Στο σημερινό «Α μπα»: αξεσουάρ

Στο σημερινό «Α μπα»: αξεσουάρ Facebook Twitter
66

__________________

1.


Γιατι οι άνθρωποι τείνουν να επαναλαμβάνουν τα λάθη τους;
-Σκεπτικός


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί δυσκολεύονται πολύ να αναγνωρίσουν το μερίδιο της ευθύνης τους, που είναι το μόνο που έχει σημασία για να μην τα ξανακάνουν. Είναι καλοί στο να βρίσκουν γιατί έφταιξαν οι άλλοι, και μπορεί και να φταίνε οι άλλοι, αλλά τους άλλους δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε.

Μόνο αν παραδεχτεί κανείς τι έκανε λάθος θα καταφέρει να το αποφύγει την επόμενη φορά. Να παραδεχτεί αυτό που όντως έκανε λάθος. Όχι λάθος τύπου "είμαι υπερβολικά καλός με τους άλλους". Όχι απάντηση καλλιστείων. Το λάθος, στη ρίζα του. Την δύσκολη αλήθεια.

__________________
2.


Αγαπητή Α,μπα, να χαίρεσαι το παιδάκι σου! Στο θέμα μας: τι να κάνω με την φίλη μου που ψάχνει την αγάπη δραματικά και εναγωνίως σε όλα τα λάθος μέρη; Που περιμένει από το κάθε fuckboy να της δώσει προσοχή, στοργή, αφοσίωση, μονόπετρο; Και μετά απογοητεύεται και βρίζει όλο το αντρικό γένος και ποτέ δεν παραδέχεται ότι κάνει λάθος επιλογές. Όταν της λέω τη γνώμη μου (αφού με ρωτήσει φυσικά) στεναχωριέται και θυμώνει. Και δίνει άλλη μια ευκαιρία στο επόμενο γυμνασμένο γοητευτικό αγόρι που την θυμάται μια φορά την εβδομάδα για σεξ. Και μετά πάλι απογοήτευση και φτου κι απ'την αρχή. Της έχω προτείνει να πάει σε ψυχολόγο, αλλά αρνείται πεισματικά. Δε θέλω να τη στεναχωρώ, στην τελική είναι μεγάλη και κάνει τις επιλογές της. Τι μπορώ να της λέω λοιπόν όταν με ρωτάει τη γνώμη μου;
-Τσιπούρα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

"Ξέρεις ποια είναι η γνώμη μου. Αν θέλεις βοήθεια προς αυτή την κατεύθυνση, θα σε βοηθήσω όπως μπορώ. Για αυτό που κάνεις τώρα, δεν ξέρω τι άλλο να σου πω."

__________________
3.

Γεια σου καλή μου φίλη από το 2012 :-)

Ερώτηση 4, 02.03.2018:
"Και εδώ φτάνω στην ουσία του θέματος: νομίζω ότι πολλά από όσα λες πηγάζουν από την ανάγκη σου να ελέγχεις τα πάντα, όλους, ταυτόχρονα, ώστε να κάνουν αυτό που θέλεις, είτε είσαι εκεί, είτε όχι, γιατί εσύ τα κάνεις μόνο καλά και σωστά και όπως πρέπει, όλοι οι άλλοι τα κάνουν λάθος."
Γιατί έχουν αυτή την ανάγκη να ελέγχουν τα πάντα; Είναι δείγμα ανασφάλειας; Αν ναι, αυτή η κίνηση δείχνει πως πιστεύουν στον εαυτό τους πολύ και όχι στους άλλους, άρα ποια ανασφάλεια; Ο άντρας μου προσπαθεί να ελέγχει τον τρόπο που η πρώην του μεγαλώνει το παιδί τους, αλλά, λέει, την εμπιστεύεται. Γιατί κάποιοι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να παρεμβαίνουν πέρα από τα όρια του δικού τους ρόλου (είναι μόνο πατέρας όχι και μητέρα, και στα μάτια μου είναι και οι δύο άξιοι γονείς);
-Control freak's wife

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Νομίζω ότι έχεις κάνει μια αναγωγή που δεν είμαι σίγουρη ότι εφαρμόζεται σε αυτό που νομίζεις ότι γίνεται.


Αυτοί που έχουν ανάγκη για έλεγχο, έχουν αυτή την ανάγκη συνέχεια, με όλους και όλα. Δεν είναι μόνο σε έναν τομέα της ζωής τους. Όπως λες κι εσύ, «στα πάντα». Ο άντρας σου θέλει να ελέγχει τα πάντα; Ή το πώς μεγαλώνει η πρώην του το παιδί τους; Αυτό δεν είναι «τα πάντα», είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, και μάλλον αναμενόμενο. Φυσικά και δεν του αρέσει τι κάνει η πρώην του όταν δεν είναι αυτός μπροστά. Αν τα έβρισκαν, δεν θα είχαν χωρίσει. Όταν λέει ότι την εμπιστεύεται εννοεί ότι δεν πιστεύει ότι είναι αδιάφορη ή αφελής ή εσκεμμένα κακιά, αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνεί με την φιλοσοφία της ως μητέρα.


Αυτό που θα ήθελες, φοβάμαι, είναι να διαχωριστούν εντελώς οι σχέσεις τους και να είναι 50% παρών στο παιδί του γιατί το άλλο 50% το έχει αναλάβει η μητέρα, και να μην χρειάζεται να υπάρχει στη ζωή σας. Δεν γίνεται αυτό. Δεν είναι έτσι η ανατροφή ενός παιδιού. Δεν γίνεται να διαχωριστούν οι ρόλοι τους. Όταν είσαι πατέρας ή μητέρα, είσαι εκεί 100% όπως είναι και ο άλλος 100%. Και θα ήθελα να σου πω ότι θα έπρεπε να χαίρεσαι πάρα πολύ και να είσαι πολύ περήφανη που ο άντρας που έχεις δίπλα σου ασχολείται ενεργά με τις αποφάσεις για τη ζωή του παιδιού του και δεν έχει πασάρει την ευθύνη στη μητέρα, που είναι το πιο εύκολο και στηρίζεται και κοινωνικά.


Τώρα αν πιστεύεις ότι χρησιμοποιεί το παιδί για να ασκεί έλεγχο στην ίδια, είναι εντελώς άλλη η κουβέντα, αλλά δεν προκύπτει αυτό από αυτά που γράφεις.

__________________
4.


Θέλω να σου διηγηθώ 2 ιστορίες από το παρελθόν μου. Πρώτη φορα τον γνώρισα μέσω φιλων σε γενέθλια, πήγαμε σπίτι του, προέκυψε one night stand. Δεν ταιριαξαμε. Παρόλα αυτά αρχίσαμε να μιλάμε και να κάνουμε παρέα. Να βρισκόμαστε για ποτά και βολτες, ακόμα και να πηγαίνουμε μαζί διακοπές με παρέα, χωρίς να συμβαίνει τίποτα ερωτικό. Αραιά και πού να επαναλαμβάνεται το σεξ, αλλά ετσι, απροβληματιστα. Να συζητάμε πολυ και ουσιαστικα, να κάνουμε πλάκα, να επιδιώκουμε και οι δύο να βρισκόμαστε γιατί γουστάραμε τρομερά την παρέα μεταξύ μας και να μπορούμε να μιλαμε χωρίς τίποτα ερωτικό στην ατμοσφαιρα. Και για άλλα γκομενακια, να μοιραζόμαστε πολλα μεταξύ μας. Ο κόσμος γύρω μας λύσσα, ότι λέγαμε ψέματα στους εαυτούς μας και ότι γουστάρει ο ένας τον άλλον. Βρε μπελάς. Μα δεν μας έβγαινε καθόλου. Αν θέλαμε στην τελική ελεύθεροι ήμασταν, θα καταλήγαμε μαζι. Η σχεση μεταξυ μας ηταν ειλικρινης και μιλούσαμε ανοιχτά για αυτά. Κάναμε παρέα για χρόνια, και όταν ειχαμε άλλες σχέσεις. Πέρασε ο καιρος και χωρίς κάποιο λόγο -απλώς άλλαξαν οι συνθήκες ζωής- χαθήκαμε.
Κάποια στιγμή γνωρίζω έναν άλλον άνθρωπο, αρχίζουμε και κάνουμε παρέα ως φίλοι. Πολλή παρέα, κολλητή, να μιλάμε συνέχεια να βγαίνουμε οι δύο μας, διακοπές ολα. Μία φορά μόνο έγινε σέξ. Άλλές φορές κάτι χαζουτσικα, αλλά όχι σεξ. Οι φίλοι μας λύσσα, πάλι τα ίδια. Έλα όμως που πάλι δεν. Καμία πλευρά. Με αυτόν τον άνθρωπο είμαι πάρα πολλά χρόνια φίλη και είναι πλέον στον πολύ στενό μου κύκλο, ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορούμε να κάνουμε από το πιο τρελό μεθύσι μέχρι βαθιές συζητήσεις για τη ζωη. Ό,τι είχε γίνει έχει εντελώς ξεχαστεί.
Α! Και οι δύο ωραίοι! Άντε να το πιστέψουν οι φίλες μου ότι εγώ δεν... Μα εγώ, δεν. Και αυτοί δεν.
Και τώρα έρχομαι στο γιατί σου τα είπα όλα αυτα. Θέλω να μου πεις αν βλέπεις κάτι μεμπτό. Αν τα σκεφτόμουν λάθος, αν ήταν πολύ μπερδευτικο για τους άλλους όλο αυτό, αν αυτό καθιστά τη φιλία μας πιο αδύναμη ή λιγότερο αληθινη. το σεξ δεν εχει θεση σε μια σχέση φιλική, αρα; κατευθείαν την ακυρώνει, ακόμα και αν δεν έπαιξε ποτέ ουσιαστικό ρόλο; Πέρα από αυτό, με τους άλλους άντρες φίλους μου δεν έχουμε τέτοια περιστατικά, μην παρεξηγηθεί για pattern. Ανώριμη συμπεριφορα; τα κάναμε σκ@τα;
-Λάθος φίλη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ειλικρινά δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα. Οι φίλοι σας είναι συντηρητικοί. Η ανάγνωση των σχέσεων σε κουτάκια «φίλοι» «εραστές» είναι μια ακόμα ανώριμη προσπάθεια για να γίνει πιο εύκολα διαχειρίσιμη η ζωή. Οι μισές ερωτήσεις ξεκινάνε «βοήθεια ερωτεύτηκα τον καλύτερο μου φίλο» λες και είναι πρόβλημα που χρειάζεται να λυθεί. Παραδόξως είναι πιο αποδεκτό να δηλώνεις ότι ερωτεύτηκες κάποιον που γνώρισες πριν μια εβδομάδα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι σχέσεις δεν είναι αποκρυσταλλωμένες συμφωνίες, είναι ρευστές, και δεν χρειάζεται τόση έκπληξη όταν δύο άνθρωποι κάνουν παρέα έχοντας στο παρελθόν κοιμηθεί μαζί. Μια χαρά είσαστε.


__________________
5.


Αγαπητή Αμπά, έχω το εξής πρόβλημα: πριν 2 μήνες περίπου ξεκίνησα τη νέα μου δουλειά στο Λονδίνο, μετά από αρκετούς μήνες ψαξίματος, άγχους και απογοητεύσεων. Αφότου ξεκίνησα λοιπόν- απ την αρχή σχεδόν-με έπιανε ένα άγχος κάθε φορά που με ρωτούσαν οι νέοι μου συνάδελφοι κάτι σχετικό με την προηγούμενη εργασιακή μου εμπειρία ή κάθε φορά ππυ έλεγαν «αυτό λογικά το ξέρεις ήδη βέβαια απ την εμπειρία σου». Η εμπειρία μου βέβαια δεν μετράει πολλά χρόνια και η θέση μου είναι entry level, αλλά εγώ κάθε φορά που γινόταν μια αντίστοιχη αναφορά, με έλουζε κρύος
ιδρώτας, κοκκίνιζα ολόκληρη, αγχωνομενη αν θα ανταποκριθώ σε αυτό που περιμένουν και πείθοντας με έναν τρόπο τον εαυτό μου Αμπα πως είμαι απάτη, ενώ η πραγματικότητα είναι πως όσα ανεφερα στο βιογραφικό μου τα είχα πράγματι κάνει, (έστω αν ο τροπος που τα παρουσίαζα στη συνέντευξη ήταν λίγο φουσκωμένος όπως κάθε υποψήφιος φαντάζομαι κάνει και χωρίς αυτά να είναι άμεσα χρήσιμα στη δουλειά μου, στην οποία αντεπεξέρχομαι θεωρώ και με το παραπάνω). Το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί τώρα είναι πως κατά πασα πιθανότητα έχουν αντιληφθεί οι συνάδελφοι μου αυτή την αμηχανία στην οποία έρχομαι και επομενως τους έχω πείσει για κάτι το οποίο δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια..μάλλον έσκαψα το λάκο μου. Το αποκορύφωμα αυτου ππυ περιγράφω ήταν ένα seminar που είχαμε τις προάλλες το οποίο παρακολουθούσα μαζί με την υπευθυνη μου. Όταν εκείνη άρχισε να δίνει συμβουλές ως προς το πως να αποφεύγουν οι ακροατες να προσλαμβανουν κάποιες κατηγορίες job candidates, θεωρούσα πως εγώ είμαι σ αυτήν την κατηγορία, κόκκινησα ολόκληρη και προκειμένου να μην με παρατηρήσουν πήγα στην τουαλέτα εκείνη τη στιγμή. Καταλαβαίνω πως οι αντιδράσεις μου είναι απόλυτα παράλογες, γνωρίζω πως αυτό που έχω είναι σύνδρομο, που πλήττει κυρίως γυναίκες και ήδη παρηγγειλα βιβλίο σχετικά με αυτό. Το ερώτημα είναι πώς διορθώνω αυτήν την κατάσταση στο γραφείο σε περίπτωση που οι συνάδελφοι μου υποψιάζονται πως είμαι απάτη; Πριν ξεκινήσω τη δουλειά μου έδωσα references ενός καθηγητή μου και ενός εργοδότη που έχω δουλέψει μαζί αλλά όχι όλων, γιατί μόνο 2 μου ζητήθηκαν. Έχω την αίσθηση πως ήδη κάποια αστειάκια γίνονται σε σχέση μ αυτό· επίσης είμαι σε probation period. Επομένως αυτό όλο που έχει δημιουργηθεί θα μπορούσε να κοστίσει τη δουλειά μου. Σκέφτομαι αν αντιληφθώ ξανά κάποιο αστείο σε σχέση με αυτό να στείλω μεηλ στην υπευθυνη μου και να της πω πως έχω την αμυδρά εντύπωση πως συμβαίνει αυτό κ αυτό, και πως θα ήμουν χαρούμενη να στείλω στο HR detailed references όλου του employment history μου. Πως να το χειριστώ αμπα ;
- Προβληματισμένη/προβληματική

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχεις ένα πρόβλημα που μεν είναι κοινό, αλλά έχει φτάσει σε σημείο να σου δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητα σου, άρα δεν είναι κάτι που μπορεί να σου λύσει άλλος, όπως το HR. Φοβάμαι ότι αυτό που θέλεις να κάνεις μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Αυτό που σχολιάζεται δεν είναι οι ικανότητες σου αλλά μάλλον οι έντονες σου αντιδράσεις, και δεν είναι βέβαιο ότι όλοι έχουν καταλάβει γιατί τις έχεις και με τι σχετίζονται. Σωστά το εντόπισες αλλά δεν ξέρω αν αρκεί ένα βιβλίο για να το ξεριζώσεις. Αν δεν βλέπεις βελτίωση σύντομα πήγαινε σε ψυχολόγο, είναι πιο αποτελεσματικό και πιο ασφαλές.

__________________
6.


Παρατηρώ μονίμως σε σχέσεις ότι αυτός που γούσταρε περισσότερο στη αρχή έτσι θα Ναι μέχρι το τέλος η αυτος που δν πολυγουσταρε ακομα και μετα απο χωρισμο παλι δεν πολυγουσταρει ισχύει αυτο ; πιστευεις οτι δηλαδη δυσκολα αλλαζει το ποσο γουσταρεις καποιον ;η ο αλλος με τη συμπεριφορά του μπορει να το γυρισει τουμπα ;ποια είναι η γνώμη σου ;
- Pizzalover


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πιστεύω ότι πολύ δύσκολα αλλάζει η αρχική δυναμική επειδή πολύ δύσκολα αλλάζουν γνώμη οι άνθρωποι για τους άλλους ανθρώπους, ακόμα και αν είναι λάθος η γνώμη αυτή, ακόμα και αν τα δεδομένα που έχουν μπροστά τους δείχνουν κάτι διαφορετικό, επειδή δεν μπορούν να δεχτούν ότι έκαναν λάθος. Ωστόσο δεν αποκλείεται η τούμπα, γιατί στις ανθρώπινες σχέσεις τίποτα δεν αποκλείεται. Όταν τίθεται θέμα εγωισμού, όπως στις ερωτικές, που είναι μεγάλο μέρος της συνταγής, «κερδίζει αυτός που θέλει τα λιγότερα», οπότε αν υπάρξει τούμπα, θα πυροδοτηθεί με αυτόν τον τρόπο κυρίως.

_________________
7.


Αγαπητή Αμπά...

Είμαι παντρεμένη, με έναν υπέροχο άνθρωπο και πριν τρία χρόνια ήρθε στη ζωή μας η κόρη μας. Από τότε και αφού βρήκαμε γρήγορα τις ισορροπίες μας, είμαστε πολύ δεμένοι, ευτυχισμένοι και περνάμε πολύ καλά. Το πρόβλημα είναι ότι με την κόρη μας είμαι απόλυτα ευτυχισμένη και δεν θέλω να κάνω δεύτερο παιδί. Ο άντρας μου, αφήνει σε εμένα την τελική απόφαση(ξέρω ότι θα χαιρόταν εάν κάναμε και δεύτερο).Αυτό που φοβάμαι, είναι οι τύψεις που θα νιώσω και η απάντηση που πρέπει να δώσω στην κόρη μου, σε περίπτωση που αναρωτηθεί γιατί αυτή δεν έχει αδελφάκι...ή ακόμα χειρότερα, αν μεγαλώνοντας μου ζητήσει ένα...
- Μαρια


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα πάρεις τέτοια απόφαση βασισμένη στο τι θέλει ένα παιδί; Αν είναι έτσι, τι θα κάνεις αν σου πει ότι θέλει αδερφάκι, αλλά μόλις το δει σου πει ότι άλλαξε γνώμη; Δεν είναι καθόλου σπάνιο αυτό.


Τα παιδιά που θέλουν αδερφάκια, φαντάζονται έτοιμα παιδιά στην ηλικία τους με τα οποία θα μπορούν να παίξουν (ιδανικά, να τους λένε τι να κάνουν). Δεν ξέρουν ότι σημαίνει μήνες με μωρά που θα κλαίνε τη νύχτα και θα τα ξυπνάνε, ότι η μαμά θα είναι πτώμα για άλλα δυο χρόνια, ότι θα χάσουν την προσοχή που είχαν δεδομένη, ότι θα πρέπει να μοιράζονται τα παιχνίδια τους και τα ρούχα τους, και θα πρέπει να περιμένουν κάτι χρόνια για να παίξουν μαζί του. Αν παίξουν τελικά, γιατί δεν είναι όλες οι αδερφικές σχέσεις αδερφικές.


Δεν θα κάνεις ένα παιδί για να είναι συμπλήρωμα στο πρώτο. Μιλάμε για έναν άνθρωπο. Στο «μάνα γιατί με γέννησες» είναι σωστό να είναι η απάντηση «επειδή το ήθελε η αδερφή σου;» Ό,τι και να αποφασίσεις μαζί σου είμαστε, υπάρχουν επιχειρήματα και για το ένα και για το άλλο, σκέψου το μόνη σου και με τον άντρα σου, αλλά πάρε την απόφαση με άλλα κριτήρια, όχι με όρους αξεσουάρ.


Όταν η κόρη σου μεγαλώσει αρκετά για να καταλαβαίνει γιατί δεν έκανες δεύτερο παιδί ή γιατί έκανες, δεν θα χρειάζεται να δικαιολογηθείς. Υπάρχουν μοναχοπαίδια που θα ήθελαν αδέρφια, γιατί φαντάζονται μια εξιδανικευμένη σχέση, αλλά υπάρχουν και μοναχοπαίδια που δεν προβληματίστηκαν ποτέ για το θέμα. Αν έχουν μείνει απωθημένα προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση αυτό έχει να κάνει με τη δυναμική της οικογένειας και όχι με τον αριθμό των ανθρώπων που την απαρτίζουν.

 

66

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

10 σχόλια
Αγαπητο 2, όλοι θελουμε να ελεγχουμε τα παντα, γιατί δεν θελουμε να αφησουμε την ζωή μας στην τυχη ή ερμαιο στους αλλους, γιατί εχουμε αποψεις, θεληση κτλ. Οι περισσότεροι ομως αναγνωρίσουμε την αδυναμία μας να ελεγξουμε τα παντα και τους παντες και για αυτο χρησιμοποιουμε την στοικοτητα, δεν είναι θεμα επιλογης αλλα ανανγωρισης ότι δεν εχουμε την ικανοτητα να ελεγξουμε τα παντα. Ανα φορικα με το μεγαλωμα του παιδιου, είναι το παιδι του προφανως και θελει να ελεγξει ή αμα δεν σ'αρεσει η λεξη να διαπαιδαγωγησει κατα την θεληση του,υπάρχει γονιος που να μην θελει το παιδι του να διαπαιδαγωγηθει συμφωνα με την αποψη του περι σωστου και λαθους;Το προβλημα με τον ελεγχο είναι όταν επιβαλεται σε τριτους που δεν εχουμε δικαιωμα, όταν γίνεται εμμονικη συμπεριφορα κτλ, δηλαδη όταν ασκηται ή επιχειρηται να σε υπερβολικο βαθμο...
Αγαπητο 1, γιατί οι ανθρωποι λειτουργουμε με μοτιβα, το να μην επαναλαβεις ενα λαθος σημαίνει ότι θα αλλαξεις ολοκληρο το μοτιβο συμπεριφορας που το παραξε, και δεν είναι κατι απλο ή ακομα και συνειδητο το μοτιβο που αλληλεπιδρα και διαμορφωνει αλλα μοτιβα ταυτόχρονα.
#7 είμαι περίπου στην ίδια θέση με εσένα. Δεν έχω τις απαντήσεις σε καμία περίπτωση, απλά θα σου πω τη γνώμη μου. Αναφέρεις ότι είσαι απόλυτα ευτυχισμένη στην παρούσα κατάσταση. Το ίδιο κι εγώ. Δε νιώθω την ανάγκη για δεύτερο παιδί όπως ένιωθα με το πρώτο. Είμαι καλά όπως είμαι και προσπαθώ να διαχωρίσω την πραγματική μου ανάγκη, την πραγματική μου ισορροπία από το ότι θα ΕΠΡΕΠΕ να κάνω δεύτερο παιδί (γιατί έτσι είθισται, γιατί η κόρη μου ίσως θέλει/θα θέλει αδερφάκι κλπ κλπ). Σκέφτομαι ότι από τη στιγμή που είμαστε καλά και δε νιώθω κάποιο βαθύ κάλεσμα για επόμενο παιδί, θα μείνουμε οι τρεις μας. Προσπαθώ να καλλιεργήσω στο παιδί μου σχέσεις έξω από τη στενή μας οικογένεια - δίνοντας κι εγώ το δικό μου παράδειγμα. Εχω έναν αδερφό που έχουμε μόνο ένα χρόνο διαφορά. Καθώς μεγαλώναμε δε θυμάμαι ποτέ να είχαμε κάποια τρομερή αλληλεγγύη και σύμπνοια, κοινά ενδιαφέροντα και παρέες δεν είχαμε ποτέ. Πλεόν ως ενήλικας μπορώ να πω ότι στηρίζομαι σε φίλους, γονείς και σε κάποια ξαδέρφια, αλλά δε θεωρώ ότι ο αδερφός μου είναι μέσα στο στενό μου κύκλο.
#5 Δεν ξέρω τι βιβλίο παρήγγειλες, αλλά στην κατάσταση σου θα σου πρότεινα οπωσδήποτε να διαβάσεις τον Σωσία του Ντοστογιέφσκι μήπως και γλιτώσεις τον παραλογισμό...
5. Οταν βρέθηκα σε μια πολυενθική πριν χρόνια είχα περ'ιπου το ίδιο προβλημα.Σκεψου μηπως αυτο που έκανα βοηθησει και εσενα. Προετοίμασα και είχα προβαρει διαλογους, απαντησεις πάνω στο βιογραφικό μου οποτε αν ελεγαν κατι σχετικό με την εμπειρία μου δεν χρειαζόταν να σκεφτώ. Για τα θέματα που είχα κενά το παραδεχομουν και 'ελεγα ναι, εχω μια αρχική εμπερία, και δουλευω πανω σε αυτό να μαθώ περισότερα. Ακόμα και στις ετησιες συναντησεις παραγωγικοτητας, και να ειχα σκισει, λεγαμε παντα ποση δουλεια πρεπει να κανω για να καλυτερεψω.Υπηρχαν φορές που δεν ειχα ιδεα και γκουκλαρα τι στο καλο λεγανε εκει μεσα. Οι συναδελφοι ισως αντιλαβανονται το φοβο σου και σκεφτονται, για να αγχωνεται τοσο, οντως ισως δε ξερει. Υπάρχουν πολλά σεμινάρια ονλαιν για να δουλέψεις πανω στις δυνατοτες σου και να αποκτησεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Οπως λεει και η αμπα, αυτο δε θα το κανει κανεις για σενα. O GP σου μπορει να σου υποδειξει τι υπαρχει στην περιοχη σου se CBT therapy.Το να πας στο HR για να αποδείξεις τισ γνωσεις σου το πιθανοτερο ειναι να σε απομακρυνει, το να ζητησεις βοηθεια πχ, θελω να πηγαινω σε περισοτερα σεμιναρια, θα ηθελα να κανει η εταιρια πχ, μια ομιλια για διαχειριση αγχους το πιθανοτερο ειναι, αν εισαι σε μεγαλη εταιρια να εισακουστε'ι, η τουλαχιστο να δειξεις πως το προσπαθεις να γινεις καλυτερη.Επισης ποτε δε βλαπτει να προσπαθησεις να συχγρωτιστεις σε ποτα μετα τη δουλεια και να δημιουργησεις λιγο πιο προσωπικες σχεσεις, οσο αυτο ειναι δυνατό....
Πολύ καλές συμβουλές MachoPony.Δυστυχώς οι GP μπορούν να σε στείλουν για CBT (Cognitive Behavioural Therapy, solo/group) αλλά περιμένεις κατά μέσο όρο 6 μήνες να λάβεις ραντεβού.Αγαπητή #5, καταρχήν αν είσαι σε εταιρεία όπου η πλειοψηφία των υπαλλήλων είναι Βρετανοί, επιτελείς ρόλο εξωτικού πτηνού και σε προγκάνε για να δουν πώς αντιδράς. Πιστεύω πως οι συνάδελφοι έχουν πάρει πρέφα ότι σε φέρνει σε αμηχανία το όλο θέμα αλλά δεν μπορούν να φανταστούν γιατί. Γενικά μέσα στους υπαλλήλους που έχω προσλάβει σπάνια φούσκωσαν τις ικανότητές τους στη συνέντευξη, διότι οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι θα την πατήσουν αν το κάνουν. Οπότε δεν είναι κοινό μυστικό ή υποψία ότι κάτι παραφούσκωσες στη συνέντευξη. Βέβαια αυτή η επίγνωση δεν σε βοηθάει να το ξεπεράσεις, αλλά θα έλεγα ότι μπορείς να στραφείς εντός (όπως με τις παραπάνω συμβουλές) αλλά κι εκτός για να χτίσεις την αυτοπεποίθησή σου. Αν έχεις καλή σχέση με την υπεύθυνή σου θα μπορούσες να συζητήσεις και να μάθεις τι πιστεύει εκείνη για τις ικανότητές σου, πώς βλέπει την απόδοσή σου στη διάρκεια της περιόδου προσαρμογής, πού εντοπίζει αδυναμίες ή όπως λένε στις πολυεθνικές τις "ευκαιρίες βελτίωσης". Καλό θα ήταν να έχεις κι εσύ έτοιμα 2-3 σημεία να αναφέρεις με παραδείγματα, και να πεις τι κάνεις για να βελτιωθείς ως προς αυτά. Μπορεί και να ακούσεις ότι είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου!Αν δείχνεις ότι έχεις υψηλές προσδοκίες και απαιτήσεις από τον εαυτό σου για καλύτερη επίδοση, καθώς κι ένα σχέδιο για το πώς να το επιτύχεις, θεωρείσαι ώριμη και ικανή να διαχειριστείς τις προκλήσεις, και αυτό συνήθως τονώνει με τη σειρά του τη δική σου αυτοπεποίθηση. Καλή συνέχεια και επιτυχίες!
#3 Ούτε αυτήν εμπιστεύεται ούτε εσένα εάν έχει τέτοιο θέμα.Προφανώς διαφέρει ο βαθμός δυσπιστίας γι αυτό είστε μαζί.Ο ψυχαναγκαστικός έλεγχος προσφέρει κατ επίφαση ασφάλεια
Συγγνώμη, Rosa Nera, αλλά δεν είναι κάπως υπερβολική η φράση "ψυχαναγκαστικός έλεγχος". Η κοπέλα δεν αναφέρει ότι ο άντρας της θέλει να ελέγχει τα πάντα. Θέλει να ελέγχει (σύμφωνα με την #3 πάντα) το πώς μεγαλώνει το παιδί του. Προσωπικά δεν μου φαίνεται διόλου παράξενο. Κάποιοι άνθρωποι είμαστε πιο ισχυρογνώμονες, "δυναμικοί", ψωνάρες-αν θες- σε σχέση με άλλους. Το να πιστεύουμε ότι η γνώμη μας είναι πιο σωστή από του απέναντί μας, ανθρώπινο. Το να προσπαθούμε να πείσουμε τον άλλον να ακολουθήσει το δικό μας τρόπο, επίσης.Πουθενά στην ερώτηση δεν αναφέρεται ότι ο άντρας της κοπέλας χρησιμοποιεί αθέμιτα μέσα (ψυχολογική/συναισθηματική/οικονομική πίεση, βία, κ.τ.λ.) για να επιβάλει τη γνώμη του.Κι εγώ εμπιστεύομαι και τη ζωή μου στον σύντροφό μου, αλλά όποτε προσπαθεί να μαγειρέψει μου σπάει τα νεύρα (θεωρώ ότι δεν το κάνει σωστά-βέβαια έχουμε μείνει και νηστικοί ύστερα από απόπειρά του να μαγειρέψει, οπότε έχει κακό προηγούμενο) και βλέπω ότι πολλές φορές γίνομαι παρεμβατική. Προσπαθώ να το ελέγξω βέβαια αλλά η συμπεριφορά αυτή μου βγαίνει αυτόματα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι είμαι ψυχαναγκαστική; Ότι δεν τον εμπιστεύομαι; Ότι είμαι με τον βούρδουλα;Φαντάσου τώρα όταν μιλάμε για ένα τόσο σοβαρό θέμα όσο η ανατροφή του παιδιού.
Δεν διαφωνώ.Αλλά ο καθένας μας στη ζωή του ψάχνει μια δικαιολογία γι αυτά που κάνει και γι αυτά που δεν κάνει.(Επίσης παίζει και ψυχοπαθολογία σε πολλές καταστάσεις αλλά καθόλου δεν θεωρώ σκόπιμο να γίνει τέτοια συζήτηση εδώ).Πάρα πολλές φορές επαναλαμβάνει κάποιο το ίδιο μοτίβο,μπας και λύσει κάτι παρελθοντικό,μπας και δώσει άλλο τέλος,πιο ευνο'ικό, σε κάτι που τον τραυμάτισε.Κάτι του δίνει πάντως η επανάληψη,κάτι θεωρεί ότι παίρνει.
#2 Δύο pointsα.Είναι σαφώς παρορμητική(και πολλά άλλα προφανώς)β.Της λες την γνώμη σου με τρόπο που δεν την αποδίδει.Δεν ακούει γενικώς,δεν ακούει τίποτα από κανένα όσον αφορά στα προσωπικά της ή δεν ακούει εσένα;
Μπορεί και να το ξέρουν ότι είναι λάθος αλλά το σωστό να είναι πιο κουραστικό. Ή πιο δύσκολο. Ή πιο δυσάρεστο. Ή πιο άνοστο. Ή να περνάνε καλά όσο κάνουν το λάθος, παρόλο που ξέρουν ότι θα υποστούν τις συνέπειες. Μπορεί και να πιστεύουν ότι θα γλιτώσουν τις συνέπειες. Μπορεί να υποθηκεύουν το μέλλον για να περάσουν καλά σήμερα. Δεν νομίζω ότι είναι μία και μοναδική η αιτία.
Παρίσιε, νομίζω πως λέμε το ίδιο πράγμα. Η ερώτηση δεν είναι "Γιατί οι άνθρωποι κάνουν λάθη" (για χίλιους δυο λόγους, προφανώς) αλλά "Γιατί οι άνθρωποι τείνουν να επαναλαμβάνουν τα λάθη τους", άρα πού καταλήγουμε; Οτι δεν θεωρούν ότι είναι λάθη. Οταν ντύνεις τη συμπεριφορά σου με χίλιες δικαιολογίες, όπως "το ξέρω πως είναι λάθος αλλά..." στην ουσία τί ομολογείς;
Όχι, δεν νομίζω ότι είναι το ίδιο, ομολογείς ότι έχεις λόγους που το κάνεις, αλλά ο λόγος δεν είναι ότι θεωρείς ότι δεν είναι λάθος. Εγώ π.χ. έχω υψηλή χοληστερίνη αλλά τρώω σκατολοΐδια. Ξέρω μια χαρά ότι είναι λάθος, αλλά με ευχαριστεί. Ή μπορεί να είμαι όλη μέρα στο πόδι και να μη θέλω να πάρω π.χ. σαλάτα. Κάποιος που απατά ξέρει ότι κάνει κάτι πολύ κακό, αλλά ελπίζει να μην τον πιάσουν. Στη δουλειά μπορεί να κάνεις κάτι λάθος (να κάνεις ένα shortcut που δεν επιτρέπεται) επειδή η ορθή διαδικασία παίρνει πιο πολύ χρόνο και βαριέσαι. Ξέρεις όμως ότι είναι λάθος, δεν έχεις αμφιβολία. Αλλά σε διευκολύνει. Μπορεί και να καλομάθεις. Αν π.χ. αντιγράφεις στις εξετάσεις και δεν σε έχουν πιάσει ποτέ, δεν είναι ότι θεωρείς την αντιγραφή λάθος, απλά βλέπεις ότι δεν έχεις άμεσες συνέπειες, και αδιαφορείς για το ότι αργότερα δεν θα ξέρεις το αντικείμενο. Όχι φυσικά ότι δεν ισχύει και αυτό που λέτε με τη rosa, απλά δεν το θεωρώ μοναδική αιτία. O Trump μπορεί να μολύνει τον πλανήτη επειδή όντως θεωρεί ότι δεν έγινε και τίποτα, αλλά η βιομηχανία Χ μπορεί να το κάνει ενώ ξέρει ότι είναι κακό, επειδή αυξάνει τα κέρδη της και επιτρέπεται από τη νομοθεσία του Trump.Αν το πάμε πιο γενικά, τείνουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας επειδή δεν θεωρούμε ότι είναι λάθη, ή επειδή είμαστε άνθρωποι και έχουμε ελαττώματα χαρακτήρα.
Πολύ μου αρέσουν αυτές οι συζητήσεις, δίνουν τροφή για σκέψη! Κοίτα να δεις τώρα τί κατάλαβα εγώ από το δεύτερο σχόλιο σου, Παρίσιε (τί "διάβασα" πίσω από τις γραμμές):-Δεν θεωρείς ότι είναι λάθος να τρως σκατολοϊδια γιατί σε ευχαριστεί- Δεν θεωρείς λάθος να κάνεις ένα shortcut στη δουλειά γιατί σε διευκολύνει-Δεν θεωρεί ο φοιτητής λάθος την αντιγραφή γιατί περνά τις εξετάσεις-Δεν θεωρεί η βιομηχανία λάθος να μολύνει τον πλανήτη γιατί αυξάνει τα κέρδη της- Δεν θεωρεί λάθος ο Τραμπ καμία του γενικά ενέργεια, γιατί είναι ο Τραμπ (ε,μα!)Το να παραδέχεσαι το όποιο λάθος ισοδυναμεί με ανάληψη ευθύνης για διόρθωσή του (αυτό που λέει η Λένα, δηλ). Αν δεν αναλαμβάνεις την ευθύνη, τότε τί σόι λάθος έχεις παραδεχτεί; Οχι, απλά θεωρείς ότι δεν κάνεις λάθος και το συνεχίζεις. Από δικαιολογίες, άλλο τίποτα.Καλό, ε;
Ευχαριστώ Σανάνθη, κι εμένα μου αρέσει η συζήτηση, όμως θα επιμείνω. Η Λένα νομίζω αναφέρεται στα λάθη που κάνουμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Εκεί έχει νόημα η ευθύνη των άλλων και η δική μας. Στο αν θα φάω εγώ σφολιάτα για πρωινό, δεν μπορεί να έχει κανένας άλλος ευθύνη παρά μόνο εγώ. Το ξέρω ότι κάνω λάθος, το παραδέχομαι και ενώπιον όλων εδώ, αλλά θα το ξανακάνω. Όχι γιατί θεωρώ ότι δεν είναι λάθος, επειδή είμαι λαίμαργος (το ελάττωμα χαρακτήρα που λέγαμε). Στο Αστερίξ που διάβαζα μικρός, είχε έναν πειρατή που μίλαγε λατινικά. Αυτός λοιπόν σε ένα τεύχος είχε πει μία φράση που μου έμεινε: "Video meliora proboque, deteriora sequor", δηλαδή "τα καλύτερα βλέπω κι επιδοκιμάζω, τα χειρότερα όμως πράττω". Η φράση νομίζω είναι του Οβίδιου (Flashback για τριτοδεσμίτες, Ovidius poeta in terra Pontica exulat χαχα).Αυτό που λες, με την ανάληψη ευθύνης κλπ, είναι το απαραίτητο βήμα για να ΜΗΝ ξανακάνεις το λάθος. Μερικές φορές όμως, το κάνεις, παρόλο που ξέρεις ότι είναι λάθος, επειδή δεν μπορείς ή δεν θέλεις να κάνεις αλλιώς. Για να πάμε και σε πιο άσχημο παράδειγμα, πόσοι καθολικοί έχουν ενοχές με τον αυνανισμό, πόσα παιδιά έχουν ενοχή με το ότι είναι gay, και πάνε και αυτοκτονούν επειδή -εσφαλμένα-θεωρούν ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος, αλλά δεν αντέχουν να μην το κάνουν.
Επειδή επίσης μπορεί να ελπίζουν οτι ΑΥΤΗ τη φορά δε θα αποδειχθεί ΠΑΛΙ λάθος, επειδή την προηγουμενη φορά, απέδωσαν την αποτυχια σε συνθηκες, που ΑΥΤΗ τη φορά *εξασφάλισαν * οτι δεν ισχύουν. Το οποιο θεωρω και τον πιο τραγικο λόγο επαναληψης. Η επειδή αν δεν το επαναλαβουν, μοιραια θα πρεπει να το παραδεχτουν.
#4 Δεν υπάρχει κάτι μεμπτό.Υπάρχει κάτι κοινό.Το σεξ δεν έχει θέση σε μία φιλική σχέση.Στην ζωή σου έχει;Αυτές οι τελικά φιλικές σχέσεις τι ρόλο επιτέλεσαν και επιτελούν στην ζωή σου λες;
"Το σεξ δεν έχει θέση σε μία φιλική σχέση." Το βγάλαν από τη μέση όμως - μαζί και την ερωτική φόρτιση που "παίζει" στην αρχή μιας καινούριας γνωριμίας. Ώστε να προχωρήσουν στο να είναι καλοί φίλοι, γνωρίζοντας ότι δεν θα είναι κάτι άλλο.Ξαναδιαβάζοντας βέβαια με τον πρώτο φίλο προέκυπτε πότε πότε ("Αραιά και πού να επαναλαμβάνεται το σεξ, αλλά ετσι, απροβληματιστα"), οπότε θα τον σκεφτόμουν σαν περιστασιακό fuck buddy.Η τελευταία σου ερώτηση πάντως είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα :)
Σχεδόν σε ΟΛΕΣ τις σχέσεις μεταξύ αρσενικών θηλυκών παίζει το ερωτικό,λίγο να ξύσει κανείς την επιφάνεια το βρίσκει από κάτω.Το ζήτημα είναι ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ το διαχειρίζεται κανείς με συγκεκριμένο τρόπο.
Την περίπτωση της φίλης της #2# την λες και ένα πολύ εύστοχο παράδειγμα για την ερώτηση του #1#! Άμα δεν καταλαβαίνει η ίδια τί κάνει λάθος, θα συνεχίσει να το κάνει εσαεί!