Η γαστρονομική ανάμνηση που συγκινεί μέχρι δακρύων τον Άγγελο Παπαδημητρίου

Η γαστρονομική ανάμνηση που συγκινεί μέχρι δακρύων τον Άγγελο Παπαδημητρίου Facebook Twitter
Ακόμα και σήμερα, όταν στα φαγάδικα μας φέρνουν προχειροκομμένα μήλα με λίγο μέλι και κανέλα, από το μέρος της καρδιάς μου ξεχύνεται μια ευτυχία που πλημμυρίζει όλο το είναι μου.
2

Αν στα καλλιστεία που γίνονταν παλιά υπήρχε βραβείο «Σταρ Ελλάς μανταλάκια στα χέρια», σίγουρα θα το είχε κερδίσει παμψηφεί ένα πανέμορφο κορίτσι, η μητέρα μου! Η αδεξιότητά της ήταν παροιμιώδης! Δεν είχε κεντήσει, πλέξει, ράψει, σχεδιάσει ποτέ τίποτα! Τι καζούρα τής κάναμε! (Ο πατέρας μου, εγώ κι ο αδελφός μου...) Παντιέρα μας και φοβερό τεκμήριο στις επιθέσεις μας εναντίον της ένα «αρχαίο» σχολικό της πόνημα (κέντημα) που μάταια είχε προσπαθήσει να εξαφανίσει όλα αυτά τα χρόνια – σαν να το βλέπω μπροστά μου... λάθη, λάθη, λάθη. Όσο για την ίδια, ακομπλεξάριστη κι ευχαριστημένη από τη ζωή της (και λόγω καλού χαρακτήρα), το διασκέδαζε! Θυμάμαι, σε μία από τις τελευταίες «παρατηρήσεις» μου (μα, επιτέλους, πόσο άχρηστη είσαι, δεν βλέπεις τις άλλες κυρίες που πλέκουν;) μου απάντησε κοφτά: «Να πλέξεις εσύ!». Το θέμα έμεινε εκεί.

Για να μην την αδικήσω, όμως, οφείλω να πω πως είχε δύο μεγάλα ταλέντα: ήταν φοβερή μαγείρισσα (στη γεύση, όχι στην όψη, για να μην ξεχνιόμαστε) και σχεδόν μάγισσα με τα λουλούδια (ό,τι φύτευε, άνθιζε!). Ε, λοιπόν, αυτό το αδέξιο κορίτσι, για να φάω το μήλο μου (κατά προτίμηση φιρίκι), το έκοβε στη μέση, «έσκαβε» τα δύο μισά κομμάτια για να φύγουν τα κουκούτσια, αφαιρούσε από το καθένα τέσσερα μικρά τριγωνικά κομματάκια, δημιουργώντας αντίστοιχα μικρές εσοχές, τα πασπάλιζε με κανέλα και ζάχαρη, έσταζε λίγο μέλι (στο μεταξύ το μηλαράκι άλλαζε χρώμα γιατί της έπαιρνε πολύ χρόνο η διαδικασία) και σχεδόν τραγουδιστά (α, ξέχασα να σας πω ότι τραγουδούσε υπέροχα) έλεγε: «Να δύο χελωνάκια!».

Αυτό ίσως είναι η πρώτη μου καλλιτεχνική ανάμνηση κι αυτό το σκαλισμένο μήλο το κλειδί που άνοιξε όλες τις πόρτες της τέχνης, της ζωής, της φαντασίας και της γεύσης, καθώς μετά από λίγο προσπάθησα να το κάνω κι εγώ, το πεντάχρονο (εννοείται ότι το έκανα καλύτερα), ανακαλύπτοντας τα «ταλέντα» μου, που άνθησαν πάνω στην αδεξιότητά της, καθώς άφησε όλο τον χώρο δικό μου.

Ακόμα και σήμερα, όταν στα φαγάδικα μας φέρνουν προχειροκομμένα μήλα με λίγο μέλι και κανέλα, από το μέρος της καρδιάς μου ξεχύνεται μια ευτυχία που πλημμυρίζει όλο το είναι μου, καθώς σκέφτομαι εκείνο το δώρο που μου χάρισε ένα κορίτσι (η μητέρα μου) όταν του είπα (για να κοροϊδέψουμε περισσότερο) «φτιάξε μου έναν άνθρωπο» κι έκανε με το μολυβάκι της ένα στραβό κυκλάκι (όπως έκανε τα κουλουράκια της), μ' έναν σταυρό για σώμα και δύο γραμμές για χέρια και γελάσαμε όλοι.

Ο Άγγελος Παπαδημητρίου είναι ηθοποιός.

 

Γεύση
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
Ακόμη και αν η εμπειρία γεύσης δεν είναι απόλυτα ιδανική, εάν το φαγητό είναι φτιαγμένο και προπαντός προσφέρεται με καρδιά, η μνήμη είναι άσβεστη.Πίτες στο σάτσι στα προσφυγικά από την γιαγιά...