Η γαστρονομική ανάμνηση που συγκινεί μέχρι δακρύων τον Άγγελο Παπαδημητρίου

Η γαστρονομική ανάμνηση που συγκινεί μέχρι δακρύων τον Άγγελο Παπαδημητρίου Facebook Twitter
Ακόμα και σήμερα, όταν στα φαγάδικα μας φέρνουν προχειροκομμένα μήλα με λίγο μέλι και κανέλα, από το μέρος της καρδιάς μου ξεχύνεται μια ευτυχία που πλημμυρίζει όλο το είναι μου.
2

Αν στα καλλιστεία που γίνονταν παλιά υπήρχε βραβείο «Σταρ Ελλάς μανταλάκια στα χέρια», σίγουρα θα το είχε κερδίσει παμψηφεί ένα πανέμορφο κορίτσι, η μητέρα μου! Η αδεξιότητά της ήταν παροιμιώδης! Δεν είχε κεντήσει, πλέξει, ράψει, σχεδιάσει ποτέ τίποτα! Τι καζούρα τής κάναμε! (Ο πατέρας μου, εγώ κι ο αδελφός μου...) Παντιέρα μας και φοβερό τεκμήριο στις επιθέσεις μας εναντίον της ένα «αρχαίο» σχολικό της πόνημα (κέντημα) που μάταια είχε προσπαθήσει να εξαφανίσει όλα αυτά τα χρόνια – σαν να το βλέπω μπροστά μου... λάθη, λάθη, λάθη. Όσο για την ίδια, ακομπλεξάριστη κι ευχαριστημένη από τη ζωή της (και λόγω καλού χαρακτήρα), το διασκέδαζε! Θυμάμαι, σε μία από τις τελευταίες «παρατηρήσεις» μου (μα, επιτέλους, πόσο άχρηστη είσαι, δεν βλέπεις τις άλλες κυρίες που πλέκουν;) μου απάντησε κοφτά: «Να πλέξεις εσύ!». Το θέμα έμεινε εκεί.

Για να μην την αδικήσω, όμως, οφείλω να πω πως είχε δύο μεγάλα ταλέντα: ήταν φοβερή μαγείρισσα (στη γεύση, όχι στην όψη, για να μην ξεχνιόμαστε) και σχεδόν μάγισσα με τα λουλούδια (ό,τι φύτευε, άνθιζε!). Ε, λοιπόν, αυτό το αδέξιο κορίτσι, για να φάω το μήλο μου (κατά προτίμηση φιρίκι), το έκοβε στη μέση, «έσκαβε» τα δύο μισά κομμάτια για να φύγουν τα κουκούτσια, αφαιρούσε από το καθένα τέσσερα μικρά τριγωνικά κομματάκια, δημιουργώντας αντίστοιχα μικρές εσοχές, τα πασπάλιζε με κανέλα και ζάχαρη, έσταζε λίγο μέλι (στο μεταξύ το μηλαράκι άλλαζε χρώμα γιατί της έπαιρνε πολύ χρόνο η διαδικασία) και σχεδόν τραγουδιστά (α, ξέχασα να σας πω ότι τραγουδούσε υπέροχα) έλεγε: «Να δύο χελωνάκια!».

Αυτό ίσως είναι η πρώτη μου καλλιτεχνική ανάμνηση κι αυτό το σκαλισμένο μήλο το κλειδί που άνοιξε όλες τις πόρτες της τέχνης, της ζωής, της φαντασίας και της γεύσης, καθώς μετά από λίγο προσπάθησα να το κάνω κι εγώ, το πεντάχρονο (εννοείται ότι το έκανα καλύτερα), ανακαλύπτοντας τα «ταλέντα» μου, που άνθησαν πάνω στην αδεξιότητά της, καθώς άφησε όλο τον χώρο δικό μου.

Ακόμα και σήμερα, όταν στα φαγάδικα μας φέρνουν προχειροκομμένα μήλα με λίγο μέλι και κανέλα, από το μέρος της καρδιάς μου ξεχύνεται μια ευτυχία που πλημμυρίζει όλο το είναι μου, καθώς σκέφτομαι εκείνο το δώρο που μου χάρισε ένα κορίτσι (η μητέρα μου) όταν του είπα (για να κοροϊδέψουμε περισσότερο) «φτιάξε μου έναν άνθρωπο» κι έκανε με το μολυβάκι της ένα στραβό κυκλάκι (όπως έκανε τα κουλουράκια της), μ' έναν σταυρό για σώμα και δύο γραμμές για χέρια και γελάσαμε όλοι.

Ο Άγγελος Παπαδημητρίου είναι ηθοποιός.

 

Γεύση
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ

σχόλια

2 σχόλια
Ακόμη και αν η εμπειρία γεύσης δεν είναι απόλυτα ιδανική, εάν το φαγητό είναι φτιαγμένο και προπαντός προσφέρεται με καρδιά, η μνήμη είναι άσβεστη.Πίτες στο σάτσι στα προσφυγικά από την γιαγιά...