Στο σημερινό «Α μπα»: το δύσβατο μονοπάτι της γνώσης

Στο σημερινό «Α μπα»: το δύσβατο μονοπάτι της γνώσης Facebook Twitter
23


__________________
1.


Α, μπα κανω αιτηση για μια θεση στη ΕΕ και μου ζηταει να γραψω 2 μεην ατσιβμεντς,

Τι να γραψω που 10 χρονια δουλευα συμβασιουχος σε δημοσια υπηρεσια?

Ατσιβμεντ για μενα ειναι απλα οτι δουλευα. Ατσιβμεντ ειναι που εβγαζα καθε φορα το φιδι απ την τρυπα γιατι ο μονιμος σφυριζε. Ατσιβμεντ ειναι που δουλευα εκτος ωραριου γιατι δεν ειχα ωραριο κι αν δε μου αρεσε υπηρχαν κι αλλα παιδακια που θελαν τη δουλεια μου.
Ατσιβμεντ ειναι που δεχομουνα να με αποκαλουν παιδακι 30 χρονων γομαρα γιατι τους εξυπηρετουσε να ειμαστε παιδακια και οχι ενηλικες εργαζομενοι.
Ατσιβμεντ ειναι που γυρισα 2 μηνες αφου γεννησα (απληρωτοι δυο εννοειται)
Ατσιβμεντ ειναι που ο προϊσταμενος μου δεν ειναι ακομα φυλακη
Ατσιβμεντ ειναι που παραιτηθηκα και τωρα ψαχνω αλλου.
Φτου αυτο δεν ειναι ατσιβμεντ απλα βρηκε ο αντρας μου καλυτερη δουλεια και μπορεσα να τον ακολουθησω στο εξωτερικο.

Να τα γραψω αυτα? Γιατι ειλικρινα ειναι τα μονα που εχω.
-σοβαρα δωστεε καμια ιδεα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν εξαιρέσουμε τον προϊστάμενο που λες ότι δεν είναι ακόμα φυλακή, κάτι που θα μπορούσε να σε κάνει συνένοχο, αν βγάλουμε και ότι παραιτήθηκες, γιατί δεν είναι δυνατόν να ελέγξεις πώς θα ακουστεί αυτό στο μελλοντικό σου αφεντικό, όσο δίκιο και να έχεις, τα υπόλοιπα, αν τα εκφράσεις κόσμια, είναι πράγματι ατσίβμεντς.


__________________
2.

Γεια σου Αμπούλα!

Ο λόγος που σου γράφω είναι να μου πεις τη γνώμη σου στο θέμα που μας απασχολεί με το σύντροφό μου. Είναι γιατρός κ εγώ τραπεζικός. Ζούσαμε μαζί στην Αθήνα, όλα καλά όλα ωραία με την ανωνυμία της πόλης όπου κανείς δε σε ξέρει. Όμως η δουλειά του τον έστειλε σε ένα χωριό των 1000 κατοίκων. Για να είμαστε μαζί κατάφερα να μεταφέρω κ εγώ το δικό μου πόστο εκεί. Με ξέρουν όλοι –η γυναίκα του γιατρού- αλλά εγώ δεν ξέρω κανέναν. Πηγαίνουν κ του λένε είδαμε τη γυναίκα σου στο σουπερμαρκετ, είδαμε τη γυναίκα σου στην παραλία, είδαμε τη γυναίκα σου εδώ εκεί κ παραπέρα. Σημειωτέον ότι ναι μπορεί να με βλέπουν στο δρόμο αλλά δε με χαιρετάει κανείς! Μες στον πανικό εγώ όταν μου το λεει, ωχ τι θα σκεφτηκαν που ημουν άβαφη, με τη σαγιονάρα, που έτρωγα τυρόπιτα στο δρόμο, που ψώνιζα πατάτες απ το γύφτο, με το σκύλο που έκανε πιπι, που κρατουσα 3 σακουλες σκουπιδια κτλ. Ο σύντροφός μου δεν ξέρει τι να τους απαντήσει όταν του λένε ότι με είδαν (so what κιολας)-είναι ευγενικός, απλά προσπερνάει την πληροφορία χαμογελώντας κ συνεχίζει τη δουλειά του. Αν θέλουν κάποια εξυπηρέτηση από μένα, πρώτα περνάνε απ το ιατρείο θα πουν στον σύντροφό μου να μου πει να μεσολαβήσω. Δεν το κάνει ποτέ βέβαια να χωθεί στα χωράφια μου, άλλες φορές τους διώχνει προφασιζόμενος ότι είναι απασχολημένος, άλλοτε λέει τι με ανακατεύετε εμένα κ πάει λέγοντας, πάντως δεν έχει τελειωμό αυτή η ιστορία. Το μέρος είναι υπέροχο, ενας μικρός παράδεισος. Χαιρόμαστε με την ήρεμη ζωή που κάνουμε εδώ, που ξεφύγαμε απ την τρέλα της πόλης αλλά πώς να αντιμετωπίσουμε αυτή τη νοοτροπία;; γιατί το κάνουν αυτό δε θα σε ρωτήσω, είπαμε άνθρωπος είσαι κ εσύ. Σε φιλώ!
--η γνωστή


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα το αντιμετωπίσεις συνηθίζοντας το. Τώρα δεν τους ξέρεις, αλλά σε λίγο θα τους μάθεις, και θα σε χαιρετάνε, και θα τους χαιρετάς, και μετά θα κάνετε και small talk στο δρόμο, και μετά θα καταλάβεις γιατί το κάνουν, αν δεν έχεις καταλάβει ήδη, και μετά θα δούμε αν θα εξακολουθείς να αποκαλείς το μέρος «μικρό παράδεισο».

__________________
3.


Αγαπημένη θεότητα αμπα, γεια σου!
Ειμαι κοπέλα κ αγόρι μου και η αποφασιστικότητα ειναι δυο ευθείες παράλληλες. Ο,τι και να τον ρωτήσεις, απο το τι θα φας σημερα, μέχρι τι θα κανεις του χρόνου τέτοια μέρα, θα σου απαντήσει "δεν ξέρω", "ίσως", "μπορεί".
Επειδη τον ξέρω αρκετα καλα, μπορω να πω οτι αυτό συμβαίνει συνήθως, είτε γιατι θελει χρόνο να σκεφτεί καλύτερα το θέμα απο τη δίκη του σκοπιά κ στο μεταξύ απαντάει βεβιασμένα, είτε γιατι βαριέται να εξηγεί, είτε γατί δεν μπορεί να εκφράσει σωστά αυτό που θελει, οποτε πετάει απλα ενα "δεν ξερω" για να τελειώνει.
Επειδη εγω σε αυτό το θέμα ειμαι το ακριβώς αντίθετο κ πολλές φορές τον αποπαίρνω που δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση ή να πει μια γνωμη γρήγορα κ απλα, εχεις να προτείνεις 1-2 πρακτικα τιπ να του τα συζητήσω με καλη διάθεση για να πηγαίνει ο διάλογος πιο εύκολα λιγο πιο πέρα;
Επίσης πιστεύεις οτι αυτό το θέμα εχει κ αλλα, κρυμμένα, ψυχολογικά αίτια;
Γενικά να πω οτι παιρνει σώστες αποφάσεις εν τελεί, αλλα μέχρι να τις πάρει αυτό το "δεν ξέρω" με εξοντώνει! Είμαστε κ οι δυο 27 αν εχει κάποια σημασία.
Ευχαριστω, εισαι τέλεια!
-meet me halfway


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Υπάρχουν άλλα, κρυμμένα ψυχολογικά αίτια πίσω από την δική σου συμπεριφορά;

 

Μου φαίνεται κάπως αυθαίρετο που θεωρείς δεδομένο ότι εσύ κάνεις το σωστό και αυτός το λάθος. Δεν είναι απαραίτητα προτέρημα να παίρνεις αποφάσεις στο δευτερόλεπτο, όπως δεν είναι και να είσαι μόνιμα στο «δεν ξέρω». Ως εκπρόσωποι των άκρων, αν είσαστε, τότε κανείς δεν έχει ιδανική αντιμετώπιση. Αυτό που ρωτάς είναι ότι, αφού αυτός έχει μάλλον ένα πρόβλημα, και εσύ δεν το έχεις, πώς θα γίνει να τον αλλάξεις και να τον κάνεις περισσότερο σαν κι εσένα. Να τον αλλάξεις δεν γίνεται. Ή θα δεχτείς αυτό που είναι ή όχι. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να μην εξαρτάς την δική σου ζωή από τις δικές του αποφάσεις, όταν γίνεται, και όταν υπάρχει λόγος βιασύνης. Επίσης σημαντικό είναι το τι θα κάνει αν πάρεις εσύ τις αποφάσεις για αυτόν – όπως για το τι να φάτε σήμερα. Αν υπογράφεις meet me halfway, ποια είναι τα βήματα που είσαι διατεθειμένη να κάνεις;

__________________
4.

μεταξυ αλλων πολυ καλων στοιχειων που διαπνεουν τη σχεση μου με το συντροφο μου, υπαρχει και το οτι νιωθω πληρως ο εαυτος μου και (επειδη?)εκεινος εχει αποδεχτει πολλα δυσκολα θεματα που εχω ειτε με τον εαυτο μου και την εμφανιση μου ειτε με την οικογενεια μου και τα οποια δεν ειανι αμελητεα γιατι ενδεχεται καποια στιγμη να επηρεασουν την κοινη μας ζωη.
με δεδομενα τα παραπανω, οταν καποτε φλερταρω με καποιον αλλον και για διασκεδαση φαντασιωνομαι διαφορες καταστασεις οπως πχ οτι κανω κατι μαζι του και αφηνω το φιλο μου, ξερω οτι δε θα το εκανα ποτε για πολλους λογους αλλα και για εναν πολυ συγκεκριμενο> αυτην την αποδοχη του η οποια δεν ειναι σιγουρο οτι θα μου προσφερθει απο αλλους και εγω δεν εχω το κουραγιο να την διεκδικησω/ να ανοιχτω/ να εκτεθω εκ νεου.
θεωρεις οτι ειναι κακη κατασταση αυτη? πως το αποκωδικοποιεις αν θεωρεις οτι χρειαζεται αποκωδικοποιηση? ειναι μικρος λογος να μενεις με καποιον ΚΑΙ γι αυτο? τονιζω πως τον θελω και τα παμε πολυ καλα, αλλα η σκεψη πως δε θα βρω αλλον που να με δεχτει ετσι ειανι για μενα ανυπερβλητη.
-αγνωστη χωρις φαντασια

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είσαι τόσο απασχολημένη με αυτή την αποδοχή που περιγράφεις, που δεν μπορείς να σκεφτείς το προφανές. Αν τα πάτε καλά με τον σύντροφο σου, γιατί φαντασιώνεσαι ότι τον αφήνεις;


Είναι πολύ περιοριστικό να μην λες ποια είναι αυτά τα προβλήματα, γιατί το «δεν είναι αμελητέα» δεν θα πει τίποτα. Όλοι έχουμε θέματα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την κοινή ζωή με κάποιον άλλον, και συνήθως δεν είναι αμελητέα, ακόμα και τα θετικά μερικές φορές. Όλη σου η κοσμοθεωρία βασίζεται σε αυτό το δεδομένο που εμείς δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε ως κανόνα. Μπορεί να υπάρχουν θέματα που είναι δύσκολο να δεχτεί κάποιος, (κι όμως κάποιος τα δέχτηκε), αλλά μπορεί να έχεις φτιάξει εσύ μια θεωρία στο μυαλό σου για το πόσο ανυπέρβλητα είναι, και να βρίσκεις ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να εκμεταλλευτούν αυτή την ανασφάλεια σου για να σε κρατάνε δέσμια.


Νομίζω ότι το καλύτερο είναι να ξεκινήσεις θεραπεία για να επεξεργαστείς αυτά τα θέματα εμφάνισης και οικογένειας που ούτε να προφέρεις δεν μπορείς, γιατί όποια και να είναι, αντιμετωπίζονται. Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να κάνεις σκόντο στη ζωή σου για πράγματα που δεν είναι υπό τον έλεγχό σου, όπως είναι η εμφάνιση σου ή η οικογένεια που σου έτυχε. Δεν αξίζεις λιγότερα επειδή μπορεί να ήσουν άτυχη σε κάποιους τομείς. Δεν θα σε πείσω εγώ, εσύ θα πείσεις τον εαυτό σου, αν πάρεις την απόφαση να αντιμετωπίσεις αυτά που σε βασανίζουν, πραγματικά ή όχι.

__________________
5.

Φυσικα εισαι τρομερη και σου αξιζουν συγχαρητηρια για την προσωπικοτητα σου και αυτο που εμπνεεις σε ολους μας. Κοντευω τα 30 και ακομα αυτοπροσδιοριζομαι βασει των αλλων. Αντρων και γυναικων. Σε αρρωστημενο βαθμο. Αρεσω σε καποιον και η διαθεση μου παει στο θεο, θελω να βγαινω συνεχεια κλπ. δεν αρεσω σε καποιον και αρεσει η φιλη μου και πεφτω στα πατωματα. αυτο ισχυει για ολους, οχι απαραιτητα γι αυτους που μ αρεσουν. ισχυει ακομα και για γυναικες, με καιει να με βρισκουν ομορφη. η σταθερη μου σχεση με εχει βοηθησει να βρω τον εαυτο μου και να νιωσω ασφαλεια η μαλλον να περασω σε μια περιοδο υφεσης χωρις σκαμπανεβασματα γιατι εχω την αναγνωριση τουλαχιστον ενος που τον διαλεξα κιολας αρα ειναι σαν να μην μπορω να πεσω κατω απο ενα μινιμουμ αρα χαλαρωνω. οχι οτι δεν συμβαινουν τα πρωτα που ανεφερα αλλα συμβαινουν σε πολυ μικροτερο βαθμο. νομιζεις οτι αυτη η συμπεριφορα-κατασταση-συναισθηματα χτιζονται με τα χρονια απο την παιδικη ακομη ηλικια? και αν ναι τι σε επηρεαζει προς αυτο? εγω παντα ειχα γονεις που με θεωρουσαν ομορφη, ισως ομορφοτερη απ οσο ημουν. απο που προκυπτει τοση ανασφαλεια? περιττο να πω οτι ειμαι ζηλιαρα, κτητικη και ανασφαλης και μεσα στη σχεση μου απλα ειμαι τυχερη για τον ανθρωπο που εχω διπλα μου και εχουμε χτισει πολυ υγιως τη σχεση μας χωρις υστεριες και υπερβολες στις οποιες ημουν επιρρεπης , χωρις ελεγχους και δυσπιστια και παρανοια.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτή η συμπεριφορά/κατάσταση/συναίσθημα χτίζονται, δεν γίνονται σε μια μέρα, αλλά αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Κατά τα άλλα, δεν ξέρω γιατί εσύ είσαι όπως είσαι, είναι αδύνατον να σου το πει κάποιος άλλος αυτό. Για να βρεις το πώς, και για να καταλάβεις από που προκύπτει τόση ανασφάλεια, πρέπει να επισκεφτείς ψυχολόγο. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.

__________________
6.


Καλησπέρα Λένα! Είχες προτείνει πρόσφατα μία σειρά, το Gypsy. Την βλέπω και μου έχει τραβήξει πολύ το ενδιαφέρον. Μέσα από αυτή τη σειρά μου έχει αναζωπυρωθεί αρκετά ένας προβληματισμός που είχα ήδη. Το ότι ο ψυχολόγος είναι κι αυτός άνθρωπος με τα δικά του θεματάκια, με τα δικά του προβληματάκια, με τα δικά του ταμπού, με τις δικές του απόψεις, με τις δικές του ανασφάλειες, με τις δικές του φοβίες κ.τ.λ. Σίγουρα υπάρχουν αυτοί που κάνουν σωστά τη δουλειά τους και έχουν τη δύναμη να τα αφήσουν όλα αυτά στην άκρη και να σε βοηθήσουν πραγματικά. Αλλά υπάρχουν και πολλοί που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, αυτό συμβαίνει άλλωστε με όλα τα επαγγέλματα. Αυτοί λοιπόν που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, δεν υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να «καθοδηγούν» λάθος τους θεραπευόμενούς τους, οι οποίοι συνήθως δεν έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν αντικειμενικά τον θεραπευτή τους γιατί είναι σε ευάλωτη κατάσταση και, μοιραία, προκύπτει και κάποιο δέσιμο μαζί του οπότε οποιοδήποτε αντικειμενικό κριτήριο εξαλείφεται; Δεν υπάρχει κίνδυνος να κάνουν τελικά κακό στον θεραπευόμενο και όχι καλό; Θεωρώ χρησιμότατο το συγκεκριμένο επάγγελμα αλλά μου είναι δύσκολο να αποβάλω αυτόν τον προβληματισμό μου. Ποια είναι η δική σου άποψη; Υ.γ. Ελπίζω να μη σε μπέρδεψα έτσι όπως τα γράφω! :)
-XxX

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Υπάρχουν και κακοί γιατροί, ή αδιάφοροι γιατροί, που μπορεί να κάνουν λάθος διάγνωση και να σου δημιουργήσουν πρόβλημα. Υπάρχουν κακοί δάσκαλοι, που μπορεί να καθοδηγήσουν με λάθος τρόπο τους μαθητές, και να τους δημιουργήσουν πρόβλημα. Υπάρχουν και κακοί παπάδες, κακοί δικαστές. Υπάρχουν πολλά επαγγέλματα που ασχολούνται με τον άνθρωπο σε ευάλωτη κατάσταση ή ηλικία. Υπάρχουν ακόμα και κακοί φίλοι, έως και κακοί γονείς, που μπορούν να επηρεάσουν έναν άνθρωπο και να του κάνουν κακό αντί για καλό. Για όλους αυτούς γιατί δεν προβληματίζεσαι το ίδιο, και αν προβληματίζεσαι, πώς καταφέρνεις να αποβάλεις τον προβληματισμό σου;


Ο θεραπευόμενος δεν είναι απαραίτητα ένα πλάσμα που εμπιστεύεται τον πρώτο θεραπευτή και δεν έχει δυνατότητα να κρίνει. Η ικανότητα αυτή εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο. Αν κάποιος δεν την έχει καθόλου, δεν κινδυνεύει μόνο από τον κακό θεραπευτή, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από όλους τους ανθρώπους. Ίσα ίσα, η σχέση με τον θεραπευτή είναι απολύτως ελεγχόμενη, έχει σαφή όρια, και ο θεραπευόμενος πληρώνει, άρα μπορεί να είναι όσο ανεξάρτητος θέλει. Το δέσιμο που θεωρείς δεδομένο δεν προκύπτει καθόλου αυτονόητα, δεν είναι κάτι μοιραίο. Αν ξεκινήσεις θεραπεία για τον εαυτό σου, που φαντάζομαι αυτό είναι ουσιαστικά ο προβληματισμός που δεν λες, θα δεις.


_________________
7.


Γειά σου Λένα!! Ελπίζω να γνωρίζεις την σπουδαία βοήθεια που μας προσφέρεις. Θέλω να σου πω ένα ευχαριστώ, αληθινό και πελώριο. Η δική μου απορία είναι η εξής: Οι νέοι άνθρωποι κατακλυζόμαστε από πολλές πληροφορίες, τις οποίες ανάλογα με τις γνώσεις και καταβολές μας, κρίνουμε και επεξεργαζόμαστε. Ωστόσο, θεωρώ ότι αν κάποιος θέλει να εμβαθύνει σε φιλοσοφικές και κοινωνιολογικές έννοιες, έρχεται αντιμέτωπος με μεγάλες δυσκολίες, οι οποίες ανάγονται στον δύσκολο τρόπο γραφής που επιλέγουν "τα μεγάλα πνεύματα" να μοιράζονται την γνώση τους. Αμ ένας νέος άνθρωπος πχ θέλει να μάθει για τον μεταφεμινισμό θα καταλήξει σε πολύ δύσκολα αναγνώσματα και αν δεν είναι συνηθισμένος να αποκωδικοποιεί τις περίπλοκες εκφράσεις είναι πιθανό να αποθαρρυνθεί και να στερηθεί την γνώση. Ας πούμε κάποια κείμενα της Μπάτλερ, του Φουκώ, του Αξελού είναι μικρά διαμάντια κατά την γνώμη μου και θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι να έρθουν σε επαφή με αυτά. Δεν είναι όμως κρίμα να είναι τόσο δύσβατο το μονοπάτι της γνώσης? Γιατί να μην είναι γραμμένα με πιο απλή γλώσσα ώστε να μπορεί και κάποιος που έχει κουρασμένο μυαλό από την βιοπάλη ή δεν έχει την ευφυία, να καταλάβει τα κείμενά τους, να τα ενστερνιστεί ή να τα απορρίψει? Ο κόσμος θα ήταν λίγο καλύτερος, νομίζω, αν μπορούσαν όλοι -ακόμη και αυτοί που δεν έχουν το ανάλογο μορφωτικό επίπεδο- να έρθουν σε επαφή με αυτά τα σπουδαία μυαλά. Η δύσκολη γλώσσα είναι ένα είδος ελιτισμού που πρέπει να ξεπεραστεί, ναι μεν η κατάκτηση της γνώσης ποτέ δεν ήταν μια αβασάνιστη διαδικασία αλλά νιώθω ότι οι διάνοιες ρίχνουν πόρτα στους απλούς ανθρώπινους ανθρωπερούς ανθρωποειδείς και ανθρωπικούς ανθρώπους και έτσι απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό. Έχω άδικο που το βλέπω έτσι? Ευχαριστώ για τον χρόνο σου.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτοί που χρησιμοποιούν τη γλώσσα ως εμπόδιο για να σχηματίσουν ένα όριο με τους λεγόμενους «απλούς» ανθρώπινους ανθρωπερούς ανθρώπους, δεν είναι οι διανοητές που προχωρούν την ανθρώπινη σκέψη. Το φαινόμενο υπάρχει, αλλά αυτοί που λένε εύκολα νοήματα με δύσκολα λόγια δεν είναι η Μπάτλερ και ο Φουκώ. Οι φανφαρόνοι είναι. Άλλοι αυτοί που λένε εξυπνάδες, και άλλοι αυτοί που λένε έξυπνα πράγματα.


Οι δύσκολες έννοιες εκφράζονται με δύσκολη γλώσσα. Δεν είναι εφικτό να απλοποιηθούν τα πάντα ώστε να είναι προσβάσιμα σε όλους. Οι απλοποιήσεις δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις σε αυτούς που βιάζονται. Ο κόσμος δεν θα ήταν καλύτερος αν υπήρχε απλοποίηση για όλες τις δύσκολες έννοιες. Θα ήταν καλύτερος αν το σχολείο μπορούσε να εκπληρώσει τον στόχο του και να βγάλει στην κοινωνία νέους ανθρώπους που θα έχουν αρκετά εφόδια, όχι για να καταλαβαίνουν δύσκολα αναγνώσματα, αλλά για να είναι σε θέση να κάνουν τα απαραίτητα βήματα ώστε μια μέρα, μόνοι τους, χωρίς να έχουν μπει σε πανεπιστήμιο, να μπορούν να διαβάσουν και πιο δύσκολα κείμενα και να τα καταλάβουν.


Είναι πράγματι «κρίμα» να είναι δύσβατο το μονοπάτι της γνώσης; Κρίμα είναι η λέξη που ταιριάζει; Είναι κρίμα δηλαδή που για να καταφέρεις κάτι δύσκολο, πρέπει να καταβάλεις κόπο; Θα ήταν καλύτερα αν όλα τα ωραία πράγματα μας δινόταν απλόχερα χωρίς να προσπαθήσουμε, με το επιχείρημα ότι αυτό θα έκανε καλύτερο τον κόσμο; Πιστεύεις ότι ο λόγος που υπάρχει ας πούμε ο μισογυνισμός, είναι επειδή η Μπάτλερ χρησιμοποιεί δύσκολες λέξεις; Η έννοια της ισότητας είναι κάτι περίπλοκο, και δεν την έχουμε κατακτήσει επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει τι είναι;

23

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

12 σχόλια
Άντε καλά. Θα σου πω. Ατσήβμεντ εννοούν να τους πεις μια ιστορία για κάτι που έκανες στη δουλειά, πχ μια εργασία, μια παρουσίαση, μια παρέμβαση σε μια σημαντική συνάντηση, οτιδήποτε που όμως να αποκαλύπτει τις οργανωτικές, διαπραγματευτικές, αναλυτικές ή ό,τι άλλες τελοσπάντων ικανότητες υποστηρίζεις στην αίτησή σου ότι έχεις.Μπορείς ας πούμε να πεις (αυτοσχεδιάζω) ότι ήρθε μια μέρα μια δημοσιογράφος με ένα συνεργείο τηλεόρασης και σου ζητήθηκε να τους μιλήσεις για τις δραστηριότητές σας χωρίς να έχεις προετοιμαστεί. Ή, άλλο, τότε που η ΕΕ (καλή ώρα) απειλούσε να διακόψει τη χρηματοδότηση στον τομέα σου αλλά εσύ ετοίμασες μια ενδελεχή ανάλυση κ παρουσίασες ένα πλάνο για το πως θα αντιμετωπίσετε τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η υπηρεσία σου, και τους έπεισες να συνεχίσουν.Αν αυτά που σου λέω σου φαίνονται κινέζικα τότε άστο, δεν είσαι έτοιμη για την ΕΕ.
Αγαπητή γνωστή, δέξου τις ειλικρινείς ευχές μου να εγκλιματιστείς όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και ανώδυνα, μιας και σε καταλαβαίνω, έχοντας βρεθεί σε αντίστοιχη θέση αλλά από την ανάποδη:Ήρθα στην Αθήνα από την επαρχία στα 35 μου, για να ζήσω κι εγώ με τον σύντροφο μου. Ήρθα παρέα μ'ένα βαρύτατο πένθος και πάντα θα λέω πόσο με βόλεψε η ανωνυμία της Αθήνας, όταν έβγαινα και δε χρειαζόταν να περιπλανιέμαι με το άγχος μη με δει κανένας γνωστός να σέρνω τα πόδια μου ή να κλαίω, ή που δε χρειαζόταν ν'απαντήσω στην ερώτηση "τι κάνεις;" γιατί δεν ήθελα να πω καλά, ούτε τυπικά. Από την άλλη, η γειτονιά μου μεγάλωσε ο άντρας μου είναι πιο 1960 πεθαίνεις, ήμουν το νέο αίμα για τους παλιούς γειτόνους των πεθερικών, όμως είτε έλειπα όλη μέρα, είτε δεν έβγαινα για μέρες από το σπίτι. Τα πεθερικά που ζουν πια επαρχία, σε κάθε επαφή μας, με ρωτούσαν αν είδα τον τάδε και τον δείνα, προσπαθώντας να καταλάβουν αν μιλάω με τη γειτονιά, κι το δικό μου μυαλό δεν μπορούσε να χωρέσει το ότι αφού όλοι με ξέρουν και έχουν πλήρη ενημέρωση για τη ζωή μου, γιατί δεν με καλωσορίζουν, γιατί δεν με συλλυπούνται, γιατί δεν με αγκαλιάζουν. Δεν μπορούσα να δω τότε ότι εγώ δεν έδινα χιλιοστό χώρου για οποιαδήποτε επαφή, όμως είχα να συνηθίσω τη νέα μου ζωή, εν μέσω πένθους, οπότε μάλλον δεν υπήρχε χώρος στο μυαλό μου. Δεν έχω συνηθίσει μέχρι σήμερα, 3 χρόνια μετά, ούτε την ανωνυμία, αυτή την αίσθηση δηλαδή ότι όσες φορές και να συναντηθείς με κάποιον, άγνωστος θα παραμείνει, ούτε το κλειδαμπάρωμα της γειτονιάς μόλις δύσει ο ήλιος, ούτε τις μόνιμα κατεβασμένες τέντες, ούτε την υπερένταση της πόλης.Συνήθισα όμως τη γειτονιά, την αδιάκριτη οικογένεια απέναντι που κρυφοκοιτάει από τις κουρτίνες και σε κάθε καλημέρα αδημονεί να μάθει αλλά και να εξομολογηθεί τα πάντα. Εκτίμησα επίσης την αδιακρισία τους πέρυσι το Πάσχα, όταν μας τηλεφώνησε άλλη γειτόνισσα, για να μας πει ότι ο μπαμπάς της αδιάκριτης οικογένειας διαπίστωσε ότι είχαμε ξεχάσει το καλοριφέρ ανοιχτό και ρωτούσε αν μπορεί να μπει στην αυλή για να σβήσει τον λέβητα, αφού εμείς ήμασταν 5 ώρες μακριά. Σκέφτηκα να του έδινα όταν θα επιστρέφαμε, ένα βάζο γλυκό για να τον ευχαριστήσουμε που μας γλίτωσε κάτι λίτρα πετρελαίου, αλλά κατέληξα ότι ένα ευχαριστώ, ατομικά από εμένα και από τον άντρα μου, ήταν αρκετό. Στον τόπο μου πιθανότατα να τον τραπέζωνα βέβαια, αλλά ο κάθε τόπος έχει τις δικές του νοοτροπίες. Πάρε για παράδειγμα το χωριό του πεθερού μου, που το χειμώνα έχει 7 κατοίκους, εκ των οποίων μόνο οι 2 μιλάνε μεταξύ τους, μάνα και γιος. Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε αυτούς τους είδα να μιλάνε. :P
#2 ξέρεις τι γίνεται με τα μικρά τα μέρη; ένα περίεργο πράγμα. Θαρρείς κι επειδή είναι περιορισμένος ο χώρος κι ο κόσμος αποκτούν σημασία δυσανάλογη όλα τα μικρά πράγματα. Κι όταν αφεθείς σ' αυτό, αν δε σε πνίξει, θα περάσεις καλά και θα το κάνεις κι εσύ. Το έίδα να γλινρται στην κολλητή μου μετά από χρόνια στο ίδιο μικρό νησί δασκάλα. Δεν άλλαξε σαν άνθρωπος. Έίναι ο ίδιος γλυκός χαρούμενος και γεμάτος ενδιαφέροντα άνθρωπος. Όμως όποτε την επισκέπτομαι βλέπω πως είναι κομμάτι του τόπου πια. Και θα αφιερώσει ώωωωρες σε θέματα που εγώ τα άκουγα κι έλεγα ε και; π.χ. πέτυχα κάποια στιγμή την περίοδο μετά τις πανελλήνιες κι όλοι οι κάτοικοι όπου περνούσαμε συζητούσαν τα αποτελέσματα των παιδιών που έδωσαν. Με λεπτομέρεις και προσμονή. Άντε έίπα μία. Άντε δύο. Κι ο περιπτεράς; και η κυρία στις μπουγάτσες; κι ο νεαρότατος φαρμακοποιός; και φυσικά και η φίλη μου. Κι αυτό γίνεται με όλα τα πράγματα. Χειμώνα που είναι και λιγότεροι οι κάτοικοι ακόμα περισσότερο φαίνεται αυτό. Άποψή μου έίναι πως δε γίνεται να πας κόντρα σ'αυτό το ρεύμα. Αν πας δε θα περάσεις καλά.
#2: Μόνο εμένα μου έκανε εντύπωση το γεγονός οτι εσύ δεν ξέρεις κανέναν και κανείς δεν έχει το θαρρος να έρθει να σου μιλήσει? Πολύ παράξενο γιατί ειδικά σε μικρότερες κοινωνίες είναι πιο εύκολο να γνωριστείς με γείτονες κτλ.Μήπως ο άντρας σου είναι πιο προσιτός σαν χαρακτήρας και για αυτό όλοι πηγαίνουν σ'αυτόν? Πιστεύω οτι αυτό το φαινόμενο που περιγράφεις θα ελαττωθεί όταν αρχίσεις να δημιουργείς σχέσεις και φιλίες. Εννοείται οτι και πάλι θα υπαρχουν κουτσομπόληδες, αλλά θα είναι ελάχιστοι συγκριτικά.
#2 Κάτι τέτοια σκέφτομαι (και αυτοχαστουκίζομαι) κάθε φορά που στις διακοπές σε κάποιο ειδυλλιακό, μικρό , πανέμορφο μέρος στην επαρχία, λέω στο σύντροφο μου " φαντάζεσαι να ζούσαμε εδώ ;" κοιταζόμαστε και απαντάμε με μια φωνή "ΟΧΙ"!
Πάντως έχει όντως πανέμορφα μέρη η Ελλάδα, είναι απίστευτη η ομορφιά που βλέπεις. Αλλά θυμάμαι κι εγώ που είχα πάει Σπάρτη πριν κάποια χρόνια και είχα πάθει σοκ από το πόσες φορές άκουσα ότι παλιά ήτανε καλύτερα, τώρα οι νέοι δεν έχουν αρχές και έγιναν όλοι π...δες. Μας πρήξανε.
2. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει κάτι να κάνει, ασχολείται με τις ζωές των άλλων. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες, οποιοδήποτε μέλος της κοινότητας αποκτά γαργαλιστικό ενδιαφέρον. Το παρατήρησα σε νησιά το καλοκαίρι, όπου εμείς οι παραθεριστές σιγά-σιγά αποκτήσαμε περιέργεια ο ένας για τον άλλον και ξαφνικά ακόμα και οι πιο βαρετές λεπτομέρειες απέκτησαν αφηγητικό ενδιαφέρον.Είναι ολίγον τι θλιβερό έως και επικίνδυνο αυτό το φαινόμενο, σε περίπτωση που διακυβεύονται σοβαρότερα θέματα από το τι πήρες από τον μπακάλη. Γραμμή παραγωγής ίντριγκας, πολλές φορές από το πουθενά.
Πόσο δίκιο Twenty Three! Μόλις μου έφερες στο μυαλό τι συζητούσαμε φέτος στην Σχοινούσα και με ποιες λεπτομέρειες ασχολιόμασταν... Όταν έσκαγε μάλιστα και καινούργιο καράβι με νέο αίμα... Ήταν σχεδόν μεταμορφωτικό στοιχείο των συμπεριφορών μας το περιβάλλον. Όχι του χαρακτήρα μας αλλά σίγουρα των διαφορετικών εκφάνσεων του εκάστοτε χαρακτήρα. Όσο μικρότερες οι προσλαμβάνουσες τόσο δυναμώνει η τάση μας να τις μεγενθύνουμε. Από την μύγα ξίγκι...
Φυσικά, είτε νέοι είτε μεγαλύτεροι ασχολούμαστε ο ένας με τον άλλον και τα λοιπά. Αν μάλιστα παίζουν και ερωτικά τερτίπια, έγινε Μπέβερλι Χιλλς το νησάκι!
#7 Όπως για να λύσεις μαθηματικές ασκήσεις μαθαίνεις πρώτα αριθμητικές πράξεις,έτσι και το διάβασμά σου πρέπει να έχει μία διαβάθμιση.Αν αυτά σου φαίνονται δύσκολα,αλλά σ ενδιαφέρουν, διάβασε πιο εύκολα, πάντως διάβασε. Κάθε μέρα,όσο μπορείς, μισή ώρα, μία ώρα,δύο ώρες, δεν γνωρίζω τον χρόνο σου. Και το διάβασμα είναι θέμα εξάσκησης και συνήθειας όπως πολλά πράγματα.Με τον καιρό,θα αρχίσεις να κατανοείς πιο εύκολα και πιο γρήγορα δύσκολες έννοιες και κείμενα.Υπάρχει δε λόγος που χρησιμοποιείται ο όρος λογοτεχνία. Υπάρχει και θεωρία κατά την οποία ο τρόπος που χειρίζεται κάποιος την γλώσσα,επηρεάζει την σκέψη, μακροπρόθεσμα και την νοημοσύνη. Είναι πολύ ανησυχητικό ότι εξαφανίζονται γλώσσες παγκοσμίως και ότι συρρικνώνονται οι ήδη υπάρχουσες,εννοώ ότι περιορίζεται το λεξιλόγιο αυτών που τις χρησιμοποιούν,για διάφορους λόγους,δεν είναι της παρούσης. Δεν χρειάζεται περαιτέρω απλοποίηση.Μελέτη χρειάζεται και επίγνωση ότι αυτή η μελέτη,ποιοτική ούσα,αναβαθμίζει το μυαλό.Σε πρώτη φάση μπορεί κανείς να διαβάσει καλογραμμένα αναγνώσματα εκλαϊκευμενης επιστήμης, ως και κόμιξ, μαθηματικών,φυσικής,φιλοσοφίας και θρησκειολογίας,αν ενδιαφέρεται, και σε επόμενο χρόνο να ασχοληθεί με τα βιβλία αυτών που τον ενδιαφέρουν. Πειθαρχία απαιτείται και συστηματική μελέτη.Οι θησαυροί του ανθρώπινου πνεύματος δεν γεννήθηκαν με ευκολία.Ας καταβάλουμε αντίστοιχη προσπάθεια να τους προσεγγίσουμε.
#6,οι ψυχολόγοι-ψυχοθεραπευτές έχουν και αυτοί τον δικό τους ψυχολόγο ο οποίος τους παρακολουθεί και αποφορτίζουν. Απ'ότι ξέρω από μια φίλη που τελείωσε μεν ψυχολογία αλλά δεν το εξασκεί, ο λόγος που δεν έχει γραφείο είναι ότι δεν έχει κάνει την υποχρεωτική ψυχοθεραπεία που απαιτείται για να της δοθεί η άδεια. Πάντως ο δικός μου ψυχοθεραπευτής κάνει και αυτός ψυχοθεραπεία, μου το έχει αναφέρει. Αν έχουμε κάποιον ψυχολόγο στην παρέα ας μας διαφωτίσει.
Υπάρχουν ψυχίατροι ψυχαναλυτές που εκπαιδεύουν μόνο συναδέρφους τους,εννοώ αναλύουν μόνο άλλους ψυχίατρους. Εποπτεύουν δε περιστατικά τους. Όπως έχει γραφτεί πλειστάκις,για να αποκαλείται κάποιος ψυχοθεραπευτής και να είναι στοιχειωδώς σοβαρός,πρέπει και ο ίδιος να έχει αναλυθεί από συνάδερφο.Διαδικασία επίπονη και μακροχρόνια.
Εκτός αυτού, νομίζω ότι ο κάθε ψυχολόγος/ψυχοθεραπευτής/ψυχαναλυτής συνηθίζεται να έχει έναν επόπτη καθώς και να κάνει τον επόπτη σε άλλους. Αν έχω καταλάβει σωστά από φίλη ψυχολόγο, οι εποπτείες που κάνουν ο ένας στον άλλο είναι από τα πράγματα που οφείλουν να ακολουθήσουν από τον πρώτο χρόνο ενασχόλησής τους όλοι όσοι εργάζονται στον τομέα της ψυχικής υγείας. Ο καθένας με τον επόπτη του συζητά τη μεθοδολογία που θα χρησιμοποιηθεί για καθέναν από τους ασθενείς/πελάτες ώστε να μην αποφασίζει ο θεραπευτής μόνος του, ακριβώς λόγω του ότι είναι άνθρωπος και μπορεί να σφάλλει και να βλάψει τον πελάτη του.
Να πούμε ότι δεν είναι όλοι οι ψυχολόγοι ψυχοθεραπευτές, ούτε όλοι οι ψυχοθεραπευτές ψυχολόγοι.Είναι αναγκαία επιπλεόν εκπαίδευση για να είσαι ψυχοθεραπευτής, εκπαίδευση που περιλαμβάνει την προσωπική σου ψυχοθεραπεία. Επίσης καθώς δουλεύεις με τα περιστατικά είναι απαραίτητη η εποπτεία από εμπειρότερο θεραπευτή.Ο ψυχοθεραπευτής μπορεί να είναι ψυχολόγος, ψυχίατρος ή κοινωνικός λειτουργός
Και θα επιμείνω σ αυτόν που έχει την πιο μακροχρόνια εκπαίδευση. Ένας ψυχίατρος ψυχοθεραπευτής (ψυχαναλυτής),έχει τεράστιας διάρκειας εκπαίδευση στο ενεργητικό του συν την υποχρεωτική,ατομική ανάλυση. ΔΕΝ ΝΟΕΊΤΑΙ να μην έχει λύσει κάποιος το πρόβλημά του και ν αναλαμβάνει ασθενείς.Είναι τουλάχιστον εγκληματικό και ανεύθυνο.Αυτοί οι άνθρωποι αφιερώνουν πάρα πολύ χρόνο(και χρήμα)στην ατομική τους ανάλυση, προκειμένου να είναι σε θέση να θεραπεύσουν πραγματικά άλλα άτομα.
#2.Σίγουρα ακούγεται περίεργο να δηλώνουν στο σύζυγό σου πού και πότε σε είδαν.Απ'τη μια είναι μια διάθεση για κουτσομπολιό,που δυστυχώς δεν μπορείς να την αποφύγεις.Στη light εκδοχή της,ενδιαφέρονται,να δουν τι είναι αυτοί οι καινούριοι στο χωριό κι έτσι παρατηρούν και σχολιάζουν τα πάντα.Θα σβήσει σιγά σιγά,όταν συγχρωτιστείτε περισσότερο.Στην κακοπροαίρετη εκδοχή,περιμένουν να δουν μια έκφραση στο πρόσωπο του συζύγου,που θα δηλώνει την άγνοια του ή ενόχληση για κάποια δραστηριότητα σου και να γίνει σούσουρο.Δεν είναι όμως όλα και τόσα τρομακτικά.Όλο αυτό το σκηνικό στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μια κίνηση,αδέξια ίσως,να σας προσεγγίσουν.Θεωρούν,ότι θα καλοφανεί στον άντρα σου,που σε βλέπουν και σε αναγνωρίζουν.Είναι ένας συνηθισμένος τρόπος,τουλάχιστον στα μέρη μου,για να εκφράσεις,ότι αποδέχεσαι στην κοινότητα τους "φρέσκους",ότι γίνονται κομμάτι της καθημερινότητας,δείχνει συμπάθεια και νοιάξιμο.Επειδή είναι γιατρός κι έχουν πιο προσωπική και άμεση επαφή μαζί του,απευθύνονται κυρίως σε εκείνον.Αργότερα,όταν ξεψαρώσουν κι απέναντι σου,θα λένε και σε σένα πράγματα του τύπου "είδα το γιατρό στο τάδε μέρος,ήταν με τον χ,να του δώσεις χαιρετίσματα" ή "σαν να με πονά λίγο το νεφρό μου,να περάσω από τον άντρα σου;".Είναι στο πρόγραμμα αυτά.Λίγη διπλωματία χρειάζεται,ώστε να είσαστε ευγενικοί,αλλά να τους κρατάτε διακριτικά,ξεκάθαρα ωστόσο,έξω από τη ζωή σας.Νομίζω ο άντρας σου το χειρίζεται καλά.Αν κάνεις κι εσύ το ίδιο,θα είσαστε μια χαρά.
#1 το achievement βασικά είναι που ο άντρας σου βρήκε καλύτερη δουλειά στο εξωτερικό και μπόρεσες κι εσύ να φύγεις μαζί του. Όλα τα υπόλοιπα που λες είναι η καθημερηνότητα χιλιάδων Ελλήνων που για σένα ευτυχώς τελείωσε.
Για αυτό και ζητά συμβουλή τι να βάλει στην αίτηση. Επειδή τα ζουν και άλλοι Έλληνες, δε σημαίνει ότι η δικιά της εργασία γίνεται λιγότερο σημαντική.