Στο σημερινό ‘Α, μπα’: νομίζω ότι είμαι χαζή

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: νομίζω ότι είμαι χαζή Facebook Twitter
43

________________
1.


Αγαπητή Α,μπα,
Είμαι 23 και η αδερφή μου 14, έχουμε καλή σχέση και πάντα προσπαθούσα να την στηρίζω. Όταν ήταν μικρότερη είχε φάει τρελό bullying στο σχολείο και δεν είχε φίλους κάτι το οποίο με στεναχωρούσε αφάνταστα. Έτσι στο γυμνάσιο άρχισε να αλλάζει συμπεριφορά μόνο και μόνο για να κολλήσει σε κάποια παρέα και σε συνδυασμό με την εφηβεία έχει γίνει απότομη, αντιδραστική και πολύ ''αλάνι''. Εγώ προσπαθώ παρ' όλα αυτά να την στηρίζω αλλά έχω δει τελευταία κάτι ποστ της με τα οποία μένω άφωνη. Ποστ σεξουαλικού περιεχομένου, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για γυναίκες και σχέσεις, σεξυ φωτογραφίες κλπ που δεν αρμόζουν στην ηλικία της. Δεν τα βρίσκω νορμάλ, της έχω μιλήσει η απάντηση της ήταν, αυτή είναι η γνώμη μου, θα την εκφράζω ελεύθερα και σε όποιον αρέσει. Συμφωνώ με αυτό αλλά δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω ρε Α,μπα..μου φαίνεται πολύ άσχημο ένα κοριτσάκι να μιλάει σαν να έχει εμπειρίες 25χρονης και να εκφράζεται σαν νταλικιέρης. Αυτό που κάπως με χαλαρώνει είναι ότι βλέπω και τις φίλες της να γράφουν τα ίδια οπότε λέω μπας και είναι τελείως διαφορετική η νεότερη γενια τελικά..Στην τελική 23 είμαι όχι 50 για να φρικάρω έτσι! Αλλά μου χτυπάνε πολύ άσχημα στο μάτι και δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω για να την προστατέψω, μιας και η απλή συζήτηση δεν απέφερε καρπούς! Μήπως είμαι υπερβολική? Τι πιστεύεις και προτείνεις για το όλο θέμα? Ευχαριστώ!- φαντάσου να κάνω δικα μου παιδιά :P

Νομίζω ότι δικαίως ανησυχείς. Δεν ξέρω πολλά παιδιά σε αυτή την ηλικία, αλλά ξέρω σε τι διαφέρουν τα παιδιά που μεγαλώνουν τώρα σε σχέση με την προηγούμενη γενιά: ότι δεν μπορούν να ξεφύγουν από πουθενά. Πρέπει να παίζουν μονίμως έναν ρόλο, και η online ζωή επιμηκύνει το χρόνο του σχολείου στο διηνεκές. Πάντα οι έφηβοι είχαν το τεράστιο άγχος να ταιριάξουν σε μια ομάδα και να πάρουν δύναμη από αυτή, πάντα ήταν το μεγαλύτερο τους άγχος να μην είναι απομονωμένοι, αλλά τώρα πρέπει να δείχνουν ότι είναι μέλη της ομάδας όλο το εικοσιτετράωρο, γιατί παρακολουθούνται και παρακολουθούν χωρίς σταματημό μέσα από τα social media.


Η αδερφή σου, ίσως επειδή έχει υποφέρει πολύ ως απομονωμένο μέλος και θύμα bullying, θα έχει ένα επιπλέον άγχος να μην απομονωθεί ξανά, οπότε θα θέλει να φαίνεται βασιλικότερη του Βασιλέως. Αυτό είναι «νορμάλ» ως μηχανισμός, αλλά καταλαβαίνω την ανησυχία σου. Αν προσαρμόζεται έτσι, σαν χαμαιλέοντας, πώς θα βρει τον εαυτό της; Και αν συνεχίσει να υποδύεται το 'αλάνι', πότε σταματάει η προσαρμογή και πότε θα γίνει όντως μέρος του χαρακτήρα της; Εσύ ως αδερφή μπορείς να κάνεις αρκετά πράγματα, νομίζω. Όσο και να αγαπάει/μισεί/φοβάται την παρέα της και να θέλει να είναι μέρος της, τόσο θα σέβεται εσένα που είσαι η μεγαλύτερη της αδερφή, και μάλιστα στη μυθική ηλικία των 23. Δεν έχει νόημα να εκφράζεις ανησυχία, ή να κάνεις κηρύγματα. Για να την προστατέψεις πρέπει να παρακολουθείς τι γίνεται, να συζητάς μαζί της για το μέλλον, για τις δυνατότητες που έχει, για τα δυνατά της σημεία, ίσως να την παίρνεις μαζί σου σε βόλτες όπου δεν θα έχει την πίεση της απόδοσης ως 'δυναμικό αλάνι', κάνοντας μαζί πράγματα που την ενδιαφέρουν. Με λίγα λόγια, να καταλάβει ότι η ζωή είναι πολύ πιο πλατιά και πιο συναρπαστική από την παρέα που έχει αυτή τη στιγμή, και ότι μπορεί πάντα να αλλάξει παρέες και να κάνει νέους φίλους, αν το θελήσει.

________________
2.


Α.μπα μου..
Ήμουν με ένα παιδί 4 μήνες και ήταν τέλειος. Όλα βαίναν καλώς μέχρι που γνωρίζω τον κολλητό, ο οποίος για κάποιο λόγο δεν με χώνεψε, ενώ οι υπόλοιποι με συμπάθησαν. Δεν είπα τίποτα στον δικό μου γιατί εκτός απο φίλοι είναι και συνέταιροι και δεν ήθελα να τους μπλέξω. Αυτός αρχίζει να με ενοχλεί, λέγοντας μου πχ νομίζεις ό,τι θα είστε για πάντα μαζί? λίγα είναι τα ψωμιά σου, αυτός δεν κάνει σχέσεις ποια είσαι εσύ που νομίζεις οτι θα κάνει μαζί σου κλπ συνέχεια & ποτέ μπροστά στο αγόρι! Και όπως τα πέταγε, έμενα παγωτό και δεν απαντούσα κάτι! Αρχικά το έπαιρνα στην πλάκα, αλλά τελικά δεν ήταν. Ήταν τόσο παρεμβατικός στην σχέση μας, που ήταν λές και τα είχα και μ'αυτόν..μέχρι και την ώρα που κάναμε sex εκεί, το ένα τηλέφωνο μετά το άλλο μέχρι να απαντήσουμε..Με τα πολλά, μια μέρα το αγόρι, μου ρίχνει ένα άκυρο όλο δικό μου, απ΄το πουθενά και χωρίς να έχει προηγηθεί τσακωμός. Και εγώ τρελαίνομαι γιατί σκέφτομαι ότι αν του είχα μιλήσει ίσως και να συνεχίζαμε. Αφού χωρίσαμε έμαθα απίστευτα πράγματα που του έλεγε για μένα που δεν στέκαν καν..θα μου πεις ας μην επηρεαζόταν, αλλά όταν έχεις κάποιον συνέχεια πάνω απ'τό κεφάλι σου, κάποια στιγμή ..! Πάντα είχα τέλειες σχέσεις με φίλους φίλων μου και αυτή τη φορά δεν ξέρω τι παίχτηκε, τι θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά και κυρίως ΓΙΑΤΙ έγινε όλο αυτό. Δεν καταλαβαίνω γιατί τέτοιο μίσος και γιατί είχε σκάσει να μας χωρίσει..το θέμα είναι οτι εγώ τώρα έχω ΜΠΛΟΚΑΡΕΙ. Όταν ο άλλος φαίνεται απ΄την αρχή σκάρτος ξέρεις τι εχεις να αντιμετωπίσεις ..αλλά αυτός? που ήταν τέλειος? πως θα αντιμετωπίσω εγώ τώρα το επόμενο καλό παιδί που θα με πλησιάσει, αν έχω στο μυαλό μου αυτό το σκηνικό? Αντι να σκέφτομαι το αγόρι μου, σκέφτομαι και μισώ τον κολλητό! Η παράνοια η ίδια!! Σορρυ για το κατεβατό αλλά πραγματικά δεν ξερω τι να σκεφτω..τι έχεις να πεις για την φάση? ( ps. ο κολλητός δεν είναι gay :P )- παίρνεις μαΚΑκα, ξέρεις τι έχεις

Είναι κάπως εύκολο να είσαι τέλειος τους πρώτους 4 μήνες, και η εκτίμηση σου δεν είναι πάρα πολύ αξιόπιστη. Δεν ρωτάς αυτό, αλλά δεν γίνεται να μην το επισημάνω. Κι εγώ πιστεύω ότι από την αρχή φαίνεται το πράγμα, αλλά το «τέλειος» δεν είναι λίγο βιαστικό; Σε πόσες διαφορετικές συνθήκες τον εξέτασες και έφτασες στο συμπέρασμα; Ένας 'τέλειος' θα χώριζε με κάποια επειδή τον πίεσε ο κολλητός του; Ξέρεις πόσοι κολλητοί έχουν χωρίσει, αντί να χωρίσει το ζευγάρι;


Δεν είμαι καν σίγουρη ότι σε χώρισε επειδή του το είπε ο φίλος του, αλλά αν έγινε έτσι, αυτό που πρέπει να σε σκάει, δεν είναι το μίσος για τον κολλητό, αλλά το α) γιατί δεν του απαντούσες όταν είχες την ευκαιρία και β) γιατί δεν είπες κάτι στον πρώην σου. Παγωτό τη μία, παγωτό την άλλη, έχασες κάθε ευκαιρία να πεις την δική σου πλευρά. Αυτό να σκέφτεσαι, γιατί μόνο τις δικές σου πράξεις μπορείς να ελέγξεις, όχι την τρέλα του καθενός.


Το επόμενο καλό παιδί θα το αντιμετωπίσεις μια χαρά. Δε σε φοβάμαι.

________________
3.


Γειας σας Κυρία μου! Αν σου έρθει κάποια πολύ προσωπική ερώτηση στην οποία ο άλλος έχει ξεχαστεί και έχει βάλει το όνομα του, την δημοσιεύεις?

Είσαι υπέροχη! Σε διαβάζω συνέχεια και θα ήθελα να σε έχω φίλη!- noname


Τη δημοσιεύω, χωρίς το όνομα του. Πάντα υποθέτω ότι το έχει βάλει κατά λάθος για να είμαι σίγουρη, αν όχι, μπορεί πάντα να το συμπληρώσει στα σχόλια.


(Σε ευχαριστώ πολύ!)


________________
4.


Εδώ και 3 χρόνια μένω στο πατρικό μου με την αδελφή μου, καθώς οι γονείς μου εχουν μετακομισει αλλου.
Λόγω πολύ κακης ανατροφής της αδελφης μου απο τους γονεις μου, δεν συνεισφέρει πουθενα στο σπίτι το οποίο συγκατοικούμε. Δεν πληρώνει κανένα λογαριασμό, καμία επισκευή, κανένα σουπερ μαρκετ. Δουλευει part time και δεν ενδιαφερεται να δουλεψει κανονικα αφου μεταξυ μας μια χαρα ειναι. Ολη μερα κοιμαται και τρωει. Εννοειται δεν βοηθαει στο ελαχιστο ουτε στη καθαριοτητα του σπιτιου.
Πριν μου πεις οτι εγω φταιω γιατι δεν τη πιεσα, απλα να πω οτι τα εχω δοκιμασει ολα, φωνες, υστεριες, την εχω αφησει χωρις φαγητο, την εχω αφησει μεσα στη βρωμα, την εχω παρει με το ηρεμο, με το καλο, με το κακο.Τιποτα.
Οι γονείς μου με θεωρουν κακια γιατι ειναι μικρη (28 χρονών) και δεν το βοηθαω το παιδι....εκτος απο το να καταφυγω σε δολοφονικα σχεδια εχεις κατι αλλο υποψιν σου;Ευχαριστω- Ταλαιπωρημένη

Αχ, δεν ξέρω. Η συγκατοίκηση είναι πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση. Αυτή την ελευθερία σου δίνουν τα λεφτά, να μην είσαι υποχρεωτικά μαζί με άλλους, αυτό είναι το μεγαλύτερο ατού των χρημάτων, ούτε τα λούσα ούτε τα ταξίδια. Αυτό λύνεται μόνο αν μείνετε σε διαφορετικό σπίτι. Τώρα... ημίμετρα.


Δεν ξέρω. Ίσως βοηθάει να της αναθέτεις σιγά σιγά συγκεκριμένες δουλειές μαζί με οδηγίες. Μην της λες «πλήρωσε τον λογαριασμό». Δώσε το χαρτάκι, δώσε το μερίδιο σου από τα λεφτά, πες της να βάλει στο φακελάκι και τα δικά σου, και πες της πού να πάει και πότε. Πες της να πάει στο σούπερ μάρκετ αύριο και να φέρει δύο συγκεκριμένα πράγματα. Μπορεί να μην τα κάνει επειδή δεν ξέρει τι να κάνει, επειδή τα κάνει πάντα κάποιος άλλος. Για την καθαριότητα πες της ότι θα φέρεις μια μέρα καθαρίστρια και να σου δώσει τα μισά λεφτά, που είναι τόσα. Δώσε συγκεκριμένες εργασίες με συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο.


Και το να την αφήνεις μέσα στη βρώμα χωρίς φαγητό δεν είναι κακή ιδέα. Γιατί δεν το συνέχισες; Στους γονείς σου, που έχουν βρει την απάντηση σε όλα τα προβλήματα, πες ότι την βοηθάς με το να της δείχνεις πώς λειτουργεί ένα σπίτι. Ότι το κάνεις για το καλό της για να αποκτήσει κάποτε ένα δικό της, και ότι θέλεις και την δική τους υποστήριξη. Παρουσίασε το ως καλή άσκηση για την κόρη τους, όχι ως απαίτηση. Και καλή τύχη και υπομονή, γιατί θα σου χρειαστεί.


________________
5.


Σπούδασα σε πανεπιστήμιο στην Ελλάδα τέλη δεκαετίας του 90 και ποτέ δεν είχα αναρωτηθεί για σπουδές στο εξωτερικό γιατί ούτε λεφτά είχαμε οικογενειακώς για κάτι τέτοιο ούτε είμαι καμιά ξεχωριστή περίπτωση για να πάρω υποτροφία. Κατά καιρούς έχω γνωρίσει αρκετό κόσμο που έκανε προπτυχιακές σπουδές στο Ηνωμένο Βασίλειο και Γαλλία, φαντάζομαι λόγω γνώσης της γλώσσας. Πάντοτε αναρωτιόμουν γιατί δεν σπούδαζαν στην Ελλάδα, μερικοί δε πήγαιναν κατευθείαν χωρίς να έχουν δώσει πανελλήνιες εδώ αλλά με εξετάσεις εκεί, συνήθως μάλιστα επρόκειτο για παιδιά αρκετά εύπορων οικογενειών, όχι τίποτα εργάτες οι δικοί τους. Κυρίως αφορούσαν σε σπουδές οικονομικές, μηχανολογικές και κοινωνιολογικές. Ήταν/είναι άραγε εντελώς καλύτερα τα πανεπιστήμια εκεί; Δεν έχω εμπειρία από Πανεπιστήμιο στο εξωτερικό, εγώ πάντως έμεινα αρκετά ευχαριστημένη από το πρόγραμμα σπουδών στη δικιά μου σχολή.


Η ερώτηση είναι τόσο γενική, που τελικά δεν είναι ερώτηση. Γιατί πήγε ο καθένας από αυτούς στο εξωτερικό να σπουδάσει, και αν είναι καλύτερα γενικώς τα πανεπιστήμια στο 'εξωτερικό' από την Ελλάδα. Μα τι λες; Πανεπιστήμιο με πανεπιστήμιο έχει τεράστια διαφορά, ακόμη και μέσα στην Ελλάδα, πόσο μάλλον μεταξύ διαφορετικών χωρών. Διαφορές υπάρχουν και μεταξύ τμημάτων στο ίδιο πανεπιστήμιο! Τι ορίζεις ως εξωτερικό; Και τι θα πει «Ηνωμένο Βασίλειο;» Την Down Rachoula της Ουαλλίας, ή το Λονδίνο; Και για να έχει έξτρα αβεβαιότητα η ερώτηση, δεν μας λες καν τι σπούδασες εσύ και που.


Επειδή νομίζω ότι αυτό που θέλεις να ρωτήσεις είναι 'αυτοί οι πλούσιοι που σπούδασαν στα Παρίσια και στα Λονδίνα είναι καλύτεροι από μένα, που δεν είχα το περιθώριο να πάω έξω και σπούδασα στην Ελλάδα;» η απάντηση είναι μια, και τα καλύπτει όλα μαζί με όλα τα συνακόλουθα: δεν είναι οπωσδήποτε καλύτεροι. Είναι σίγουρα πιο πλούσιοι.

________________
6.


Αγαπημένη Α-αμπούλα μου,
αυτό που με απασχολεί είναι αν είμαι μπάι. Οι σχέσεις που είχα-έχω είναι με αγόρια, ωστόσο έχω φιληθεί κάποιες φορές με κορίτσια για πλάκα-πειραματισμό. Νομίζω καταλήγω στο συμπέρασμα ότι με έλκει κάποιος άνθρωπος και αυτό που εκπέμπει κι όχι το φύλο του απαραίτητα. Ωστόσο, προς το παρόν μόνο σεξουαλικά μπορώ να με φανταστώ με άλλες γυναίκες. Μπάι είσαι όταν μπορείς να αγαπήσεις κι ένα άτομο του ίδιου φύλου ή αρκεί να έλκεσαι σεξουαλικά? Μήπως είναι προσβλητικό να θεωρώ ότι είμαι μπάι για αυτούς που πραγματικά είναι εαν θεωρώ ότι το να έλκομαι σεξουαλικά αρκεί? Ίσως μπορεί να είμαι και δειλή και να μην μπορώ να σηκώσω κοινωνικά μία πιθανή σχέση με γυναίκα..Έχεις κάποιο τρόπο να προτείνεις για να καταλάβω τι παίζει? θενκ γιου εκ των προτέρων.- dazed_and_confused


Ένας είναι ο τρόπος. Να μην εκβιάζεις τις καταστάσεις, να μην πιέζεις τον εαυτό σου να αποφασίσει σε ποια κατηγορία ανήκει, και να μην έχεις τύψεις για αυτά που σκέφτεσαι, όποια και αν είναι. Οι λέξεις έχουν σημασία για τους υπόλοιπους, εσύ δεν χρειάζεται να στριμωχτείς με οποιονδήποτε τρόπο για να ταιριάξεις οπουδήποτε. Για την ώρα, αυτό που φαντάζεσαι δεν το έχεις κάνει ακόμα, οπότε μην βγάζεις συμπεράσματα, έτσι κι αλλιώς. Η εμπειρία σου θα σε βοηθήσει να καταλάβεις. Δεν γίνεται να είσαι δειλή, δεν έχεις χρόνο για χάσιμο, μην προσπαθείς να το λύσεις θεωρητικά, με τη σκέψη. Ανοίξου, και πάντα με προσοχή γιατί οι άλλοι είναι Παράδεισος και Κόλαση μαζί, σε αυτό σίγουρα δεν έχει σημασία αν είναι άντρες ή γυναίκες. Αυτό που εννοώ είναι: μην περιμένεις να σου πουν οι άλλοι τι είσαι. Ανοίξου στους άλλους, πάντα προστατεύοντας τον εαυτό σου.

________________
7.


Αγαπητή Α, μπα γεια σου. Δεν ξερω πως να ξεκινησω γιατί πλεον ειμαι χαζή.
Όταν ήμουν μικρή, νήπιο εως δημοτικό ήμουν καμάρι γονιών, δασκάλων και παππούδων. Μου λεγαν όλοι πόσο έξυπνη είμαι και τα λοιπά κολακευτικά.
Μετά στο γυμνάσιο και στο λύκειο βαριόμουν και δεν ήμουν τοπ αλλά ήμουν πάλι καλή και παράλληλα ειχα αρχισει να αναπτύσσω άποψη και το θάρρος της γνώμης μου. Γενικά μου το αναγνωρίζανε όλοι το της εξυπνάδας και μου ζητούσαν συμβουλες ή με ρωτούσαν πράγματα.
Τώρα που είμαι τελειόφοιτη στο πανεπιστήμιο είμαι ξαφνικά χαζη. Αυτό έγινε σταδιακά, όχι μέσα σε μια μέρα. Μπορεί να είμαι ακόμα η καλύτερη στο τριβιαλ περσουτ και να περνάω μαθήματα με λιγο διάβασμα αλλα δεν είμαι πλέον παρατηρητική, το χιούμορ μου δεν είναι πλέον πηγαίο και δεν κάνω τους ανθρώπους να γελάνε και δεν γενικά ΕΙΜΑΙ ΧΑΖΗ. Δεν μπορώ να βρω γρήγορες απαντήσεις, λέω βλακειες και μετα ντρέπομαι. Μου το λένε ότι είμαι χαζή -τύπου καλά που ζεις, δεν καταλαβες πάλι τίποτα και τέτοια, ενω παλιά ήμουν "καπάτσα". Σκέψου ότι όταν έβλεπα παλιά ταινίες με angry mob θεωρούσα ότι μοιάζω με τον/την αντισυμβατικό/ή πρωταγωνιστή\στρια ενώ τώρα είμαι σίγουρη ότι θα ήμουν στο πλήθος. Δεν ξέρω αν είναι απλά θέμα αυτοπεποιθησης ή αν ήμουν πάντα μονόθφαλμοι μεταξύ τυφλων και είχα λάθος εικόνα για τον εαυτό μου. Το ξέρω ότι δεν με ξες και δεν μπορείς να ξες τι φταίει αλλα θα θελα να ξέρω πως νομιζεις ότι προκύπτει αυτό.

Υ.Γ, διαβάζω, ενημερώνομαι και έχω κόψει και τους μπαφους αλλα δεν μπορω να το αντιστρεψω
Υ.Γ.2 Ελπίζω να είναι κατανοητά αυτα που έγραψα. Αν δεν είναι, είναι επειδη πλέον είμαι χαζή.- nfl

Από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο πέρασες από το προστατευμένο περιβάλλον της οικογένειας που κάνει τα παιδιά θεούς μέχρι σε μια εξειδικευμένη ομάδα στην οποία συναντιούνται, αν είναι κανείς τυχερός, οι καλύτεροι. Δεν ταυτίζεται η εξυπνάδα με τον ηγέτη. Θέλεις να είσαι αρχηγός, ή θέλεις να είσαι έξυπνη; Εξυπνάδες και ατάκες λένε και οι μέτριοι. Οι έξυπνοι μπορεί να είναι οτιδήποτε. Δεν είμαι σίγουρη ότι έχεις εκφράσει αυτό που θέλεις. Αν καταλαβαίνω καλά, νομίζω ότι θέλεις να σε θαυμάζουν, να σε αποθεώνουν, να ξεχωρίζεις, να είσαι ο αρχηγός, και στενοχωριέσαι που αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Είναι, γιατί όλοι όσο μεγαλώνουν καταλαβαίνουν όλο και περισσότερο ότι 'άνθρακας ο θησαυρός' και οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν χρειάζονται όλο και λιγότερο αρχηγούς. Προσπαθώ να σε πάρω στα σοβαρά, αλήθεια, αλλά δυσκολεύομαι πολύ όταν γράφεις ως επιχείρημα «εξακολουθώ να είμαι η καλύτερη στο τρίβιαλ περσούτ». Μου έρχεται να γελάσω και να κλάψω. Ό,τι και να γίνει, αυτό μην το ξαναπείς, μην το ξαναγράψεις, και μην το ξανασκεφτείς. Σε ικετεύω.


Πώς σου φαίνεται το παρακάτω: δεν είσαι υπερβολικά χαζή. Δεν είσαι υπερβολικά έξυπνη. Υπάρχουν πολύ πιο χαζοί από εσένα. Θα υπάρχουν πάντα πολύ πιο έξυπνοι, γρήγοροι, ηγετικοί από σένα. Τους περισσότερους δεν θα τους συναντήσεις ποτέ, και θα συγκρίνεις τον εαυτό σου με κατώτερους από αυτούς. Κάπου μεταξύ του τοπ και του μπότομ είσαι κι εσύ. Αναλόγως σε ποιο περιβάλλον βρίσκεσαι, θα κατατάσσεσαι σε άλλη θέση. Δεν χρειάζεται άλλη ανάλυση. Μπράβο που διαβάζεις, και μπράβο που έκοψες τους μπάφους. Πράγματι, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο.


________________
8.

"είμαι πάνω από 40,,χωρίς προσωπική ζωή εδώ και χρόνια,σταμάτησα να κάνω φυσιολογικές σχέσεις μετά από ένα τραγικό γεγονός που συνέβη πριν από δεκαετίες,κάνω σχέσεις με παντρεμένους ή με ανθρώπους που με εκμεταλλεύονται ή με διαλύουν,με μια δουλειά που μισώ,αποτέλεσμα ματαίωσης επαγγελματικών προσδοκιών,λίγο λόγω εξακολουθητικής επί μακρόν κακής τύχης και περισσότερο λόγω σπασμένων νεύρων και συνακόλουθης παραίτησης.Εχω από κακές έως απόμακρες σχέσεις στον επαγγελματικό χώρο και καμία προοπτική για βελτίωση,τόσο της δουλειάς ,όσο και των σχέσεων.Οικονομικά δεν πάνε καλά τα πράγματα και προβλέπεται ραγδαία επιδείνωση.Επίσης οι γονείς μου είναι μεγάλοι και ο ένας από τους δύο, με δυσίατο νόσημα
εντός μηνών μας αποχαιρετά.Είμαι σε βαθιά κατάθλιψη.Πάω σινεμά,διαβάζω πολλά βιβλία,δεν μπορώ όμως να ταξιδέψω πια και το κυριότερο δεν έχω πλέον φίλους.Δεν θέλω άνθρωπο.Με τρομάζει η απάθεια μου μπροστά στην επικείμενη καταστροφή και η ανεκρίζωτη θλίψη μου.Ο,τι και να κάνω ψυχολογικά είμαι φλατ.Επείγον να μου απαντήσεις.Φλερτάρω με την ιδέα του θανάτου.Αν μπορείς γράψε μου για διαδικτυακή βοήθεια ή τηλεφωνική γραμμή"

Πάρε στο 1018, δουλεύουν όλο το 24ωρο, σήμερα, και γράψε μας τι έγινε. Δες εδώ. Είμαστε όλοι μαζί σου. Θυμήσου, δεν μπορώ να σου απαντήσω προσωπικά, είναι απολύτως ανώνυμες οι ερωτήσεις.  Δεν είσαι μόνη σου, υπάρχει τρόπος να ξεφύγεις από αυτό που σου φαίνεται ότι σε πλακώνει. Σε περιμένουμε στα σχόλια.

UPDATE:

H κοπέλα της ερώτησης 8 επικοινώνησε με την τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης και ευχαριστεί για τη συμπαράσταση όλων. Δεν θέλει να συμμετέχει στα σχόλια, κι ελπίζω να μην προδίδω την εμπιστοσύνη της αυτή τη στιγμή, νομίζω όμως ότι είναι σημαντικό μήνυμα για όσους της απάντησαν. 

43

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#6 Ήθελα μονάχα να σου'πω πως κι εγώ πέρασα την ίδια φάση με εσένα. Σχέσεις πάντα με αγόρια, πολλές σεξουαλικές εμπειρίες με αγόρια, γενικά μου ήταν ανέκαθεν εύκολο με τα αγόρια, όμως πάντα σκεφτόμουν και τα κορίτσια. Πάντα. Από παιδάκι σχεδόν. Ποτέ δε κουβαλούσα καμία ταμπέλα παρ'όλα αυτά (ούτε straight, ούτε bi, ούτε queer, ούτε τίποτα). Όταν άρχισα να έχω σεξουαλικές σχέσεις όμως με κορίτσια (ολοκληρωμένες όχι μόνο φασώματα) "ξεκλείδωσα" ας πούμε. Κατάλαβα και συνειδητοποίησα πως ΝΑΙ είμαι bi και θα λάτρευα να έχω σχέση με κάποιον άνθρωπο με τον οποίο είμαι ερωτευμένη, εκτιμώ και σέβομαι, ανεξαρτήτως φύλου και πλέον όλα είναι ξεκάθαρα για'μενα. Άστο λοιπόν να σου βγει φυσικά. Ψάξου, δοκίμασε, πάρε το χρόνο σου. Μπορεί να είναι μια φάση, μπορεί και να μην είναι. Τη ταμπέλα άστην για το τέλος, ίσως να μη τη χρειαστείς και ποτέ :)
8. Η κατάθλιψη με απλά λόγια είναι μια ύπουλη διαταραχή της οποίας ένα από τα συμπτώματα είναι το να νιώθεις την απόλυτη ματαίωση. Το ύπουλο της είναι ότι μεταμφιέζεται σε λογικά επιχειρήματα που οδηγούν σε αυτή τη ματαίωση. Δηλαδή νιώθεις πως ότι πέρασες στη ζωή σου σε έχει δικαίως οδηγήσει στο τίποτα. Εκεί κρύβεται το μυστικό της και για αυτό είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο, να αντιμετωπιστεί. Στην πραγματικότητα ο ψυχικός πόνος και η ματαιότητα που νιώθουμε είναι συμπτώματα της κατάθλιψης και όχι η αιτία της κατάθλιψης. Είναι σημαντικό αυτό να το ξέρεις. Είναι σαν να έχεις σπάσει ένα χέρι. Η συνέπεια του σπασίματος είναι ο αφόρητος πόνος. Η διαφορά είναι ότι το σπασμένο οστό είναι κάτι που μπορείς να δεις και να καταλάβεις, ενώ η "σπασμένη" χημεία του εγκεφάλου είναι κάτι που το μυαλό μας δεν μπορεί να συλλάβει. Μπράβο σου που ζήτησες βοήθεια. Κάνε μονάχα λίγη υπομονή. Θα πάρει χρόνο αλλά είναι κάτι που σου εγγυώμαι ότι περνάει. Κι όχι μόνο περνάει, αλλά μετά θα υπάρχουν λίγα πράγματα που θα μπορούν να σε φοβίσουν. Μείνε δυνατή. Είμαστε μαζί σου.
2.αθωο μου κοριτσακι :D Μη παιρνεις ορκο ποιος ειναι gay και ποιος οχι.Υπαρχουν και οι bi ακομα πιο δυσκολο να τους καταλαβεις.Πιστεψε με εχω μαθει για κρυφους και μου χε φυγει το σαγονι απο το ποσο αντρες φαινοντουσαν.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να καταλαβαίνεις τη σεξουαλική ταυτότητα κάποιου από την πρώτη ματιά.Τι σημαίνει "από το πόσο άντρες φαινόντουσαν"; Κάτι άλλο μάλλον εννοείς.
Μα αυτο λεω και εγω στην κοπελα που εβγαλε το συμπερασμα οτι ο φιλος του δεν ηταν gay.και για να ερθω στο ερωτημα σου το φαινοντουσαν εννοω στο οτι πηγαιναν με κοπελες και δωστου φλερτ μπροστα σε φιλους και στα prive τους εκαναν τη γυναικα.
#8 Όλοι έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο.. εγώ πριν δύο σχεδόν χρόνια στα 28 έχασα κυριολεκτικά τα πάντα.... μα τα πάντα.... τότε ένας καλός φίλος που δεν πίστευε πως όλα αυτά μαζεμένα μπορεί να μου έχουν συμβεί μου έλεγε "αν δεν φτάσεις στον πάτο δεν θα μπορέσεις να δώσεις ώθηση για να ανέβεις πάλι ψηλά".. και έτσι έγινε. τίποτα δεν έχω πάρει πίσω από αυτά που έχασα όμως πάτησα στα πόδια μου και άρχιζα να χτίζω καινούρια πράγματα και τώρα νιώθω τόσο δυνατή που δεν με σταματάει τίποτα.
#7 Εγώ θα ήθελα να μάθω : Είσαι η καλύτερη και στο Jenga; (Mην ξαναπείς, λοιπόν, ότι δεν μπορείς να κάνεις τους άλλους να γελάσουν! Ορίστε, ο πρώτος μύθος καταρρίφθηκε.) Πάμε παρακάτω. Όλα αυτά που αναφέρεις ένα προς ένα δεν συνιστούν κριτήρια ευφυΐας, όπως σου είπε και η Α, μπα. Όταν ξεκίνησα να διαβάζω, περίμενα ότι θα έλεγες πως σου συμβαίνει κάτι πραγματικά ανησυχητικό, αλλά όλα τα συγκεκριμένα μπορεί να οφείλονται σε ένα σωρό λόγους και όχι απαραιτήτως στην ελάττωση της αντιληπτικότητάς σου (χωρίς να αποκλείεται κιόλας). Ας επιχειρήσω να σου δώσω δυο πιθανότητες :1) Καθώς μεγαλώνουμε, απομυθοποιούμε τον εαυτό μας και στα μάτια μας φαντάζουμε όλο και μικρότεροι μπροστά στον κόσμο, επειδή ακριβώς αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος και τα νοήματα και τις σημασίες του κόσμου. Πράγματα που νεότεροι μας ήταν από λίγο έως καθόλου κατανοητά, αφού ο μικρόκοσμός μας αποτελούσε όλο το σύμπαν μας και εμείς είμασταν βέβαια οι κυρίαρχοί του, οι εκλεκτοί. Παρόλο που ως παιδιά θυμόμασταν τον εαυτό μας μικρότερο σε μέγεθος εν σχέσει με όλα γύρω μας, κατ' ουσίαν νιώθαμε το επίκεντρο, δηλαδή μεγαλύτεροι από όσο ήμασταν και αξίζαμε πραγματικά. Γι' αυτό και συνήθως τα παιδάκια είναι εγωιστές. Αργότερα, καθώς ωριμάζουμε, αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι ο κόσμος δεν φτιάχτηκε για εμάς και ότι δεν έχουμε μια σχέση αμεσότητας και μαγικού ελέγχου με αυτόν, εντύπωση η οποία στην παιδική ηλικία σαφώς υποβοηθείται ιδιαίτερα από τους γονείς. Ταυτόχρονα με αυτή την εξέλιξη, ίσως και εξαιτίας αυτής, αντιλαμβανόμαστε και ότι δεν γνωρίζουμε πάρα πολλά πράγματα, και ότι δεν καταλαβαίνουμε άλλα τόσα. Και, γενικώς, ότι όλα όσα δεν γνωρίζουμε θα είναι πάντοτε πολύ περισσότερα από όσα θα γνωρίζουμε. Επιπλέον, δηλαδή, με την κατανόησή μας σε όσα παλιά ήταν απροσπέλαστα της ανάλυσής μας (επειδή δεν διαθέταμε ούτε τα εργαλεία αλλά ούτε και την ανάγκη για να την επιχειρήσουμε), αποκτούμε όχι μόνο συναίσθηση αλλά και επίγνωση της άγνοιάς μας. Ενώ ως μικροί είχαμε εν πολλοίς άγνοια της άγνοιάς μας και συνεπώς και άγνοια κινδύνου. Είναι ίσως μια εξήγηση στο γιατί πιστεύεις ότι τώρα είσαι πιο βλάκας ενώ παλιότερα με τα φτερά της άγνοιας ένιωθες ιπτάμενος γίγαντας στο μυαλό.2) Μια άλλη απλή εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι τα άτομα, που κατ' εξοχήν βρίσκονται γύρω σου, για κάποιον λόγο (μπορώ να σκεφτώ αρκετούς) επιδιώκουν να σε πείσουν ότι χάζεψες. Να σε αυθυποβάλλουν σε μια τέτοια ιδέα μέχρι να την πιστέψεις και να παγιδευτείς σε αυτήν (κάτι σαν αυτο-εκπληρούμενη προφητεία). Πλύση εγκεφάλου λέγεται. Δεν συμβαίνει και τόσο σπάνια πάντως όσο ίσως φαντάζονται πολλοί. Α! Και μια υπο-εκδοχή του 2) : Ενδέχεται όντως οι κοντινοί σου να πιστεύουν ότι χάζεψες, όπως σου λένε ή σου δείχνουν, και να μην διακατέχονται από υστερόβουλους σκοπούς. Αν αλλάξεις παρέα, θα σου λένε τα ίδια; Θα αντιδρούν πάλι με έκπληξη σε πράγματα που κάνεις και λες σαν να είσαι χαζή; Τσέκαρέ το καλού κακού με καινούργια άτομα που δεν διατηρούν καμιά επαφή με το περιβάλλον που είναι ήδη προκατειλλημένο μαζί σου γιατί σε γνωρίζει καιρό πια. Υ.Γ. Αν στο γράμμα σου όταν μιλάς για εξυπνάδα εννοείς πραγματικά την εξυπνάδα και όχι την ευφυΐα, τότε αγνόησε όλο το σχόλιό μου.
Να συμπληρώσω στο τέλος της πρώτης πραγράφου του 1, ότι, εκτός από την επίγνωση της άγνοιάς μας, όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε, αποκτούμε και επίγνωση των αδυναμιών μας, των μειονεκτημάτων μας, των τρωτών μας και, ασφαλώς, και της φθαρτότητάς μας. Όλα αυτά μας βομδαρδίζουν με ανασφάλειες επίσης. Κατά πάσα πιθανότητα, επομένως, είναι δυνατόν να μας ξεφουσκώνουν σταδιακά τα λάστιχα της αυτοπεποίθησης, αν για κάποιους λόγους δεν κουβαλάμε τα εξαρτήματα για να την επαναφέρουμε με άλλους τρόπους ή/και δεν έχουμε προβλέψει από πριν να κατασκευάσουμε ανθεκτικότερα λάστιχα, σταθερότερο σασί, δυνατότερο κινητήρα για να είναι ασφαλέστερο από απειλές-επιρροές το ταξίδι.
Ότι δηλαδή οι άνθρωποι που την περιβάλλουν έχουν βαλθεί να την πείσουν ότι είναι χαζή. Και όχι μόνο ένας αλλά μερικοί. Δηλαδή μαζεύτηκαν κάποιοι μεταξύ τους και συνεννοήθηκαν να το κάνουν. Και αυτή είναι μια "απλή εξήγηση"..........
#5Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας είναι πολύ κακό. Βγαίνεις από το πανεπιστήμιο στα 22 (συνήθως στα 24) και δεν ξέρεις πού σου πάνε τα 4.Το εκπαιδευτικό σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι το ακριβώς αντίθετο. Βγαίνεις από το πανεπιστήμιο στα 21 (υποχρεωτικά, αλλιώς πληρώνεις) και έχεις αυτόματα ένα προσόν που μπορεί να σου προσφέρει δουλειά. Μερικά από τα πανεπιστήμιά του είναι στα τοπ 10 παγκοσμίως, με τα υπόλοιπα να είναι σε πολύ μεγαλύτερη θέση στις παγκόσμιες αξιολογήσεις, σε σχέση –τουλάχιστον- με την Ελλάδα.Στην Αγγλία έχεις δικαίωμα να μπεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από 3 ή 4 διαφορετικές οδούς κι επειδή υπάρχει πρόβλεψη να εξετάζεται η περίπτωση του κάθε φοιτητή μεμονωμένα, αν έχεις πολύ σοβαρό λόγο που δεν τα πήγες άριστα στις εξετάσεις σου, κανείς δε θα σου αρνηθεί να μπεις π.χ στην Ιατρική, επειδή σου λείπουν 0,4 μόρια. Αλλά αν δεν γίνεις γιατρός, δεν βγαίνεις. Οι αντίστοιχες πανελλήνιες των Βρετανών πραγματοποιούνται σε διεθνές επίπεδο, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, και παιδιά από όλο τον κόσμο διεκδικούν μια θέση. Συνήθως είναι παιδιά πλούσιων οικογενειών όντως, μιας κ αυτές οι οικογένειες έχουν την δυνατότητα να συντηρούν δεύτερη κατοικία. Είναι απλά μαθηματικά.Σε αυτό το σημείο όμως να σημειώσω, ότι ακόμα κ αν δεν έχεις λεφτά, συγκεκριμένος κυβερνητικός οργανισμός σου πληρώνει τα δίδακτρα και τα αποπληρώνεις όταν αρχίσεις να εργάζεσαι κ βγάζεις από ένα εισόδημα και πάνω. Αν έχεις λεφτά είναι πολύ εύκολο.Αν δεν έχεις αλλά παρόλα αυτά ψάχνεσαι είναι λιγότερο αλλά επίσης εύκολο.Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας είναι σε σημεία απάνθρωπο.Υπάρχουν ευκαιρίες και όχι μόνο για τους πλούσιους.
#8 Γρήγορα κουνήσου και βγες από το σκοτάδι που σε καταπίνει. Μπορείς να το κάνεις.Έχω περάσει κι εγώ από αυτό και είμαι στον ήλιο πια. Καλή δύναμη με αγάπη.
#7 Ax αγαπητή. πρώτον το pursuit δεν είναι δείκτης εξυπνάδας και λάθος αν το έχουν προμοτάρει έτσι. Είναι δείκτης γνώσεων και όχι εξυπνάδας. Τωρα το χαζή που λες ίσως να ισχύει για αυτούς που επειδή στα 5 σου φερόσουν σαν 10 , λογικά θα περιμένουν στα 22 σου να φέρεσαι σαν 32.(έρχεται και λίγο σε αντιπαράθεση με την #4). Το θέμα είναι τι πιστεύεις εσύ για σένα και όχι τι λέει ο καθένας που απλά δεν συμβαδίζει η γνώμη σου με τη δική του. Είναι εύκολο να βαπτίσουμε κάποιον που δεν εκπέμπει στο ίδιο μήκος κύματος με εμάς ως χαζό επειδή μας βγάζει απο τη δύσκολη θέση της αντιπαράθεσης και παίρνουμε και ένα αξιωμα αφού εφόσον ο άλλος είναι χαζός , εμείς είμαστε οι έξυπνοι.
Δεν είναι καν δείκτης γνώσεων. Ειδικά αν έχεις παίξει μερικές φορές είναι δείκτης δυνατότητας απομνημόνευσης των απαντήσεων. Μόνο που το διάβασα στο σχόλιο της βαρέθηκα να ασχοληθώ. Ι mean ffs.....
#4 Είναι μικρή στα 28; στα 18 δηλαδή της καθάριζαν το μήλο και της έβγαζαν τα κόκκαλα απο το ψάρι και στα 8 πρέπει η μαμά σου να ήταν ακόμη έγκυος σε αυτή ε;
#2 ο,τι είπε η Α μπα ! Μάλλον δεν ήταν και ΤΟΣΟ τέλειος, μάλλον το έχει σύστημα , μάλλον ο φίλος γουστάρει τον γκόμενο σου ή μαλλον ο φίλος του γκομενου δεν θέλει να χάσει το στανταράκι της παρέας του. Μπορεί όλα μαζί και μπορεί και τίποτα. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο κύριος τέλειος, δεν είναι και τόσο τέλειος. Για άπειρους λόγους.
#5 Αγαπημένη/ε εξαδέλφη/ε θα σου πω μια πολύ πικρή αλήθεια. Καλώς ή κακώς αυτό που έλκει τους νεαρούς/ες να σπουδάσουν στο εξωτερικό δεν είναι τόσο η ενίσχυση που θα τους δώσει το Ευρωπαϊκό/Αμερικάνικο πτυχίο στο βιογραφικό τους αλλά περισσότερο η αίγλη της ζώης στα ξένα, μακρυά από την μιζέρια της ψαροκώσταινας. Λυπάμαι που το λέω αλλά 90% έτσι είναι, δηλαδή έχεις παιδάκια από διάφορα γιδοχώρια που ξαφνικά θέλουν να γίνουν Ευρωπαίοι, να φύγουν από τον πατρικό έλεγχο (αλλά να λαμβάνουν το επίδομα) και γενικά να νιώσουν πολίτες του κόσμου, Ευωπαίοι κ.α. Μην σε κάνει αυτό να αισθάνεσαι κατώερος και προπαντώς μην κομπλάρες όταν άκους ατάκες τύπου "στα 18 μου έζησα μόνος μου στο Λονδίνο) κ.α. μην υποκύπτεις στα κόμπλεξ του καθενός.
Γιατί καλέ ψαροκώσταινα είναι η Πάτρα, Γιάννενα, Βόλος, Ηράκλειο, Λάρισα, Θεσσαλονίκη,Αθήνα όπου θα πάνε να σπουδάσουν; Η γνώμη μου είναι ότι πιο παλιά πηγαίναν κυρίως τα παιδιά που δεν μπόρεσαν να περάσουν μέσω πανελληνίων και για μένα καλά έκαναν από το να χάσουν μια ακόμα χρονιά στην Ελλάδα, αφού είχαν λεφτά πήγαιναν να γίνουν μηχανικοί, πολιτικοί μηχανικοί, αρχιτέκτονες, φαρμακοποιοί ώστε να γυρίσουν γρήγορα και να πάρουν την επιχείρηση του πατέρα ή να βρουν δουλειά. Τώρα πλέον πηγαίνουν ώστε να πάρουν κατευθείαν απ' έξω το πτυχίο και να μείνουν εκεί για δουλειά. Έτσι πιστεύω, άλλωστε η φοιτητική ζωή στην Ελλάδα θεωρώ ότι είναι πολυ καλύτερη από αυτή του εξωτερικού.
Σπούδασα στη Θεσσαλονίκη και μετά από δύο χρόνια έκανα 2ο πτυχίο στο Μάντσεστερ. Μου άρεσε εξίσου η φοιτητική ζωή και στις δύο πόλεις. Ήταν διαφορετική αλλά εξίσου ωραία.
@8Χρειάζεσαι οπωσδήποτε επαγγελματική βοήθεια. Πολύ στεναχωρήθηκα με αυτά που γράφεις, η ζωή όσο δύσκολη κι αν είναι πάντα μας δίνει και χαρά. Εσύ φαίνεται να έχεις χάσει την ικανότητα να δεις τη θετική πλευρά και χρειάζεσαι κάποιον να σε καθοδηγήσει. Καλό κουράγιο καλή μου!
#4 Νομίζω πως θα πρέπει να δεις την αδερφή σου σαν μία οποιαδήποτε συγκάτοικο. Διάβασα ότι προτίθεσαι ν'αλλάξεις σπίτι και το βρίσκω εξαιρετική ιδέα -ελπίζω να σου βγει και οικονομικα- όχι "για να της δείξεις εσυ" αλλά γιατί είναι κακή συγκάτοικος. Πιστεύω πως έτσι θα σώσεις και τη σχέση με την αδςρφή σου. Γιατί αυτή τη στιγμή σε βαραίνει η κούραση, το αίσθημα της αδικίας και η αγανάκτηση και σίγουρα δεν μπορείς να δεις άλλα πράγματα καλά. Σε τελική ανάλυση αδέρφια μας είναι. Δεν είναι απαραίτητα καλοί συγκάτοικοι ούτε ταιριαστοί καμιά φορά. Αλλά γι αυτό τα αγαπάμε. Ελπίζω πως θα μάθει κι αυτή από όλο αυτό. Θα έρθει αντιμέτωπη με πράγματα που δεν χρειάστηκε να κάνει και θα μεγαλώσει. Αρκεί να μην τη βγάλουν από τη δύσκολη θέση οι γονείς σου. Κι ακόμη πιο πολύ ελπίζω σε λίγο καιρό να κάθεστε και να γελάτε μ' αυτό. #8 ελπίζω να έκανες την αρχή και να πήρες τηλεφωνο.
Προσωπικά αισθάνομαι και εγώ λίγο ,οχι χαζή απαραιτητα, αλλά χαζεμένη.Τελευταια φορά θυμάμαι στις διακοπες του πασχα για καποιες μερες προς το τελος ,δεν εκανα τιποτα αλλο απο το να λιωνω ολη μερα στο ιντερνετ. Παρατηρησα οτι δεν επικοινωνουσα οταν μου μιλουσαν , ηθελα το χρονο μου .Αυτο πιστευω ειναι η αιτία για τη χαζΑμάρα της γενιάς μας.
Αυτό συν η επιληπτική εναλλαγή ειδήσεων και εικόνων, κάθε δευτερόλεπτο και κάτι καινούργιο, στα οποία όχι απλά δεν εμβαθύνουμε, αλλά ίσα που παρατηρούμε. Πώς να μην χάσουμε την οξυδέρκεια μας; Γιατί γι'αυτό πιστεύω μιλάει η κοπέλα. Για οξύνοια. Το μυαλό όμως για να ακονιστεί θέλει συγκέντρωση, μελέτη, άσκηση. Εκεί που είχαμε μόνο το χαζοκούτι, το οποίο κάποια στιγμή το κλείναμε, τώρα έχουμε το κινούμενο χαζοκούτι του ίντερνετ, φέισμπουκ κτλ στο οποίο έχουμε πρόσβαση 24 ώρες/24ωρο.Αγαπητή φίλη απλώς κάνε ένα διάλειμμα από τηλεόραση, ίντερνετ κτλ και απλά βγες έξω, βάλε το μυαλό σου σε λειτουργία, συνήθισες να σκέφτονται άλλοι για σένα και να επαναλαμβάνεις έτοιμα συμπεράσματα αντί να καταλήγεις σε δικά σου. Και σιγά σιγά θα ξανανιώσεις έξυπνη.
#4μικρη στα 28????????????μηπως εχετε περιεργες αποψεις για την υπευθυνοτητα στην οικογενεια?βρες αλλη συγκατοικηση με μια φιλη σου η με τον συντροφο σου, αν εχεις.αστην να να τα πληρωνει μονη της, εφοσον δεν της αρεσουν τα μισα.
#4 Αγαπημένη εξαδέλφη θα μου επιτρέψεις να σου δώσω μια χρήσιμη συμβουλή και ταυτόχρονα να διαφωνήσω με την τοποθέτηση της αρθρογράφου στο θέμα αντιμετώπισης των γονέων. Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να κάνεις με το ζόρι την αδεφλή σου άνθρωπο αλλιώς φρόντισε να την ξεφορτωθείς όσον το δυνατόν πιο γρήγορα. Ανάγκασε την, φέρνοντας την προ τετελεσμένων γεγονότων να ασχοληθεί με κάποιες δουλειές και διαχώρησε την θέση σου σε κάποιες άλλες. Δεν συνεισφέρει στα έξοδα διατροφής; Πολύ όμορφα, φρόντισε να αγοράζεις προμήθειες για εσένα και κράτα τις σε ένα κλειδωμένο ντουλάπι. Αντίστοιχα με άλλα έξοδα που μοιράζεστε, κανόνισε να στερηθείτε λίγο από τις αντίστοιχες υπηρεσίες μέχρι να εξαναγκαστεί να νιώσει. Στην ανάγκη μείνε με έναν γκόμενο/φίλη σου μέχρι να καταλάβει ότι δεν είσαι η προσωπική της υπηρέτρια. Αυτά τα πράγματα θέλουν θράσος, πολύ περισσότερο από το θράσος που έχει αυτή. Όσον αφορά τους γονείς, ξέχεσε τους (σόρρυ και για την έκφραση) και πες τους ξεκάθαρα ότι η πολύτιμη κορούλα τους είναι μια κακομαθημένη μικρή πριγκίπισσα και ότι εσύ δεν πρόκειται να το ανεχτείς και αν θέλουν να έχετε καλές σχέσεις να μην παίρνουν το μέρος της. Είναι σκληρό το ξέρω αλλά μόνο έτσι θα δείς αποτελέσματα.
Αγαπημένε εξάδελφε τα έκανα όλα, τα αποτελέσματα κρατάνε για λίγο και μετα γυρνάμε πάλι στα ίδια. Όντως παίρνω προμήθειες μόνο για μένα εδω κ 2 χρόνια και είναι άλλος ένας λόγος που θεωρούμαι κακιά και παρτάκιας.....εκείνη τρώει απο συγγενείς φιλους γνωστους οτι βρει γενικως, όλοι τη λυπούνται
Αγαπημένη εξαδέλφη, ομολογουμένως πρέπει να πάρεις σκληρά μέτρα. Άστην να πιάσει κατσαρίδες, εν ανάγκη τοποθέτησε μερικές πλαστικές πχ στο κρεβάτι της ή στο ψυγείο. Κάντην ρεζίλι στους φίλους και στον γκόμενο της. Μην δείξεις έλεος, εδώ μιλάμε για θέματα καθημερινής επιβίωσης.
Τότε νομίζω η λύση είναι μονόδρομος, να μετακομίσεις ώστε να μείνει μόνη της. Νομίζω το θέμα της είναι βαθύτερο αν όπως λες όλοι την λυπούνται και αυτή το επιτρέπει αυτό στον εαυτό της και δεν κάνει τπτ. Τι εννοείς τρώει από συγγενείς, φίλους, γνωστούς; πηγαίνει κάθε μεσημέρι σπίτι τους και αυτοπροσκαλείται και λέει τι θα φάμε σήμερα;
Μετακόμιση τώρα! Και χωρίς τσακωμούς και φασαρίες. Ο καθένας αποφασίζει για τη ζωή του. Δεν χρωστάς σε κανέναν να φθείρεσαι. Αδικία που θα πρέπει να πληρώνεις για κάτι που η αδελφή σου έχει τσάμπα, αλλά αξίζει τον κόπο!
Καλημέρα Α,μπα, σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου (Νο.4), δυστυχώς έχω δοκιμάσει και αυτά που μου είπες, όλα ανεπιτυχώς. Στην αρχή έβαζε στο φάκελο λεφτά μετα με τους μήνες το ''ξέχναγε'', το ίδιο κ με το σουπερ μαρκετ, για ένα λάδι την έστελνα και ''δεν είχε λεφτα'', τελοσπάντων ρώτησα μια ψυχολόγο και μου είπε οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και εγώ εκνευρίζομαι γιατί δεν το αποδέχομαι.Οπότε αντί να πάρω αμάξι που θα ήθελα, μάλλον θα μετακομίσω... Ευχαριστώ και πάλι
Και να μετακομισεις και να βαλεις πολυ αυστηρα ορια στη σχεση σας, γιατι αλλιως θα τη βρισκεις στο κατωφλι σου καθε τρεις και λιγο, καθε φορα που τις λειπει το οτιδηποτε, απο σερβιετες μεχρι κινητο. Αυτοκινητο παιρνεις και αργοτερα, αυτο που πρεπει να φροντισεις πρωτα ειναι να μη σπασουν τα νευρα σου - τα δικα μου τεντωθηκαν μονο που διαβασα την ερωτηση.
Αυτό είναι το καλύτερο. Τώρα να δούμε τι θα πουν οι γονείς σου που θα αναγκαστούν να συντηρούν και να φροντίζουν εξολοκλήρου το ''παιδί'' (Θεέ και Κύριε 28 έχει πάει). Σου πάσαραν την ευθύνη της και σου ζαχαρώνουν το χάπι μην τυχόν και την ξαναφορτωθούν. Ο ψυχολόγος έχει δίκιο. Τρέξε να σωθείς.