ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.11.2012 | 17:50

'Αλλοι πίνουν,άλλοι καπνίζουν,άλλοι παίρνουν το ένα χάπι μετά το άλλο.Εγώ...

...τρώω.Ναι,κόσμε τρώω!Δεν τρωω επειδη ειμαι απλα ενα αχορταγο γουρουνι που δεν το νοιαζει τιποτα αλλο παρα μονο να γεμισει το στομαχι του.Τρωω γιατι νιωθω ασχημα,νιωθω μονη,νιωθω λιγη,πληττω.Και οταν τρωω νιωθω ακομα πιο ασχημα.Οταν ανεβαινω στην ζυγαρια και βλεπω οτι ο αριθμος μεγαλωσε,παλι,νιωθω α κ ο μ α πιο ασχημα!Και ξανα τρωω.Πιο πολυ,πιο ατσαλα,οτι να'ναι,οτι βρω.Και τα δυο επιπλεον κιλα γινονται πεντε και τα πεντε γινονται δεκα και τα δεκα εικοσι.Και εγω νιωθω χαλια.Πληρως απογοητευμενη απο τον εαυτο μου που δεν μπορω να σταματησω να μου κανω κακο.Το φαγητο δεν μπορει να με σκοτωσει τοσο γρηγορα οσο μια αλλη καταχρηση.Με παραμορφωνει ομως και η τιμωρια μου ποια ειναι? Η κριτικη που κανω στον εαυτο μου και ολα αυτα τα ασχημα που πιστευω οτι σκεφτονται οι αλλοι οταν με βλεπουν.Συχαινομαι τον εαυτο μου.Συχαινομαι το σωμα μου.Με ενοχλει οχι μονο σαν εικονα,αλλα και στις κινησεις μου.Με κουραζει.Νιωθω σαν να εχω στο ποδι μου δεμενη μια μαυρη,ασηκωτη,σιδερενια μπαλα,σαν αυτη των φυλακισμενων.Δεν μπορω να την σερνω συνεχεια μαζι μου.Ετσι νιωθω το σωμα μου.Ξενο.Δεν ειμαι εγω αυτο το ατομο στον καθρεφτη.Ξερω οτι πολλοι δεν ενδιαφερονται για μια εξομολογηση σαν κι αυτη και οτι ειναι κουραστικο ενα μεγαλο κειμενο γεματο με την λοξα του καθενος(ποσο μαλλον οταν σταδιακα εξαφανιζονται και οι τονοι).Ευχαριστω οσους το διαβασαν.Νομιζω οτι υπαρχουν πολλοι αν8ρωποι που νιωθουν ασχημα,σαν κι εμενα.
5
 
 
 
 
σχόλια
Πριν από 3 χρόνια έκανα μια πολύ δύσκολη επέμβαση εξαιτίας της οποίας πήρα πολλά κιλά και έχω συνεχώς ορμονικά προβλήματα. Άκου τι σου προτείνω, μιας και είσαι γυναίκα. Ξεκίνα χορό και μάλιστα ξεκίνα και μπαλέτο. Γράψου σε μια τάξη αρχαρίων για ενήλικες. Θα νιώσεις τελείως διαφορετικά. Ειδικά το μπαλέτο θα σε κάνει να θέλεις να φτιάξεις το τελειο σώμα. Είναι η ιδανική γυμναστική για το γυναικείο σώμα. Όσο για τη διατροφή? Θα θες να την αλλαξεις μόνη σου γιατί θα δεις άμεσα αποτέλεσμα. Βασικά, ξεκινά να μην τρως το βραδυ. Μόνο αυτό αρχικά. Πάντως όχι γυμναστήριο. Είναι αίσχος. Χρειάζεσαι στόχο που θα στον δώσει μόνο ο χορός. Ειλικρινά!
Συμβουλές (από έναν αδαή): Αγάπησε τον εαυτό σου, βρες τις δεξιότητές σου και καλλιέργησε τες, πάρε δύναμη από τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω σου και σε αγαπούν (ναι σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι) και σιγά σιγά προσπάθησε να δώσεις στον εαυτό σου τη σημασία που του αρμόζει, χωρίς να σπαταλάς την ενέργειά σου (και τον χρόνο) προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσεις τις συμπεριφορές ηλιθίων που σε αντιμετωπίζουν περιφρονητικά, λίγη απάθεια δεν βλάπτει. Μην απογοητεύεσαι και μην το βάζεις κάτω όσα πισωγυρίσματα και αν κάνεις. Είμαι σίγουρος από τον τρόπο που γράφεις ότι είσαι ένα πραγματικά αξιόλογο άτομο. Κάνε μικρά βήματα και μην μασάς, θα δεις, όσο περισσότερο αγαπήσεις τον εαυτό σου και τα "ελαττώματά" σου τόσο μικρότερη ανασφάλεια θα νιώθεις!!! Καλή δύναμη από έναν ομοιοπαθή!!!
αχ δεν μπορεις να φανταστεις πως σε καταλαβαινω!!!! φετος βρισκομαι κι εγω σε μια απο τις πιο δυσκολες χρονιες που εχουν περασει μεχρι τωρα! δινω πανηλιθιες! δεν φτανει ολο το αγχος που καθε πρωι χτυπαει το πρωι τη πορτα μου λεγοντας μου καλημερα,νιωθω και ασχημα και με το υπερβολικα μεγαλο αριθμο τροφιμων που συγκεντρωνονται μπροστα μου! πολλοι λενε οτι ειναι κατι στο μυαλο και οτι αν το συνειδητοποιησεις μπορεις ευκολα να το παλεψεις! σωστο μεν αλλα δεν ειναι τοσο ευκολο οσο ακουγεται! αυτο που χρειαζεσαι ειναι να πιστεψεις σε σενα! εισαι κι εσυ οπως ολες και ολοι ανθρωποι που μπορουν να καταφερουν αυτο που θελουν!! θεληση και δυναμη απο μενα σε σενα!!!
Πρέπει πρώτα να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου. Να αγαπάς την εικόνα σου και μετά να τη βελτιώσεις.. Αν δεν αγαπάς αυτό που είσαι, είτε είσαι 100 είτε 40 κιλά θα είσαι δυστυχισμένη. Και είναι αμαρτία να είσαι τόσο μικρή και δυστυχισμένη. Μεγάλη. Είναι στενάχωρο να λες ότι φοβάσαι ότι οι άλλοι θα γελούν μαζί σου. Αν κάποιος το κάνει αυτό, εσύ θα πρέπει να γελάσεις με τη μικρότητά του. Χαμογέλα, και αύριο είναι μία καινούρια μέρα!
Σε καταλαβαίνω, πίστεψέ με. Έχω υπάρξει άτομο που έτρωγε για συναισθηματικούς λόγους αλλά κατάφερα με λίγη βοήθεια και το ξεπέρασα. Πιστεύω βαθειά στην ατομική θέληση και όταν βγεις από αυτό θα το καταλάβεις και εσύ η ίδια. Καταλαβαίνω ότι το φαγητό πρόσκαιρα σε ανακουφίζει και σε παρηγορεί και γι' αυτό καταφεύγεις εκεί αλλά επίσης ξέρω πόσο πονάει αργότερα. Εγώ έτρωγα για να κατευνάσω το άγχος και να ανακουφίσω τη θλίψη μου. Μην το κάνεις άλλο αυτό στον εαυτό σου γιατί όσα χρόνια φεύγουν δε θα ξαναέρθουν και δεν αξίζει να χάσεις τα χρόνια που έρχονται. Μπορείς να το καταφέρεις γιατί το κατάφερα κι εγώ, μόνο αυτό μπορώ να σου πω. Πάντως μην το αφήσεις, απευθύνσου σε κάποιον ειδικό (ίσως ψυχολόγο γνωσιοσυμπεριφοριστή) γιατί υπάρχει και το ενδεχόμενο της βουλιμίας πάντα. Δε θέλω να σε τρομάξω, μόνο να σε βοηθήσω. Πάντως μάθε. Επίσης, αυτό το βιβλίο ενδεχομένως να σε βοηθήσει Christopher Fairburn - Βουλιμία: Ξανακερδίστε τον έλεγχο (εκδόσεις Πατάκη). Καλή συνέχεια και μην το αφήσεις :)

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ