O Γιώργος Καρανικόλας επιλέγει τις δέκα αγαπημένες του ταινίες

Με αφορμή το μεγάλο live των Last Drive, που εμφανίζονται στο Gagarin205 το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου για να παίξουν μεταξύ άλλων τον πολύ επιτυχημένο τους πρόσφατο δίσκο με τίτλο το όνομά τους (έβδομο στον αριθμό), ζητήσαμε από τον Γιώργο Καρανικόλα να μας μιλήσει για τις αγαπημένες του ταινίες. Μαζί με τους Last Drive εμφανιστούν οι Jack Heart & The Love Ghosts.

«Οι επιλογές μου δεν σχετίζονται αποκλειστικά με τις ταινίες και πόσο τις γουστάρω (αυτό είναι δεδομένο), ούτε εστιάζουν αποκλειστικά στα soundtracks, αλλά με το πώς ολοκληρώνει το ένα το άλλο», αναφέρει.

Paprika (2006)

Το Paprika είναι ένα sci-fi psych thriller anime φιλμ που κυκλοφόρησε το 2006 και βασίστηκε στην ομώνυμη νουβέλα του Yasutaka Tsutsui. Το story line αφορά έναν ερευνητή - ψυχολόγο ο οποίος χρησιμοποιεί μια συσκευή που επιτρέπει στους θεραπευτές να μπαίνουν στα όνειρα των ασθενών τους για να τους βοηθήσουν.

Ναι, ο Nolan έκλεψε την ιδέα για το Inception. Τη μουσική έκανε ο Susumu Hirasawa σε ένα κομπιούτερ Amiga 4000 και είναι ένα από τα πρώτα soundtracks που χρησιμοποιήθηκε το vocaloid για τις φωνές. Όταν την είδα πρώτη φορά κατάλαβα ότι θα την ξαναέβλεπα άπειρες φορές. Απλά τρομερό!

Ghost Dog (1999)

Ένα υπέροχο soundtrack που έχει επιμεληθεί ο RZA (Wu-Tang Clan) με έναν από τους πιο αγαπημένους μου ηθοποιούς, τον Forest Whitaker. Μυστήριο, ομορφιά, ευχαρίστηση. Γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Jim Jarmusch με πολλές αναφορές στο "Branded to kill" του Suzuki.

Dogville (2003)

Μια παραβολή στην ανθρώπινη φύση και στην εξέλιξη του «πολιτισμού». Είναι η πρώτη ταινία από την τριλογία του Τριερ, "USA - Land of opportunities" και στην Αμερική αντιμετωπίστηκε σαν αντι-αμερικανική κυρίως γιατί στο τέλος πέφτουν εικόνες από το βιβλίο "American pictures" (εικόνες εξαθλιωμένων Αμερικάνων) με χαλί το τραγούδι του Bowie "Young Americans". Χέντελ, Βιβάλντι, Αλμπινιόνι με τα arrangements του Joachim Holbek. Πραγματικά κλονίστηκα όταν την είδα και τη θεωρώ μια από τις πιο σπουδαίες ταινίες όλων των εποχών.

Oldboy (2003)

Να μια ταινία που ξεπερνάει το manga στο οποίο βασιστήκε (από τις λίγες εξαιρέσεις). Μια ιστορία εκδίκησης που η ιδέα της βασίστηκε στον Οιδίποδα, εξάλλου οι παραπομπές στην αρχαία τραγωδία είναι πολλές σε όλη την τριλογία του Park. Η ταινία σκάει σα φωτοβολίδα.

Αντίθετα το soundtrack μπορείς να το ακούσεις ήρεμα αράζοντας με ένα ποτήρι κρασί. Αυτό το αντιφατικό concept δίνει την τρίτη αίσθηση. Στα σημεία που η υπερ-βία καταλαμβάνει τον χώρο, από πίσω παίζουν ρομαντικά βαλς ή low-beat ψυχεδελική electronica. Καυτό, ρουκέτα αδρεναλίνης.

Hairspray (2007)

Let's make America great again! Ο υπέροχος John Waters γυρίζει ένα musical - kind φιλμ, κάνοντας μεγάλη στροφή, στο οποίο επιμελείται το soundtrack. Ένα αντιρατσιστικό fun όργιο με ένα design χαρακτήρων άπαιχτο.

2001: A Space Odyssey (1968)

Μια οπτικοακουστική εμπειρία που χτυπάει κατευθείαν στο υποσυνείδητο. Ποτέ ο λόγος δεν πέφτει πάνω στη μουσική και το αντίθετο. Τις πρώτες μέρες που προβαλλόταν, οι αίθουσες μισοάδειαζαν από το μέσο της ταινίας. Μετά από καιρό έπαψε να θεωρείται ταινία αλλά ναρκωτικό. Από το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» ως τα "Atmospheres" του Ligetti όλα δουλεύουν γι' αυτό το mega trip.

Blue Velvet (1986)

Αφού το σενάριο απορρίφθηκε από πολλά studios λόγω έντονα σεξουαλικού και βίαιου περιεχομένου, ο Ιταλός παραγωγός Dino De Laurentis συμφώνησε να το προχωρήσει χωρίς περικοπές. Ο τίτλος είναι από το ομώνυμο τραγούδι του Bobby Vinton.

Στη διάρκεια των γυρισμάτων ο Lynch είχε τοποθετήσει ηχεία παντού στο πλατό και στους δρόμους παίζοντας τέρμα Shostakovich για να πετύχει την ατμόσφαιρα που ήθελε. Και βέβαια "In dreams" με τον μεγάλο Roy.

Rock 'n' Roll High School (1979)

It's only rock 'n' roll!

River's Edge (1986)

Για κάποιο λόγο μου φέρνει στο μυαλό το comic του Charles Burns "Black hole". Όμως η δραματική προσέγγιση της μετεφηβίας σε ένα περιβάλλον επαρχίας σε γραπώνει λεπτό προς λεπτό. Με τον Reeves και τον Denis Hopper και Agent Orange και Slayer με το "Die by the sword", σε κυκλώνει από παντού.