Στο σημερινό «Α μπα»: φίλοι ή όχι;

Στο σημερινό «Α μπα»: φίλοι ή όχι; Facebook Twitter
125


__________________
1.

Αγαπητή Α, μπα,
Θέλω να σε ρωτήσω για ένα πρόβλημα που δεν είναι δικό μου. Ίσως είναι από εκείνα τα προβλήματα στα οποία η μόνη λύση είναι η αποδοχή, ή χρειάζονται αποκλειστικά τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Εν πάσει περιπτώσει, θέλω τη γνώμη σου.
Το πρόβλημα είναι της παιδικής μου φίλης. Είμαστε τώρα και οι δύο 21. Είμαστε αρκετά διαφορετικές ως προς τα γούστα ή τις επιθυμίες μας, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι καθαρά δικό της και το έχει μοιραστεί μαζί μου, αλλά δεν έχω ακόμα καταφέρει να σκεφτώ κάτι αρκετά καλό, για να τη βοηθήσω.
Η φίλη μου είναι ζαχαροπλάστης και πραγματικά διαπρέπει στον τομέα της. Είναι το μεγάλο της όνειρο να φτάσει ψηλά και διαπρέπει τη δουλειά της. Δουλεύει τώρα σε ένα πολύ καλό ζαχαροπλαστείο, σχεδόν πάνω από 8 ώρες, με ένα ρεπό την εβδομάδα και λίγα λεφτά. Δεν οδηγεί και η δουλειά της είναι μακριά, οπότε μετακινείται αποκλειστικά με τα μέσα, και επομένως περνάει κυριολεκτικά όλη της τη μέρα στη δουλειά. Έχει κάποιες ελεύθερες ώρες το βράδυ, αλλά είναι πραγματικά εξουθενωμένη για να κάνει το οτιδήποτε. Και την καταλαβαίνω σε αυτό γιατί είναι ένας άνθρωπος που δεν κουράστηκε πραγματικά ποτέ του, ούτε και έχει δει μέσα στο σπίτι της πώς είναι η κούραση. Ο πατέρας της δούλευε από πάντα πέντε μέρες την εβδομάδα για πολύ λίγες ώρες, σε μια δουλειά του τύπου βάζω σφραγίδες, η μάνα της από τότε που έκανε οικογένεια έμεινε σπίτι για να φροντίζει τα παιδιά και να έχει το νοικοκυριό στην εντέλεια, αλλά μάντεψε, το σπίτι είναι πάντα ασυγύριστο, και τα παιδιά δεν τα διάβασε ποτέ, ούτε τα έτρεχε σε εξωσχολικές δραστηριότητες, γιατί όλα της πέφτανε μακριά. Έτσι όπως τα γράφω νομίζω πως βγάζω ένα μίσος, απλά θυμάμαι τη φίλη μου που ήθελε να έρθει μαζί μου στο χωριό και παρακαλούσε τη μάνα της και εκείνη της έλεγε πώς είναι πολύ μακριά και εγώ παρακάλεσα τη μάνα μου να πει στη μάνα της πως θα την παίρνουμε εμείς μαζί και δεν ήθελε. Θυμάμαι την απογοήτευση της φίλης μου, τις προσπάθειες της να έρθει μαζί μου, θυμάμαι αργότερα που δεν είμασταν πια πιτσιρίκια και θυμάμαι που έλεγε ότι δεν την παίρνουν οι δικοί της ποτέ στα σοβαρά, ότι ήθελε να κάνει και να πετύχει πολλά, ότι είχε ιδέες, ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΥ ΔΟΘΗΚΕ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ. Ο χορός ήταν απλά ένα τυχαίο παράδειγμα.
Αυτό είναι το πρόβλημα της. Ότι μέσα από το σπίτι της έμαθε ότι είναι δυνατόν να κάνει μόνο ένα πράγμα την ημέρα. Και όντως δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο, αυτό είδε σαν συμπεριφορά αυτό αντέγραψε και όπως είπα και πιο πριν, η καθημερινότητα της σαν παιδί ήταν σχολείο σπίτι, τηλεόραση. Πέρσι ήρθε και μου είπε πως θέλει να αρχίσει μια καινούρια ζωή γεμάτη νέες εμπειρίες, να ακούσει μουσική, να διαβάσει, να πάει στο θέατρο, να κάνει φίλους, να διασκεδάσει, να βγει έξω από την πόλη που μεγαλώσαμε. Και τίποτα αυτά δεν προλαβαίνει να κάνει. Και μου παραπονιέται όλη την ώρα ότι βαριέται, ότι χρειάζεται κάτι άλλο, αλλά είναι πάντα ακραία κουρασμένη για να κάνει το οτιδήποτε και ότι το έχει σιχαθεί αυτό. Το ξέρω ότι η δουλειά της είναι κουραστική, ξέρω όμως επίσης ότι την κάνουν κι άλλοι, και κάνουν και πιο κουραστικές δουλειές από τη δική της και φροντίζουν και οικογένειες παράλληλα. Και αυτή το μόνο που νιώθει ικανή να κάνει είναι δουλειά, σπίτι, ένα επεισόδιο από τα σειρά και ύπνο. Ακόμα και όταν δεν δούλευε της ήταν πολύ δύσκολο να κάνει έστω δύο πράγματα μέσα σε μια μέρα. Και θέλει να κάνει πράγματα. Και νιώθει κουρασμένη. Και θα ήθελε να μπορούσε και δεν μπορεί. Και με ρωτάει τι να κάνει και τι της φταίει. Και όλα της μοιάζουν αδιέξοδα. Της πρότεινα να συγκατοικήσουμε, τα λεφτά που βγάζουμε φτάνουν για ένα πολύ ωραίο σπιτάκι στο κέντρο, που θα μας μειώσει και στις δύο το χρόνο μετακίνησης προς τις δουλειές μας και θα είμαστε μαζί, οπότε θα μπορούμε να κάνουμε πράγματα που θέλει/θέλουμε, και θα έχουμε τα πάντα δίπλα μας και δεν θέλει, γιατί ποιος θα της πλένει, ποιος θα της μαγειρεύει. Εγώ ρε, εγώ έχεις εμένα, έλα να κάνουμε τις ζωές μας καλύτερες. Και φοβάται κι όλο γκρινιάζει πώς δεν της αρέσει αυτό που ζει, ενώ η δουλειά της αρέσει πάρα μα πάρα πολύ. Φοβάμαι μη γυρίσει και μου πει μια μέρα καταστράφηκα. Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να γίνει; Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Να είσαι πάντα καλά και να μας δίνεις τα φώτα σου. Φιλιά.
-buddy's little helper


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν οι άλλοι μας λένε τα παράπονα τους, αλλά δεν αλλάζουν τίποτα στη ζωή τους, και έχουν ένα σωρό δικαιολογίες για το ότι δεν αλλάζουν τίποτα, δεν θέλουν τις λύσεις μας. Αν θέλανε λύσεις, θα τις είχαν βρει και μόνοι τους. Θα είχαν βρει έστω και κακές λύσεις. Αυτό που θέλουν είναι ένα πρόθυμο αυτί για να ξεφορτώσουν συναισθηματικά, και κάποιον να τους πει ότι έχουν δίκιο σε όλα. Όταν καταλάβεις ότι ούτε είναι στο χέρι σου να τη βοηθήσεις, αλλά ότι ούτε σου έχει ζητήσει να βοηθήσεις στην πραγματικότητα, γιατί η απάντηση της σε όλα είναι ότι είναι κουρασμένη και δεν έχει χρόνο, τότε θα ευθυγραμμιστείς περισσότερο με την πραγματικότητα.


Θα ήμουν πολύ προσεκτική στη θέση σου με την ιδέα της συγκατοίκησης. Σου λέει ότι δεν ξέρει ποιος θα της πλένει και απαντάς ότι θα το κάνεις εσύ; Είσαι σε θέση να γίνεις η μαμά της; Θέλεις να γίνεις η μαμά της; Πρόσεχε τι λες, γιατί μπορεί να το πάρει απόφαση καμία μέρα και δε νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι υπόσχεσαι. Είναι ωραίο να νομίζεις ότι μπορείς να σώσεις κάποιον, και βλέπω ότι το έχεις πάρει πολύ ζεστά αυτό το πρότζεκτ. Νιώθεις σημαντική, επειδή πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις την πορεία της ζωής κάποιου άλλου. Όμως οι άνθρωποι δεν είναι πρότζεκτ. Είναι ανεμοστρόβιλοι και μπορούν να μας παρασύρουν, αν δεν έχουμε σταθερές βάσεις.


__________________
2.

Εχω ενα πολυ σοβαρο θεμα δυσκοιλιοτητας το οποιο με δυσκολευει πολυ σε πολλες φασεις της ζωης μου καθημερινα. Μπορει να ποναω οταν κανω σεξ, να ποναω γενικα οταν παω να κατσω η να σηκωθω, να εχω νευρα κλπ. Ακομη εννοειται οτι επιδεινωνεται σε ταξιδια η εκδρομες που βρισκομαι εκτος του χωρου μου. Με το πρωην αγορι μου τα ειχαμε πολλα χρονια οποτε αναποφευκτα δε θυμαμαι ποσο καιρο αφοτου αρχισαμε να βγαινουμε του εξηγησα την κατασταση σταδιακα. Μπορει να πονουσα πχ κ του ειπα γιατι η κανονιζαμε εκδρομη και εβαζα χαπακια σε ενα κοινο μας σακβουαγιαζ. Ολα καλα ειχε πολλη κατανοηση ηταν σαν αστειακι μεταξυ μας και δεν υπηρχε καμια αβολη στιγμη. Με αφηνε μονη μου στο σπιτι πολλες φορες κ εβγαινε νωριτερα πχ κ ας ηταν να παω κ εγω μετα μαζι του.
Με το νυν αγορι μου τα εχουμε 5 μηνες και υποφερω. Ειχα συνηθισει να μπορω να πω στον αλλον ποναω πολυ θελω να παω να κατσω στην τουαλετα 2 ωρες πηγαινε βολτα η φυγε. Κ πλεον δεν μπορω γιατι ντρεπομαι. Εντωμεταξυ ειανι μια χαρα παιδι και εχουμε πολυ καλη χημεια αλλα ειναι πιο comme il faut απο τον πρωην και καποια πραγματα αργω να του τα πω. Παντως η κατασταση εχει γινει αφορητη. Μπορει να περναμε ακομα και 3 μερες συναπτες μαζι επειδη μενει μακρια οποτε θα βρεθουμε μια φορα τη βδομαδα για λιγες μερες. Πλεον το αποφευγω να μεινει τοσο αλλα πιεζομαι γιατι θελω να μεινει και τον διωχνω για κατι τετοιο. Πιστευεις υπαρχει καταλληλη χρονικη στιγμη να αρχισεις τετοια συζητηση; δε θελω καθολου να την κανω και μου φαινεται σχετικα νωρις αλλα τι να κανω;
-Αμπαμου


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Κυρίως, να πας σε έναν γιατρό, ή σε πολλούς γιατρούς, μέχρι να βρεθεί ένας τρόπος να βελτιώσεις τις συνθήκες ζωής σου. Να υποθέσω ότι έχεις πάει; Και να έχεις πάει, δεν βλέπω να βοηθήθηκες. Πρέπει να πας και σε άλλους, μέχρι κάποιος να ασχοληθεί στα σοβαρά και να σου παρουσιάσει ένα πλάνο δράσης.

__________________
3.

Έχω σχέση με ένα παιδί εδώ και ένα χρόνο εξ αποστάσεως. Εγώ 27, αυτός 30. Δυστυχώς μένουμε τελείως αντιδιαμετρικά στην Ελλάδα, οπότε δεν βρισκόμαστε συχνά. Τον χειμώνα σκοπεύω να μετακομίσω στην πόλη του-και όλοι μου λένε ότι είναι μια τρέλα και να μην το κάνω καθώς έχω δική μου δουλειά στον τόπο μου (οικογενειακή επιχείρηση) η οποία πάει σχετικά καλά. Αντιλαμβάνομαι τι μου λένε, και σαφώς αντιλαμβάνομαι ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να μετακομίσει ο φίλος μου σε εμένα. Το θέμα είναι ότι εγώ δεν θέλω να τον πιέσω να φύγει από το μέρος του- είναι αρκετά αναποφάσιστος και αναβλητικός σαν άνθρωπος. Νιώθω αρκετά δυνατή (και ίσως τρελή?) Για να κάνω αυτό το βήμα το συντομότερο καθώς πόσο να αντέξει μια σχέση σε απόσταση; τι με συμβουλεύεις να κάνω;
-Δήμητρα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν μπορώ να σε συμβουλέψω για το αν είναι σωστό ή λάθος να πας εκεί. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι είσαι με έναν αναποφάσιστο και αναβλητικό, και αυτό σημαίνει ότι ο συμβιβασμός που κάνεις τώρα δεν θα είναι ο τελευταίος που κάνεις, και δε νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι ακριβώς σημαίνει αυτό για την ζωή σου και με ποιον τρόπο θα σε επηρεάσει στο μέλλον. Δεν θέλεις να τον πιέσεις επειδή έχεις δεχτεί αυτό που είναι, ή γιατί φοβάσαι μην τον χάσεις;


Αν μπορείς να επιστρέψεις στη δουλειά σου αν δεν πάνε τα πράγματα καλά, είναι πιο εύκολη η απόφαση. Πριν μετακομίσεις θα μπορούσες να μείνεις εκεί για ένα διάστημα δοκιμαστικό, για να δείτε και οι δύο πώς είσαστε μαζί, πριν κάνεις ολόκληρη μετακόμιση. Έστω και για διακοπές, έστω και για έναν μήνα, με ημερομηνία λήξης όμως. Δεν είμαι κατά των βιαστικών αποφάσεων σε τέτοια θέματα, μερικές φορές, απλώς, ξέρεις. Αλλά εσύ δεν φαίνεται να ξέρεις, οπότε σου προτείνω να το κάνεις σταδιακά.


__________________
4.

Γεια σου Αμπα,
Έχω ένα θέμα, δεν είναι και τόσο σοβαρό, αλλά μιας και τα λες ωραία είπα μήπως μπορείς να δώσεις καμία συμβουλή. Είμαι 29 και εδώ και δυο μήνες παίρνω αντικαταθλιπτικά . Με βοηθάνε πάρα πολύ και χαίρομαι που επιτέλους την πηρα την απόφαση και τα πήρα. Μετά τις πρώτες βδομάδες προσαρμογής και παρενεργειών δεν μπορώ να πω ότι με ενοχλούν πια σε κάτι. Όμως, άμα πιω έστω και λίγο αλκοόλ την ακούω στερεοφωνικά αμέσως. Κεφάλι λες και έχω πιει δυο κάσες μπύρα. Μπορεί άλλος να χαιρόταν με το τζάμπα άκουσμα, όμως εμένα δε μου αρέσει να είμαι έτσι όταν απλά πάω για ένα δείπνο με πχ συναδέλφους και πίνω ένα κρασάκι, και γιατί λίγο με αγχώνει το τι κάνει ο συνδυασμός του φαρμάκου και του αλκοόλ με το συκώτι και τον εγκέφαλό μου και το σώμα μου γενικά. Οπότε, πλέον προτιμώ άμα βγω να πιω κάτι μη αλκοολούχο και να σου πω την αλήθεια περνάω και μια χαρά έτσι. Το θέμα μου είναι τι να κάνω με τους γύρω μου, που πολλές φορές επιμένουν και επιμένου να πιω λίγο, ακόμα και αν εχω πει ότι δε θέλω να πιω. Δηλαδή πάει κάπως έτσι: Σερβιτόρος/-α: τι θα πιείτε παιδιά; Η παρέα μου: παλικάρι μια μπύρα, εγώ ένα τζιν τόνικ κλπ, Εγώ: μια τσιτσιμπύρα. Ε, μετά όλο και κάποιος θα πεταχτεί να πει: ε μα τι, δε θα πιείς; Εγώ: όχι, δεν έχω όρεξη/δεν ψήνομαι να πιω/με πειράζει το αλκοόλ. Ήδη με ενοχλεί το ότι ανακατεύεται κάποιος με το τι θα πιω. Μετά το σκηνικό πολλές φορές θα συνεχιστεί με σχόλια του τύπου: μην είσαι τώρα ξενέρωτη, Παρασκευή είναι, αντε πιες μια μπυρίτσα μωρε. Και εκεί είναι που κολλάω, γιατί πολλές φορές θα μπω σε διαδικασία να αμφισβητήσω τον εαυτό μου και συχνά να υποκύψω στα θέλω τις παρέας, για να μην είμαι ξενέρωτη (αυτό είναι ένα δικό μου θέμα βεβαίως και χρειάζεται δουλειά, ναι, ήδη το προσπαθώ, νομίζω καλά θα πάει). Ή άλλες φορές θα επιμείνω ότι απλά δε θέλω και μετά θα υπάρχει ένα περίεργο κλίμα στην παρέα (μπορεί να είναι και ιδέα μου, το κλίμα, μπορεί βέβαια και να δίνω άθελά μου την εκνευριστική αίσθηση ότι είμαι ηθικά ανώτερη επειδή δεν κάνω κάτι που είναι «κακό», όπως μερικοί βρίσκουν τους χορτοφάγους και τους βίγκαν εκνευριστικούς), ή μπορεί και να τα πάρω και να πω δε θέλω, παίρνω φάρμακα (χωρίς να πω τι φάρμακα είναι αυτά) και δεν κάνει, για να τελειώσει μια και καλή το θέμα. Όμως, εκεί μετά νιώθω ότι ξεπέρασα τα όριά μου λέγοντας σε καμιά φορά άσχετους πολύ προσωπικά μου θέματα και πάλι νιώθω άσχημα. Λίγο έχει αρχίσει να μου τη σπάει η αντιμετώπιση του όποιος δεν πίνει όταν βγαίνει είναι ξενέρωτος. Το έκανα και γω παλιά, αλλά ήμουν πιο μικρή και νόμιζα ότι τα ήξερα όλα. Δεν λέω ότι γίνεται πάντα και παντού, σίγουρα όχι, μια χαρά υπάρχουν και ένα σωρό άνθρωποι που δε θα κάτσουν να ασχοληθούν με το τι πίνω, αλλά αρκετά συχνά για να το θεωρήσω θέμα που χρειάζεται αντιμετώπιση. Λέω να συνεχίσω την τακτική του: δεν ψήνομαι να πιω σήμερα. Και μετά να μην λέω τίποτα άλλο και να δω πως θα πάει. Εσύ βρε πάνσοφη Αμπα μήπως έχεις κάποια καλή ιδέα; Ευχαριστώ προκαταβολικά πολύ.
-σιταλοπράμ χωρίς τανκερέι παέι


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ο λόγος που αυτό είναι ένα πρόβλημα, είναι ότι νομίζεις ότι χρωστάς εξηγήσεις στους άλλους.


Δεν χρωστάς καμία εξήγηση σε κανέναν, δεν χρειάζεται να είναι πειστική ή αληθοφανής η απάντηση, δεν χρειάζεται καν να απαντάς, και κανένας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να μάθει γιατί δεν πίνεις, ούτε αυτοί που σε ρωτάνε. Αυτό που θέλουν είναι να συμμετέχεις σε αυτό που κάνουν. Δεν χρειάζεται όμως να προσπαθείς να κάνεις τους άλλους να νιώθουν καλά με αυτό που είσαι. Είναι δικό τους το πρόβλημα αν νιώθουν άβολα που κάνεις κάτι που «δεν συνηθίζεται». Και αν σε πουν ξενέρωτη, τι έγινε; Όχι, δεν χρειάζεται αντιμετώπιση. Φέρεσαι σα να κάνεις κάτι ύποπτο, και προσπαθείς να δικαιολογηθείς, και βρίσκουν ευκαιρία για σχόλια. Δεν χρειάζεται να εξηγείσαι. Υπάρχουν άπειροι λόγοι για να μην πίνει κανείς, και ένας πολύ καλός είναι «δεν θέλω». Χωρίς λόγο. Χωρίς δικαιολογία. Χωρίς εξηγήσεις.


Πες στη σταθερή παρέα σου ότι έχεις κόψει το αλκοόλ γιατί έτσι – δεν χρειάζεται να εξηγηθείς. Αν επιμένουν, ξαναπές «γιατί έτσι» ώστε να τελειώσει αυτή η ιστορία. Τουλάχιστον με τους φίλους σου πρέπει να το ξεκόψεις. Οι άσχετοι, που δεν ξέρεις, χρειάζονται ακόμη λιγότερη αντιμετώπιση. Εκεί και αν δεν χρειάζεται να απαντήσεις. Σταμάτα να έχεις τύψεις για κάτι τόσο προσωπικό, σταμάτα να θεωρείς ότι ξεβολεύεις άλλους επειδή δεν πίνεις μπίρα, πάρε το απόφαση ότι είναι δικό σου θέμα και δικό σου σώμα, και θα δεις ότι οι άλλοι θα ακολουθήσουν.


__________________
5.

Καλησπέρα Αγαπητή Α,μπα; ,
Θα ήθελα να σου πω μια σκέψη μου και να μου πεις που βρίσκεις λάθος, καθώς είμαι σιγουρη ότι υπάρχει λάθος. Ξεκινάω από το ειδικό για να γενικεύσω στη συνέχεια. Λοιπόν τον προηγούμενο μήνα ήμουν στην Ολλανδία για μια πρακτική και γνώρισα κάποιον μέσω τιντερ(γουοου). Επειδή και οι δυο είχαμε εντατικά προγράμματα τελικα βρέθηκαμε την τελευταία μέρα που θα ήμουν στο Άμστερνταμ μια βδομαδα μετά το match. Αυτή τη βδομαδα είχαμε πολύ συχνη επικοινωνία αρκετή χημεία για ανθρώπους που δεν γνωρίζονται. Βρισκόμαστε, πηδιομαστε, περνάμε όμορφα και την επόμενη μέρα φεύγω. Όλα καλά ως εδώ. με ρωτάει αν έφτασα κι αν είμαι καλά, αλλά κόβει την περεταιρω κουβέντα με συνοπτικές διαδικασίες. Καμία σχέση με ότι θα έκανε 24 ωρες νωρίτερα. Και ήρθε η ώρα της γενίκευσης νιώθω ξενέρωμενη γιατί πιστεύω ότι το μποι ακολούθησε την στερεοτυπική συμπεριφορά: θα είμαι γλυκούλης μέχρι να πάρω σεξ αλλά μετά πρέπει να της κόψω τον αέρα μην νομίζει ότι έχουμε και τιποτα ! Και απογοητεύομαι γιατί δεν πιστεύω ότι με τη συμπεριφορά μου δείχνω ότι θέλω ο άλλος να μου δώσει εγγυήσεις για να κανω σεξ. Νταξει ,οκ, έχω το στιλ της γλυκούλας αλλά και πάλι όταν μιλούσα με τον τύπο δεν νομιζω ότι έβγαζα ότι θέλω αγαπες και λουλούδια για να κάνουμε σεξ. Και απογοητεύομαι εις διπλούν όταν σκεφτομαι ότι κάτι που εγώ εκανα ειλικρινώς δηλαδή να μιλάω να κανω πλάκα να ενδιαφέρομαι , ο άλλος μπορεί να τα έκανε με σκοπιμότητα. Ξερω ότι υπάρχουν ένα σωρό άλλες ερμηνείες στην συμπεριφορά του αλλά αυτή που δίνω εγώ είναι πιο κοντα σε αυτό που σου έστειλα. Βλέπεις κάτι που δεν βλέπω; Είναι η χυλόπιτα που πόνεσε ; ή αυτή η παρατήρηση που κανω στέκει ;
-Μανιφέστο.για.την.απελευθερωση.του.σεξ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτό που δεν βλέπω να βλέπεις είναι ότι μετά τη συνάντηση αυτή έφυγες. Αυτό που έγινε είχε ημερομηνία λήξης πριν καν αρχίσει. Τι περίμενες να γίνει; Να μιλάτε Ελλάδα-Ολλανδία ως φίλοι; Γιατί φίλοι δεν γίνατε.


Αν πιστεύεις στην απελευθέρωση του σεξ, δεν «πήρε» σεξ. Ούτε «έδωσες» εσύ. Το ραντεβού ήταν συμφωνημένο για αυτό τον σκοπό, και ο καθένας έκανε αυτό που ήθελε, ελπίζω. Δεν ξέρω πού είναι η χυλόπιτα. Μάλλον είχες περισσότερες προσδοκίες από αυτόν επειδή σου άρεσε, αλλά δε νομίζω ότι έχεις και ρεαλιστική εικόνα για το τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί. Είναι αδύνατον δηλαδή να πεις ότι είχες μια ωραία περιπέτεια στο Άμστερνταμ, και να λήξει εκεί; Πρέπει οπωσδήποτε να νιώσεις χρησιμοποιημένη; Αν δεν μπορείς να το κάνεις, βγες από το τίντερ.

__________________
6.


Αγαπητή Α μπα,

Πρόσφατα ανακάλυψα, από έναν γνωστό, ότι ο αδερφός μου και η καλύτερη μου φίλη συνευρίσκονταν σεξουαλικά για μερικούς μήνες, πριν περίπου 1 χρόνο. Είχα κάποιες υποψίες τότε αλλά με διέψευσαν και οι δύο. Εκείνος 17 εκείνη 19 αν έχει κάποια σημασία. Πλέον δεν τρέχει κάτι μεταξύ τους. Στεναχωρήθηκα αρκετά ομολογώ και με τους δύο, περισσότερο όμως με τη φίλη μου. Για το ότι πήγε με τον αδερφό μου, ότι δεν μου το είπε ποτέ.. Συνεχίζουμε να κάνουμε παρέα χωρίς να της έχω πει κάτι. Όμως σκέφτομαι να της μιλήσω γιατί νιώθω πως έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου απέναντι της και νιώθω κατά κάποιο τρόπο προδομένη. Μπορώ εν μέρει να καταλάβω γιατί το κράτησαν κρυφό αλλά δεν παύει να με θλίβει η κατάσταση. Μήπως υπερβάλλω ;
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
Φιλιά πολλά
- Μαριάνθη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μίλα της. Μίλα του. Πες στον καθένα ξεχωριστά ότι το ξέρεις, και ρώτα τους γιατί δεν σου το είπαν. Άκουσε όμως πολύ προσεκτικά την απάντηση.


_________________
7.

Αγαπητή Α,μπα ήρθε η ώρα να σου αναλύσω κι εγώ το first world problem μου. Έχω που λες μία φίλη, αρκετά καλή, η οποία είναι επιλεκτικά τσιγκούνα. Συγκεκριμένα, όταν βγαίνουμε, δηλαδή στις διακοπές κυρίως σχεδόν καθημερινά (Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι) δεν θα παραγγείλει τίποτα! Έχει δικαιολογίες όπως ότι δεν πίνει πολλά και διάφορα και δεν έχει π.χ κρασί το μαγαζί ή ότι είναι στενά οικονομικά αλλά το ίδιο βράδυ μπορεί να πάει σε άλλο μαγαζί να φάει ή την επόμενη μέρα να πάρει μια χαρά ακριβή μπλούζα. Εγώ από την άλλη θεωρώ ότι όταν πηγαίνουμε σε ένα μαγαζί πρέπει κάτι να πάρουμε δεν μας προσφέρονται δωρεάν ο χώρος, η μουσική και οι καρέκλες. Τις προάλλες καθίσαμε σε ένα μαγαζί οι δυο μας και της λέω (περισσότερο για να δω την αντίδραση) αχ ξέρεις εγώ οδηγώ οπότε δε θέλω να πιω άλλο και γενικά δεν έχω όρεξη για κάτι. Εσύ τι θα πάρεις; Και μου απαντάει αχ ναι κι εγώ δεν πίνω μπύρα και δε θέλω ποτό οπότε ας πάμε καλύτερα να κάτσουμε κάπου έξω. Σηκωνόμαστε φεύγουμε και τελικά καταλήγουμε σε άλλο μαγαζί όπου λέει θα πάρει ένα μικρό κρασί. Αράζουμε που λες κάνα 40 λεπτο, δεν φωνάζει πότε την σερβιτόρα και τελικά επειδή κι εκείνη δεν ήρθε από μόνη της αποφασίσαμε ότι είναι ώρα να πάμε σπίτια μας και φύγαμε. Κάπου εδώ να αναφέρω ότι κατά τα άλλα δε μας λέει πότε να πάμε κάπου έξω να κάτσουμε, απλά πάμε σε μαγαζιά και δεν παραγγέλνει. Ε λοιπόν α,μπα μου εντάξει σοβαρό πρόβλημα δεν είναι, εγώ έτσι κι αλλιώς τις πιο πολλές φορές κάτι θα θέλω να πιω, αλλά τις λίγες που δεν θα θέλω ή όταν αράζουμε με τις ώρες σε μαγαζιά και δεν παίρνει τίποτα νιώθω ότι κατά κάποιο τρόπο με εκμεταλλεύεται ή ότι το μαγαζί θα μας κοιτάει περίεργα που έχουμε πάρει τόσες ώρες μια μπύρα! Τι θα έλεγες να της πω για να καταλάβει ότι αυτό που κάνει είναι λίγο γυφτιά? Σε φιλώ
- Μιαμπυραπαρακαλώ

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω πώς γίνεται να λέτε για κάποιον ότι είναι καλός σας φίλος, να βρίσκετε κάτι που σας ενοχλεί, και να μην σκεφτόσαστε πρώτα να του μιλήσετε. Απλά, να του πείτε αυτά που σκεφτόσαστε. Με λεπτότητα και ευγένεια, αλλά να μιλήσετε. Να επικοινωνήσετε.


Η φίλη σου έχει κάποιο θέμα. Δεν ξέρω τι είναι. Δεν είναι τσιγκουνιά, γιατί λες ότι αλλού ξοδεύει λεφτά. Γιατί δεν της λες πώς φαίνεται στους άλλους αυτό που κάνει; Γιατί δεν την ρωτάς γιατί το κάνει; Γιατί ρωτάς εμένα; Πώς αποκαλείς κάποιον φίλο, όταν δεν έχεις το θάρρος να τον πλησιάσεις;

125

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#7 Έχω φίλη που δεν θέλει να πιεί τίποτα κ εκείνη, παίρνει το οικονομικότερο που έχει ο κατάλογος (όχι μπουκαλάκι νερό!), πχ ελληνικό καφέ αντί για καπουτσίνο ή μια οικονομικη μπύρα αντί για κρασί ή ποτό, απλά κ μόνο γιατί αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί απλώς να κάθεται σε ένα μαγαζί!Λύσεις υπάρχουν, όταν δεν έχουν καβούρια οι τσέπες!
#2 Να ζητήσεις από τον γιατρό σου να κάνετε και μια εξέταση για τον θυρεοειδή. Εγώ μόλις ισορρόπησα τις τιμές του θυρεοειδή λύθηκε "μαγικά" και το θέμα της τουαλέτας. Δεν λέω πως είναι αυτό και στην δική σου περίπτωση αλλά επειδή είναι πιο συχνό φαινόμενο απ΄ ότι γνωρίζουμε, δεν χάνεις τίποτα να το τσεκάρεις και αυτό. Επίσης μέχρι να βρεις την λύση δοκίμασε το πρώτο πράγμα που τρως κάθε πρωί (κάντο 5 μέρες για δοκιμή) να είναι ένα ή δύο ακτινίδια με λίγο μέλι. Και μετά τίποτα για μισή ώρα. #4 Για 3 χρόνια και για λόγους υγείας δεν μπορούσα να πιω τίποτα. Τα δύο πρώτα χρόνια ούτε αναψυκτικό, ούτε χυμούς όξινους, ούτε τίποτα. Με το "γιατί έτσι θέλω" αποφεύγεις τις ερωτήσεις τους αλλά όχι και τα ερωτηματικά που φωσφορίζουν πάνω από το κεφάλι τους. Σε αυτά τα 3 χρόνια δοκίμασα τα πάντα: α. Την αλήθεια (παίρνει πολύ ώρα και σου χαλάει και το κέφι) β. έπαιρνα κάτι και "ξεχνούσα" να το πιω ή το πέταγα κρυφά, γ. έλεγα πως παίρνω αντιβίωση για φρονιμήτη, δ. πως έχω πρόβλημα με το στομάχι. Το δ. αν και προσωρινό έπιανε πιο πολύ απ' όλα, μάλλον γιατί όλοι έχουν κάποια στιγμή πονέσει στο στομάχι ή ξέρουν κάποιον που... Τελικά κατέληξα στο "ρε παιδιά, δεν ξέρω τι έχω πάθει, το είχα κόψει για αντιβίωση και τώρα με το που μυρίζω οινόπνευμα..., και η γεύση του...προσπαθώ να πιω και μου βρωμάει ρε γαμώτο". Αλλαγή 180 μοιρών οι άλλοι! "ε, εντάξει δεν χρειάζεται να προσπαθείς κιόλας". κλπ κλπ. Τελικά είμαι αυτή που δεν ξέρουμε τι της συνέβη αλλά ξύπνησε μια μέρα με χωρίς τους σωστούς κάλυκες. Εντάξει, άλλος ξύπνησε και έγινε κατσαρίδα:) Πάντως δεν με ρωτάει κανείς από τους παλιούς πια.
4.Μια καλή ιδέα είναι να πεις, πως μόλις επέστρεψες από συνάντηση των ΑΑ κι ότι είσαι ΧΨ μέρες "καθαρή". Δεν θα σου ξανακολλήσουν ποτέ.Αστειεύομαι βεβαίως, αλλά πολλές φορές σκέφτομαι πως θα μπορούσα να τρολλάρω τους αδιάκριτους,αγενείς,πιεστικούς κλπ και να τους κάνω να το βουλώσουν μια κι έξω.
#5.Μα τι παραπάνω να κάνει;Ήταν μια σύντομη γνωριμία.Όχι ότι αποκλείεται και σε ένα τέτοιο πλαίσιο,να προκύψει έρωτας,αλλά συνήθως δεν κάνουμε όνειρα.Έχοντας επίγνωση της κατάστασης,το διασκεδάζουμε όσο μας παίρνει κι επιστρέφουμε στις ζωές μας.Δε σε ξεγέλασε.Σε φλέρταρε,γιατί το φλερτ είναι ωραίο και μ'αυτό δείχνουμε το ενδιαφέρον μας και προκαλούμε το ενδιαφέρον του άλλου.Ήταν ευγενικός και τρυφερός,γιατί,αν έχει κάποιος το στοιχειώδη σεβασμό προς τον εαυτό του και τους άλλους,έτσι φέρεται σε έναν άνθρωπο,που μοιράζεται μαζί του πολύ προσωπικές στιγμές.Δεν τον αντιμετωπίζει σαν πατημένη κουράδα,επειδή θέλει μόνο σεξ.Δεν περιμένει να ερωτευτεί,για να τον δει σαν άνθρωπο.Ε,και κάπως δεν πρέπει να αναπτυχθεί η απαραίτητη οικειότητα;Δε γράφεις πολλές λεπτομέρειες,αλλά αναρωτιέμαι ποιο ήταν εκείνο το πολύ παραπάνω,που έκανε.Ανθρώπινος ήταν και μάλλον καλός εραστής.Είναι πάρα πολλοί έτσι εκεί έξω και δεν περιμένουν την εκλεκτή της καρδιάς τους,για να φερθούν όμορφα σε μια γυναίκα.
Κι εγώ γέλασα!Νομίζω το "πρόβλημα " της ήταν ότι θεωρεί ότι άπαξ και κάποιος ξεκόψει μετά από σεξ σημαίνει ότι "δεν την πήρε στα σοβαρά" (στερεότυπο δηλαδή όπως λέει ή Λενα) και μεταφέρει αυτή την αξίωση"σοβαρότητας" ακόμα και στην περιστασιακή επαφή.
Το "πρόβλημά" της είναι οτι πιστεύει ότι ο άλλος "πήρε" σεξ, άρα και αυτή "έδωσε". Και (δυστυχώς) είναι πολύ δημοφιλής γυναικεία άποψη αυτή, γεγονός που φαίνεται στο μη-σχολιασμό του #5 - είσαι το 1ο σχόλιο σε 4 σελίδες.
@ΣούσηTrue, ήταν μια πλήρης απάντηση. Περίμενα όμως κατιτίς παραπάνω από ΕΝΑ σχόλιο για μια ερώτηση/απάντηση, μέσα στη διάρκεια ενός 3μέρου..
#2 Εννοείται πως πρέπει να λύσει το πρόβλημα (που μακάρι να λυνόταν εύκολα αλλά πραγματικά είναι μια ταλαιπωρία σκέτη) όμως πρέπει να αντιμετωπίσει και την ντροπή με το φίλο της. Ακόμα και αν δεν έχει πρόβλημα δυσκοιλιότητας πολύς κόσμος δεν μπορεί να πάει τουαλέτα αν στο ίδιο σπίτι βρίσκεται ο σύντροφος, για διάφορους λόγους, πιθανούς ήχους ή οσμές, δεν ξέρω πως να το θέσω κομψότερα. Πιστεύω είναι σημαντικό αυτό, να υπάρχει κατανόηση ότι ναι, έχεις βιολογικές ανάγκες και εσύ και ο άλλος, τι να κάνουμε. Η συγκεκριμένη δεν είναι με κάναν χθεσινό, περνάνε πολλές μέρες μαζί. Η υπερβολική οικειότητα ναι μεν μπορεί να "σκοτώσει τη μαγεία" του νέου έρωτα απλά τηρουμένης μιας κάποιας διακριτικότητας νομίζω πρέπει να είναι σε θέση να εξηγήσει και εκείνος σε θέση να καταλάβει. Αν μη τι άλλο ο σύντροφός σου δεν γίνεται να σε κρίνει για τα προβλήματα υγείας σου οποία και να είναι αυτά.
#4 Πολύ απλά πες του οτι δεν πίνεις πλέον. Τελεία και παύλα. Δεν χρειάζεται να δώσεις εξηγήσεις και όσοι επιμένουν γίνονται αυτοί δυσάρεστοι και ξενέρωτοι. Το πως διασκεδάζει κάποιος ή το πως τρέφεται δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Αν θες να πίνεις μόνο νερό είναι δικό σου θέμα.
#4 Καλή συνέχεια με την αγωγή σου! Μην μασάς με τα σχόλια, για καπάκι στο "γιατί έτσι" που προτείνει η Λένα, ρίχνε και ένα ζεν χαμόγελο να μην μπορούνε να πούνε τίποτα. Επίσης, αγαπάμε τσιτσιμπύρα!
#5 Μετά από μια βδομάδα γνωριμίας περιμένετε να γίνετε καλοί φίλοι; Η γνωριμία σας είχε σκοπό να περάσετε καλά μια βδομάδα, αυτό ήθελες κι εσύ. Δεν σε εξαπάτησε, ούτε έκανε τον γλυκό μέχρι να κάνετε σεξ. Οσο μιλούσατε περνούσε καλά τώρα όμως έφυγες, δε θα σε ξαναδεί οπότε ίσως να θεώρησε οτι δεν έχει νόημα να συνεχίσετε να επικοινωνείτε.Και δεν καταλαβαίνω εσύ τι ακρβώς περιμένεις από αυτόν και γιατί σε ενδιαφέρει τόσο να μείνετε φίλοι, σου αρέσει και ήθελες να συνεχίσετε; Μάλλον είναι η χυλόπιτα που πόνεσε κι όπως λέει και η Αμπα αν δεν μπορείς αυτού το είδους "σχέσεις" απλά μην το επιχειρείς.
#4Aγαπητό 4, πράγματι δεν χρειάζεται να δίνει τέτοιου τύπου εξηγήσεις στους άλλους!Προσωπικά δεν πίνω καθόλου αλκοόλ (όχι για ιατρικούς λόγους) και δεν έχω πρόβλημα να πω πως δεν πίνω, αν ερωτηθώ. Η πιο χαζή φάση που έχει συμβεί είναι να σκάσει μία τσακλοκούδουνη σερβιτόρα στα γέλια μία πρωτοχρονιά σε μαγαζί, όταν της είπα “sprite” και η πιο επίμονη φάση ήταν οι ερωτήσεις και ειλικρινής απορία, σε βαθμό σκαλώματος, από μεριά γνωστής (πολύ συμπαθητικού ατόμου, όμως) σχετικά με το πώς μπορεί κάποιος να απορρίπτει κάτι τέτοιο και αν τελικώς "χάνω" κάτι ή "αυτοκαταπιέζομαι" (not). Αυτά, όμως, συνέβησαν πριν αρκετά χρόνια και γενικώς δεν έχει τύχει να δεχθώ κανέναν σχόλιο πλέον, οπότε δεν είναι τραγικά τα πράγματα, φτάνει να μπορέσεις να το εκπέμψεις και συ προς τα έξω πως κανένας δεν έχει λόγο να ασχολείται και its no big deal, anyway! (Επίσης αν δεν τρελαίνεται, κανείς, για το αλκοόλ μπορεί να κάνει και οικονομία στις εξόδους του, κάτι που δεν είναι αμελητέο). Υγ. Δεν ξέρω τι βρίσκει σ' αυτό το απαράδεκτο και πικρό πράγμα που λέγεται μπύρα, η δροσερή ginger beer είναι γαμάτη λέμε ;-)
Βλαχάκι καλή επιτυχία σου ευχομαι στο φιλόδοξο πρότζεκτ "μπαρ που να διαθέτουν ginger beer " .Aς είμαστε λίγο ειλικρινεις η ποικιλια σε μη αλκοολούχα στους χώρους εστιασης της χώρας πασχει.Δεν ξέρω γιατι ,αλλά αγαπητοι μαγαζάτορες ,τι θα πάθετε αμα μαζί με τις 300 μπυρες του καταλόγου και τα 200 διαφορετικά κρασια ,προσθέσετε και κάποιες μη αλκοολουχες επιλογες.Τέλειο για καλοκαίρι ας πουμε ειναι το ανθρακούχο νερό με μαστίχα που ως "ξενερωτη" κι εγω ,μου αρεσει πολυ αλλα το ψαχνω με το ματοκυαλι.Αλλα και άλλα αναψυκτικά η ice tea με πολυ ενδιαφερουσες και ψαγμενες γευσεις .Βαρατε που βαράτε στον πατσα οτι δεν ειναι η κοκα κολα ή βεργινα ή τσόνι
παλι συνεχιζω, χιλια συγνωμη αλλα σημερα γραφω απο κινητο και δεν το εχω συνηθισει καθολου.Βαρατε λοιπον στο ψαχνο οτι είναι λίγο ασυνηθιστο ,τουλ να το απολαύσουμε και λίγο!Οσο για την 4 ,ειναι ναι ενοχλητικοι ,αλλα δεν ειναι ο πρώτος σαχλός κοσμος που συναντάμε εκει έξω και δεν θα ειναι κι ο τελευταίος.Δες τη φίλη της 7 και παρηγορησου.
Ευτυχώς βαριέμαι και τα μπαρ, οπότε δεν έχω πρόβλημα! ...υπέρμετρα θορυβώδη, εκνευριστικά στριμωγμένα, κακή μουσική συνήθως ή απλά αδιάφορη, αν είναι και στο όρθιο; συνδυασμός που σκοτώνει (όχι με την καλή έννοια).υγ.Επίσης μ' αρέσει το virgin mojito στην αναψυκτική του μορφή:https://www.tsakirisantonakis.gr/wp-content/uploads/2016/03/Schweppes_Mojito_330ml-562x687.jpg...αλλά και το υπερτέλειο αναψυκτικό με μαστίχα:http://www.mastic.shop/643-thickbox_default/mast-soft-drink-with-mastic-glass-bottle-250ml.jpgκαι τσάι με μαστίχα χίου:http://www.fnl-guide.com/uploads_image/2013/07/22/1374485916-2207green_tea_mastic_900.png <3<3<3
Κι εγώ δεν πίνω και ο λόγος είναι όντως "γιατί έτσι". Απλώς δεν μου αρέσει. Ακούω πολλά σχόλια, ειδικά όταν είμαι σε παρέα με άτομα που δεν ξέρουν αυτή μου την προτίμηση και μάθουν και ότι είμαι από Κρήτη. Τι κρητικιά είσαι εσύ που δεν πίνεις και διάφορα τέτοια. Σιγά μην έχω και την υποχρέωση του εκπροσώπου των στερεοτύπων για το νησί. Εμένα δε με ενοχλούν καθόλου τα σχόλια, ίσως επειδή δεν υπάρχει για μένα κάποιος προσωπικός λόγος απο πίσω και δεν αισθάνομαι την ίδια παραβίαση. Θα μας λένε πάντα ξενέρωτους, αλλά ειλικρινά σχεδόν κανείς δεν το εννοεί. Κουβέντα να γίνεται είναι. Εγώ απαντάω το εξής: "πίστεψε με, δεν χρειάζεται να πιω, είμαι έτσι κι αλλιώς σαν να έχω πιει". Όταν μου αρέσει η παρέα ισχύει όντως αυτό που λέω. :) Όταν δε μου αρέσει, ποιος νοιάζεται;
Όντως πολύ συχνά τα σχόλια είναι απλά κουβέντα να γίνεται. Κι ένα "ωωω πρήξιμοοοο" μια χαρά ταιριάζει. Σωστά λέει η Α,μπα, στη σταθερή παρέα ξεκαθαρίζεις δυο πραγματάκια και σωστά επίσης, όταν δε σ'αρέσει η παρέα ή είναι περαστική, zero f*cks are given.
#6Πιστεύεις πως είτε η φίλη σου είτε ο αδερφός σου πρέπει να σου ανακοινώνουν κάθε φορά με ποιον κοιμήθηκαν; Βλέπεις τον εαυτό σου ως κάποιου είδους ρυθμιστή της μεταξύ τους σχέσης μιας και λόγω εσού γνωρίστηκαν; Σε πείραξε γιατί ο αδερφός σου εκείνη την περίοδο ήταν ακόμα ανήλικος; Σε πείραξε που ανέπτυξαν μία σχέση ανεξάρτητη από σένα; Και χωρίς την άδειά σου; Σε πείραξε γιατί κατάλαβες πως η φίλη/ο αδερφός σου δεν σου τα λένε όλα;Σκέψου τι ακριβώς σε πείραξε και ανάλυσέ το. Σκέψου εσύ τι θα έκανες σε ανάλογη περίπτωση; Γιατί από την ερώτησή σου δεν ειναι σαφές γιατί πιστεύεις πως έπρεπε να στο ανακοινώσουν.Το ότι τους ξέρεις και τους δύο το κάνει πιο κατανοητό να μην σου πουν κάτι, ειδικά από τη στιγμή που δεν τους προέκυψε σχέση (προσωπική θεώρηση). Μπορείς να τους πεις ότι πλέον το ξέρεις, και ότι δεν χρειάζεται να το κρύβουν για να νιώσουν πιο άνετα, αλλά όχι γιατί θα προσπαθήσεις να εκβιάσεις την συγγνώμη τους.
Δεν νομίζω ότι θα φανεί ότι προσπαθεί να εκβιάσει την συγνώμη τους αν τους μιλήσει γι' αυτό. Περισσότερο θα είναι για να ρωτήσει λεπτομέρειες του τύπου "πώς έγινε", "πότε;" "πού" και τα τοιαύτα, λεπτομέρειες που ούτε η φίλη ούτε ο αδελφός θα ήθελαν να μοιραστούν μαζί της, ειδικά αν το θέμα δεν προχώρησε.Πώς να πούνε κι αυτοί στην φίλη/αδελφή ότι δεν είναι δική της δουλειά τα γκομενικά τους χωρίς να την πληγώσουν, εφόσον είναι εμφανές ότι θέλει να έχει κάποιον έλεγχο
(συνέχεια - το προηγούμενο έφυγε μέσω πληκτρολογίου!)Είναι παράλογο να θέλει η #6 να μαθαίνει τέτοια πράγματα, αλλά έχω καταλάβει ότι το έχουν πολλοί αυτό το βίτσιο (έχω ξαναδεί παρόμοια ερώτηση). Τι ακριβώς περιμένουν; "Ε, αδελφή, πηδηχτήκαμε με την φίλη σου χτες" ή "Ε, φιλενάδα, πηδηχτήκαμε με τον αδελφούλη σου χτες". Δεν κολλάει, ρε γαμώτο, γιατί δείχνει ότι είσαι διατεθειμένος/η να προχωρήσεις σε διευκρινίσεις και λεπτομέρειες όταν το ανακοινώνεις έτσι.
Για 7, νομίζω όλοι πάνω κάτω είχαμε τέτοια εμπειρία με τσαμπατζη φίλο/φίλη. Εγώ όταν σπούδαζα Αγγλία ερχόταν διαφοροι φίλοι να με δουν, είχε έρθει και μια φίλη η οποία περίμενε πάντα κάποιος να της πληρώσει τα έξοδα, τύπου περνάνε λεωφορείο ξέχναγε το πορτοφόλι και πλήρωνα και εννοείται δεν τα γυρνάμε πίσω, σουπερμάρκετ το ίδιο, για καφέ το ίδιο. Το κορυφαίο όταν βγήκαμε πρώτη φορά με την παρέα μου (Άγγλοι, Γάλλοι , Πορτογάλοι) δεν τους μίλησε καθόλου γιατί δεν ήταν Έλληνες άρα δεν θα τους ξαναβλεπε άρα δεν είχε νόημα να κάνει το κόπο (τρικυμία εν κρανίο) και εννοείται πάλι δεν πλήρωσε. Ε πριν φύγει έκανα ένα τρομερό καυγά γιατί είχα φτάσει στο αμήν και από τότε μιλάμε αραιά και που. Όχι τσαμπατζη στη ζωή σας ;)
Είναι ωραίο να νομίζεις ότι μπορείς να σώσεις κάποιον, και βλέπω ότι το έχεις πάρει πολύ ζεστά αυτό το πρότζεκτ. Νιώθεις σημαντική, επειδή πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις την πορεία της ζωής κάποιου άλλου. Όμως οι άνθρωποι δεν είναι πρότζεκτ. Είναι ανεμοστρόβιλοι και μπορούν να μας παρασύρουν, αν δεν έχουμε σταθερές βάσεις. Πηγή: www.lifo.gr Μου πήρε πολλά χρόνια να καταλάβω τη σοφία αυτού που λέει η Λένα στη φίλη της ερώτησης #1 αλλά , από προσωπική εμπειρία, επιβεβαιώνω πως όντως οι άνθρωποι είναι ανεμοστρόβιλοι και αντί να τους "βοηθήσουμε" , αρκετές φορές μας παίρνει και μας σηκώνει η δίνη τους. Ευτυχώς μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, κατάλαβα πως μπορώ να είμαι σημαντική χωρίς να γίνομαι η μητέρα Τερέζα για τους ανθρώπους της ζωής μου. Με θέρμη συμφωνώ, λοιπόν, με τη Λένα.
Ή μπορεί κάλλιστα να διατηρεί αυτή τη σχέση ακριβώς επειδή είναι εξ'αποστάσεως και να μη φέρνει αντίρρηση στο να πάει εκεί η κοπέλα, ώστε μια μέρα να της πει ότι δεν της ζήτησε εκείνος να πάει.
Φυσικά το ότι η κοπέλα η ίδια λέει οτι ειναι αναβλητικός και αναποφάσιστος δεν μετράει για σένα. Είναι σαν να μη το έγραψε καν. Εσυ, χωρίς να τους ξερεις έβγαλες το συμπέρασμα ότι είναι βολεψάκιας. Εσύ ξέρεις αφού.Στο μεταξύ η κοπέλα λέει οτι σκοπεύει να πάει εκείνη, "σκοπεύει" όχι "σκοπεύουμε", ενώ γνωρίζει ότι είναι αναποφάσιστος και ενώ ειναι μαζί (χα χα χα!) ενα χρόνο και από απόσταση. Δηλαδή δεν γνωρίζονται παρά ελάχιστα. Οπότε μάντεψε ποιος καταστρώνει σχέδια και ποιος εχει την απόλυτη ευθύνη των πράξεων του.
#2 Πήγαινε σε έναν γιατρό ή διατροφολόγο αν δεν το έχεις ήδη κάνει και μίλα στον φίλο σου. Είναι ένα προσωπικό θέμα αλλά είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Οπως το καταλάβαινε κι ο πρώην θα το καταλάβει κι ο νυν
#1 Όσο όμορφο και αν είναι που νοιάζεσαι για τη φίλη σου, η Α,μπα έχει δίκιο στο θέμα του ποιος θα πλένει/μαγειρεύει κλπ. Θες να κάνεις ένα καλό αλλά όχι και την υπηρέτρια του άλλου. Όχι και πάλι όχι. Εν μέρει καταλαβαίνω και τη φίλη σου, ίσως επίτηδες επιμένει σε αυτή τη δουλειά, με πολλές ώρες εργασίας και μεγάλη απόσταση απ΄το σπίτι της, ακριβώς για να περνάει όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες εκτός σπιτιού. Αλλά φαίνεται ότι η ίδια δεν τρελαίνεται για δραστικές λύσεις. Κάπως πρέπει να βρει τη δύναμη και δε θα το κάνεις εσύ. Μέσα της θα βρει τη λύση που χρειάζεται.
#7 Είχα κι εγώ κάποτε μια φίλη που το έκανε (βέβαια εμείς ήμασταν τότε 18 χρονών και με τα μυαλά έξω από τα κεφάλια μας οπότε τρέχα γύρευε), πάντως στη δική της περίπτωση ήταν όντως επιλεκτική τσιγκουνιά. Έλεγε δηλαδή ξεκάθαρα ότι δε θέλει να δώσει 5 ευρώ για να πιει ένα κρασί, γιατί προτιμούσε να τα κρατήσει για να πάει για ψώνια. Κάποια στιγμή της είπαμε ότι αυτό που κάνει δεν είναι ευγενικό. Μπορείς να εξηγήσεις στη φίλη σου ότι δεν είναι σωστό απέναντι στο μαγαζί, δε μπορείς να κάθεσαι σε ένα μαγαζί και να μην κάνεις κατανάλωση. Και άντε αν είναι δέκα άτομα και παραγγείλουν οι εννιά δεν πειράζει, αλλά όταν ο ένας στους δύο δεν παραγγέλνει είναι πρόβλημα. Δεν είναι τόσο δύσκολο να τη το πείτε.
Όπως και να το κάνουμε, πρόκειται για μια προσωπική στιγμή, δεν αφορά κανέναν, το τελευταίο είναι ότι παραπέμπει σε αποστροφή. Κυρίως είναι μια προσωπική στιγμή και ως τέτοια ενστικτωδώς την προστατεύουμε, στην πιο απλή εκδοχή κλείνοντας την πόρτα. Όταν οι συνθήκες καταργούν αυτό το όριο, ανωτέρα βία ας τις πούμε, δε νιώθουμε πως χάνουμε τον έλεγχο και γι'αυτό νιώθουμε πιο άνετα, χωρίς ενοχές ότι αφήσαμε να εισβάλει κάποιος στην προσωπική αυτή στιγμή. Άλλο πράγμα κάποιος να μη σ'αφήνει να κλείσεις την πόρτα και άλλο να μην υπάρχει πόρτα. Μια δυο, τι θα κάνεις, κάποτε θα νικήσει η φύση.Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι γνωρίζουν τη δυσφορία που προκαλεί η αίσθηση i need no2, οι τυχεροί το νιώθουν είναι πολύ πιθανό το αγόρι σου να είναι πιο άνετο απ'όσο νομίζεις σ'αυτό το θέμα και να δείχνει comme il faut προσπαθώντας να είναι διακριτικός. Δεν χρειάζεται ανακοίνωση με τυμπανοκρουσίες και πιατίνια, μπορείς να το πεις ενώ λύνεις σταυρόλεξο ξέρω 'γω. Για σένα είναι πόνος και καθημερινό πρόβλημα, για τους άλλους είναι μια ενημέρωση για κάτι στο οποίο μπορούν να σε βοηθήσουν αφήνοντας σου χώρο. Αυτός που νοιάζεται για σένα, σ'αυτό θα εστιάσει και όχι στο να κάτσει να φανταστεί τι ακριβώς εννοείς.Πρέπει όμως οπωσδήποτε να δώσεις λύση σ'αυτό το πρόβλημα, γιατί λύνεται. Απλώς να θυμάσαι ότι όσα κι αν διορθώσεις στη διατροφή σου, αν δεν βρεις τι πραγματικά σου το προκαλεί, θα είναι μόνο προσωρινή η ανακούφιση.Δεν ξέρω αν κάνεις κάτι γι'αυτό, όμως να σου πω ότι το τι σου κοστίζει και τι σου στερεί θα το συνειδητοποιήσεις στο πραγματικό του μέγεθος όταν απαλλαγείς. Και εκτός του ότι έχει κόστος στην ποιότητα της ζωής μας, βλάπτει σε βάθος χρόνου και τη μέση, η οποία δε διορθώνεται καθόλου εύκολα.
#2 Συμφωνώ ότι το θέμα δεν είναι πως θα το πεις στον φίλο σου αλλά πως θα λύσεις το πρόβλημα διότι είναι σοβαρό πρόβλημα. Πέρα του πόνου και της δυσφορίας που προκαλεί, μένουν όλες οι χημικές ουσίες των τροφών για μεγάλα χρονικά διαστήματα στο έντερο και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο.Εγώ μέχρι τα 33 μου (τώρα είμαι 44) είχα φοβερό πρόβλημα δυσκοιλιότητας. Στην καλύτερη περίπτωση πήγαινα στην τουαλέτα κάθε 3 μέρες και αυτό με μεγάλο ζόρι. Όταν πήγαινα διακοπές, περνούσε και ολόκληρη βδομάδα. Ευτυχώς δεν πονούσα. Είχα μεν δυσφορία και η κοιλιά μου ήταν μονίμως πρησμένη σαν 5 μηνών έγκυος αλλά ευτυχώς δεν υπέφερα. Στη δική μου περίπτωση νομίζω ότι ήταν καθαρά θέμα διατροφής και έλλειψης νερού. Μέχρι τότε έπινα ελάχιστο. Στη διατροφή μου είχα αρκετές φυτικές ίνες αλλά χωρίς νερό χειροτέρευαν το πρόβλημα και επίσης έτρωγα αρκετά γλυκά. Όταν άρχισα να πίνω νερό με το ζόρι, έκοψα τα πολλά γλυκά και άρχισα να τρέφομαι πιο υγιεινά και «σπιτικά» το πρόβλημα λύθηκε ως δια μαγείας. Από τότε η επίσκεψη μου στην τουαλέτα είναι καθημερινή και χωρίς κανένα ζόρι.Μπορεί να ακούγεται πολύ απλό αλλά επειδή το θέμα της διατροφής στρεσάρει πολλούς ανθρώπους δεν θέλουν να κάνουν αλλαγές (π.χ. αν σε πειράζει η ντομάτα αλλά εσύ τρελαίνεσαι για τις ντομάτες, μπορεί να σε ζορίζει τόσο το να τις κόψεις που να προτιμάς να υποφέρεις). Μήπως να πας σε διαιτολόγο και να πειραματιστείς με τη διατροφή σου;Επίσης βοηθάει πάρα πολύ η άσκηση. Το pilates και η yoga είναι τα ιδανικά αλλά ακόμα και το απλό περπάτημα βοηθάει στην κινητικότητα του εντέρου. Πρέπει όμως να το κάνεις συστηματικά.Δεν ξέρω σε πόσους γιατρούς έχεις πάει και τι έχεις δοκιμάσει μέχρι τώρα αλλά οπωσδήποτε πρέπει να το ψάξεις περισσότερο. Και πάνω από όλα να είσαι διατεθειμένη να κάνεις αλλαγές στον τρόπο ζωής σου.
Στο δικό μου σχόλιο για τη #2 γράφω πως η αλλαγές στη διατροφή ανακουφίζουν προσωρινά. Να διευκρινίσω, με αφορμή το δικό σου σχόλιο που βρίσκω ολόσωστο, πως εγώ το τράβηξα λίγο παραπέρα γιατί μου φάνηκε πως η κοπέλα γενικώς ζορίζεται και καταπιέζεται. Δυσκολευόσουν κι εσύ όσο περιγράφει η κοπέλα να το πεις; Κι εγώ τα τελευταία 3 χρόνια τρέφομαι καλύτερα απ'ότι την προηγούμενη δεκαετία ειδικά, αλλά κι αυτό ακόμα είναι μια αλλαγή που οφείλεται στο ότι ζω μια ηρεμότερη ζωή γενικώς τα τελευταία 3 χρόνια. Μακάρι η κοπέλα να ταυτιστεί μ'εσένα βέβαια! :)
Εγώ δεν το έλεγα σε κανέναν γιατί ντρεπόμουν να συζητήσω για τέτοια θέματα. Ακόμα δε νιώθω άνετα αλλά δεν ντρέπομαι όσο παλιά.Σίγουρα μπορεί να παίζει ρόλο και το στρες, αν η κοπέλα έχει γενικότερα έντονο άγχος, αλλά μπορεί το πρόβλημα της να είναι πιο σοβαρό και να μη λύνεται απλά με σωστή διατροφή. Γι΄αυτό πρέπει οπωσδήποτε να βρει έναν καλό γιατρό.
Παρόμοιο θέμα αντιμετώπιζα και εγώ παρόλο που πάντα πίνω πολύ νερό και προσέχω την διατροφή μου. Ο γαστρεντερολόγος διέγνωσε σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και συνέστησε όχι άγχος(!). Εντάξει, δίκιο έχει αλλά το πρόβλημα συνεχιζόταν. Αφού λοιπόν δοκίμασα όλα τα γιατροσόφια και προκοπή δεν είδα έκανα ένα τεστ δυσανεξίας σε έναν ομοιοπαθητικό γιατρό. Απέφυγα για 3 μήνες τις τροφές που έδειξε το τεστ ότι δεν μπορώ να μεταβολίσω ενώ παράλληλα πήρα συμπλήρωμα προβιοτικών. Το πρόβλημα όχι απλά βελτιώθηκε αλλά λύθηκε! Τέρμα τα φουσκώματα και η δυσκοιλιότητα! Από τότε όταν νοιώθω ότι το σύστημα δεν λειτουργεί καλά παίρνω προβιοτικά για 2-3 εβδομάδες και όλα μια χαρά πάλι.
@Abracadabra τα προβιοτικά σου έλυσαν το πρόβλημα και όχι το τεστ τροφικής δυσανεξίας, προς θεού μην το διαβάσουν κ άλλοι κ τρέχουν να το κάνουν.Τα τεστ αυτά έχουν φάει επίσημες απαγορεύσεις, διότι πρόκειται περί απάτης. Επιπλέον η ομοιοπαθητική ΔΕΝ είναι ειδικότητα της ιατρικής!!
Κι εγώ έχω σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (ή σπαστική κολίτιδα) αλλά εγώ έχω την έκδοση με κόψιμο, όχι δυσκοιλιότητα. Α, περνάω καταπληκτικά. Έχω ακυρώσει εξόδους, δραστηριότητες, έχω χάσει και μεροκάματα ουουουου. Το δε σκηνικό αφήνω πολύ γλυκά το φιλάκι και τρέχω ακόμα πιο γλυκά στην τουαλέτα είναι ακόμα καλύτερο. Φαρμακευτική αγωγή και εμπιστοσύνη στο γιατρό μας. Όσο για τη διαχείρηση του άγχους...ψυχολόγος και καλή μας υπομονή. Αλλά ρε παιδιά πραγματικά, είναι τεράστια ταλαιπωρία που στην κοινωνία μας ότι έχει να κάνει με την αφόδευση είναι σαν ταμπού. όντως όσοι εχουμε τέτοια προβλήματα τραβάμε πολύ μεγαλύτερα ζόρια από ότι θα τραβούσαμε αν μπορούσαμε να τα μοιραστούμε άνετα. Λοιπόν, μη σε νοιάζει και πήγαινε στο παιδί και πες "Μήτσο ξέρεις ήθελα να σε πω ότι πάσχω από δυσκοιλιότητα και πονάω αφόρητα πολλές φορές και είναι ένα πρόβλημα που χρειάζεται κάποιο χρόνο από τη ζωή μου για να το φροντίσω, πραγματικά υποφέρω". Αν με κάποιο τρόπο δεις ότι αυτό το θέμα τον πειράζει, τον ξενερώνει ή δεν προσπαθεί έστω να καταλάβει, ξέρεις... Μπορείς να βρεις κάποιον άλλον με περισσότερη κατανόηση. Πάντως δοκίμασε να του μιλήσεις, σίγουρα δεν χάνεις κάτι.
#4Σίγουρα δεν είναι θέμα κανενός αν πίνεις και πόσο, αλλά ότι μπορεί να νιώσουν οι άλλοι ότι χαλάς την παρέα ισχύει. Υπάρχει ο όρος social drinking που περιγράφει αυτός ακριβώς, ότι πίνεις σαν κοινή δραστηριότητα όταν είσαι έξω με παρέα. Δεν ξέρω πόσο εφικτές είναι οι συμβουλές τύπου δεν χρωστάς εξηγήσεις σε κανέναν, γιατί λίγοι άνθρωποι θα ρίσκαραν να γίνουν δυσάρεστοι με κοφτές απαντήσεις για να αποφύγουν να δώσουν εξηγήσεις για κάτι που δεν αφορά τους άλλους. Συνήθως προσπαθούμε να φερόμαστε ευγενικά στους φίλους μας και προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε απαντώντας στις ερωτήσεις τους, ακόμα και τις πολύ προσωπικές. Προσωπικά θα παράγγελνα το πιο φτηνό αλκοόλ (στην Ελλάδα συνήθως ένα ποτήρι κρασί έξω κάνει 2.50 με 3 ευρώ) και θα έπινα τύπου δυο γουλιές και θα το άφηνα δίπλα μου. Έτσι θα απέφευγα να μπαίνω στο στόχαστρο και θα απολάμβανα την παρέα χωρίς να χαλάει το κλίμα.Αλλιώς θα διάλεγα άλλες δαστηριότητες, όπως σινεμά που το να πίνεις δεν είναι προϋπόθεση για να περάσει καλά η παρέα.
Χα! Εγώ το θέμα αυτό το έχω απ'την ανάποδη της #4: σε μια απ'τις παρέες (τύπου όλοι ζευγάρια) δεν πίνει κανείς! Οπότε όπου και να βγούμε (και πάμε μεζεδοπωλείο/ταβέρνα πολλές φορές) παίζουν αναψυκτικά, νερά, άντε και καμιά μπίρα στο τσακίρ κέφι. Οπότε αν πιω είμαι αυτή που ''χρειάζεται αλκοόλ για να περάσει καλά'', γενικά κάνει μπαμ λες και είμαι αλκοόλα, άσε που πού είναι η διασκέδαση στο να πίνεις μόνος σου έξω; τελικά παίρνω κι εγώ αναψυκτικό για να μη χαλάσω την παρέα. Σκατά.