτό στο πολύχρωμο των ονείρων μου!
Ναι εντάξει... Την επόμενη φορά βλέποντας σε κάποιο ντοκιμαντέρ τις φαβέλες του Ρίο Ντε Τζανέιρο όπου κάποιος περιγράφει το πόσο όμορφες είναι μην αναρωτηθείτε: «Πως είναι δυνατόν;;;». Φέρτε τον στη θέση σας και θα καταλάβετε.Μη τρελαθούμε κιόλας που είναι όμορφοι οι Αμπελόκηποι... Δεν είναι κακό να ωραιοποιήσουμε, να μυθοποιήσουμε δύο, τρία πραγματάκια έτσι για να μη μας στρίψει εντελώς, αρκεί στο βάθος να το παραδεχόμαστε. Εεε!..Διαφορετικά όπως είχε πει και ο Μάνος Χατζιδάκις:«Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε... γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε».
Ναι, ναι, εντάξει... ό,τι πείτε. Όμορφη;.. Όοομορφη!...Να και ένα ενδιαφέρον, άρθρο που αναρτήθηκε τυχαίως σήμερα στην Lifo.gr."Street art οφθαλμαπάτη στις φαβέλες της Βραζιλίας."http://www.lifo.gr/team/u12124/37655Ίσως καταλάβετε τι περίπου εννοώ για την... οφθαλμαπάτη των Αμπελοκήπων και όχι μόνο... Πιάστε τα πινέλα και...All wrist.Wrist up. Wrist down.All in wrist. Up, down, long stroke.Very good. Up, down.No look me, look fence.Up... ...down.
Πείτε μου την αλήθεια. Αντικειμενικά όμως. Μη κοροϊδευόμαστε. Που την βλέπετε την ομορφιά; Δηλαδή τι πρέπει να πούν όσοι μένους σε άλλες, αντικειμενικά όμορφες πόλεις της χώρας μας. Για εξωτερικό δεν το αναφέρω καν.
7 χρόνια τα πέρασα στους Αμπελόκηπους, ψηλότερα στην Κηφισίας, στο ύψος της Αγίας Τριάδας. Δεν την έλεγες όμορφη γειτονιά, όσο εκέι που είστε, άλλα την έχω αγαπήσει τρελά. Αν μου λείπει κάτι από την Αθήνα, είναι αυτή η γειτονιά μου, τα κουτούκια τριγύρω, και οι κινηματογράφοι.Ο ακορντεονίστας πάντως, έφθανε μέχρι τα μέρη μου, του πέταγα tip από το μπαλκόνι όποτε τον πετύχαινα και μου έριχνε μια ευγενική υπόκλιση συνεχίζοντας να παίζει!
Γειτόνισσα στο ίδιο ακριβώς σημείο είμαστε κι είναι όπως τα περιγράφεις. Κι όλα ξεπερνιούνται όταν περνάει από κάτω ο ακορντεονίστας. Όμορφη η γειτονιά μας
Ξεκίνησα της βόλτες μου στην παιδική χαρά της Δουκίσσης Πλακεντίας - πήγα και τα παιδιά μου εκεί ως πατέρας -. Πατίνια στην αυλή του Αγ. Δημητρίου στην Πανόρμου, γυμνάσιο στη Λαρίσης, Θερινό σινεμά στη Λάρισης ή στην Καρύστου δεν θυμάμαι, λούνα παρκ στο γηροκομείο. Και αργότερα σινεμά, Άνεση, Άστρο Νιρβάνα, Γαλαξία, και στο τσακίρ κέφι Δαναός, Αρζεντίνα, Ζίνα από μια περίεργη τύχη δεν πήγα ποτέ στη ΛΙΝΑ (σημείο κατατεθέν), 3ο Λύκειο, πάρκο του Βενιζέλου, Λυκαβηττός, πεδίο Άρεως, Εκραν, Ριβιερα, Βοξ, Πλατεία, Blues (παλιό και νέο) Ποδηλάτησα και τόσες άλλες λέξεις που μυρίζουν Αμπελόκηπους και πέριξ. Ευχαριστώ για τη νοσταλγία ξεκίνησε από το κείμενο σου.