Στο σημερινό «Α μπα»: απάτη

Στο σημερινό «Α μπα»: απάτη Facebook Twitter
103
Το 'α μπα' θα επιστρέψει την Τρίτη. Καλό Πάσχα σε όλους!

 

__________________
1.

Αγαπητή Α μπα,

τώρα που σου γράφω η διπλανή συνάδελφος τρώει (μασουλάει θα το έλεγα καλύτερα) χαζεύοντας την οθόνη του υπολογιστή. Το πρόβλημά μου είναι ότι πάντα τρώει με ανοικτό το στόμα, χτυπώντας χείλη και δόντια και αυτό χειροτερεύει γιατί σχεδόν καθημερινά θα φάει και κάτι τραγανό (φρυγανιά, παξιμάδι, πατατάκια κλπ). Ένα 20λεπτο χριτσι-χριτσι που μου τεντώνει τα νεύρα.
Το ξέρω ότι είναι τραβηγμένο αλλά ο τρόπος της και αυτή η αδιαφορία που εκπέμπει με ενοχλούν. Και δεν είμαι η μόνη. Όλοι τη θεωρούν αφόρητη, ειδικά την ώρα του φαγητού. Τον τελευταίο καιρό έγιναν χωρικές ανακατατάξεις στη μικρή μας εταιρία και βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο οι δυο μας. Όλοι οι άλλοι σε άλλο όροφο. Η αναισθησία που τη διακατέχει νομίζω πως θα φανεί από τα δυο γεγονότα που θα σου πω παρακάτω. 1. Όταν της ζήτησα ευγενικά "μπορείς σε παρακαλώ να τρως με κλειστό το στόμα γιατί ο θόρυβος από τα παξιμάδια με αποσυντονίζει;", έλαβα την απάντηση "Ωωω, τι να κάνω; Αφού εγώ έτσι τρώω!". Συζητώντας το με παλαιότερους συναδέλφους μου ανέφεραν ότι σε παρόμοιες παρατηρήσεις έδινε την ίδια απάντηση, αν και ίσως μαζευόταν για λίγο καιρό. 2. Εκτός από το φαγητό, ακούγονται και όλοι μα όλοι οι ήχοι όταν πηγαίνει τουαλέτα! Επειδή ο χώρος έχει ησυχία, ακούω τα πάντα! Δεν είναι βέβαια ότι προσέχει κιόλας. Δηλ. όταν πάμε τουαλέτα εγώ και όλες οι άλλες συνάδελφοι δεν ακούγεται τίποτα γιατί προσέχουμε πχ τα ούρα να μην πέσουν όσο είναι δυνατόν απευθείας στο νερό της λεκάνης (για να μην κάνουν θόρυβο αφού γνωρίζουμε το πρόβλημα ηχομόνωσης) ή προσέχουμε με τα αέρια κλπ. Δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση πάει μέσα και τα αμολάει όλα λες κι είναι σπίτι της. Ή βγαίνει μετά την αφόδευση και αφήνει ανοιχτή την πόρτα ή δε βάζει ανεμιστηράκι γιατί την ενοχλεί ο θόρυβος.
Αυτά για να καταλάβετε ότι αναφέρομαι σε άνθρωπο χωρίς τακτ, για να το θέσω ευγενικά.
Καταλαβαίνω ότι για τους ήχους στην τουαλέτα δε μπορούμε να κάνουμε κάτι αλλά για το μάσημα τι θα μπορούσα να της πω;; Σαν άνθρωπος ενοχλούμαι από το μάσημα με ανοικτό το στόμα - δεν ξέρω αν πάσχω από αυτό που είναι της μόδας τελευταία, η μισοφωνία. Όμως εδώ πιστεύω ότι ο συνδυασμός όλων των συμπεριφορών με αποκορύφωμα αυτό με βγάζει από τα ρούχα μου. Έχετε καμιά συμβουλή για το πώς να αντιμετωπίσω την κατά γενική ομολογία ενοχλητική συνάδελφο; Ίσως να μην της ξαναδώσω σημασία και να ακούω μουσική όσο τρώει..; Ευχαριστώ!
-Bugs bunny


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Της έχεις πει να μην το κάνει. Της έχουν πει κι άλλοι να μην το κάνει. Της έχουν πει και άλλοι που δεν ξέρεις να μην το κάνει. Συνεχίζει να το κάνει. Λες να υπάρχει κάτι άλλο που μπορείς να κάνεις για να μην το κάνει;


Δυο πράγματα μπορείς να κάνεις εσύ. Ένα, να δεις πώς θα γίνει να μην είσαι στον ίδιο χώρο μαζί της. Μπορεί να μην γίνεται τώρα, αλλά πρέπει να το έχεις πάντα στον ορίζοντα και να είσαι σε εγρήγορση. Κάποτε θα γίνει. Δύο, να μην την ακούς. Πάρε ακουστικά, ωτοασπίδες, γύρνα την πλάτη σου, και ταξίδεψε σε μέρη μακρινά μέχρι να τελειώσει το μαρτύριο.

__________________
2.


Βρε Α,μπα μου, τόσο δύσκολο είναι να μου στείλει ένα λουλουδάκι/γλυκάκι/κάρτα/ό,τι άλλο συμβολικό του έρθει, του Αγίου Βαλεντίνου; ή όταν έχουμε τσακωθεί; Ή όταν έχω γενέθλια;
Είμαστε μαζί δυο χρόνια, το χουμε συζητήσει τόσες φορές, έχει πει ότι ποτέ δεν τα γιόρταζε αυτά με την οικογένειά του και δεν καταλαβαίνει το νόημα. Και του έχω πει ότι για μένα είναι σημαντική η χειρονομία και συμφωνούμε ότι θα προσπαθήσει να είναι πιο ρομαντικός αλλά πάλι τα ίδια. Έχω φτάσει στο σημείο να εκνευρίζομαι εκ των προτέρων όταν πλησιάζει ανάλογη περίσταση. Είμαι στο γραφείο (14.02) και έχουν στείλει τα αγόρια τους μπουκέτα σε τόσα κορίτσια και εγώ τίποτα. ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΩ ΕΓΩ?
-Δεν αρκεί να είσαι ερωτευμένος, πρέπει και να το δείχνεις (;)


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το να ζητάς από αυτόν να είναι «πιο ρομαντικός» είναι σα να σου ζητάει αυτός να είσαι εσύ «λιγότερο ρομαντική» για να βολεύεται περισσότερο, γιατί αυτό ξέρει και αυτό περιμένει, και να εκνευρίζεται που δεν το κάνεις. Μπορείς; Γίνεται; Είναι σωστό να σου ζητάει να αλλάξεις τον τρόπο που εκφράζεται για να ταιριάζει με τον δικό του;


Γιατί έχεις εσύ δίκιο που περιμένεις λουλούδια στο γραφείο και δεν έχει αυτός δίκιο που δεν σταματάς να περιμένεις λουλούδια στο γραφείο, εφόσον σου έχει πει και ξαναπεί ότι δεν καταλαβαίνει το νόημα;


Δεν σου δείχνει ότι είναι ερωτευμένος με κάποιον τρόπο; Αν όχι, αυτό είναι το πρόβλημα. Αν σταματήσεις να τον πιέζεις να το δείξει με τον τρόπο που φαντάζεσαι, θα δεις πόσο ρομαντικός μπορεί να γίνει και με ποιον τρόπο. Αν εσένα σου αρέσουν τα λουλούδια, στείλε του εσύ. Μπορεί να του ανοίξει η όρεξη αν καταλάβει πώς είναι να σου στέλνουν λουλούδια.

__________________
3.


Γεια σου Α,μπα!
Μου συμβαίνει κατά καιρούς να γνωρίζω άτομα στο φιλικό είτε επαγγελματικό περιβάλλον, τα οποία κατά τη διάρκεια της γνωριμίας μας βλέπω ότι προσπαθούν να τεστάρουν τα όριά μου. Διαφορετικοί άνθρωποι μου λένε παρόμοιες ατάκες του τύπου ¨Εγώ έτσι είμαι και δεν αλλάζω¨ (άρα ότι είμαι υποχρεωμένη να τους δεχτώ), ¨Δε θα έρχομαι κάθε χρόνο στην Ελλάδα για διακοπές¨(άρα τη φορά που θα έρθει, θα είναι μια μοναδική ευκαιρία (!) για μένα για να προγραμματίσω κι εγώ τις διακοπές μου τότε για να είμαστε μαζί), μου μιλάνε με υποτιμητικό τρόπο, μου κάνουν κακόβουλα σχόλια...Τι φάση; Όταν τους λέω όχι ή τους απομακρύνω, αυτοί πέφτουν από τα σύννεφα. Μα καλά, είναι τόσο κουτοπόνηροι που δεν καταλαβαίνουν ότι η συμπεριφορά τους με διώχνει μακριά; Κι εγώ έχω σκοτεινές πτυχές στο χαρακτήρα μου, μπορεί να σκεφτώ κάτι αρνητικό για κάποιον, αλλά νιώθω ότι δε με συμφέρει καθόλου να το πω. Αντίθετα, αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο θα βγάλουν τον κακό τους εαυτό, αλλά θεωρούν μάλιστα δεδομένο ότι θα τους δεχτώ και εξακολουθούν να προσπαθούν να με προσεγγίσουν κοινωνικά, να κάνουμε πράγματα μαζί κλπ. Δεν είναι παράλογο όλο αυτό;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι ιδιαίτερα παράλογο που συναντάς ανθρώπους με τους οποίους δεν ταιριάζεις ή αντιπαθείς για οποιονδήποτε λόγο, ούτε είναι παράλογο που οι άνθρωποι φέρονται όπως φέρονται περιμένοντας ότι οι άλλοι θα συμφωνήσουν μαζί τους, ότι θα τους αποδεχτούν. Είμαστε όπως είμαστε όσο καταφέρνουμε να έχουμε κάποια κοινωνική ζωή. Αλλάζουμε μόνο όταν φτάνουμε σε σημείο να έχουμε μόνιμο πρόβλημα με τους άλλους, με όλους τους άλλους, συνέχεια, σε σημείο που να δυσκολευόμαστε να ζήσουμε. Δεν είναι κουτοπόνηροι όλοι αυτοί. Ο εαυτός τους είναι.


__________________
4.

Αγαπητή Α μπα,

Νομίζω ότι απλά είμαι λίγο κακομαθημένη και τα περιμένω όλα εύκολα και σωστά. Μπορεί απλά να σκέφτομαι υπερβολικά το τι μου συμβαίνει. Γεγονός είναι ότι κάθε μέρα είμαι σε μια κατάσταση άγχους. Μόλις λυθεί το θέμα για το οποίο είμαι αγχωμενη τσουφ εμφανίζεται το επόμενο μέσα σε λίγες ώρες. Μπορεί να αγχωθω για τον τόνο του αφεντικού μου, για το ύφος με το οποίο μου μίλησε ο τάδε συνάδελφος, με την κατάσταση της υγείας μου αν δω κάτι λίγο έξω από τα συνηθισμένα, αγχωνομαι όταν τηλεφωνώ στους δικούς μου και δεν το σήκωνουν- και ο νους μου πάει πάντα στο χειρότερο. Αγχωνομαι για τα οικονομικά των γονιών μου (όχι τόσο για τα δικά μου για την ώρα) και για το εάν είμαι εντάξει με τις υποχρεώσεις μου με το Δήμο και το Κρατος. Εαν θα εχω σπιτι σε λιγο καιρο ή αν αποφασισει ο ιδιοκτητης πως το θελει για εκεινον. Αν συμβεί καμία βλάβη στο σπιτι- πανικός!! Επίσης σκεφτομαι υπερβολικα την εντυπωση που δίνω στους ανθρώπους γύρω μου, κυρίως στη δουλειά-αν θα με αναγνωρίσουν για την αξία μου (εάν όντως έχω αξία γιατί αγχώνομαι και ότι δεν κάνω αρκετά τη δουλειά μου). Φοβαμαι μήπως όλο αυτό το άγχος μου εκνευρίζει το σύντροφό μου. Οι ανησυχίες μου με κάνουν νευρική, συχνά μιλάω και λέω πράγματα που δεν "βγαίνουν" όπως θα ήθελα να βγουν με αποτέλεσμα να νομίζω ότι με παρεξήγησαν ή με πιάνει φλυαρία προσπαθώντας να εξηγήσω όλη μου τη σκέψη και ή δεν βγάζει νόημα ο λόγος μου ή πετάω και πληροφορίες που δεν χρειάζονται. Επίσης έχω παρατηρήσει πως δεν μου αρέσει καθόλου να παιρνω ευθύνες πάνω μου- όσο πιο μεγάλες τόσο χειρότερα. Δεν αντέχω το βάρος της ευθύνης- ακόμα και για κάτι φαινομενικά ασήμαντο και μικρο. Σπάνια παιρνω πρωτοβουλίες. Θέλω πάντα κάποιον να με καθοδηγεί η απλά να με επιτηρεί εάν αυτό που κάνω το κάνω σωστά. Έχω προβλημα; Μου βγαίνει επίσης σωματικα όταν είμαι στα φόρτε μου... Πρέπει να δω ψυχολόγο ή είμαι υπερβολική και για άλλη μια φορά υπεραγχωδης και υπεραναλυτικη;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν είσαι υπερβολική, υπεραγχώδης και υπεραναλυτική δεν χρειάζεται να δεις ψυχολόγο; Θα παραμείνεις έτσι;


Σε γενικές γραμμές ο ψυχολόγος χρειάζεται σε αυτή την περίπτωση.
 

__________________
5.


Α. Μπα,
Ειμαι 30 ετών και μόλις τον έστειλα στη μαμά του! Και να φανταστείς ΕΓΩ ήμουν η τρελά ερωτευμένη! Η αιτια ήταν 3 χαστούκια (σε διαφορετική φάση το καθένα) και το γεγονός ότι δεν έχανε ευκαιρία να μιλάει με τις περισσότερες πρώην του. Υπεμεινα πολλά και κατάντησα ζηλιάρα και κτητική. Αυτός έκανε τις ατασθαλίες, εγω όμως έβγαινα η υπολογη. Με γέμιζε με τύψεις κι ενοχές, με χειριζόταν... Ήμουν το παιχνίδι του. Όταν στο κινητό του είδα φωτογραφίες και μηνύματα με μια με τα μισά του χρόνια επιβεβαιώθηκα κι απογοητεύτηκα. Τον παράτησα φυσικα(και πολύ άργησα), όμως τώρα, μετά από 6 μήνες επέστρεψε. Μου τηλεφώνησε να ενημερώσει πως με θέλει πίσω και πως ήμουν ότι καλύτερο του είχε συμβεί και αναγνώρισε τα λάθη του. Το ξέρω ότι δεν πρέπει να γυρίσω. Άραγε όμως θα μπορούσε πράγματι να το έχει σκεφτεί και να το έχει μετανιώσει ώστε να μην τα ξανακάνει και τα δυο (χαστούκια, κέρατο); θα άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία ή θα ειμαι αξια της τύχης μου; Αλλάζει ο άνθρωπος; Να σημειώσω πως σαφώς κι έκανε πολλά πράγματα για μένα και όταν ήθελε ήταν πολύ καλός. Είχαμε και πολύ ωραίες στιγμές. Όπως καταλαβαίνεις ειμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί του, όσο κι αν προσπαθώ να το καταπνιξω και να το ξεπεράσω. Ειμαι χαζή!! Αλλά το συναίσθημα μου μου θολώνει τη λογική... Μήπως αξίζουμε όλοι μια δεύτερη ευκαιρία;;;
-Μ. Αναποφασιστη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όχι, δεν αξίζουμε όλοι μια δεύτερη ευκαιρία.


Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις αν όντως έχει αλλάξει, και δεν είναι ανάγκη να τα φτιάξετε για να το διαπιστώσεις. Δοκίμασε να του προτείνεις να κάνετε πρώτα παρέα για να γνωρίσεις τον καινούριο του εαυτό και θα δεις.


__________________
6.


Γεια σε όλους,
Θέλω να θέσω έναν προβληματισμό που έχω εδώ και πολύ καιρό. Με ενοχλεί παρά πολύ όταν απευθυνόμαι σε κάποιον στον πληθυντικό και μου απαντάει στον ενικό. Δεν το κάνω λόγω διαφοράς ηλικίας, αλλά επειδή το βρίσκω ευγενικό και σωστό. Το βλέπω παντού, στις τράπεζες στις υπηρεσίες, στα καταστηματα...Και άντε, εγώ ίσως λόγω του νεαρού της ηλικίας μου δεν το εμπνεω στον ταμία της τράπεζας, η μαμα μου ομως; Μου ακούγεται πολύ αγενές. Να τους το επισημαίνω ή ειναι μια δική μου παραξενιά και πρέπει να συμβιβαστω?
-- Πίτα γύρο απ'ολα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι δική σου παραξενιά. Μπορεί πράγματι να υπάρχει προσπάθεια πατροναρίσματος από πίσω. Πώς προσπαθεί ο Τραμπ να επιβληθεί τραβώντας τα χέρια του κόσμου στις χειραψίες; Κάτι ανάλογα κομψό είναι. Όταν αντιλαμβάνεσαι κάτι τέτοιο να το επισημαίνεις. Το κάνουν συχνά διάφοροι – σε υπηρεσίες, καταστήματα – σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας για να τους αφοπλίσουν.

_________________
7.


Δεν το αντεχω αυτο. Τον γνωρισα στα 20 μου, αυτος ηταν 33. Μια σχεση καλη σε γενικες γραμμες, με πολυ παθος και χημεια στο σεξ. Μετα απο 6 χρονια παντρευτηκαμε και τωρα εχουμε και ενα παιδακι 2 χρονων. Η σχεση μας με τα πανω της και τα κατω της, οπως συνηθιζεται σε μακροχρονιες σχεσεις. Που ειναι το θεμα... Τον επιασα με αλλη. Με αυτη δουλευαν μαζι. Οταν γνωριστηκαν, ειχαμε σχεση περιπου 2 χρονια. Ειχαμε βγει καποιες φορες, εγω, αυτος, αυτη και αλλα ατομα απο τη δουλεια τους. Ειχα αντιληφθει καποιο φλερτ απο την πλευρα του προς εκεινη, ειχαμε τσακωθει για αυτο, με διαβεβαιωσε οτι δεν τον ενδιαφερει εκεινη και οτι με θελει και με αγαπαει. Του ειπα οτι δεν θελω να ξαναβγουμε μαζι της. Το δεχτηκε. Και ναι, 7 χρονια μετα, τον επιασα μαζι της. Γκρεμιστηκαν ολα. Δεν το γνωριζω, αλλα αναρωτιεμαι αν με απατουσε απο τοτε, και πιστευω πως ναι αφου υπηρχε κατι στην ατμοσφαιρα. Γιατι ομως; Γιατι τοση κοροιδια τοσα χρονια; Γιατι αποφασισε να με παντρευτει αφου ειχε αλλη και ηθελε και εκεινη; Και εκεινη, τι θα σκεφτοταν για μενα; Βεβαια, μπορει και να ξεκινησε προσφατα αυτο, αλλα και παλι, δεν με παρηγορει ακομα και αν μου ηταν πιστος ολα τα προηγουμενα χρονια. Αυτος ειπε οτι πρωτη φορα εγινε, οτι ειχαν χαθει για χρονια, συναντηθηκαν τυχαια και σε μια στιγμη αδυναμιας εγινε οτι εγινε. Νιωθω απογοητευση και προδοσια απο εναν ανθρωπο που αγαπουσα και εμπιστευομουν. Νομιζω οτι για μενα τελειωσε η σχεση μας. Αυτος κανει οτι μπορει για να με κρατησει και οι γονεις μου λενε οτι συμβαινουν αυτα σε ολα τα σπιτια, να μην χαλασω το σπιτι μας για μια ξεπετα και να σκεφτω και το παιδι. Το θεωρεις τοσο απλο; Πως αντεχε τοσα χρονια να με κοροιδευει; Πως μπορουσε να μου λεει οτι με αγαπαει; Και το ενιωθα οτι με αγαπουσε; Διχασμενη προσωπικοτητα; Νομιζα οτι τον ηξερα. Γιατι να με παντρευτει; Για να μου καταστρεψει τη ζωη;
- απατημένη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πολυαγαπημένη φίλη, δεν σου κατέστρεψε τη ζωή. Αυτό το έγραψες σε συνθήκες δύσκολες, αλλά ό,τι και να έκανε, δεν αφαιρεί ούτε από εσένα, ούτε από τις εμπειρίες σου, ούτε από τις κατακτήσεις σου. Όταν αγαπάς, κερδίζεις, γεμίζεις, ολοκληρώνεσαι, το τι κάνει ο άλλος δεν είναι δικό σου θέμα. Η αγάπη δεν ακυρώνεται με τη συμπεριφορά του άλλου. Η σχέση σας, η χημεία σας, το πάθος σας, ο γάμος σας και το παιδί σας είναι εδώ, είναι δεδομένα, και δεν αλλάζουν ό,τι και να κάνει αυτός. Δεν τα έβγαλες από το μυαλό σου. Είναι γεγονότα.


Επειδή ξεκίνησα από το τέλος, ας συνεχίσω ανάποδα. Οι γονείς μπορεί να είναι καλοί και χρυσοί, αλλά μερικές φορές όταν συμβαίνουν άσχημα πράγματα στα παιδιά τους, δεν σκέφτονται τι είναι καλύτερο για τα παιδιά, αλλά πώς θα γίνει να μην αλλάξει κάτι στη δική τους ζωή, αν το παιδί ξαφνικά βρεθεί απροστάτευτο. Αν χωρίσεις, θα χρειαστεί να κάνουν πολλά πράγματα που τώρα δεν κάνουν. Θα χρειαστεί να δώσουν πολλές εξηγήσεις σε πάρα πολλούς, και δεν θέλουν. Θα ξεβολευτούν με διάφορους τρόπους. Όλα αυτά, συνειδητά ή όχι, περιλαμβάνονται πακέτο στη φράση «να μη χαλάσεις το σπίτι σου». Το δικό τους σπίτι εννοούν. Και όχι, δεν συμβαίνουν αυτά σε όλα τα σπίτια. Αν είναι έτσι, για ρώτα τους πότε απάτησε ο πατέρας σου τη μητέρα σου.


Και τώρα στην ουσία. Έχει διαφορά αν ήταν μια φορά ή αν γινόταν επί εφτά χρόνια. Μεγάλη διαφορά. Ως ένα σημείο οι γονείς έχουν δίκιο – αυτά συμβαίνουν. Συνέχεια. Από σένα μέχρι τη Χίλαρι Κλίντον. Και δεν χωρίζουν όλοι. Δεν είναι όλες οι απάτες ίδιες. Δεν είναι όλες οι σχέσεις ίδιες. Είναι απαραίτητο να διερευνήσεις τι έγινε, πριν αποφασίσεις. Για ποιο λόγο έγινε; Έχει σημασία. Σημασία έχει επίσης το τι κάνει για να σε κρατήσει. Σημασία έχει αν αναγνωρίζει, παραδέχεται, ή προσπαθεί να σε βγάλει τρελή. Όλα έχουν σημασία.


Δεν ισχυρίζομαι ότι ξέρω τι πρέπει να γίνει. Ξέρω ότι την ιστορία σας θα την γράψετε μαζί. Οι άνθρωποι απατούν για πολλούς λόγους. Όμως αυτό που ξέρω στα σίγουρα είναι ότι ο γάμος είναι κάτι αρκετά πιο περίπλοκο από το «ποια μου αρέσει καλύτερα». Ο γάμος είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό από το φλερτ, και πιο μόνιμο από την αγάπη. Παντρευόμαστε με άλλα κριτήρια από το ποιον επιθυμούμε για σεξ, περιστασιακό, μόνιμο ή δεσμευτικό, έστω. Μην χάνεις χρόνο να αναρωτιέσαι κάτι τέτοιο.

103

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#2"αι του έχω πει ότι για μένα είναι σημαντική η χειρονομία και συμφωνούμε ότι θα προσπαθήσει να είναι πιο ρομαντικός αλλά πάλι τα ίδια "ααααχαχαχαχαχαχαχαχαχα!κανατε συμφωνια να γινει πιο ρομαντικος:::::::με συμφωνιες γινονται αυτα; δεν το ηξερα!καντε και μια συμφωνια να γινει επιτυχημενος, πανεξυπνος, πανεμορφος, παμπλουτος και το ονειρο καθε γυναικας κι η χαρα της μανας! σου περναει απ το μυαλο, οτι μπορει να μην ειναι καν ερωτευμενος ενω εσυ ζητας αρκουδακια και λουλουδακια?
#2 Ο πρώην άντρας μου κάθε μέρα σχεδόν μου έφερνε λουλούδια και μου φέρθηκε με τον χειρότερο τρόπο κατα τη διάρκεια και στο τέλος της σχέσης μας.Ο άνθρωπος που είμαι 8 χρόνια τώρα δεν μου έχει φέρει ούτε λουλούδι ή γλυκό ή μια πέτρα ρε αδερφέ αλλά το πόσο ευτυχισμένη με κάνει και πόσο όμορφα νιώθω που ποτέ δεν με απασχόλησε!Τα λουλούδια δεν φέρνουν την ευτυχία αλλά ο τρόπος του άλλου.Μερικοί άνθρωποι δεν δωρίζουν όχι επειδή δεν σε αγαπάνε απλά δεν σκέφτονται με τον τρόπο που σκέφτεσαι εσύ και εγώ.Η αγάπη και ο σεβασμός είναι το καλύτερο δώρο.Τα φιλιά μου και καλη Ανάσταση σε όλους μας!
#1Αποστασιοποιησου.ναι, βαζε μουσικη, ακομα και χωρις ακουστικα κι αν σου πει οτι ενοχλειται, πες της ξεκαθαρα οτι την βαζεις γιατι ενοχλεισαι απο τους θορυβους που κανει.βαζε σε μονιμη βαση το ανεμιστηρακι στην τουαλετα κι αν σου πει οτι ενοχλειται, πες της οτι το βαζεις γιατι εκεινη δεν το βαζει ποτε κι ενοχλουν οι μυρωδιες.αν αφηνει την πορτα ανοιχτη, σηκω επιδεικτικα και κλειστην.βαζε ακουστικα με μουσικη ακομα και ησυχες ωρες και μην εχεις επικοινωνια μαζι της. να αναγκαζεται να κανει κοπο για να επικοινωνησετε κι αν σε ρωτησει, εξηγησε της οτι ειναι αφορητη η συμπεριφορα της και προσπαθεις να αυτονομηθεις.κανε τα παραπονα σου στην διευθυνση για την συγκατοικηση σας, μηπως μπορουν να σε απομακρυνουν.
7. Καταρχήν να πώ οτι το πρώτο που σκέφτηκα ήταν το σκηνικό που ανέφερε η αμπα η μαμα να λεει οτι αυτα συμβαίνουν σε ολους και ο μπαμπουλης να την σταβοκοιτάει η να ψάχνει το κεφάλι του.Πάντα στο αμπα λέμε οτι μια σχεση ειναι ενας μικρόκοσμος.Οντως αυτα συμβαίνουν αλλά η 7 φαίνεται να μην θέλει να καταπιεί το φαρμάκι και να τον συγχωρέσει γιατι δεν μπορεί να το ξεπεράσει.Η αμπα λεει οτι αλλο να σε απατάει χρονια αλλο μια φορά.Σαφώς ,αλλα η 7 εδώ μας λεει οτι ειτε 7 χρόνια είτε μια φορά για αυτή η μαγιονέζα χάλασε.Αυτή πρέπει να σκεφτεί και το παιδί.Αυτός γιατί δεν το σκέφτηκε το παιδί?Αν μας εστελνε καποια και μας ελεγε οτι ναι απατηθηκε αλλα το σκέφτεται γιατι τον αγαπάει ,σκεφτεται το παιδι κτλ φυσικά θα μπορουσαμε να της πούμε οτι ναι αυτα συμβαινουν κ οτι αμα το εκανε μια φορά δεν ειναι και το τελος του κοσμου.Αλλά για την 7 είναι το τέλος του κόσμου ,τι να κανουμε.Στο γράμμα της γράφει "γκεμίστηκαν όλα".Ε που να κατσεις να κοιμηθεις σε γκρεμισμένο σπίτι? Και ναι,οι ανθρωποι απατούν για διαφορετικούς λόγους.Οι ανθρωποι που φλερταρουν μπροστα στα μουτρα της γυναικας τους και μετα απο χρονια τους πιανουμε στα πράσα και μετά απο αυτό προσπαθούν να μας κρατησουν,απατούν για ενα λόγο.Γιατι πιστευουν οτι μπορούν.Και στην τελευταία παράγραφο ,αλήθεια τώρα?Σιγά μην κατουρηθεί και απο τη χαρά της που δεν τη θελει μονο για σεξ και τη θέλει και για γυναίκα του.Σπουδαία τιμή,θα βάψει τα κέρατα χρυσά αφού ειναι το τιμωμενο πρόσωπο.Νομίζω οτι το διαζύγιο είναι αναπόφευκτο αλλά μπορεί να δεί και ένα ψυχολόγο για να διαχειριστει το μισος που ενδεχομένως θα έχει προκύψει απο την μετωπική με τον συζυγο.
#1Βέβαια να πούμε ότι έλλειψη τακτ και αναισθησία δηλώνει παρομοίως και η γλαφυρή περιγραφή καταστάσεων, που μπορούν ν'αποδοθούν και χωρίς τις λεπτομέρειες εκείνες που είναι ακριβώς αυτές που προκαλούν σ'εσένα, δικαιολογημένα, αηδία. Επειδή όντως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για τη συνάδελφο, προφανώς γίνεται ακούσια, ασυνείδητα και όχι από αναισθησία, κάνε κάτι για σένα: Γιατί ένιωσες την ανάγκη να μας πεις χαρτί και καλαμάρι ό,τι γίνεται στην τουαλέτα, προκαλώντας μας τα ίδια συναισθήματα αηδίας; Μήπως να της το πεις τη στιγμή που θα μπαίνει στην τουαλέτα; Για το μασούλημα βρήκες τη λύση μόνη σου, μουσικούλα.-------Ο hubby έχει έναν ανεψιό που πάσχει από σύνδρομο Άσπεργκερ σε ποσοστό άνω του 70%. Η μαμά του ένας γλυκύτατος άνθρωπος, χαμηλών τόνων, μικροκαμωμένη, σαν νεραϊδούλα και προσπαθεί πολύ αλλά δυστυχώς είναι αργά γιατί διαγνώστηκε η κατάσταση στα 18 (άλλη ιστορία αυτή, τόσο τραγική, δυστυχώς) έχει μια μικρότερη αδερφή, ένα τυπικό, έφηβο κορίτσι του 2018, ξύπνιο και μια χαρά, και ο μπαμπάς είναι κάπως οπισθοδρομικός, αμόρφωτος και κοινωνικά όχι ιδιαίτερα καλλιεργημένος, καλός πατέρας όμως. Την πρώτη φορά που πήγαμε σπίτι τους ήταν λίγους μήνες μετά τη διάγνωση του παιδιού, εγώ γνώριζα μόνο τη μητέρα του, και πήγαμε μετά από δική της πρόσκληση μήπως και βοηθούσαμε λίγο την κατάσταση (ήλπιζε), επειδή το παιδί αρνούνταν να παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής που είχε περάσει. Αν δεν ήξερα τίποτα ούτε καν θα υποψιαζόμουν κάτι, γιατί ο μικρός ήταν όπως συνήθως οι 18χρονοι που έχουν επισκέψεις τον θείο με τη γυναίκα του, που είναι άγνωστη: Έπαιζε με το κινητό, απαντούσε ευγενικά σε κάθε ερώτηση σχετικά με τα βαρετά (μαθήματα/σχολές/ ενδιαφέροντα), αντιδρούσε ενοχλημένος στις παρατηρήσεις των γονιών του πάνω σ'αυτά, κοφτά και λιγομίλητα, πράγμα που θα απέδιδα στο ότι συγκρατείται από ευγένεια να μην πει περισσότερα, και γελούσε με τα αστεία του θείου του, ο οποίος επικοινωνεί πολύ όμορφα με όλες τις ηλικίες. Μέχρι που ήρθαν οι πίτσες και ξεκίνησε να τρώει πρώτος, με διαφορά δευτερολέπτων ίσως από την αδερφή και τη μαμά του. Σ'αυτό το διάστημα σκέφτηκα με λύπη ότι δεν έχει έλεγχο και συναίσθηση, δεν έχει κοινωνικές δεξιότητες. Αν δεν ήξερα θα σκεφτόμουν "ααα, δεν του έμαθε η μικρή νεράιδα να τρώει σωστά;". Και εκείνη τη στιγμή άρχισε να τρώει η νεραϊδομαμά, με τον ίδιο ακριβώς θόρυβο και στο καπάκι η αδερφή. Όλα αυτά σε δευτερόλεπτα βέβαια αλλά είχα παγώσει, για την ακρίβεια, τρόμαξα. Μιλάμε για έντονο πλάτσα πλούτσα, αυτό που και ο κολλητός σου να το κάνει ντρέπεσαι να πεις "ρε μλκ πιο σιγά" ή γελάς γιατί νομίζεις ότι το κάνει επίτηδες. Ο μπαμπάς, που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε πει τόσα λάθος πράγματα στο παιδί του, που έδειχναν ότι αδυνατεί- όχι ότι δε θέλει- να κατανοήσει την κατάσταση και την ειδική μεταχείριση που χρειάζεται, έτρωγε καθαρά κι αθόρυβα.Προφανώς δε βοηθήσαμε, παρά μόνο τη μητέρα που μίλησε, τα είπαμε, τα ξαναείπαμε και μπορεί εκείνο το βράδυ να κοιμήθηκε λίγο καλύτερα. Κάθε φορά που μιλάμε λέμε ακριβώς τα ίδια, σαν να είναι η πρώτη φορά εντυπωσιάζεται από αυτά που της λέω, τρόπους σχετικά με το πώς θα είναι καλύτερα να διαχειριστεί μια κατάσταση και κυρίως τις αντιδράσεις, επαναλαμβάνει ακριβώς τις ίδιες καταστάσεις σαν κάτι εξωπραγματικό. Είναι τραγικότατο, από τα πιο θλιβερά που μπορεί να αντικρύσει κανείς, έναν άνθρωπο που διανοητικά δεν μπορεί ν'αντιληφθεί ότι αυτό που εκείνος θεωρεί ως υπερπροσπάθεια, στην πραγματικότητα όχι μόνο είναι αδύνατον να έχει θετικό αποτέλεσμα, αλλά βλάπτει. Και να φανταστεί κανείς ότι πήγαιναν ως γονείς σε ψυχολόγο και το παιδί σε ψυχίατρο, μέχρι που ο δεύτερος διέκοψε, κάπως απότομα μάλιστα. Και ακόμα πιο τραγικό το ότι αυτό το παιδί, εμένα που με είδε για καμιά ώρα, όταν έφυγε μου έδωσε το χέρι, μου είπε ότι χάρηκε και να ξαναπάω. Που σημαίνει ότι δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω από κάποιον που στοιχειωδώς να καταλαβαίνει, όχι κάποιον ειδικό, για να έχει μια καλύτερη ποιότητα στη ζωή του.
Πώς γινεται αυτό το παιδί να έχει περάσει από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και κανείς να μην έχει υποψιαστεί κάτι να το στείλει για διάγνωση; Πώς γίνεται οι γονείς να μην έχουν υποψιαστεί κάτι; Γιατί το σύνδρομο Άσπεργκερ μπορεί να είναι από τις ελαφριές σχετικά περιπτώσεις στο φάσμα του αυτισμού έχει όμως σημαδια και θέλει ειδική αντιμετώπιση. Πώς γίνεται κανείς να μην το κατάλαβε; Θυμώνω τόσο πολύ με τέτοιες περιπτώσεις και ειδικά με εκπαιδευτικούς που δεν έδωσαν την δέουσα σημασία. Γαμωτο είναι η δουλειά μας να αντιλαμβανόμαστε τέτοια θέματα!
Σύμφωνα με την αφήγηση της μητέρας, όταν στο γυμνάσιο άρχισε να έχει επιθετική συμπεριφορά στο σπίτι, εκείνη το απέδωσε στην εφηβεία. Όταν η κατάσταση να άρχισε να γίνεται κάπως πιο βίαιαη, όταν πήγαινε στο σχολείο να πάρει βαθμούς, επειδή ήταν σχεδόν άριστος μαθητής, οι καθηγητές της έλεγαν απλώς άριστος και "την έδιωχναν". Προσπαθούσε να πει με τρόπο ότι στο σπίτι έχει πρόβλημα, λέγοντας πχ ότι σαν άλλος άνθρωπος είναι στο σπίτι και την απόπαιρναν ότι είναι πολύ απαιτητική, και επειδή αισθανόταν ότι δίνει την εντύπωση πως ψαρεύει κοπλιμέντα αλλά και επειδή ντρεπόταν να πει τι ακριβώς συμβαίνει στο σπίτι, έφευγε και ξαναπήγαινε μετά πάλι με την ελπίδα. Στην αρχή της τρίτης λυκείου, λόγω του στρες, το παιδί ήταν εντελώς χάλια και, εκτός από το σπίτι, φάνηκε και στο σχολείο. ΤΟΤΕ μια καθηγήτρια, που δεν τον είχε καν μαθητή, μίλησε στη μητέρα, συμβουλεύοντας την να δουν ψυχίατρο.Κάποιοι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν και διαχειριστούν καταστάσεις που για άλλους είναι αυτονόητες. Δεν είναι άτομα με ειδικές ανάγκες, "μια χαρά" είναι. Μέχρι να μάθεις τι συμβαίνει στο σπίτι τους. Δεν είναι αναίσθητοι, ηλίθιοι, κακοί. Όταν ένα παιδί φαίνεται ή είναι αφρόντιστο, δεν πρέπει να θεωρουμε ότι οι γονείς του το παραμελούν συνειδητά. Δεν είναι απλά εγωισμός ή αδιαφορία. Πραγματικά δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να βοηθηθεί αυτό το παιδί, ακόμα κι αν γινόταν αντιληπτό από τους εκπαιδευτικούς εγκαίρως, δεδομένου ότι ένα παιδί χρειάζεται συντονισμένη φροντίδα, από γονείς και εκπαιδευτικούς και στην προκειμένη και από ψυχίατρο.Σκέψου μόνο ότι κατάφεραν να πάρει παράταση χρόνου στις πανελλαδικές επειδή έτυχε να γνωρίζει ο θείος του πού πρέπει ν'απευθυνθεί, γιατί μέσω του σχολείου δεν έβγαινε άκρη. Βγαίνει όμως η χώρα στις αγορές, όλα καλά, έξω κούκλα.
Με βάση την εμπειρία μου Πόντια ήδη από το δημοτικό υπήρχαν σημάδια που ένας εκπαιδευτικός θα έπρεπε να είχε καταλάβει.Για να μην πω από το νηπιαγωγείο κιόλας. Στο γυμνάσιο είναι ήδη αργά...
Αγαπητο 5, προχθες εγραψα : Οι ανθρωποι που αλλαξαν ριζικα είναι στατιστικες εξαιρεσεις που κανουμε προσωπικες προβολες/ευχες. Να γιατί πολλοι ανθρωποι παραμενουν "πεισματικα" σε κακοποιητικες σχεσεις...ευχονται οτι ο δικος τους ανθρωπος θα είναι η εξαιρεση στον κανονα....μονο που η πλειοψηφία μας δεν μπορει να είναι η εξαιρεση του κανονα. Πηγή: www.lifo.grΕίναι ενα ρισκο που η στατιστικη δεν σε ευνοει.Εχεις την γνωση θα εχεις και την ευθυνη της αποφασης σου. Εαν επιστρεψεις και ξανα φας χαστουκι δεν θα εχεις κανενα δικαιωμα να ξανα παραπονεθεις για την συμπεριφορα του.Το ότι η ελπιδα πεθαινει δεν είναι παντα για καλο.
#1 - Με συγχωρείτε, αλλά για το εκνευριστικό μασούλημα υπάρχει η λύση να πηγαίνει να μασουλάει κάπου αλλού. Δηλαδή, μόνο οι ενοχλητικοί καπνιστές εξορίζονται στις σκάλες και στα μπαλκόνια; Δεν υπάρχει ένας χώρος όπου πηγαίνουν και τρώνε; Στην τελική, ας κατεβαίνει στο δρόμο.Και στο κάτω-κάτω, ένας προϊστάμενος, μία προϊσταμένη δεν υπάρχει εκεί να της κάνει παρατήρηση; Μπορεί ένας να καταδυναστεύει ένα τσούρμο ανθρώπων σε εργασιακό χώρο και να μην υπάρχουν έντονες αντιδράσεις; (Μέχρι στιγμής, χλιαρές τις βρίσκω τις αντιδράσεις. Με τις γαϊδουρινές συμπεριφορές δεν παίζει ευγένεια.)Νομίζω, πάντως, ότι η εργοδοσία σας δεν είναι και η καλύτερη, αν κρίνω ότι δεν έχει βάλει μόνωση στην τουαλέτα και αναγκάζεστε να κρατάτε τις κλανιές και να στοχεύετε τα κάτουρα εκεί που πιτσιλάνε περισσότερο.
Το παθητικό κάπνισμα κάνει κακό στην υγεία, το παθητικό μάσημα φρυγανιάς όχι. Φαντάσου δε έναν εργοδότη που θα απαγόρευε σε έναν υπάλληλο να γελά ή θα του έλεγε να βγει έξω επειδή το κακαριστό γέλιο του ενοχλεί τους υπόλοιπους.
Δηλαδή μόνο επειδή το τσιγάρο βλάπτει τα πνευμόνια, οι αντικοινωνικές συμπεριφορές είναι αποδεκτές!Αν στο γραφείο που δουλεύω κάποιος κακαρίζει από τα γέλια την ώρα που άλλοι συνομιλούν στο τηλέφωνο, θα φάει "σσσστ!" από όλους. Όπως και να το κάνουμε, οι εργασιακοϊ χώροι δεν προσφέρονται για κακάρισμα.
Γι αυτο στις πολιτισμενες κοινωνιες υπαρχει lunch break. Και ναι, ειναι απαραδεκτο να μασουλας οπως θελεις, γιατι ειναι απαράδεκτο να μασουλας σε χωρο εργασιας.Βγες με την παρεα που θελεις και σε θελει, η μονος σου και ρουφα και την σουπα κανοντας μπουρμπουλήθρες.
#2 Γιατί δεν στέλνεις λουλουδια στον εαυτό σου του Αγ. Βαλεντινου πχ?Θα σου φυγει το αγχος , θα σταθεις επάξια στο πλευρο των συναδελφων σου, που ειναι αυτο που σε καιει στ'αληθεια και θα γλιτωσει και ο δυστυχης την μουρμουρα. Καλα σ'αυτο το γραφειο ολες εχουν αγορια και ολα συντεταγμενα στελνουν λουλουδια στο γραφειο ? Δεν τα δινουν χέρι με χερι ας πουμε , που ειναι και πιο ρομαντικό, λεω τωρα εγω . Μπας και δουλευεστε μεταξύ σας?Εχω ακουσει και χειροτερα παντως . Γνωστή μου εκανε σκηνη στον φιλο της στο αεροδρομιο , γιατι δεν την περιμενε με λουλούδια μετα από σχετικα μακροχρονη απουσία της . Λες και ηταν αρχηγος κρατους. Μετα οταν μας λενε ζαβές , παρεξηγούμαστε.
Ρε, δούλευα σε κέντρο που κάναμε σεμινάρια ανέργων. Αγ. Βαλεντίνου, τέσσερις η ώρα, πρώτη ώρα, έρχεται μια ανθοδέσμη για μια καταρτιζόμενη. Ε, ας πάω λέω να φωνάξω την κοπέλα να χαρεί. Διακόπτω, βγαίνει αυτή, χαίρεται, μπαίνει μέσα με ανθοδέσμη. Το τι λουλουδικό ήρθε, θα'ταν σίγουρα 15 από τις 20. Άλλες έβγαιναν έξω να τα πάρουν, άλλοι έρχονταν μέσα να τις δώσουν(ε, τους άφηνα να περιμένουν το διάλειμμα έλεος), ερχόταν κι ο καψερός ο διανομέας και τις κρατούσα στο γραφείο, αγανάκτησα στο τέλος λέω συγνώμη ρε παιδιά, κανένας δε θα βρεθεί το βράδυ με το γκομενάκι του;Εννοείται ότι έπεσε σύρμα μετά την άφιξη της πρώτης ανθοδέσμης σε όλα τα ταίρια, για να δείξουν τι άντρες είναι. Να σε πιάνει απελπισία.
Δηλαδή αποκλείεται να είναι και κάποιοι άντρες αυτοί που παίρνουν την πρωτοβουλία να τα στείλουν προκειμένου να αποδείξουν κάτι;Σκέφτομαι πως αν μια γυναίκα λέει στον σύντροφό της: "Αχ, ο τάδε πήρε λουλούδια στην τάδε, τι όμορφοοο!", λίγο παραπάνω ανασφαλής να είναι ο σύντροφος, μπορεί να μπει στη διαδικασία να το κάνει κι αυτός, απλώς και μόνο για να ανταγωνιστεί το άλλο αρσενικό.
Έτσι και μου έστελνε κάνεις λουλούδια στη δουλειά μου( για όσους δεν θυμούνται είμαι δασκάλα,οπότε στο σχολείο) μπορεί και να τον χώρισα επί τόπου από την ντροπή μου και την έλλειψη τακτ από μεριάς του. Το αν έχω γκόμενο και αν μου στέλνει λουλούδια δεν είναι κάτι που θέλω να μαθαίνεται και να σχολιάζεται στο εργασιακό μου περιβάλλον!
Βοηθήστε το Κογιότδεν αποκλείεται καθόλου. Μας φέρνει όμως προ του ιδίου προτετελεσμένου αποτελέσματος: Αγοράστηκαν και προσφέρθηκαν λουλούδια για οποιονδήποτε άλλο λόγο παρ'εκτός της έκφρασης πηγαίου έρωτα.Το ότι επιπλέον γίνεται από κάποιους άρρενες για να κατευνάσουν ενδεχόμενη γκρίνια και να μπουν στο μάτι των υπολοίπων αρσενικών δείχνει επιπλέον πόσο η σημειολογία της κίνησης είναι επίφορτη με σύμβολα βίας: βία εκ μέρους της γυναίκας που θα γκρινιάξει (επομένως το λουλουδικό απαλύνει την βία κι αφοπλίζει) και βία εκ μέρους του αντίπαλου αρσενικού (επομένως το λουλουδικό μετατρέπεται σε συμβολικό όπλο που θα τον "ρουμπώσει".) Θλιβερό either way.
Λοιπόν, αν ήμουν ο Κουέντιν Ταραντίνο θα ονόμαζα το σημερινό Α,μπα:"Οι Ατσουγκράνιστοι" (Ζουν Ανάμεσά Μας, Δυστυχώς)Κι αυτό πάει στα "υπέροχα πλασματάκια" που ταλαιπωρούν καθημερινά τους συνανθρώπους μας με την έλλειψη στοιχειώδους κοινωνικής αγωγής από πλευράς τους (βλ. ερ. 1, 3, 6)Οσο για την αγαπητή 5: Ο πειρασμός είναι μεγάλος αλλά καλύτερα για εσένα και την ψυχική σου ηρεμία, αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση να μην παίξεις το ρόλο της Τσουγκράνας! Να κοιτάξει μόνος του ο κύριος να ξεχερσώσει και να καλλιεργήσει το χωράφι του και μετά τα ξαναλέτε (αν ποτέ..) :) Επίσης, άσχετο με την ερώτηση καθ'εαυτή και συγγνώμη για την άσχετη παρεμβολή, αλλά η 2 μού θύμισε αυτή την παλιά διαφήμιση "Αν κάποιος άγνωστος στο δρόμο σας χαρίσει ξαφνικά λουλούδια, είναι γιατί τον άγγιξε το Impulse". Ααχ, εαρινός ρομαντισμός μπάζει από την οθόνη του πισι :D Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα, Λένα μου και αγαπημένοι συναναγνώστες/συνσχολιαστές :) ♥
Το Impulse κι η αξέχαστη διαφήμισή του όμως πιάνουν κι επεξεργάζονται κάτι πραγματικά ρομαντικό: το να παρασυρθεί κάποιος από τα πάθη του σε μια αναπάντεχη (κι ευπρόσδεκτη φυσικά από το άλλο άτομο) κίνηση!Εκεί μάλιστα. :)
Κι επειδή με έτρωγε ο κώλος μου να το βρω και να σας το βάλω (για όσες δεν το θυμούνται) ιδού η original διαφήμιση του Impulse με τον Ιταλό ηθοποιό Andrea Occhipinti που είναι φτυστός ο Hugh Jackman! (Παρένθεση: Αχ τι "Μοναστήρι της Πάρμας" έβλεπα τοτενές στην EΡΤ και κολλούσα τις ασπρόμαυρες φωτό από την Ραδιοτηλεόραση σε λεύκωμα...http://www.corriere.it/cultura/11_luglio_20/costantini-fiction-rai-stendhal_35fc2aae-b2e2-11e0-97dd-09b07ad852d4.shtmlΠολύ "παιδί" ο Occhipinti.)H διαφήμιση λοιπόν.https://www.youtube.com/watch?v=uCcqCHNcPXMκαι μια αμερικάνικη εκδοχή με καλύτερη ποιότητα εικόνας. https://www.youtube.com/watch?v=2pePpZkVknkΌπως λέει λοιπόν κι η διαφήμιση "acting on impulse". Αυτό είναι που το κάνει ρομαντικό. Άμα είναι προγραμματισμένο και θεσμοθετημένο είναι ξενερουά...
Αγαπητή 5,Σέβομαι την άποψη της Α Μπα ως λιγότερο απόλυτη και πιο διαλλακτική. Προσωπικά όμως θα επεδίωκα να κόψω κάθε σχέση με άνθρωπο που έχει ασκήσει βία έστω και μια φορά. Είναι από τα πράγματα για τα οποία δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία.Σκέψου αν ξαναείστε μαζί και θελήσετε να κάνετε παιδί. Θα είσαι ήσυχη ότι το παιδί είναι ασφαλές μαζί του, ή θα τρέμεις μήπως κάποια στιγμή ο άνθρωπος αυτός χάσει την ψυχραιμία του; Τώρα μπορεί να δείξει ότι έχει αλλάξει συμπεριφορά αλλά στην πραγματικότητα απλά να προσέχει μην κάνει κάτι και σε ξαναχάσει. Θα αντέξει αυτή η συμπεριφορά σε βάθος χρόνου; Ή μόλις νιώσει ότι τον εμπιστεύτηκες θα αρχίσει να συμπεριφέρεται πιο αυθόρμητα και θα επαναλάβει τα ίδια; Αυτό μπορεί να γίνει και μετά από χρόνια. Και τότε θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να φύγεις.Προφανώς θεωρώ σοβαρό λόγο και το κέρατο αλλά κατά τη γνώμη μου η βία είναι ασυγκρίτως σοβαρότερο θέμα.Καλή τύχη σου εύχομαι, ό,τι κι αν αποφασίσεις. Αλλά να θυμάσαι ότι αξίζεις τα καλύτερα.
#7 Δύσκολη η κατάσταση το καταλαβαίνω. Ομως τα πράγματα δεν είναι άσπρα ή μαύρα. Δηλαδή άλλο να σε απατούσε επί 7 χρόνια κι άλλο να ήταν κάτι που έγινε επειδή του είχε μείνει απωθημένο, είχατε τσακωθεί εκείνη τη μέρα ή ήταν μια παρόρμηση της στιγμής. Δεν λέω οτι δικαιολογείται σε καμία περίπτωση όμως αν σε απατούσε δείχνει μια μεθοδικότητα και εξαπάτηση επί τόσα χρόνια και ο χωρισμός είναι μονόδρομος. Βέβαια αυτό δεν ακυρώνει την μέχρι τώρα ζωή σας, δε σημαίνει οτι όλα όσα ζήτσατε ήταν ένα ψέμμα. Γι αυτό βεβαιώσου πρώτα για το τι έγινε. Αν σε απατούσε τόσα χρόνια θα πρέπει να υπήρχαν ενδείξεις που ίσως δεν είχες προσέξει (περίεργα τηλεφωνήματα, επαγγελματικά ταξίδια, αν δεν σε άφηνε κοντά στο κινητό του, αν λάμβανε μηνύματα σε περιέργες ώρες κλπ). Οσο προσεκτικός κι αν ήταν κάποιο ίχνος θα είχε αφήσει. Σκέψου το και μίλα μαζί τους. Πες του πως νοιώθεις.Οσο γι αυτά που λένε οι γονείς είναι για να μην χαλάσουν αυτοί τη ζωή τους. Αν χωρίσεις ίσως να ξεβολευτούν, να πρέπει να σε βοηθήσουν με το παιδί, να δώσου εξηγήσεις και να έχουν μια κόρη με το στίγμα της χωρισμένης με παιδί. Ασε που θα σκέφτονται τι θα πει η γειτονιά. Το παιδί σου μια χαρά θα είναι αν χωρίσεις αν υπάρχει συννενόηση μεταξύ σας.
#7Σοφή η απάντηση στο συγκεκριμένο. Από αρχής μέχρι τέλους. Λάβε την υπόψιν πολύ σοβαρά φίλη του #7. Μην μένεις στο "τι φαίνεται" αλλά μπες στην ουσία.
5Αν μιλάμε για πραγματικά χαστούκια, τύπου σηκώνω το χέρι και ρίχνω σκαμπίλι, δεν καταλαβαίνω πώς διανοείσαι να είσαι ακόμη εκεί. Δεν κατάλαβα ακριβώς αν εννοούσε μεταφορικά "χαστούκια" κακής συμπεριφοράς βέβαια. Γιατί αν μιλάμε για το πρώτο, τί λες κοπέλα μου; Φύγε τρέχοντας
Επίσης αν μιλάμε για κανονικά χαστούκια με παραξένεψε και η απάντηση που δεν επικεντρώθηκε καθολου εκεί. Πολύ στεναχωριέμαι όταν ακούω γυναίκες που υποστεί βία,ακόμα και αν είναι ένα χαστούκι και όχι ολόκληρος ξυλοδαρμός ,γιατί ένα χαστούκι ΦΤΑΝΕΙ, να αναρωτιούνται ακόμα και να το σκέφτονται επειδή αγαπάνε. Πώς γίνεται να αγαπάς κάποιον που σε χτύπησε; Και γιατί δίνεις μεγαλύτερη βαρύτητα στο κέρατο και όχι στο χαστούκι; Σε καμία γυναίκα δεν αξίζει αυτό!
Κι εμενα μου εκανε εντυπωση που η απάντηση πέρασε πολύ ελαφριά το γεγονός ότι ο τύπος σήκωσε χέρι πάνω από μία φορά και χτύπησε την κοπέλα. Διαφωνώ κάθετα με την πρόταση του να βγει και να δει αν έχει αλλάξει. Ίσως βέβαια να είναι απαραίτητο να τον ξαναδεί για να πειστεί μία και καλή ότι πράγματι δεν έχει αλλάξει και να βάλει τελεία. Δεν θα καταλάβω ποτέ τις γυναίκες που δεν τους κόβεται κατευθείαν το οποιοδήποτε συναίσθημα από τη στιγμή που ο άλλος θα τις χτυπήσει. Ποτέ ομως.
Ξέρεις Maggie μπορώ να καταλάβω το να μη φεύγει η άλλη για διάφορους λόγους. Να την έχει κάνει να νιώθει ότι το αξίζει,να έχει υποστεί τέτοια ψυχολογική βία που να μην έχει κουράγιο να αντιδράσει,να την έχει κάνει να φοβάται να φύγει...αλλά να συνεχίσει να τον αγαπάει ε αυτό κι εγώ δεν το καταλαβαίνω!
Xωρίς να έχω βιωματική εμπειρία κακοποίησης, αλλά επειδή κάτι σκαμπάζω από την ψυχολογία της κατάστασης (νομίζω) λόγω role-playing σε πλαίσια bdsm, ας επιχειρήσω να ρίξω μια σπίθα περισσότερο φως μιας κι αναρωτιέστε. Το "δεν φεύγει" επειδή "τον αγαπάει" δεν σχετίζεται μόνο με όσα πολύ σωστά αναφέρει η Mitsi (που στην κακοποίηση σίγουρα παίζουν ρόλο και μάλιστα θα έλεγα αποτελούν δείκτες αν υφίσταται κακοποίηση), αλλά και με κάτι άλλο που παίζει στο Stockholm Syndrome. H συναισθηματική σύνδεση κι εξάρτηση, δηλαδή, δεν έρχεται με τα χαστούκια και τον καυγά καθεαυτό, φυσικά, ή ακόμη ακόμη παρ'ολη την βία. Έρχεται αντιθέτως με το ΜΕΤΑ τον καυγά/σκηνή, όταν το υπερχείλισμα των συναισθημάτων (της πίεσης και του πόνου, μαζί με το φόβο και την αίσθηση άλωσης της προσωπικότητας, που είναι ΠΟΛΥ έντονο πράγμα) η κατοπινή ανακούφιση, με κλάμα ή οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση, βιώνεται εξαιρετικά έντονα κι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι εκεί. Δίπλα. Συχνά μάλιστα στην κακοποίηση απ'όσα ακούμε και διαβάζουμε δείχνει και τρυφερότητα κατόπιν ή ζητάει συγγνώμη κλπ. Αυτό λοιπόν συνδέει στο μυαλό την τεράστια αυτή ανακούφιση που βιώθηκε με τον άνθρωπο που κατά τ'άλλα άσκησε βία κι αυτός ο σύνδεσμος είναι πάρα πολύ δύσκολο να διαρραγεί. Γι'αυτό κι όταν είναι σε πλαίσιο bdsm "δένει" τους ανθρώπους (επειδή έχεις την σιγουριά ότι κάνεις κάτι ταμπού αλλά με σεβασμό και ασφάλεια), ενώ όταν είναι σε πλαίσιο κακοποίησης δημιουργεί ψυχολογικά κούκου εξάρτησης και το κακοποιημένο άτομο δεν μπορεί να ξεφύγει εύκολα. Χρειάζεται πλέον το fix του για να λειτουργήσει. Σαν ναρκωτικό. Χρειάζεται το ΜΕΤΑ. Χρειάζεται την ανακούφιση.
#3Επιθυμία ελέγχου είναι κι όχι κουτοπονηριά. Στο δηλώνουν αμέσως και σαφώς: "Τα πράγματα θα γίνονται με τον δικό μου τρόπο σε αυτή τη σχέση". Εφόσον δεν είσαι σούμπα (αλλά ούτε και κυριαρχική όπως φαίνεται γιατί αλλιώς θα επέβαλλες τους δικούς σου όρους) δεν σχετίζεται μαζί τους. Τόσο απλά. Οι σχέσεις πρέπει να είναι εκατέρωθεν ικανοποιητικές.
#2Ήμαρτον! Πότε θα τελειώσει το μαρτύριό μου να διαβάζω την λέξη "ρομαντικό" κολλημένη δίπλα σε αρκουδάκια/λουλουδάκια/καρτουλάκια/ραντεβουδάκια κι άλλα τινα όλα με υποκοριστική μορφή -άκια ακριβώς για να τονίσει τελικά πόσο ΛΙΓΑ και ΜΙΚΡΑ είναι; Άντε ας το ξαναπούμε άλλη μια φορά κι όποιος θέλει κρατάει κάτι. Οι υπόλοιποι πετάχτε τα στον κάλαθο των αχρήστων. ΠΡΟΣΟΧΗ: θα μαστιγώσω. Αν είσαι ευαίσθητη #2 και δεν αντέχεις μην διαβάσεις παρακάτω. Ο ρομαντισμός είναι μια μορφή ποιητικής θεώρησης της ζωής που προέρχεται από το ομώνυμο λογοτεχνικό και γενικότερα καλλιτεχνικό κίνημα του 19ου αιώνα και πρεσβεύει κάτι το καταραμένο και το σκοτεινό. Την επανεκκίνηση της φαντασίας. Το σπάσιμο των κλισέ. Την επιστροφή στην φύση. Την επανεπίσκεψη του Μεσαίωνα και την επιστροφή στον παγανισμό. Τις ηδονές και τα ΠΑΘΗ πέραν των συμβάσεων. Το να ρουφάς την ζωή μέχρι το μεδούλι κι όχι να συμβιβάζεσαι με το πώς σου έχουν μάθει *άλλοι* (η ποπ κουλτούρα και το εμπόριο εν προκειμένω) να βιώνεις τα συναισθήματά σου. Κι ούτε όλα τα συναισθήματα του κόσμου είναι ο συμβατικός μικροαστικός "έρωτας" που θα κάνει πασαρέλα στις συναδέλφους στο γραφείο για να δείτε ποιά την έχει μακρύτερη!Το ότι έχει τόσο βάναυσα παραφθαρεί και κακοποιηθεί η λέξη "ρομαντισμός" δεν αποτελεί δικαιολογία. Το διαδίκτυο είναι ανοιχτό σε όλους και μπορεί καθένας να επιμορφωθεί. https://www.culturenow.gr/romantismos-ena-kinima-apo-ton-anthropo-gia-ton-anthropo/Διάβασε φίλη μας λίγο Byron και λίγο Coleridge ή Goethe (κατ'εξοχήν ρομαντικούς ποιητές) και άκου λίγο Chopin να έρθεις να στανιάρεις που -όπως τουλάχιστον δίνεις την εντύπωση!- σου'χει φυράνει ο εγκέφαλος από το πολύ το Facebook και τα ηλιοβασιλέματα με επικάλυψη Kοέλιο.Γίνομαι σκληρή αλλά δυστυχώς είναι TEΡΑΣΤΙΑ μάστιγα του φύλου μας. Έχετε ποτέ διαβάσει/ακούσει άντρες να παραπονιούνται ότι δεν τους εκφράζουν τον έρωτά τους οι κοπέλες τους με λουλουδάκια/αρκουδάκια/σοκολατάκια και λοιπά βδελυρά σε -άκια; Είναι ένας από τους λόγους που ακόμα κυριαρχούν τον πλανήτη ενώ εμείς όχι...Kαι μην μου πείτε ότι "καθένας όπως την βρίσκει" επειδή βαθιά μέσα το ξέρετε όλοι ότι είναι μαθημένο αντανακλαστικό και όχι πηγαία ανάγκη/επιθυμία. Απόδειξη ότι ενεργοποιείται άμα τη συγκρίσει...#romantikoulia_goutsou_ston_Kaiada
Κι ούτε όλα τα συναισθήματα του κόσμου είναι ο συμβατικός μικροαστικός "έρωτας" που θα κάνει πασαρέλα στις συναδέλφους στο γραφείο για να δείτε ποιά την έχει μακρύτερη! Πηγή: www.lifo.grΗ έχουσα αυτήν (όχι απαραίτητα) μακρύτερη, αλλά και ορθώς χρησιμοποιούμενη και σε τακτική βάσιν καταναλωθείσα, ουδεμίαν ανάγκην επιδείξεως έχει, καθώς η τύχη της αυτή επιβεβαιώνεται μέσω όλων των αισθήσεων, ουχί μόνον της οράσεως.(δείξε επιείκεια Καραβάν', 4η δέσμη)
Pas mal για τεταρτοδεσμίτισσα Πόντια! Pas mal du tout!Και το κυριότερο μέσα στην ΟΥΣΙΑ του θέματος. Έτσι ακριβώς. Κι όπου βλέπεις πολλά ραβασάκια και εστιατοράκια του αγίου Βαλεντίνου κλπ. ψάχνε καλή μου αναγνώστρια το κεφαλάκι σου για τίποτα κέρατα. Αν δε έχεις και φαγούρα δεν είναι τίποτα σοβαρό. Είναι οι μ@%#ψειρες που σε κόλλησε. Αυτές πια απαιτούν κι ένα ταξίδι Σ/Κ στα Καμμένα Βούρλα κι ένα κιλό κολώνια Dolce Gabbana για το ξεκάρφωμα! Αχ τι "ρομαντικά" που περνάμε αδερφές μου! Isn't it a lovely party we're giving? (με προφορά Zsa Zsa Gabor "zwe are zgoing to zhe moon!")https://www.youtube.com/watch?v=JhuQbp8Pxqc
#5 Αγαπητή, είμαι θερμή υποστηρίκτρια των δεύτερων ευκαιριών όμως πάντα όταν έχω ενδείξεις οτι κάποιος άλλαξε και θεωρώ οτι το αξίζει. Ενας άντρας που σε απατούσε συστηματικά και που σε χτύπησε (!) δεν νομίζω να αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία τόσο σύντομα. Μετά από μόλις 6 μήνες αποφάσισε οτι θέλει να γυρίσει. Τι άλλαξε σε αυτούς τους 6 μήνες; Είχε μια εμπειρία ζωής που τον άλλαξε; Δε νομίζω. Αν μου έλεγες οτι αναγνώρισε το πρόβλημά του, είδε κάποιον ειδικό και δούλεψε με τον εαυτό σου θα σου έλεγε οκ αλλά και πάλι πρέπει να το πας σιγά σιγά. Και τώρα μην επιστρέψεις απευθείας μαζί του. Αρχίστε πιο χαλαρά, πιο φιλικά να δεις αν άλλαξε σαν άνθρωπος και μετά του δίνεις την ευκαιρία. Αν απλά γυρίσεις θα αρχίσει πάλι τα ίδια.
Εγώ πάλι θα έλεγα να τον στείλει στο διάολο μια και καλή. Ο μόνος λόγος που θα μ'έκανε να της πω να συνεχίσει φιλική σχεση μαζί του θα ήταν για να ξεκόψει αυτή με πιο χαλαρό τρόπο. Να διαλέξει δηλαδή η κοπέλα με ποιον τρόπο θα της είναι πιο εύκολο να τον στείλει από κει που 'ρθε.
#4 Και μόνο που το διάβασα αγχώθηκα! Εφ όσον δεν μπορείς να διαχειριστείς όλο αυτό το άγχος μόνη σου καλύτερα να δεις έναν ειδικό. Γιατί εκτός από σένα επηρεάζει και τους γύρω σου. Η μητέρα μου είναι αγχώδης τύπος (όχι στον δικό σου βαθμό) και επηρεάζει και τη ζωή της οικογένειάς της. Αν πχ με πάρει τηλέφωνο και δεν το σηκώσω και το δω μετά από αρκετή ώρα θα αγχωθώ κι εγώ γιατί ξέρω οτι αν αργησω να την πάρω θα αρχίσει να σκέφτεται οτι κάτι έπαθα.
#2 Τα γλυκά και τα λουλούδια του Αγίου Βαλεντίνου δεν δείχνουν οτι σε αγαπά περισσότερο ή λιγότερο. Δεν είναι ρομαντικός με τον τρόπο που το θες εσύ (βρίσκω απείρως πιο ρομαντικό πχ να με πάει ο σύντροφός μου στην παραλία να δούμε την πανσέληνο στην επέτειό μας από το να μου στείλει 100 λουλούδια στο γραφείο). Ισως δεν είναι καθόλου ρομαντικός όμως έτσι είναι ο χαρακτήρας του. Να γίνει κάποιος άλλος; Δηλαδή αν σου ζητούσε αυτός να είσαι εσύ λιγότερο ρομαντική γιατί αισθάνεται να πνίγεται με τις απαιτήσεις σου τι θα έκανες; Αν σου δείχνει με άλλους τρόπους την αγάπη του μην το παίρνεις τόσο βαριά. Και μην ζητάς να φτάσει από το 0% ρομαντικός στο 100%. Ξεκίνα σιγά σιγά, κάνε κι εσύ ρομαντικές κινήσεις, μικρά δωράκια ή σχέδια για τους δυο σας. Ισως αν του αρέσει θα ξεκινήσει κι αυτός να το κάνει για σένα.Δράττομαι της ευκαιρίας να κάνω μια σχετικά άσχετη ερώτηση. Δεν σας φαίνεται λίγο επιδεικτικό τα λουλούδια στο γραφείο του Αγίου Βαλεντίνου; Σαν να βροντοφωνάζει έμμεσα οτι εμένα ο άντρας/φίλος μου με αγαπά πιο πολύ γιατί μου έστειλε λουλούδια στο γραφειο, να τα δουν όλοι οι συνάδελφοι (ζήλεια ψώρα). Αν θέλει να στείλει λουλούδια δεν μπορεί να το κάνει το απογευμα στο σπίτι; Πρέπει να γίνει το πρωί στο γραφείο; Ισως το σκέφτομαι γιατί δεν είμαι οπαδός της συγκεκριμένης γιορτής ή ίσως επειδή είχα συνάδελφο που λάμβανε λουλούδια απ τον άντρα της κάθε χρόνο, πάντα έκανε την έκπληκτη και να σου οι φωτογραφίες μετά στο ίνσταγραμ με hashtags #besthusbandever #inlove κλπ
#7 κόλησα με την συμβουλή/προτροπή των γονιών... Κολάει ο εγκέφαλός μου με τους γονείς που προτιμούν το παιδί τους να ζήσει μια ζωή γεμάτη πικρό συμβιβασμό, χωρίς αγάπη ενδεχομένως, δίπλα σ'έναν άνθρωπο που μπορεί και να την ξανα-απατήσει, μόνο και μόνο για να μην... πει ο κόσμος!! Ναι. Φυσικά και να μην ξεβολευτούν αυτοί γιατί αν η κοπέλα χωρίσει θα πρέπει να βάλουν πλάτη. Δεν είναι εύκολη η ζωή του single parent. Αλλά πιο πολύ τους καίει το τι θα πει ο κόσμος νομίζω. Πιστεύουν ότι η κόρη τους μετά θα έχει το στίγμα της χωρισμένης. Που για τη δική τους γενιά ήταν ότι χειρότερο! Το έχω ξαναδεί το έργο. Εντελώς τραγικό.
κόλησα με την συμβουλή/προτροπή των γονιών... Πηγή: www.lifo.gr Δυστυχώς αυτή η νοοτροπία είναι βαθιά περασμένη στην ελληνική κοινωνία "να μην χαλάσεις το σπίτι σου".Είχα πραγματικά σοκαριστεί όταν κοντινό μου πρόσωπο που ήταν στα χωρίσματα επισκέφτηκε ψυχολόγο γιατι δυσκολεύοταν να χειριστεί την κατάσταση που είχε προκύψει κι αυτός την συμβούλεψε "Να μην χωρίσει γιατί θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στα παιδιά (Δημοτικό και Γυμνάσιο)"! Το πόσο είχα θυμώσει όταν το άκουσα. Φαντάσου να στο λέει αυτό ένας επαγγελματίας (;) τον οποίο εμπιστεύεσαι (και πληρώνεις) για να σε βοηθήσει...
Εκτός του κοινωνικού στερεοτύπου και της κακογλωσσιάς ενδέχεται να είναι και μια εσωτερικευμένη βαθιά κυνική στάση ζωής σχετικά με τα σχεσιακά και τον έρωτα που επιδεικνύουν κάποιες φορές μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι (που υποθέτω έχει καεί παράλληλα η γούνα τους)Το θεώρημα δηλαδή "αφού όλοι έτσι κι αλλιώς απατούν τι σημασία έχει και να χωρίσεις πάλι μηδέν εις το πηλίκον και ο επόμενος τα ίδια θα κάνει και δεν υπάρχει γιατριά. Έτσι πάει". Όπως φαίνεται άμα φάει κάποιος κάψιμο έχει φάει κάψιμο...
Εχεις απολυτο δικιο Καραβαν, πολυ συχνα τετοιου ειδους προτροπες δεν στηριζονται -εστω και υποσυνειδητα- στο ''δεν θελω το παιδι μου να ειναι καλα'', αλλα στην πεποιθηση οτι δεν υπαρχει αυτο το ''καλα'', βλεπε ισοτιμη σχεση χωρις παιχνιδια και ψεμα. Η μανα μου ετσι με μεγαλωσε, απο μικρη την ακουγα να μου λεει -με το απαραιτητο υφος αχ αυτη η παιδικη αφελεια- ποσο αναξιοπιστοι ειναι οι αντρες και ποσο ουτοπικο να ελπιζεις να ειναι πιστοι και μονογαμικοι (διοτι προφανως κι εσυ σαν γυναικα θες μονογαμικη σχεση -οπου συμπτωματικα θελω, αλλα πιστευω εχει κι αυτη η πλευρα του ζητηματος ενδιαφερον, ανοιγουμε αλλη συζητηση ομως). Sexism: served fresh daily!Ετσι κι οι γονεις της κοπελας: επειδη οι ιδιοι κι ο περιγυρος τους απαρνηθηκαν το κυνηγι της ευτυχιας καποτε ως ανεφικτο για χιλιους δυο λογους επειδη εκριναν οτι αυτο ηταν το σοφοτερο, συμβουλευουν αναλογως και την κορη τους.
Εννοείται και ο ψυχολόγος δεν πρέπει να δίνει συμβουλές. Όταν βέβαια μιλάμε για κακοποιητικές σχέσεις (γενικά μιλάω) είναι υποχρέωσή του να επεμβαίνει. Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω τον συγκεκριμένο ψυχολόγο (μικρή πόλη, γαρ) νομίζω ήταν ένας συνδυασμός: και η γυναίκα 45άρα μεγαλωμένη σε "παραδοσιακό" περιβάλλον δεν το ένιωθε "ηθικό" να χωρίσει, αλλά και ο συγκεκριμένος ψυχολόγος το θεωρούσε σωστό σαν στάση ζωής αυτό (και ναι, προσωπικά τον συγκεκριμένο δεν τον θεωρώ καθόλου σωστό επαγγελματία).Αυτό το περιστατικό δεν το είπα για να στοχοποιήσω τους ψυχολόγους. Καμία σχέση. Απλά, το ανέφερα για να τονίσω ότι η κοινωνία περιμένει (από την γυναίκα) να μην χαλάσει το σπίτι της για ένα "ατόπημα".Καραβαν' ενδεχομένως να έχεις δίκιο. Και πάλι, δεν είναι δικαιολογία για να μείνεις με έναν άνθρωπο, αν πλέον νιώθεις ότι δεν υπάρχει αλληλοσεβασμός. Γιατί η απάτη περί αυτού πρόκειται: περί έλλειψης σεβασμού.
#5 γιατί τα 3 χαστούκια δεν σε κατατρόμαξαν? Δεν σε έκαναν να τον φοβηθείς και να τον αντιπαθήσεις? Σε χτύπησε. Σήκωσε χέρι πάνω σου. Όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις φορές (λες και η μία μόνο δεν έφτανε!!!)!!! Μιλάς για το θέμα σαν τα 3 χαστούκια να είναι κάτι όχι σημαντικό, σαν κάτι επιπλέον στα όλα όσα μας λες. ΌΧΙ είναι το σημαντικότερο όλων. Διάβασε τι έγραψες. Σε μείωνε, σε κεράτωνε, σε έκανε να αισθάνεσαι ενοχές, σε χτύπησε για τ'ονομα του μεγάλου μακαρονοτέρατος!!! Και έχεις ακόμα επαφές μαζί του? Διανοείσαι να του δώσεις 2η ευκαιρεία? ΓΙΑΤΙ? Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Ο συγκεκριμένος είναι χειριστικός, θέλει να σε ελέγχει και πιθανώς να γίνει ακόμα πιο κακοποιητικός αν του δώσεις αυτό που ζητάει. Δεν νομίζω ότι το κίνητρό του είναι ο έρωτας. Αν επιστρέψεις σε αυτόν, τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Φύγε μακριά.