Στο σημερινό «Α μπα»: ο κακός μου εαυτός

Στο σημερινό «Α μπα»: ο κακός μου εαυτός Facebook Twitter
45

 

__________________
1.


Αγαπητή Λένα και αναγνώστες,

Είμαι αλλεργικός στους σκύλους. Όταν μπαίνουν στο ασανσέρ ή στο μετρό άνθρωποι με ζώα, συνήθως απλά βγαίνω, αλλά δεν είναι άδικο να κάνω εγώ συνέχεια πίσω; Μπορώ να πω κάτι χωρίς να παρεξηγηθώ; Ακόμα κι αν είναι σκύλος- οδηγός, δεν έχουμε τα ίδια δικαιώματα και οι δύο; Πειράζει να τους πω να πάρουν το επόμενο;

Παλιά δεν με πείραζε, αλλά πλέον δουλεύω σε ουρανοξύστη και μπορεί αν χάσω ένα ασανσέρ πραγματικά το πρωί να καθυστερήσω μισή ώρα.- Αλλεργικός

Δεν θα έβαζα τον σκύλο-οδηγό και τον άνθρωπο που οδηγεί, δηλαδή κατά πάσα πιθανότητα έναν τυφλό, στην ίδια κατηγορία με έναν αλλεργικό. Σε αυτή την περίπτωση μου φαίνεται αυτονόητο ότι εσύ πρέπει να κάνεις πίσω. Έχετε ίδια δικαιώματα, αλλά όχι τους ίδιους περιορισμούς.


Για τις άλλες περιπτώσεις η απάντηση είναι ότι μπορείς φυσικά να πεις κάτι, αλλά μην περιμένεις να μην παρεξηγηθείς. Είναι σχεδόν αδύνατον να πεις σε κάποιον να βγει από το ασανσέρ για να μείνεις εσύ χωρίς να παρεξηγηθείς, και στην δική σου περίπτωση τα πράγματα είναι χειρότερα γιατί ο σκύλος φαίνεται, ενώ η αλλεργία σου είναι αόρατη. Δεν λέω ότι έχεις άδικο. Απαντώ στην ερώτηση που έκανες «μπορώ να πω κάτι χωρίς να παρεξηγηθώ», που είναι «μπορείς, αλλά να είσαι προετοιμασμένος να παρεξηγηθείς» και στην ερώτηση «πειράζει να τους πω να πάρουν το επόμενο» η απάντηση είναι «είναι πολύ πιθανό να πειράξει αυτούς, οπότε προετοιμάσου».

__________________

2.


Αγαπητή α Μπα.
Είμαι 33, παντρεύτηκα πριν 1 χρόνο ένα πολύ καλό παιδί, στην ηλικία μου. Το πρόβλημα μου είναι ο πατέρας του. Και να εξηγήσω. Οι δικοί του είναι στην ηλικία των 68-70 και μένουν σε χωριό της Πελοποννήσου, κοντά σε θάλασσα. Ε λόγω οικονομικών πήγαμε εκεί για μερικές μέρες το καλοκαίρι. Όλα καλά μέχρι που κατάλαβα ότι ο πεθερός μου με γλυκοκοιτάζει. Όταν φορούσα κανένα φόρεμα με ντεκολτέ δε, το βλέμμα του ήταν καρφωμένο εκεί, όταν οι άλλοι δεν μπορούσαν να τον δουν. Δεν είχα πρόβλημα με αυτό ώσπου ένα μεσημέρι που ήμασταν έτοιμοι να πάμε για μπάνιο, κατέβηκα στην κουζίνα να πάρω νερά από την κατάψυξη και αυτός καθόταν στο τραπεζι της κουζίνας, με το εσώρουχο μόνο και εμφανώς ερεθισμένος!! Ήρθα σε πολύ δύσκολη θέση, έκανα πως δε το είδα αλλά δε κρυβόταν και τίποτε άλλωστε!! Ζήτησα από τον άντρα μου να φύγουμε την επόμενη μέρα με δικαιολογία ότι δεν αισθανόμουν καλά και γενικά δε του είπα τίποτε.
Φέτος επιμένει να ξαναπάμε εκεί!! Δε θέλω να του πω τίποτε αλλά δε ξέρω και πως να το διαχειριστώ! Να του το πω;;; Τι θα κάνει;; Κι αν τον δικαιολογήσει;;; Πως θα αποφύγω την κατάσταση αυτή;;;- Nifi_gia_klamata

Χμ, δεν πολυκαταλαβαίνω γιατί δεν είχες πρόβλημα με το να γλυκοκοιτάζει το ντεκολτέ σου, κάτι που ελέγχει απολύτως και κάνει ενεργά όσο είσαστε στον ίδιο χώρο, αλλά έχεις πρόβλημα με κάτι που έγινε ίσως και παρά τη θέληση του (οι στύσεις προκύπτουν έτσι κι αλλιώς, δεν απευθύνονται πάντα σε συγκεκριμένο πρόσωπο) και σε κάθε περίπτωση ήταν μόνος του σε ένα δωμάτιο του σπιτιού του, κι εσύ μπήκες απότομα για να πάρεις νερό, δεν είναι ότι παραμόνευε. Εκτός αν πιστεύεις ότι παραμόνευε μέχρι να μπεις για να ανοίξεις το ψυγείο, οπότε αλλάζει η αφήγηση.


Στον άντρα σου μπορείς να πεις ότι ο πατέρας του καλύτερα να φοράει κάτι περισσότερο από σώβρακο, γιατί αλλιώς η συμβίωση είναι κάπως αμήχανη. Αυτό ας πούμε ότι λύνεται. Για μένα το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι σε κοιτάζει με λάγνο βλέμμα, και αυτό δεν αποδεικνύεται.

__________________
3.


Πιστεύεις πως υπάρχει αντικειμενικό κριτήριο στην σωστή ανατροφή ενός παιδιού;

Γίνεται ένας άνθρωπος να ολοκληρωθεί χωρίς να κάνει καμία άσχημη σκέψη (ώριμη και συνειδητοποιημένη, όχι σε φάσεις όπως η εφηβεία) για τον τρόπο που μεγάλωσε;

Πρόσφατα το συζητούσα με μία φίλη, που δεν είχε ως έφηβη τις καλύτερες σχέσεις με τον πατέρα της. Οι σχέσεις τους πλέον (στα 30+) άρχισαν να φτιάχνουν.

Σε μία προσπάθεια να της μαλακώσω τις σκέψεις υποστήριξα πως μου φαίνεται εξωπραγματικό ένας γονιός να μην κάνει λάθη, που θα οδηγήσουν σε "λάθος" συμπεριφορές του παιδιού.

Αλλά τελικά δεν ξέρω αν πραγματικά το πιστεύω.

Εσείς τι λέτε;- Jerry

Η «σωστή ανατροφή» είναι ένα τεράστιο θέμα με άπειρες σχολές και θεωρίες που αντιμάχονται, που εξελίσσεται συνέχεια με νέες μελέτες και παράλληλα με την εξέλιξη της κάθε κοινωνίας. Άλλη θεωρείται σωστή ανατροφή από έναν λευκό Γάλλο που ζει σε μια μεγάλη πόλη και άλλο από έναν πατέρα και μέλος μιας φυλής στον Αμαζόνιο.


Οπότε, όχι, δεν υπάρχει αντικειμενικό και αλάνθαστο κριτήριο στην σωστή ανατροφή, και αυτό δεν είναι θέμα άποψης, δικής μου ή άλλου. Υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές ίσως, που κι αυτές συζητήσιμες είναι, γιατί ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα πολυπαραγοντικό, και κανείς ακόμα δεν έχει βρει τον τρόπο να ξεχωρίσει τις επιρροές της γονικής ανατροφής από τις υπόλοιπες επιρροές. Άλλωστε ο άνθρωπος ανατρέφεται και από το σχολείο, και από τους συγγενείς, και από τους φίλους, και από την τηλεόραση ακόμα (από το τάμπλετ, έστω). Αλλά ακόμα και αν ένας γονιός κάνει λάθη στην ανατροφή, αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί θα αποκτήσει ελαττώματα. Από ρόδο βγαίνει αγκάθι και από αγκάθι ρόδο, λέει η παροιμία. Κανείς δεν είναι καταδικασμένος εξαιτίας των γονιών του.


Οι γονείς είναι άνθρωποι, και οι άνθρωποι είναι ημιτελείς. Είναι κάτι που συνειδητοποιούμε κάποια στιγμή στη ζωή μας, ως μέρος της ενηλικίωσης και μας πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι, γιατί είναι πιο βολικό να τους θεωρούμε Θεούς, αλάνθαστους, παντοδύναμους, και υπεύθυνους για τα πάντα στη ζωή μας. Η φίλη σου όπως φαίνεται άρχισε να περνάει αυτή τη φάση στα 30+. 

__________________
4.

Α μπα και αναγνώστες, έχω μια φίλη που έχει θέμα με τους ομοφυλόφιλους. Τύπου αν δούμε κάποιον που της φαίνεται για γκέι στο δρόμο αμέσως θα το θίξει με γελάκια και άλλα τέτοια σαχλά. Εγώ κανένα πρόβλημα δεν έχω με αυτούς τους ανθρώπους Ίσα ίσα τσαντίζομαι με τους ομοφοβικούς και με τις απόψεις τους. Η φίλη μου επειδή ξέρει πολύ καλά την άποψη μου κρύβει τις δικιές τις απόψεις και όταν μιλάμε γι'αυτό η απάντηση της είναι δεν ξέρω, δεν έχω πρόβλημα με τους γκέι αλλά ο ρατσισμός δεν κρύβεται. Το αγόρι της πάλι της ίδιας νοοτροπίας. όταν μου λέει η φίλη μου να βγούμε και να είναι και το αγόρι της δεν ξέρω τι να της πω. Αυτός είναι τρεις φορές χειρότερος: άντρας κομμωτής είναι αυτόματα γκέι άρα δεν είναι κομμωτής αλλά ''κομμώτρια'' σύμφωνα με τα λεγόμενα του. Και καλά αυτόν, πες πως τον γράφω κανονικά τον παπάρα Με τη φίλη τι γίνεται? πώς της εξηγώ ότι αυτά που πιστεύει όχι μόνο προσβάλλουν τους άλλους αλλά και την ίδια? Αν εξαιρέσεις αυτό το ελάττωμα της είναι μια χαρά κοπέλα.. Δεν θέλω να χάσω τη φίλη μου αλλά πώς να μην νοιάζομαι γι'αυτό το (για μένα τουλάχιστον)τεράστιο χάσμα απόψεων?

Το «αν εξαιρέσεις αυτό είναι μια χαρά κοπέλα» είναι μια νέα μορφή του «με καταπιέζει και με ζηλεύει, κατά τα άλλα είναι πολύ καλό παιδί».


Ο ρατσισμός είναι φόβος, και ο φόβος προκύπτει από την άγνοια. Η άγνοια μπορεί να υπάρχει λόγω έλλειψης ευκαιριών για περισσότερη γνώση, μπορεί να είναι αποτέλεσμα πνευματικής ή/και ψυχικής αδυναμίας, μπορεί να είναι τεμπελιά για προσωπική εξέλιξη, μπορεί να συντηρείται επίτηδες για ενίσχυση της αυτοπεποίθησης. Μπορεί να είναι και ένας συνδυασμός αυτών. Ο ρατσισμός όμως δεν είναι ελάττωμα, για να τον συγχωρούμε όπως συγχωρούμε αυτούς που είναι λίγο εγωιστές ή που μιλάνε δυνατά σε δημόσιο χώρο. Είναι επιλογή.


Δική σου είναι η επιλογή αν θέλεις να την βοηθήσεις να βγει λίγο από την άγνοια που της δημιουργεί αυτόν τον φόβο που την κάνει να τον αντιμετωπίζει με «χιούμορ». Υπάρχουν πολλά που μπορείς να της πεις, να της προτείνεις να διαβάσει, ταινίες που μπορεί να δει, μελέτες και έρευνες για να δει, και μουσική για να ακούσει. Δεν χρειάζεται οργανωμένο σχέδιο. Εσύ δώσε τις ευκαιρίες, και ό,τι κι αν πιάσει, καλό θα είναι.

__________________
5.


Είμαι λίγο τσαντισμένη. Βγήκα χθες το βράδυ με την παρέα μου σε μαγαζί του κέντρου. Δύο κορίτσια απ'την παρέα δεν ήθελαν να πιουν αλκοόλ γι'αυτο και παρήγγειλαν κάτι άλλο. Η σερβιτόρα όμως με μια πολύ ωραία τσατίλα μας ανακοίνωσε οτι το μαγαζί δεν σερβίρει μη αλκοολούχα. Η ώρα ήταν 10.Και ρωτάω: αν δηλαδη κάποιος δεν πίνει αλκοολ δεν έχει δικαίωμα να βγει ένα βραδυ με τους φίλους του και να πιει ότι γουστάρει? ή αν πίνει κάποια αντιβίωση? τι διακρίσεις είναι αυτές? τέλος να σου πω οτι αυτο μας το εχουν ξαναπει και σε αλλα 2-3 μαγαζια..εσυ τι πιστευεις?ειναι λογικο/σωστο?υπαρχει κάτι που δεν βλέπω και τσάμπα τσαντιζομαι?

Πολύ δικαίως τσαντίζεσαι, ούτε λογικό είναι, ούτε σωστό είναι. Μην ξαναπάτε σε αυτά τα μαγαζιά (ελπίζω να δηλώσατε τις αντιρρήσεις σας και να φύγατε) και πείτε το σε όλους σας τους φίλους για να το ξέρουν.


Τα μαγαζιά αυτού του τύπου κάνουν ό,τι τους παίρνει. Παίρνουν και εύκολα μαθήματα. Χρειάζονται όμως πελάτες με πυγμή που δεν επιβραβεύουν τέτοιες τακτικές με την απάθεια τους.

__________________
6.


εφτασα μεχρι την πορτα του ψυχολογου αλλα δεν μπηκα μεσα..δεν ξερω τι φοβαμαι.νομιζω οτι εχω καταθλιψη εδω και αρκετα χρονια αλλα φοβαμαι να κανω το πρωτο βημα και να παω σε ψυχολογο.δεν ξερω απο που να αρχισω,τι να πρωτοπω,απο που να πιασεις το κουβαρι?πως θα τα καταφερω να ανοιξω την πορτα του και οχι μονο να πηγαινω μεχρι απέξω και να φευγω?- κοτα

 

Έχεις κάνει προ πολλού το πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσεις ότι θέλεις να πας σε ψυχολόγο. Έκανες και το επόμενο βήμα, που είναι να κλείσεις το ραντεβού. Τεράστιο βήμα. Τώρα πρέπει να χτυπήσεις την πόρτα. Δε νομίζω ότι είναι το πιο δύσκολο στάδιο. Κάποια μέρα θα νιώσεις αρκετά καλά ώστε να το κάνεις, η στιγμή θα έρθει χωρίς προειδοποίηση, και ξαφνικά, μια μέρα, θα σου φανεί πολύ πιο εύκολο. Δεν είσαι κότα. Φοβάσαι επειδή το παίρνεις στα σοβαρά, και πολύ καλά κάνεις.


Μη σε νοιάζει από πού να αρχίσεις και τι να πεις και πώς να ξεμπλέξεις το κουβάρι. Αυτά είναι δουλειά του ψυχολόγου.


__________________
7.


Αγαπητή α μπα,
Σος! Θέλω την επείγουσα βοήθεια σου. Σε εκτιμώ και με έχεις βοηθήσει και στο παρελθόν για αυτό σου Στέλνω στη μια το βράδυ και από το κινητό! Α μπα, είμαι 28 στα 29 γκευ άντρας στο εξωτερικό. Σε ένα σαιτ γνωριμιών μ μιλάει ένα 19χρονο. Του εξηγησα από την αρχή ότι δεν με ελκυουν οι μικροί. Εκεί που μιλάμε και είναι ενα σοβαρό παιδί προκύπτει ότι είναι και όμορφο. Ωστόσο εγώ μιλάω σαν δάσκαλος όλο αυτό το διάστημα ενώ αυτός μου την πέφτει. το παρασύνθημα: φοβάμαι ότι σε αυτή την ηλικία που είναι, οποιαδήποτε μαλάκια μου μπορεί να τον επηρεάσει ιδιαίτερα αρνητικα! Αν και μου αρέσει αν και φαίνεται σοβαρός φοβάμαι ότι αν καποια στιγμή ξενερωσω θα φερθω σαν μαλακ*ς και θα του χαλασω τη διάθεση και ίσως τον επηρέασω ασχημα, με την έννοια ότι ένας 29χρονος αντιμετωπίζει τη χυλοπιτα διαφορετικά από έναν 19χρονο. Και ως εκ τούτου φοβάμαι ότι ενθουσιάζεται με την εικόνα μου ως πιο σοφού (λέμε τώρα) και έμπειρου και ότι θα μπορούσα να γίνω χειριστικος απέναντι του. Νιώθω μια παράξενη αίσθηση ευθύνης απέναντι του που με κάνει να φοβάμαι να κάνω το επόμενο βήμα. Αλλά δυο φίλοι που τους είπα την περίπτωση μου λένε να το κάνω, δεδομένου ότι δεν είμαι ελεύθερος εδώ και καιρό κ ότι αυτός είναι ενήλικος νομικά. Σε παρακαλώ απαντά μου σε προτεραιότητα :)! Αν μπορείς Αυτή την εβδομάδα γιατί μου ζητά ραντεβού κ θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί του. Υγ: σορρυ για ορθογραφικά, συντακτικά γράφω από κινητό. Υγ2: Iris prismatica: σε αγαπώ!

Του εξήγησες ότι δεν σε ελκύουν οι μικροί, μόνο που τελικά όπως φαίνεται, τελικά σε ελκύουν. Έτσι νόμιζες, γιατί ίσως δεν σου είχε τύχει ξανά να σε φλερτάρει ένας μικρότερος. 28 είσαι, δεν είσαι 88 για να είσαι σίγουρος τι σε ελκύει σε τούτη τη ζωή.


Οι χυλόπιτες ποτέ δεν είναι εύκολες. Για την ακρίβεια, όσο μεγαλώνεις, τις καταπίνεις όλο και πιο δύσκολα. Πρόσεχε πολύ, γιατί το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Μην υποτιμάς κανέναν. Δεν είναι κάποιος εύπλαστος μόνο και μόνο επειδή είναι πιο μικρός από σένα, δεν είναι κάποιος πιο αδύναμος επειδή είναι πιο μικρός από σένα. Εσύ είσαι σε δυσκολότερη φάση από αυτόν, επειδή όσο μεγαλώνεις, έχεις όλο και λιγότερα περιθώρια, και πιο συγκεκριμένα, όταν λέω «λιγότερα», εννοώ «χρόνο», «αντοχές» και «ελπίδες».


Ενθουσιάζεται τώρα με τον εικόνα του σοφού και του έμπειρου, μέχρι να καταλάβει ότι ο Βασιλιάς είναι γυμνός. Ως πιο έμπειρος θα έπρεπε να ξέρεις ότι αν κάτι μαθαίνει κανείς μεγαλώνοντας, είναι ότι οι ανθρώπινες αδυναμίες του δεν λιγοστεύουν. Μην βιάζεσαι να μπεις τόσο πρόθυμα στο ρόλο που σου αναθέτει.


Αν σου αρέσει, βγες μαζί του, και αν δεν θέλεις να σου βγει ο κακός σου εαυτός, στο χέρι σου είναι.


45

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

6 σχόλια
#3Υπάρχουν λάθη και λάθη. Άλλο η σωματική και λεκτική κακοποίηση που οδηγούν σε ένα διαλυμένο ψυχολογικά ενήλικα και άλλο το να φερθεί ο γονιός λίγο άστοχα σε μερικά θέματα. Λάθη κάνουμε όλοι, καθημερινά μάλιστα. Αλλά τα ασυγχώρητα τα λάθη, τα μεγάλα, είναι αυτά που καθορίζουν το παιδί και διαμορφώνουν τη σχέση του με τον εαυτό του και το γονιό του. Όταν ο γονιός βάζει όρους στο να σε αποδεχτεί και να σε αγαπήσει (πάρε καλούς βαθμούς, παντρέψου όποιον λέω εγώ, τα κιλά σου να είναι αυτά που μου αρέσουν) δημιουργεί έναν προβληματικό, γεμάτο κόμπλεξ ενήλικα. Η άνευ όρων αγάπη και αποδοχή του γονιού προς το παιδί είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να χαρίσει ο γονιός στο παιδί του. Δυστυχώς δεν είναι αυτονόητη.
#1 Αγαπητέ αλλεργικέ,Νομίζω ότι η πιο εύκολη λύση είναι να έχεις μαζί σου αντιισταμινικά και κάθε φορά που κάτι πάει να σε πιάσει να παίρνεις ένα.Ευτυχώς πια,τα ζώα πάνε παντού και δεν μπορείς να το αποφύγεις,ούτε να κάθεσαι να περιμένεις 1 ώρα το ασανσέρ,ούτε να απαγορέψεις σε κάποιον να μπει και να περιμένει αυτός μία ώρα επειδή εσύ έχεις θέμα;Συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που έχουν σκυλιά;Πας σπίτι τους;Αν ναι,τότε τί κάνεις;Πάντως κι εγώ που έχω αλλεργία στις γάτες μια χαρά βολεύομαι με αντιισταμινικά.Ακόμα και με την δικιά μου.Και βασικά πριν αρχίσω να κάνω παρέα με γάτες,η αλλεργία μου ήταν ακόμα χειρότερη.
#7 Ε όχι και επείγουσα αυτή η ερώτηση μην τρελαθούμε! Έτσι όπως τα περιγράφεις πάντως εσύ φαίνεσαι ο πιο ενθουσιασμένος, που το τρέχεις πολύ παρακάτω και με μια κάπως ανώριμη αντίδραση. Μην το σκέφτεσαι τόσο πολύ. Μπορεί να βγείτε ένα ραντεβού και μετά ο μικρός να εξαφανιστεί. Ή μπορεί να κυλίσουν όλα ωραία. Ως σοφός θα πρέπει να μην προτρέχεις. ΥΓ. Γειά σου ρε Iris με το φαν κλαμπ σου!