LIFOLAND
Αγαπητή Α, μπα; /

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: αυτός που δε βάζει γάτες στο σπίτι του

Επίσης: οι απαντήσεις είναι προσωπικές

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: αυτός που δε βάζει γάτες στο σπίτι του Facebook Twitter
ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΝΑ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ
ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΝΑ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ
49


________________
1.


Γεια σου Λένα,
Έχω δει ότι αγαπάς πολύ τις γάτες, αν και δεν ξέρω αν έχεις σπίτι σου κάποια. Τι θα έλεγες σε κάποιον που δηλώνει ζωόφιλος αλλά κατά τα άλλα λέει "Δε θέλω γάτες/σκύλους στο σπίτι μου γιατί κουβαλάνε αρρώστιες (;) /λερώνουν/ χαλάνε τα έπιπλα κλπ κλπ";;;-Sylvester

Αυτό καυτηριάζεται μόνο με σοκ. Αν έχει παιδιά πες του «τα ίδια ισχύουν και για τα παιδιά σου, αλλά θα τα έβαζα σπίτι μου.» Αν δεν έχει παιδιά, θα έχει ανίψια, βαφτιστήρια, κάτι.

________________
2.


Αγαπητη Λενα,που με την κυνικη σου αντικειμενικοτητα εχεις ανοιξει πολλα ματια (κι εχεις ξεπεταξει πολλες ντραμα κουιν σαν εμενα) Μην με βρισεις σε παρακαλω,μην μου πεις να διαβασω βιβλια για να καλλεργηθω,μες τα βιβλια μεγαλωσα,παντα μ ενδιεφεραν τα παντα και η φιλομαθεια μου συγκρινοταν μονο με την ορεξη μου να τρωω σαχλαμαρες.Σε καποια φαση μαζεψα τοσο ασχημες προσβολες (ουσα 1.60 και 56 κιλα,οχι 100) που οποιοδηποτε ατομο με τον ελαχιστο εγωισμο θα το εραβε.Τωρα το μονο που ευχαριστιεμαι ειναι να βλεπω τη ζυγαρια να πεφτει.Δεν απολαμβανω καν το φαι,γιατι οι τυψεις με σκοτωνουν οταν δεν πειναω
Για να χασω δηλαδη προγραμματισα τον ιδιο τον εαυτο μου να με προσβαλλει,να μου λεει οτι ειμαι βοδι,οτι δεν εχω αυτοελεγχο,και συνεπως οτι ασχημο μου συμβαινει μου αξιζει,οτι πεταω τη ζωη μου στα σκουπιδια τρωγοντας καθε φορα που τρωω οτιδηποτε δεν ειναι λαχανο.Τωρα ειμαι 45 κιλα και θελω να σταματησω,αλλα εχω γινει η ψωναρα που σιχαινομουνα.
κρινω μεσα μου αρνητικα οσους τρωνε αλλα μου αρεσει κ η θετικη ενισχυση,το "εισαι πολυ αδυνατη εσυ "εχει γινει η ζαχαρη κ οι ενδορφινες μου.Εχω σταματησει ομως να εχω σεξουαλικη επιθυμια (χαχ τωρα που εχω επιδοξους συντροφους που δεν φανταζομουν).Πως να βγω απο ενα αδιεξοδο το οποιο εχει πλευρες που μου αρεσουν?- πρωην παχουλι

Δε θα σε βρίσω. Θα κάνω σχόλια πρακτικής φύσης. Βρες το γρηγορότερο δυνατό έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο που ασχολείται με διατροφικές διαταραχές. Πρέπει να σπάσεις τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις το φαγητό και να δημιουργήσεις από την αρχή μια νέα σχέση. Έτσι θα βγεις από το αδιέξοδο.

________________
3.


Αγαπητή Α,μπα;Έχω ένα θεματάκι με τα αγαπητά μας αγόρια...Ενώ μου την πέφτουν αρκετοί δεν έχω παράπονο εγώ κολλάω με αυτούς που δεν μου την πέφτουν! Δηλαδή, βλέπω κάποιον μου αρέσει (όχι τελείως άγνωστο) προσπαθώ να του δείξω το ενδιαφέρον μου όσο μπορώ με κάποιο τακτ φυσικά! Αλλά αυτός συνήθως δεν ανταποκρίνεται τόσο ή αν ανταποκριθεί μετά κάτι θα γίνει και χαλάει το θέμα! Τι λάθος κάνω; Μήπως αποπνέω αέρα απελπισμένης, υπερβολικά διαθέσιμης ή λυσσάρας=-"Ρενάκι

Αυτό που σε απασχολεί είναι γιατί δεν υποκύπτουν όλοι στη γοητεία σου; Δεν έχεις αναρωτηθεί γιατί προσπαθείς να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι θα καταφέρεις όποιον δείχνει απρόσιτος;


Έχεις ταυτίσει την αξία σου με το ερωτικό τουμπάρισμα. Όσο πιο πολλούς απρόθυμους «γυρίσεις», τόσο πιο πολύ αξίζεις. Τα πράγματα, φυσικά, δεν πάνε καλά, γιατί ο στόχος σου δεν είναι να βρεις το αγόρι που σου ταιριάζει, αλλά να αλλάξεις τη γνώμη όσων δεν σε θέλουν. 'Ωστε τι; Να σε θέλουν ΟΛΟΙ;


Αν θέλεις να καταφέρεις κάτι δύσκολο ώστε να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση (γιατί περί αυτού πρόκειται), τα αγόρια είναι η χειρότερη αρένα. Αυτοπεποίθηση θα αποκτήσεις με τον δύσκολο δρόμο, όχι με την αποδοχή των αντρών. Διάλεξε για τι είσαι πρόθυμη να προσπαθήσεις πολύ (αθλητισμός; Μουσική; Διάβασμα; Σχολείο;) και μέσα από αυτό θα χτίσεις προσωπικότητα και δύναμη. Τα αγόρια έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και πιο ισχυρό χάι, αλλά αν μείνεις στ' αγόρια και δεν κάνεις και κάτι άλλο, αυτό που θα σου μείνει είναι μια κουρελιασμένη και διαστρεβλωμένη ιδέα για τον εαυτό σου.


________________
4.


Α, μπα γεια σου.
Θέλω να προσθέσω κι εγώ το όνομά μου στη λίστα όσων έχουν υπαρξιακά. Νιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου, δεν ξέρω τι θέλω από τη ζωή μου, δεν ξέρω τι με κάνει μακροπρόθεσμα ευτυχισμένη, και δεν ξέρω τι θέλουν οι άλλοι από μένα. Μόλις έκλεισα τα τριάντα ένα. Μέχρι πριν από κάποια χρόνια είχα τη ζωή μου υπό έλεγχο με την έννοια ότι χάραζα μια πορεία, έβαζα κάποιους στόχους, κάποιοι έβγαιναν, κάποιοι όχι, αλλά τουλάχιστον τόσο στην πορεία όσο και στην επίτευξη του στόχου ένιωθα ότι κάνω αυτό που θέλω (και τις όσες αποτυχίες τις θεωρούσα φυσιολογικές στα πλαίσια της ζωής). Τώρα φαντάζομαι τον εαυτό μου σε διάφορες θέσεις και καταστάσεις και βλέπω μια ματαιότητα σε όλα. Έχω πολλούς φίλους και αγόρι, αλλά φοβάμαι μήπως καταστρέψω τις κοινωνικές μου σχέσεις επειδή δεν ξέρω εγώ η ίδια που πατώ και που βρίσκομαι. Και όσο τα περνάω αυτά νιώθω ότι χάνω πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μου.
Πηγαίνω και σε ψυχολόγο, βοηθάει, αλλά μου φαίνεται ότι αρχίζω να αποκτώ μια εξάρτηση και με τρομάζει ότι ίσως να μην μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου.
Σ' ευχαριστώ που ακούς.- memento mori

Πρέπει να πεις στον ψυχολόγο σου ότι σου φαίνεται ότι αρχίζεις να αποκτάς εξάρτηση και ότι τρομάζεις με τη σκέψη ότι μπορεί να μην τα καταφέρεις και μόνη σου.

________________
5.


Dearest Α, μπα,
είμαι 23 και σπουδάζω στο εξωτερικό. Μέχρι στιγμής όλα πάνε μια χαρά, έχω βρει ανθρώπους που με εκτιμούν και τους εκτιμώ και περνάμε θαυμάσια και έχω προσαρμοστεί στο νέο μου περιβάλλον. Το μόνο μου πρόβλημα μου είναι ότι πολλές φορές νιώθω μειονεκτικά έναντι των συμφοιτητών μου που έχουν προπτυχιακές σπουδές στο αντικείμενο του μεταπτυχιακού μας και που προέρχονται από πανεπιστήμια παρόμοιου επιπέδου με αυτό στο οποίο βρισκόμαστε τώρα. Νιώθω (τι νιώθω, στα μάτια με κοιτάει κάθε φορά που έχουμε μάθημα) πως υπάρχει ένα χάσμα ικανοτήτων και πως δεν έχω τα φόντα να το υπερπηδήσω. Εννοείται πως προσπαθώ όσο μπορώ και προφανώς αναγνωρίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι πολύ πιο ταλαντούχοι/ έξυπνοι/μεθοδικοί από εμένα αλλά ακόμη υπάρχει αυτό το συναίσθημα. Εκτός από διάβασμα, παρακολούθηση και προσοχή στο τι ζητούν οι καθηγητές, έχεις καμιά ιδέα τι μπορώ να κάνω για να βελτιωθώ;
Υ.Γ. Την στήλη σου την διαβάζω καθημερινά και μου αρέσει πάρα πολύ! Σε ευχαριστώ πολύ που μας ομορφαίνεις τα πρωινά και μας βάζεις και λίγο μυαλό όταν χρειάζεται!- Mind the Gap

Να διπλασιάσεις τις προσπάθειες!


Αν δεν γίνεται αυτό, να τις τριπλασιάσεις.


Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Τα φόντα τα έχεις. Γι' αυτό είσαι τώρα εκεί. Σταμάτα τις αμφιβολίες, και συνέχισε την προσπάθεια.

________________
6.


Α μπα μου, μόλις διάβασα την ερώτηση 1 από 5/2/14, της κοπέλας που ζει στη Ν. Αμερική και της λείπει η οικογένειά της... Πώς μπορείς να λες σε έναν άνθρωπο ορθά - κοφτά πως οικογένειά του είναι αυτή που θα δημιουργήσει ο ίδιος κ όχι ΚΑΙ αυτή που τον δημιούργησε? Λες ότι η ''πατρική'' οικογένεια δεν θα υπάρχει για πάντα, σε αντίθεση με τη νέα... Με ποια βεβαιότητα? Τόσοι άνθρωποι έχουν δυστυχώς χάσει συζύγους νέους κ μένουν πάλι μόνοι... Κ στο κάτω κάτω, ακριβώς επειδή όλοι μας δε θα υπάρχουμε για πάντα, μήπως είναι προτιμότερο, όσο υπάρχουμε να ζούμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε? Και για ορισμένους από μας εκτός από τον άντρα μας, σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται κ η μαμά μας, ακόμη κ ο σκύλος μας...

Προσπαθώ πάντα να μην απαντάω γενικά, αλλά να απευθύνομαι μόνο σε αυτόν που ρωτάει, για τη δική του ζωή, σα να είμαστε οι δυο μας – κι ας παρακολουθούν πολλά μάτια. Δεν είπα γενικώς για την αξία της οικογένειας, της παλιάς και της νέας. Απάντησα σε μια πολύ συγκεκριμένη κοπέλα με μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση, η οποία μετανάστευσε πριν από δύο χρόνια σε χώρα της Λατινικής Αμερικής για να είναι με τον σύντροφό της, ο οποίος δόξα τω Θεώ ζει, με τον οποίον τα πάει καλά και έχει μια δουλειά που της επιτρέπει να ζει καλά. Σε αυτήν απάντησα. Όχι σε κάποιον που έχασε το σύντροφό του νωρίς, όχι σε κάποιον που προτιμάει να μένει με τη μαμά του για τον χ κα ψ λόγο, όχι σε κάποιον που θέλει να μείνει με τον σκύλο του, και σίγουρα όχι σε σένα. Αν θες, ρώτα κάτι, και να δεις ότι η απάντηση θα είναι διαφορετική.

________________
7.


Α μπα αγαπημένη! Τα λες πάντα τόσο ωραία κ η μεγάλη πλάκα είναι ότι όλοι μας πάνω κάτω λέμε και ρωτάμε τα ίδια. Εμένα η απορία μου είναι η εξής! Γιατί μονίμως έχω άγχος και νιώθω υπεύθυνη για όλα? Επαγγελματικά, οικογενειακά, προσωπικά? Φέτος έγινα 30 κ υποσχέθηκα στον εαυτό μου να είμαι πιο αληθινή με όλους κ κυρίως με τον εαυτό μου.. 2 μήνες μέσα στο 2014 κ ακόμα πάνω κάτω τα ίδια. Με βασάνισε πολύ μια σχέση (μονόπλευρη από μεριά μου) εδώ και σχεδόν δυο χρόνια, είπα τέλος κ προχωράμε, όχι άλλο δάκρυ ακόμα δεν ξεπεράστηκε εντελώς, με τον εαυτό μου τώρα τελευταία ίσως τα βρήκαμε (τη μέρα είμαστε ΟΚ τη νύχτα όμως παίζει αϋπνία πέρσι όμως ήταν χειρότερα), κ στη δουλειά έχω φτάσει σε σημείο να λέω ευτυχώς που υπάρχει για να ξεσπάω εκεί αλλά ξέρεις πως είναι γυρίζεις σπίτι με πενταπλή ποσότητα νεύρων (όταν γυρίσεις). Ξέρω τι θα πεις κ έχεις δίκιο, θέλει προσπάθεια, πείσμα, μέτρο κ ισορροπία αλλά πως μπορούμε να τα έχουμε όλα αυτά όταν ζούμε σε ένα κόσμο 11 διαστάσεων?

Φιλιά από Αγγλία!- Πάρε στροφή!

Οι διαστάσεις μπορεί να είναι πολλές, όμως εμείς μόνο τρεις αντιλαμβανόμαστε. Νομίζω κάπου εκεί έχεις μπλέξει, γιατί έχεις γράψει πολλά πράγματα που δεν συνδέονται μεταξύ τους.

Η γλώσσα, ο τρόπος έκφρασης, είναι πολύ σημαντικός και ενδεικτικός του τι βρίσκεται στο κεφάλι μας. Αν δεν μπορούμε να περιγράψουμε κάτι με ακρίβεια, σημαίνει ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε να πούμε. Ξεκινάς με το «γιατί είμαι ενοχική για όλα» και ενώ περιμένουμε να το αναλύσεις (με παραδείγματα; Αναφορές στο παρελθόν και στην ανατροφή σου;) μας λες ότι υποσχέθηκες να είσαι «πιο αληθινή με τον εαυτό σου», που δεν ξέρω τι σημαίνει για σένα, ούτε ποια είναι η σχέση του με την ενοχικότητα. Μετά περνάς σε μια σχέση που σε βασάνισε, αλλά μπορεί και να τα βρήκατε, μπορεί και όχι. Μετά λες ότι έχεις νεύρα επειδή τι; Χωρίς εξήγηση.


Μια εξήγηση ίσως να είναι ότι δε μπορείς να βάλεις σε μια τάξη τις σκέψεις σου. Ή ότι μπορείς, αλλά δεν προσπάθησες να το κάνεις στη συγκεκριμένη περίπτωση. Πάντως έτσι απάντηση δε γίνεται να πάρεις.

49

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
15 σχόλια
bunnybugard5
bunnybugard5
Αν και κάπως καθυστερημένα,όσον αφορά την ερώτηση 1,θα κάνω το δικό μου σχόλιο.Καθημερινά συναντώ τα 2 άκρα όσον αφορά αυτό το ζήτημα, "οι μεν" που ντύνουν τα σκυλιά τους πριγκίπισσες και "οι δε" που εγκαταλείπουν νεογέννητα γατάκια. Το λυπηρό είναι ότι τσακώνονται, ενώ τα πράγματα είναι απλά.Ένα γατάκι,όπως και ένα παιδάκι, θέλει φροντιδα. Θα άφηνες ποτέ το παιδάκι σου μέσα στις ακαθαρσίες; Θα το έκλεινες στο σπίτι χωρίς βόλτα; Ανεμβολίαστο;Ατάϊστο; Έχω δει τέτοια φαινόμενα με σκυλάκια πχ.Επίσης, τα ζώα μαθάινουν κανόνες, δηλαδή, αν δεν θες να σού γεμίζουν τρίχες το σπίτι επειδή πχ είσαι αλλεργικός, τα μαθαίνεις να μην ανεβαίνουν σε καναπέδες και ρούχα, αλλά να έχουν τον δικό τους χώρο.Και όλα αυτά με τον τόνο της φωνής.Αν έχεις κήπο[ή αν έχει ο γείτονας]η γάτα δεν παθαίνει τίποτα να παίζει έξω όλη μέρα και να επιστρέφει μετά. Αντιθέτως :) .Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάς ένα ζώο όταν προσέχεις την υγειινή σας, δεν σημαίνει ότι το αγαπάς περισσότερο όταν το έχεις σε-ένα-σπίτι-υπό-όποιες-συνθήκες.Θέλει προσοχή και υπευθυνότητα το να υιοθετείς ένα ζωάκι, εκτός φυσικά από την αγάπη.
Dazzling blinds
Dazzling blinds
#1 Εσύ ή οποιοσδήποτε θα πει ποιον ή τι θα βάζει ο άλλος μέσα στο σπίτι του και (όπως κατάλαβα ότι υπονοείται τόσο από την ερώτηση όσο και από την απάντηση), επιπλέον, θα τον μέμψεις για τις επιλογές του ως προς τον ιδιωτικό του χώρο; Στ' αλήθεια, ρωτάει ακόμα ο κόσμος τέτοια πράγματα. Αυτό, όντως, μάλλον καυτηριάζεται μόνο με σοκ.Αγαπητέ, Sylvester, το ποιος ή τι θα μπει (ή όχι) και το ποιος και τι θα βγει (ή όχι) στο σπίτι σου κουμάντο κάνεις εσύ, στο σπίτι του Α ο Α, στο σπίτι του Β ο Β, στο σπίτι του Γ ο Γ, ό, τι κι αν δηλώνει κατά τ' άλλα ο οποιοσδήποτε. Τόσο απλά. Όποιος δε σέβεται αυτούς τους κανόνες και αυτές τις αποφάσεις να αρχίσει να ανησυχεί για τον εαυτό του.
icare
Κουβέντα να γίνεται μωρέ... Προφανώς και δεν υπάρχει τέτοιος σκοπός. Με αυτή τη λογική δεν θα πρέπε να ανοίγουμε το στόμα μας μην τυχόν και νομίζουν ότι υποδεικνύουμε κάτι.
Dazzling blinds
Dazzling blinds
Το "προφανώς" δεν φαίνεται πουθενά (το αντίθετο διαφαίνεται μάλιστα τόσο από την ερώτηση όσο και από την απάντηση) και ακριβώς γι' αυτό σχολίασα σχετικά. Και ακριβώς αυτό είναι το θέμα. Άλλο εκφράζω τη γνώμη μου, συζητάω, δηλώνω ό, τι νομίζω και θέλω τέλος πάντων, και άλλο επιβάλλω ή πιέζω κάποιον ή, με, οιονδήποτε τρόπο, προσπαθώ να του υποδείξω τι να κάνει/σκέφτεται/θέλει από τη δική μου οπτική και προτίμηση - αυτό είναι γενικός κανόνας συμπεριφοράς αλλά προσλαμβάνει ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα σε ένα θέμα που αφορά αποκλειστικά το ίδιο το άτομο και κανέναν άλλον, όπως ο ιδιωτικός χώρος του. Έχει διαφορά και είναι αναγνώσιμη, αν όχι σαφέστατη, πότε κάποιος λειτουργεί έχοντας αυτή ή την άλλη διάθεση. Εγώ τουλάχιστον το καταλαβαίνω.Φαντάζομαι τις επόμενες απορίες του #1 :Tί θα έλεγες σε κάποιον που δεν επιθυμεί να ανεβάζει το σκύλο του στο γραφείο του, στο κρεβάτι του, στον καναπέ του, στην πολυθρόνα του και στο μπαούλο του;Τί θα έλεγες σε κάποιον που για τον τάδε λόγο δεν επιθυμεί να τοποθετήσει πλακάκια στο μπάνιο του; Aπάντηση : Ξέρω 'γω, πες του πως θα πιάσουν υγρασία οι τοίχοι και αυτό θα τον ταλαιπωρεί..., αλλά μην προβληματιστείς αν σε αγνοήσει επιδεικτικά και το κάνει, γιατί από τη στιγμή που δεν ενοχλούν κάποιον, (δυστυχώς για εσένα) είθισται οι άνθρωποι στο σπίτι τους να κάνουν Ο, ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ.
Living_in_a_material_world
Living_in_a_material_world
@ 1Προσωπικά δεν θα έλεγα κάτι.Αν ήταν γονιός και έμενα σπίτι του,θα σεβόμουν την αρνησή του,όπως και αν ήταν φίλος και συγκατοικούσα,προσπαθώντας να την κάνω από το σπίτι και να ζήσω μονος/η το συντομότερο δυνατόν.Αν μου το έλεγε υποψήφιος/α σχέση ερωτική,θα μου πέρναγε επι τόπου η οποιαδήποτε ερωτική διάθεση απέναντι στο συγκεκριμμένο άτομο.Η θέση σου απένατι στο θέμα έχει να κάνει με τη δική σου σχέση με τα κατοικίδια.Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς κατοικίδιο,οπότε αυτό καθορίζει το πόσο στενή σχέση μπορώ να έχω με κάποιον που δεν τα θέλει σπίτι του,πράγμα που βεβαίως είναι δικαιωμά του.
icare
Συμφωνώ μαζί σου αλλά καμιά φορά ωφελεί να πηγαίνεις κόντρα στις απόψεις των γονιών σου σε αυτό το θέμα. Θα βγεις κερδισμένος. Πολλοί γονείς είναι αρνητικοί στην απόκτηση κατοικίδιου, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος για αυτή τους τη στάση παρά μόνο ο φόβος ότι θα ξεβολευτούν- αναστατωθούν ίσως. Αγνοούν όμως τα οφέλη, που είναι πάρα πολλά, του να μεγαλώνει ένα παιδί παρέα με ένα ζώο.
Ερωτευμένη Τσούχτρα
Ερωτευμένη Τσούχτρα
#4 Ως άνθρωπος που έχει περάσει από ψυχοθεραπεία, καθώς και ως φοιτήτρια στον κλάδο, νιώθω την ανάγκη να σου πω τα παρακάτω. Πρώτον, όταν ξεκινάς την διαδικασία της θεραπείας είναι εντελώς φυσιολογικό να έρχεται μία περίοδος που οι κοντινές σου σχέσεις περνάνε από επαναπροσδιορισμό, και αυτό σημαίνει ότι βλέπεις αναγκαστικά να μεγενθύνονται προβλήματα και πράγματα, τα οποία ενδεχομένως πριν να μην σε ενοχλούσαν όμως τώρα, που περνάς από μία διαδικασία μεταμόρφωσης (γιατί όταν είναι πετυχημένη η θεραπεία αυτό συμβάινει) καταλαβαίνεις ότι ο τρόπος ζωής που είχες πριν δε σε γέμιζε. Αυτό δε σημαίνει ότι θα τους παρατήσεις όλους ή θα σε παρατήσουν όλοι, ούτε ότι, εκτός αν έχεις κάποια προδιάθεση για άλλους λόγους, θα πάθεις κατάθλιψη. Είναι ένα διάστημα που θα περάσει, πάντα περνάει, και όταν θα είσαι καλύτερα, ίσως παρατηρήσεις, χωρίς να καταλάβεις πώς ακριβώς έγινε, ότι οι σχέσεις σου έχουν γίνει πιό ουσιαστικές, και ότι οι περιττοί στόχοι, και τα ανώφελα βάρη έχουν φύγει από τους ώμους σου. Έτσι έγινε με εμένα, και ελπίζω έτσι να συμβεί και σε σένα. Για αυτό το διάστημα της αρχής της θεραπείας μάλιστα, έχουν επιωθεί από πολλούς διάφορα ονόματα, όπως "κατάβαση στον άδη" "σκοτεινή νύχτα της ψυχής" κλπ. Δεν σου λέω να το δραματοποιήσεις και τόσο πολύ μέσα σου, όμως να ξέρεις ότι είναι κάτι που οι περισσότεροι που έχουν έχουν μπει σε φάση αυτογνωσίας το έχουν περάσει, και σε πολλούς μάλιστα έχει προσφέρει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και δώρα που τους ακολουθούν μέχρι το τέλος της ζωής τους, όσο "μαύρο" και να φαίνεται. Αυτό που έκανα εγώ εκείνο το διάστημα και με βοήθησε, ήταν να είμαι ευγενική και συγχωρετική με τον εαυτό μου, καθώς και να αποζητώ την παρέα ανθρώπων που δεν με κατέκριναν. Το δεύτερο που θέλω να σου πω είναι ότι το πρώτο πράγμα που κάνει κάποιος (συνήθως υποσυνείδητα) όταν ξεκινάει θεραπεία, είναι να προβάλλει την σχέση του με τους γονείς ή κηδεμόνες (καθώς πάντα αυτή είναι η πρώτη και ισχυρότερη εμπειρία σχέσης που έχει ένας άνθρωπος στη ζωή του) στη σχέση του με τον ψυχολόγο. Οπότε, αν βίωνες σχέση εξάρτησης στα παιδικά σου χρόνια, (κάτι εξαιρετικά συνηθισμένο, καθώς ένα παιδάκι δεν μπορεί να φροντίσει μόνο του τον εαυτό του, και λίγοι άνθρωποι με το σύνδρομο "Έλληνας Γονιός" ενθαρρύνουν την αυτονομία), λογικό είναι να περάσεις και από φάση εξάρτησης με τον/την ψυχολόγο σου. Ούτε και αυτή θα κρατήσει για πάντα, και προφανώς δεν "φταις" που σου συμβαίνει. Προφανώς μιας και εγώ τα βλέπω από μακριά, δεν μπορώ να σου πω παραπάνω πράγματα, οπότε σε πρακτικό επίπεδο, την συμβουλή της Λένας μία χαρά την βρίσκω...#5 Τι μανία είναι αυτή με την υπερπροσπάθεια; Τρέχουμε όλη μας την ζωή αγώνα δρόμου; Λες διαβάζεις. Λες είσαι συνεπής. Λες προσπαθείς. Λες σου αρέσει. Λες κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Σε πιστεύω. Αν το πιστεύεις και εσύ για τον εαυτό σου, και το να λες πόσο προσπαθείς δεν είναι ένας εύσχημος τρόπος να υπεκφεύγεις, δεν έχεις κανένα λόγο να νιώθεις άσχημα. Άλλοι αφιερώσαμε τον χρόνο μας στις χ σπουδες, άλλοι στις ψ, ο καθένας ξέρει και κάνει καλύτερα άλλα πράγματα, και κανείς δεν μπορεί να ξέρει ή να κάνει τα πάντα. Είσαι εκεί γιατί το αξίζεις, αλλιώς δεν θα ήσουνα, έχεις κενό γιατί οι σπουδές σου ήταν διαφορετικές, όχι γιατί είσαι "λιγότερη", και δίνεις ό,τι μπορείς. Λοιπόν; Προς τι η σύγκριση; Εφόσον είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και αυτό που κάνεις, το επόμενο που πρέπει να δεις είναι ο τρόπος και ο βαθμός στον οποίο μπορείς να το κάνεις, και να ενσωματώσεις τις όποιες γνώσεις και ικανότητές σου (από προηγούμενες σπουδες από γενικά ενδιαφέροντα) σε αυτό που κάνεις τωρα. Αν και τα παραπάνω συμβαίνουν, δεν υπάρχει κάτι περισσότερο. Πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος από εμάς, πάντα κάποιος χειρότερος, και όσο θέλουμε και προσπαθούμε κάτι, τόσο βελτιωνόμαστε σε αυτό. Α, και επίσης, η δημιουργία (είτε πρόκειται για τέχνη είτε για επιστήμη), ενώ προϋποθέτει την αυτοπειθαρχία, γεννιέται μέσα από την ηρεμία και την ελευθερία, και όχι μέσα από το άγχος και την υπερπροσπάθεια....
Dazzling blinds
Dazzling blinds
@ Ερωτευμένη Τσούχτρα#4 Έξοχη περιγραφή της τυπικής μακροχρόνιας διαδικασίας της ψυχοθεραπείας. Ακριβώς έτσι είναι. Αλλά μόνο όταν αυτή αποβαίνει επιτυχής. Η αποτυχία της είναι πολύ συχνό φαινόμενο και μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους (ή σε συνδυασμό λόγων) τους οποίους δεν είμαι σε θέση να αναλύσω. Ωστόσο, είναι καλό να γνωρίζει ο κόσμος το πρότυπο για να αντιλαμβάνεται σύντομα πότε αυτή είναι βοηθητική και χρήσιμη και να λαμβάνει τα μέτρα του αντίστοιχα. #5 Χρησιμοποιώντας το επίσης έξοχο σχόλιο της Ερωτευμένης Τσούχτρας ως εισαγωγή του δικού μου, αυτό που λες, Mind the Gap, ότι συμβαίνει είναι αναμενόμενο έως ένα βαθμό λόγω των δεδομένων. Εκτός από την προσωπική μελέτη, αυτοπειθαρχία, συγκέντρωση, ενασχόληση εις βάθος με το αντικείμενο πάνω στο οποίο σ' ενδιαφέρει να βελτιωθείς (αλλά κυρίως ελεύθερη εσωτερική αφοσίωση - είναι προϋπόθεση για να είναι δημιουργικός και αποτελεσματικός ο ζήλος που θα επιδείξεις τόσο στην έκβαση των σπουδών σου σε επίπεδο απόκτησης τυπικών και αντικειμενικών προσόντων, πχ. γνώσεις, βαθμοί, πτυχία, όσο και στην αυτοεκτίμησή σου και πίστη στις δικές σου ικανότητες και δυνατότητες ως προς την επιστημονική σου εξειδίκευση), μπορείς, επίσης, να μαθαίνεις από τους συμφοιτητές σου που θεωρείς ανώτερούς σου στο επιστημονικό πεδίο (για όποιον λόγο : προπτυχιακά, έμφυτη κλίση, διευρυμένο πνεύμα). Να "συνεργάζεσαι" μαζί τους, να τους συμβουλεύεσαι πιθανόν, να συμμετέχεις σε συζητήσεις τους, ακόμα κι αν κάνεις απλώς παρέα μ' αυτούς (κι αυτό μπορεί να βοηθάει). Με λίγα λόγια, μην ντρέπεσαι και μην αισθάνεσαι ανασφάλεια να μαθαίνεις από τους καλύτερους, όποιοι κι αν είναι αυτοί - ακόμα κι αν αυτοί είναι σε μια βαθμίδα τυπικά κατώτερή απ' τη δική σου (πράγμα που, απ' ό, τι λες, στην περίπτωσή σου δε συμβαίνει καν).
the advocate' s client
the advocate' s client
#1 Η αιτιολογία "κουβαλάνε αρρώστιες" πρέπει σαφώς να διαχωριστεί από το ότι τα κατοικίδια ζώα λερώνουν ή κάνουν ζημιές. Το πρώτο υποδηλώνει μηνύματα που πιθανώς δεν ταιριάζουν σε έναν πραγματικό φιλόζωο. Τα υπόλοιπα μπορεί να είναι απλώς η άποψη κάποιου για το πως θέλει να διατηρεί τον προσωπικό του χώρο.Ωστόσο, η σύγκριση με τα παιδιά θεωρώ πως είναι υπέρ του δέοντος επιθετική και όχι απαραιτήτως εύστοχη.
Μανδάμ Φρου Φρου
#1 Υποθέτω πως μιλάμε για μόνιμη συγκατοίκηση με ένα ζώο και όχι για απλή επίσκεψη,εφόσον αναφέρεται ότι χαλάνε έπιπλα, λερώνουν κτλ.Σε αυτήν την περίπτωση, ναι, είναι πολύ λογικό κάποιος να αγαπάει τα κατοικίδια αλλά να μην θέλει να συγκατοικεί μαζί τους σε ένα διαμέρισμα...Πού είναι το περίεργο?
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Αυτά ισχύουν όντως, για σκύλους (συνήθως). Οι γάτες είναι διάσημες για το πόσο δεν επιδέχονται εκπαίδευσης. (Τουλάχιστον όλες όσες έχω γνωρίσει ή ακούσει/διαβάσει γι'αυτές στη ζωή μου). Πειθαρχούν λίγο, αν τους φέρεσαι σαν ναζί αξιωματικός (ψυχοφθόρο για σένα και για τη γάτα). Αν θες ένα ζώο που να μην γρατζουνάει ποτέ τα έπιπλά σου, να μη ρίχνει πράγματα κάτω (τα οποία μετά κρύβει κάτω από τον καναπέ/κρεββάτι/ψυγείο), να μην ανεβαίνει στο τραπέζι/κουζίνα να χώσει τη μούρη του στο φαί σου, είναι καλό να μην ποντάρεις στη γάτα. Ναι, κάποιες δεν το κάνουν, αλλά όχι επειδή τους το λες εσύ. Απλώς δε μπορείς να ξέρεις τι θα σου βγει.Αλλά γιατί να ανεχτούν κάποιοι πράγματα που τους ενοχλούν φοβερά, όταν υπάρχουν άλλοι που τα βρίσκουν ασήμαντα ή χαριτωμένα; Δεν είναι όλοι για κατοικίδια. Ούτε και για παιδιά είναι όλοι.
Vernedead
Vernedead
Η μάνα μου γουστάρει τρελά τα σκυλιά και τα γατιά αλλά είναι αλλεργική,οπότε δεν μπορούσαμε να έχουμε στο σπίτι και ούτε να τα πλησιάσει μπορεί.Ορίστε μια λογική εξήγηση.
sogl
καλά και μόνο ο παραλληλισμός γάτας και παιδιού τα λέει όλα για μια γυναίκα γύρω στα 30 και κυρίως λέει σε τι φάση θα βρίσκεται γύρω στα 50.
Κορνηλιου Λίζα
Κορνηλιου Λίζα
#2Αγαπητή πρώην παχουλή..( που είμαι σίγουρη οτι ποτέ δεν ήσουν όντως παχουλή!!) Η ιστορία σου μου επανέφερε μνήμες και ένιωσα την ανάγκη να σου γράψω. Έχω περάσει ακρίβως ιδια κατάσταση σε ηλικία 16 ετών. Τότε είχα ξεκινήσει με σκοπό να χάσω ενα δυο κιλάκια ( που τόσα χρειάζομουν) αλλά χωρίς να το καταλάβω άρχιζα να χάνω περισσότερα. Μου άρεσε που φαινόμουν όλο και πιο αδύνατη και δεν είχα σταματημό. Σιγά σιγά αρχισα να απορρίπτω ομαδες φαγητων και φυσικα κατέληξα να τρωω μονο μαρουλια και φρουτα. Ολοι μου λεγανε οτι εχω αδυνατίσει επικίνδυνα, αλλα ολους τους αγνοούσα και πιστευα μάλιστα οτι ζηλευουν και μου τα λενε. Επιτυχίες στα αγορια ειχα και εγω αλλα οπως είπες και εσυ καμια λιμπιντο και καμια διαθεση παρα μονο σπάνια. Το αποκορύφωμα ηταν όταν η περιοδος μου εκανε να φανεί 7 μηνες και ερχοταν μονο με χαπια. Το σωμα μου ( ειχε πει η γυναικολογος μου) ηταν σαν να περναει κλιμακτήριο και ήμουνα μολις 16 χρονών! Ευτυχως για μενα λογω της μικρης μου ηλικιας και οτι ειχα μια μανα που ηταν διαρκώς παρούσα- και φυσικα με τη βοηθεια ψυχολογου- κατάφερα στο πέρασμα των χρόνων να ξαναποκτισω μια υγιη σχεση με το φαγητο και να αρχισω να ζω κανονικα και να νιωθω χαρουμενη. Εδω και χρονια ( Τωρα είμαι 27 χρονών) διατηρούμαι στα ίδια κιλα και ειμαι αδύνατη χωρίς να ειμαι άρρωστη και να πειναω. και επειδη ηδη μακρηγόρησα ενα πραγμα μονο ακομη θα σου πω. Εβλεπα τη ζωη να περναει μπροστα απο τα ματια μου: Σχεσεις ,ταξιδια, επιτυχιες, παρτυ, παρέες, αλλα εγω το μονο που σκεφτομουνα απο το πρωι που σηκωνομουν μεχρι το βραδυ ηταν τι να φαω ή ακομη καλυτερα τι να μην φάω.. Ζητα βοήθεια απο εναν ειδικο. Μιλα για ολο αυτο που συμβαινει μεσα σου σε σχεση με το φαγητο σε καποιον πολύ δικο σου.. Ελπίζω αλήθεια να σε βοήθησα εστω και λιγακι. Θα μπορούσα να γράφω ασταματητα. Να εισαι καλά!
Franny
Franny
#1νομιζω οτι η ερωτηση αφορα μονιμο ζωο και οχι ζωο- επισκεπτη.μπορει καποιος να αγαπαει τα ζωα αλλα να μην ειναι σε θεση η σε διαθεση να αναλαβει την ευθυνη ενος ζωου, οπως μπορει να αγαπαει τα παιδια αλλα να μην θελει να κανει δικο του.το θεμα ειναι οι θεσεις και η δραστηριοτητα για την προστασια τους και την ευζωια τους και των παιδιων και των ζωων και ολων των χριζοντων βοηθειας οντων και οχι αν τα εχουμε στο σπιτι μας.
bagle
bagle
Πάντα θεωρούσα ότι τα ζώα μέσα στο σπίτι,όπως κάτι γάτες που δεν έχουν δει ποτέ ούτε τον ακάλυπτο (του τετραγώνου),είναι δυστυχισμένα.Κάτι που οι ιδιοκτήτες τους αρνούνται πεισματικά.Θα είχα τόσες ενοχές αν είχα κάποιο κατοικίδιο,εδώ σαν επισκέπτης και ντρέπομαι για την κατάστασή τους.
icare
Αν δεν ήταν μέσα στο διαμέρισμα, θα ψάχνανε τροφή σε κάδους σκουπιδιών, θα κινδύνευαν από αυτοκίνητα, θα έμπλεκαν σε γατοκαυγάδες-σκυλοκαυγάδες, θα κόλλαγαν αρρώστιες και τα αστείρωτα θα συνέβαλαν στην δραματική αύξηση του αδέσποτου πληθυσμού. Ειδικά στην Αθήνα, είναι δεδομένο ότι περνάνε καλύτερα μέσα στο διαμέρισμα απ ότι στον ακάλυπτο του τετραγώνου.
bagle
bagle
Δηλαδή icare,τα σώζουμε με το να τα φυλακίζουμε;Τώρα που το σκέφτομαι,μήπως δεν τα αναπαράγουν σε φάρμες για την ικανοποίησή μας;Ακου θα ήταν στους δρόμους..Ασε με τώρα.Δυσλειτουργικά και κακόμοιρα είναι και μέσα και έξω,δεν είμαστε τίποτα σωτήρες.
nenaki
Χωρίς να είμαι κατά των ψυχολόγων/ψυχιάτρων, θεωρώ ότι λίγο-πολύ όλοι χρειαζόμαστε, αλλά ρε συ Λένα, πες την αλήθεια... παίρνεις ποσοστά, έτσι;
Psycho-logic
Psycho-logic
Δεν χρειάζεται να πάρει ποσοστά κανείς για να καταλάβει πότε κάποιος έχει πρόβλημα που για να λυθεί χρειάζεται ειδικό και όχι μια απάντηση σε ένα blog.By the way Λένα, φοβερή απάντηση στο #3. "Αυτοπεποίθηση θα αποκτήσεις με τον δύσκολο δρόμο, όχι με την αποδοχή των αντρών." Να κάτι που θα πρέπει να γίνει αφίσα στα δωμάτια των κοριτσιών από τα 15.
Franny
Franny
γιατι δεν δοκιμαζεις να δωσεις εσυ καποια ιδεα, που να μην περιεχει τις λεξεις "ψυχιατρος- ψυχολογος- βοηθεια ειδικου' σε καποια που εχει βυθιστει στις διατροφικες διαταραχες μεχρι τα αυτια και κινδυνευει, να σε καμαρωσουμε?
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Παιδιά κι εγώ αγαπώ πολύ τις γάτες (πρέπει να ομολογήσω, μόνο όταν είναι είτε ήσυχες & αδιάφορες, είτε καλόβολες & παιχνιδιάρες, όχι όταν είναι η ενσάρκωση του Μπαφομέτ και σε νυχιάζουν επειδή τις πλησίασες σε απόσταση κάτω από 10 εκατοστά).Αλλά σε αντίθεση με τα παιδιά (και ορισμένα κοντότριχα σκυλιά) αφήνουν τρίχες συχνότερα απ'όσο αναπνέουν. Τρίχες παντού. Που ποτέ δεν καθαρίζονται εντελώς. Είναι σαν τον έρπη, τις έχεις για πάντα.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Κι εγώ έχω μαλλιά μέχρι τη μέση και μαδάω. Αλλά ούτε την ποσότητα ούτε την ποιότητα τρίχας της γάτας έχω. Όπου ποιότητα=είναι λεπτή και κολλάει σαν βεντούζα. Φεύγουν μερικές αν τις τρίψεις με κάλτσα, αλλά πολλές δε φεύγουν με τίποτα. Απλή διαπίστωση: Μπλούζα που τη φορά 10 ώρες, άντε να κολλήσουν 1-2 τρίχες πάνω της. Μέτρα αν μπορείς πόσες τρίχες θα μαζευτούν αν τριφτεί πάνω της για 20" ο γάτος της μάνας μου. Και σου λέω ακόμη κι αν είναι φρεσκοβουρτισμένος.
Anonymous Liberty
Anonymous Liberty
Ε όχι και έρπης το πιο δημοφιλέστατο ζώο στον κόσμο!Μακάρι να τις είχαμε πάντα. Να δεις δάκρυ όταν μας αφήνουν ... για πάντα. Είναι μέρος της οικογένειας και οι ίδιες αισθάνονται το ίδιο. Είσαι η μαμά τους για πάντα.Είναι πολύ σημαντικό τι γάτα θα διαλέξεις ή θα σε διαλέξει. Οι περισσότερες γάτες στην Ελλάδα είναι με κοντή τρίχα. Έχουμε τις δικές μας ράτσες γάτας. Η πορτοκαλόασπρη, λεπτή γάτα, λέγεται διεθνώς Γάτα του Αιγαίου, σωστή καπετάνισσα Μπουμπουλίνα. Οι περισσότερες γάτες δεν επιτίθενται αν τις αφήσεις σιγά σιγά να σε πλησιάσουν ή να μυρίσουν. Αυτές που δεν πλησιάζουν και κρύβονται ή σε απειλούν μετά από ώρα άφησε τες ήσυχες διαφορετικά γυρεύεις καυγά. Αυτές με μακριά τρίχα και περίεργα χαρακτηριστικά συνήθως είναι οι πιο δύσκολες και επιθετικές γιατί έχουν πάθει τόσες γενετικές τροποποιήσεις τύπου Φρανκενστάιν.Οι γάτες χάνουν και αλλάζουν σιγά σιγά το τρίχωμα τους την Άνοιξη όπως πολλά άλλα ζώα. Οι περισσότερες τρίχες καταλήγουν στο πάτωμα και αν μπορείς να τις διακρίνεις σημαίνει ότι είναι καιρός για σκούπισμα. Χρειάζονται την λεκάνη με την άμμο και τον στύλο για να ξύνουν τα νύχια τους όπως ο παπαγάλος το ράμφος του. Χρειάζονται στείρωση την κατάλληλη ηλικία, είναι και το μόνο που με χαλάει, αλλά αν δεν το κάνεις τα έπιπλα θα γίνουν σαν κουρελιασμένες εφημερίδες με λεκέδες. Αν την αφήσεις έξω θα έχεις σε τρία χρόνια οίκο προστασίας των ζώων και με το δίκιο τους θα σε αγριοκοιτάζουν οι γειτόνισσες.Από αρρώστιες καμία για σένα και αν τους κάνεις τα εμβόλια ούτε και γι αυτές. Η μόνη προσοχή είναι αν είσαι έγκυος να φοράς γάντια στο καθάρισμα της λεκάνης άμμου ή στείλε ένα μη έγκυο να καθαρίσει. Το χώμα να μην είναι αργιλώδης και δημιουργεί σκόνη σε κλειστό περιβάλλον γιατί όλα εκεί θα γεμίσουν σκόνη.Τα δικά μου γατιά (στειρωμένα) πάντα τα άφηνα έξω την ημέρα και έρχονται μόνα τους το βράδυ. Εξαρτάται από την γειτονιά. Τον χειμώνα είναι η πιο ζεστή θερμοφόρα. Έρχεται και ξαπλώνει πάνω στα πόδια μου ή στον λαιμό μου σαν ζωντανή γούνα που γουργουρίζει στο αυτί.Πριν πάρεις μια νέα γάτα ή γάτο και αν έχεις μικρά παιδιά κάνε του ένα τεστ φιλίας με τον άνθρωπο. Μετά που θα σε μυρίσει χάιδεψε το και το τελικό τεστ τράβα του ελαφρά την ουρά να δεις αν σου επιτεθεί. Το τελευταίο γιατί τα μικρά παιδιά, χωρίς να το καταλαβαίνουν, τραβάνε το πιο επικοινωνιακό εργαλείο που έχει η γάτα, για να σου δίνει να καταλάβεις τι ακριβώς θέλει και αισθάνεται.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
@ Liberty: ΟΚ με παρεξήγησες, έρπη αποκάλεσα (χαριτολογώντας) τις γατότριχες και επ' ουδενί τις ίδιες τις γάτες! Φυσικά μακάρι να μην έφευγαν ποτέ από το πλευρών αυτών που τις αγαπούν (όπως και όλα τα ζωάκια εξάλλου)! Ειδικά για το γατί της μαμάς μου που έλεγα δε θέλω ούτε να το σκέπτομαι, με τα κουταλάκια θα τη μαζεύουμε (τη μαμά).Και σου μιλάω για το ένα από τα πιο όμορφα, αφράτα, καλόβολα γατιά που έχουν πατήσει το πατούσι τους στη γη. Αλλά καλή μου, οι τρίχες τρίχες. Στο πάτωμα δε θα τις δεις ποτέ - η μάνα είναι μουτζαχεντίν τους σφουγγαρίσματος. Θα τις δεις όμως στα έπιπλα, στα παπούτσια, στα ρούχα. Στο ρημάδι το παλτό που κρεμάω σε μια καρέκλα και θα το αγγίξει απλώς λίγο με την ουρίτσα του! Ε δεν τις μπορώ, τι να κάνω...Κατά τα άλλα πολύ ενδιαφέρουσες και πλήρεις συμβουλές για την φροντίδα της γάτας. Αυτό για τη θερμοφόρα το λέει κι εκείνη - είναι η παρέα στον απογευματινό υπνάκο της στον καναπέ.Παρ΄όλο όμως που εγώ ήμουν αυτή που τον έβαλε σπίτι (αλανιάρης, στο χωριό, ξεχώρισε ανάμεσα στις άλλες αδέσποτες με το πόσο όμορφος και φιλικός ήταν εξ αρχής), παρ'όλο που εντός της οικογενείας αποκαλείται πλέον "το παιδί", και που αποχαιρετώντας τη μητέρα μου στο τηλέφωνο η τελευταία μου φράση είναι πάντα "φιλιά στον χνούδη"... σπίτι μου δε μπαίνει! Εγώ κι η τρίχα είμαστε σαν τη νύχτα με τη μέρα, δε μπορούμε να συνπυπάρξουμε. :Ρ
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Το ουκ αν λάβοις (το είχα γράψει και λάθος) ήταν ενήλικη σειρά animation που λάτρευα, αυτό είναι το αγαπημένο μου επεισόδιο, όπου σατιρίζουν το Twilight (έχει & τη Buffy που λέγαμε):http://www.youtube.com/watch?v=Zlwt9K1SPcoΤο Βαφομέτ θα ήταν φοβερό όνομα για εταιρία χρωμάτων!
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Το ουκ αν λάβοις (το είχα γράψει και λάθος) ήταν ενήλικη σειρά animation που λάτρευα, αυτό είναι το αγαπημένο μου επεισόδιο, όπου σατιρίζουν το Twilight (έχει & τη Buffy που λέγαμε):http://www.youtube.com/watch?v=Zlwt9K1SPcoΤο Βαφομέτ θα ήταν φοβερό όνομα για εταιρία χρωμάτων!
bagle
bagle
@IrisΑ ναι ρε συ!Είχα δει κάποια σκόρπια επεισόδια.Στην αρχή μου είχε φανεί κάπως άνευρο,αλλά μετά συνήλθα.Δεν είχα ιδέα ότι έτσι το έλεγαν.Μόλις βρω λίγο χρόνο για θέαση θα κανονίσω το λινκ που έστειλες.Πάντα έχω όρεξη για ένα καλό λογοπαίγνιο.Thanks.Λες να σχολιάζουμε ακόμα σ΄αυτό το Αμπα και την άλλη εβδομάδα;Πλάκα θα είχε.
Aroumpa
Aroumpa
καλυτερα να τους πεις για το παιδι τους παρα για το γατι τους. ολοι οι ταχα μου ζωοφιλοι φυλακιζουν το ζωντανο σε 4 τοιχους το στειρωνουν το βαζουν να κανει την αναγκη του σε ενα κουτι (το οποιο πολλοι λογω ελλειψης χωρου το εχουν σχεδον κατω απ τη μυτη τους) με ανταλλαγμα ενα πιατο φαι. και μετα σου λεει το αγαπαω και αν δεν ημουν εγω θα ψοφαγε. το οτι δε ζει δε τους απασχολει καθολου.
Anonymous Liberty
Anonymous Liberty
Ευχαριστώ icare,Το αυτοκόλλητο ρολό πραγματικά δουλεύει θαυμάσια.Aroumpa,το δικό μου είναι ελεύθερο όλη μέρα, όποτε θέλει φεύγει. Αλλά τι να κάνουμε οι γάτοι και οι σκύλοι μας διάλεξαν από την εποχή των Φαραώ; Δεν μας διάλεξαν να κάνουν παρέα οι τίγρεις, τα λιοντάρια και οι καρχαρίες. Τα παράπονα σου στους ζωόφιλους που πάνε στα τσίρκα, ζωολογικούς κήπους, ενυδρεία, βλέπουν τηλεόραση και κινηματογράφο που παίζουν ζώα.Iris Prismatica,Μπαφομέτ - Τι μεσαιωνικά κατάλοιπα και προκαταλήψεις!Είχα ένα ολόμαυρο γάτο παλιότερα, ήταν πανέξυπνο, ποτέ δεν γρατζούνισε κανένα και μοιράζονταν ότι έτρωγα, ακόμη και ελιές. Όταν απεβίωσε λόγω γήρατος του έκανα την τιμή να τον θάψω κάτω από τον πύργο του Άιφελ, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.Χάδια στο λαιμουδάκι του Χνούδη του γάτου σου και φιλιά στην μαμά σου που τον φροντίζει. Οι καλύτερες γάτες είναι από επαρχία. Ο δικός μου, ας τον πούμε Ελιάς, από χωριό μικρούλης με διάλεξε και με ήξερε πολύ καλά, νιαούριζε από χαρά αναγνωρίζοντας το περπάτημα μου από μακρυά χωρίς να με έχει ακόμη δει.
JohnnyP
JohnnyP
Έλεος... Τα παιδιά είναι ίδια με τις γάτες και τα σκυλιά? Γι αυτό τα χετε κάνει διακοσμητικά τα ζώα. Θα έρθουν και τα παιδιά στη μόδα όπως πάνε τα πράγματα και θα θέλουν όλες να κάνουν ένα σιγά σιγά