Ο νεαρός ζητιάνος της Πατησίων

Ο νεαρός ζητιάνος της Πατησίων Facebook Twitter
26

 

 

Κάποιος αναγνώστης του LIFO.GR έγραψε την παρακάτω απορία, και βρήκα το θέμα ενδιαφέρον και συγκινητικό:

 

 

ο ζητιάνος της Πατησίων 
Στο υψος περιπου της ΑΣΟΕ (αλλα απο την απεναντι πλευρα), εδω και πάνω από εναν χρόνο, ζητιανευει καθημερινά ένας νεαρός, δεν πρεπει να ειναι πάνω από 30. Δε φαίνεται να ειναι τοξικομανής. Πάντα ειναι σκυμμένος και δείχνει πολύ θλιμμένος.

Υπάρχουν εδώ κατοικοι της γυρω περιοχής που ενδεχομένως να τον έχουν δει ή να γνωρίζουν κάτι παραπάνω γι'αυτον; Εχω σκεφτεί πολλές φορες να του μιλησω, αλλά δεν ξερω τί να του πω, εφόσον μαλλον δε θα μπορεσω να τον βοηθήσω ουσιαστικά, ουτε θα ήθελα να τον φερω σε δυσκολη θέση...

 

 

Ενδιαφέρον είχαν και όσα είπαν σχετικά άλλοι αναγνώστες του σάιτ μας. Να τέσσερα πράγματα που γράφτηκαν κάτω απ' το αρχικό κειμενάκι και ευωδιάζουν αλληλεγγύη:

 

 

1) θα μπορουσα να ειχα γραψει εγω αυτο το μηνυμα, απλα δεν το ειχα σκεφτει νωριτερα. δεν ειναι μονο ενα χρονο εκει, ειναι παραπανω, εγω τουλαχιστον σπανιες φορες που θα τυχει να περασω απο εκει τον βλεπω τα τελευταια χρονια. σιγουρα μιλαμε για τον ιδιο. ειναι ενα νεαρο παιδι, ευγενικη φυσιογνωμια, δεν ειναι χρηστης, ντρεπεται πολυ, δεν ενοχλει κανεναν,

 

καθεται απομερα σε κατι σκαλακια, εκει που ανεφερες, δεν ζητιανευει με την εννοια που εχουμε συνηθισει ή που κανουν ολοι, αλλα καθεται εκει και οποιος περασει και τον βοηθησει τον ευχαριστει, δεν ζητα, δεν λεει κατι. πολλοι σταματουν και του δινουν απλα φαγητο, και τους ευχαριστει και χαιρεται,

 

δεν θελει χρηματα σαν ψευτοζιατιανους που κυκλοφορουν, εχω συμπερανει οτι μαλλον ειναι αστεγος. δεν θελω να πω αν τον βοηθω ή οχι γιατι δεν μου αρεσει να μιλαω για αυτο, επειδη πριν εναμιση μηνα περιπου περασα απο εκει και τον ειδα, και ηταν καθαρος και ξυρισμενος και κουρεμενος, ενω καποιες φορες ηταν ατημελητος,λογικο γιατι μαλλον ειναι αστεγος.

 

επειδη η αισθηση που μου εχει δοθει εμενα ειναι οτι δεν ειναι σαν τους αλλους αστεγους (δεν μπορω να εξηγησω τι εννοω ακριβως) μου εχει καρφωθει καιρο τωρα, τι θα μπορουσα να κανω να βοηθησω αυτο το παιδι. εχω σκεφτει να παω να καθησω διπλα του στα σκαλακια και να μιλησουμε απλα και να μην μεινω στην καλημερα μονο που του λεω, δεν θελω να μου πει τον πονο του και τα προβληματα του αν δεν θελει, αλλα νιωθω οτι υποφερει απο μοναξια, νιωθω οτι θα μπορουσα να ειμαι εγω στη θεση του.

 

μπορει πολλοι να βρεθουν να του δωσουν φαγητο, αλλα μπορει να εχει αναγκη απλα απο κουβεντα. απο την αλλη σκεφτομαι μηπως προσβληθει, μηπως τον κανω να νιωσει ασχημα, μηπως τον φερω σε δυσκολη θεση, δεν ξερω πως να το χειριστω, αλλα θα ηθελα να τον βοηθησω καπως. εχει τυχει σαββατο απογευματακι που κλεινουν τα περισσοτερα μαγαζια να περασει ενας κυριος με αυτοκινητο (οχι πλουσιος, οχι καλο αμαξι κτλ), να σταματησει, να τον χαιρετησει, να του δωσει μια μεγαλη σακουλα με μπολ και φαγητο και ψωμι, και να του πει "ταδε, αντε καλο σαββατοκυριακο, θα λειπω αυριο, σου εφερα και για αυριο φαγητο, τα λεμε την δευτερα", το παιδι τον ευχαριστησε και πηρε την τσαντα. εδειξε οτι τον ηξερε, οτι ηταν γνωστος εκει γυρω, δεν ειναι ναρκομανης, απλα λογω δυσκολιων φαινεται το παιδι να εχει βρεθει σε αυτη την κατασταση, αυτο συμπερανα εγω.

 

εχω σκεφτει να παω στα γυρω μαγαζια να ρωτησω αν τον ξερουν, τι αναγκη εχει κτλ. επισης εχει τυχει εκεινη την ιδια μερα το πρωι (γιατι ημουν σχεδον ολη μερα για δουλειες εκει γυρω), μια κοπελα να σταματα πιο πανω σε ενα τυροπιταδικο, να παιρνει δυο πραγματα και πιο κατω παρατηρησα (προπορευοταν στον δρομο απο εμενα) να περνα να χαιρετα το παιδι και να του δινει το ενα που ειχε αγορασει. ειναι παντα ευγενικος εχω παρατηρησει, διακριτικος και ντρεπεται πολυ, ειναι με σκυμμενο το κεφαλι τις περισσοτερες φορες, δεν του αρεσει που αναγκαζεται να ειναι σε αυτη την φαση (σε κανεναν μας δεν θα αρεσε, λογικο), εχει μια αλλη υποσταση σαν ανθρωπος και οχι σαν τους υπολοιπους που βλεπουμε,

 

μην με παρεξηγησετε για αυτο που λεω, αλλα εννοω οτι παρολο που του συμβαινει αυτο, δειχνει να διατηρει μια αξιοπρεπεια και ευγενεια μεσα σε ολο αυτο. την ημερα που περασε ο κυριος και του αφησε την τσαντα και του ειπε οτι θα τα ξαναπουν την Δευτερα δεν συγκρατησα το ονομα που τον φωναξε, νομιζω Δημητρη, χωρις να ειμαι καθολου σιγουρη ομως. ο κυριος μου εδωσε την αισθηση οτι μενει καπου εκει κοντα και τον ξερει και προσπαθει να τον φροντισει οσο μπορει.

 

αυτα ειναι ολα αυτα που ξερω, κυριως μεσω παρατηρησης, για το εν λογω παιδι. αν εχεις καμια ιδεα πως θα μπορουσαμε να συνεισφερουμε θα ηθελα να την ακουσω. ειλικρινα δεν ξερω πως να παω και να πιασω την κουβεντα μαζι του, δεν θελω να τον κανω να νιωσει αβολα, αλλα σκεφτομαι οτι εμεις που ευτυχως ακομη δεν αντιμετωπιζουμε τετοια θεματα και νιωθουμε τοσο μονοι πολλες φορες, πως θα αισθανεται αυτο το παιδι που δεν εχει ουτε εναν ανθρωπο να μιλησει, να κατσει να πιει ενα καφε, να πει κατι. πες οτι ενα φαγητο μπορει να το βρει να περασει την μερα, ολα τα υπολοιπα πως τα αντιμετωπιζει;

 

 

2) Κι εμένα ακριβώς αυτήν την εντύπωση μου έχει δώσει σε όλα όσα περιγράφεις.


Θυμάμαι μια μέρα που τον είχα δει κι εγώ περιποιημένο όπως λες, μιλούσε χαμογελαστός σε μια κυρία κι είχε αναθαρρήσει. Ήταν η μοναδική φορά που τον είδα έτσι.

 

Σκέφτηκα να του πω για το περιοδικό αστέγων "σχεδία", να πάει να κάνει μια αίτηση μήπως τον δεχθούν ως πωλητή, αλλά ήδη έχουν πάρει πολλούς και φαντάζομαι ότι στη λίστα θα περιμένουν εκατοντάδες άλλοι. Οπότε, δεν ξέρω αν θα ήταν σωστό να του δώσω ελπίδες και τελικά να απογοητευτεί..

 

Όσο για το αν έχω κάποια ιδέα, έχω αυτή που έχω πάντοτε για τους αστέγους, αλλά που ποτέ τελικά δεν επιδιώκω να υλοποιήσω. Δηλαδή να βρω άτομα (γνωστούς, φίλους κλπ), να βάζουμε λίγα χρήματα ο καθένας κάθε μήνα και να νοικιάσουμε μια γκαρσονιέρα ώστε να φιλοξενούνται εκεί 2-3 άτομα.

 

Για τον συγκεκριμένο νεαρό σκέφτομαι να ρωτήσω αν υπάρχει κάποιος που μένει σε πολύ φτηνή γκαρσονιέρα και θέλει συγκάτοικο, με την προϋπόθεση ότι θα είμαστε σε θέση (εγώ κι όποιοι άλλοι το αναλάβουμε) να καλύπτουμε ένα μάξιμουμ ποσό κάθε μήνα για τα πάγια έξοδα, πχ. μέχρι 200 ευρώ.

 

Διάβασα στη σελίδα της "σχεδίας" στο fb ότι κάποιοι πωλητές του περιοδικού που ήταν άστεγοι μπόρεσαν να νοικιάσουν κάποια γκαρσονιέρα με τα χρήματα που βγάζουν από τις πωλήσεις. Θα στείλω ένα μήνυμα στο περιοδικό να ρωτήσω αν υπάρχει κάποιο άτομο από αυτά που να ενδιαφέρεται για συγκάτοικο- με την παραπάνω προϋπόθεση που σου ανέφερα.

 

Δεν έχω κάποια καλύτερη ιδέα προς το παρόν. Ξέρω ότι το φαγητό και ένας καλός λόγος που του προσφέρονται από κάποιους ανθρώπους είναι μεν σημαντικά, όμως, αν αυτός ο άνθρωπος είναι όντως άστεγος, τότε το πρώτο που του χρειάζεται είναι ένα σπίτι. Και παρέα, φυσικά.

 

Πριν από όλα αυτά, βέβαια, θα πρέπει να πάω να του μιλήσω, να τον γνωρίσω λίγο, να δω πώς σκέφτεσαι, πώς νιώθει, αν θα ήταν ο ίδιος δεκτικός σε μια τέτοια βοήθεια.

 

Ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και θα χαρώ να ακούσω και κάποια δική σου ιδέα.

 

 

3) Πρέπει οπωσδήποτε να τον βοηθήσουμε!
Μακάρι να γίνει με εκείνον η αρχή ώστε να οργανωθούμε και να βοηθήσουμε κι άλλους.

Όσο για το περιοδικό δρόμου "σχεδία", πωλείται σε κεντρικά σημεία της Αθήνας (έξω από σταθμούς μετρό, ηλεκτρικού κλπ.)από άστεγους ή άτομα που αποδεδειγμένα βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Κοστίζει 3 ευρώ εκ των οποίων το 1,5 πηγαίνει απευθείας σε εκείνους.
Οι πωλητές φορούν χαρακτηριστικό κόκκινο γιλέκο και πάντοτε δίνουν απόδειξη.
Το περιοδικό είναι ανεξάρτητο, με ποικίλη και ενδιαφέρουσα ύλη. Όλοι οι συντάκτες/δημοσιογράφοι κλπ. του περιοδικού γράφουν εθελοντικά. Κυκλοφορεί κάθε τελευταία Τετάρτη του μήνα.
Περισσότερα μπορείς να δεις στο shedia.gr και στη σελίδα τους στο facebook ("shedia"). Αξίζει πραγματικά να στηρίξεις την προσπάθειά τους!
(Παρεμπιπτόντως, από σήμερα 27/11 κυκλοφορεί το 10ο τεύχος)

 

4) Αν θες εκτύπωσε την σελίδα απ αυτό το site και δώσε του να την διαβάσει για να πάρει τον χρόνο του σε οποιαδήποτε απόφαση και αν πάρει.
Κέντρο Υποδοχής Αστέγων Δήμου Αθηναίων : http://www.cityofathens.gr/organotiki-domi-dimoy-athinaion/dimotikoi-foreis/kentro-ypodoxis-astegon-dimoy-athinaion-k-y-d

 

 

 

26

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

15 σχόλια
Να τον αφησουμε ησυχο! Αν καποιος θελει να του μιλησει ευχαριστως...Αλλα απο φαγητο και τα σχετικα ειναι ενταξει!Τον γνωριζω τον ανθρωπο και οπως σας ειπα στο προηγουμενο μου σχολιο θελει την ηρεμια του!
Αν του κόψεις το φαγητό και τα σχετικά,πόσο ήρεμος θα είναι;Πως σας αρέσει ρε πούστη μου η εγκατάλειψη και η απάθεια.Μόλις είδα ότι το ποστ είναι προ χριστού.
Όντως έτσι είναι.Η άποψη σας τελικά ποια είναι; Ποιο είναι το καλύτερο για αυτόν;δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι σημαντικο πέραν τον λίγων χρημάτων και του φαγητού.Να του αφήνουμε φαγητό; χρήματα; να προσπαθήσουμε να επικοινωνησουμε μαζι του η θελει την ησυχια του;
Αγαπητά Lifo members...Ειναι πολυ ομορφο που ενδιαφέρεστε για τον συνανθρωπο που ειναι εξω και εχει δυσκολιες. Οχι τον συγκεκριμενο, αλλα γενικα τον καθε εναν που βλεπετε. Γιατι δεν νομιζω οταν πατε παρακατω και δειτε εναν παππουλη να καθετε σε μια γωνια και να ζητα βοηθεια, να μην σας ερθει η λαχταρα να τον βοηθησετε. Εχω ερθει και εγω σε παρομοια θεση, να βλεπω ολα αυτα τα ασχημα εξω στην πολη και να ποναω, να νιωθω απραγη, να νιωθω λιγη...!Πιστευω, και θα ηθελα να το μοιραστω μαζι σας, οτι το θεμα ειναι να επέμβει κανείς στην πηγη του προβλήματος. Με το να βοηθας εναν ανθρωπο, την ιδια ωρα καποιος αλλος καταληγει στο δρομο και παει λεγοντας. Μεσα απο αγωνες, μεσα απο διαλογο, μεσα απο την τεχνη- καθε μορφη τεχνης- μπορουμε να αλλαξουμε τα πραγματα...Εκφραστειτε με καθε τροπο για καθετι που βλεπετε να ειναι αδικο. Αδικια. Αδικια ειναι αυτο που βλεπουμε. Ειτε ειναι απο οικονομικη δυσχερεια, ειτε ειναι απο ψυχολογικα προβληματα, ειτε ειναι απο το οικογενειακο περιβάλλον, είτε ενας συνδιασμός όλων αυτών. Αν αυτη η εικόνα του ανθρώπου στην πατησιων σας στενοχωρεί, τότε να στενοχωριέστε και μέσα στα μετρό, στα τρόλει, στα καράβια, στις καφετέριες, στα μαγαζιά. Παντου υπαρχουν ψυχές που πονάνε. Χρησιμοποιώ τη λέξη ψυχές γιατι είναι κατι που δεν φαίνεται. Δεν μπορει κάποιος να προδικάσει καποιον απο την εξωτερική του εμφανιση. Ειτε ειναι ξυπόλητος, είτε φοραει γόβες. Δραστε, φωνάξτε με οποιον τρόπο θέλετε για να αλλάξουν τα πράγματα.Οσο για τον άνθρωπο για τον οποιο κάνετε λόγο, είναι ένας άνθρωπος που γυρεύει την ηρεμία του. Αυτο δώστε του. Κανένα άλλο Blog, καμια αλλη συζητηση. Ηρεμια. Α και αγαπη!Παντα γυρευουμε αγάπη.Μια χίπισσα.
Καλά δεν γυρεύουμε πάντα αγάπη,η αγάπη δεν λύνει τα πάντα,χρειάζεται και η χειραφέτηση,η αγάπη που εμπνέεταιο περισσότερος κόσμος στην ουσία εκφράζεται, λόγω ανωριμότητας, με δέσμευση και συναισθηματικο εκβιασμό.Τώρα 10 χρόνια νέος άνθρωπος,τουλάχιστον από όσο λένε σωματικά υγιείς και παραμένει στο δρόμο φαίνεται ότι το θέλει,σε μερικούς ανθρώπους τους αρέσει να τους λυπούνται,σε περισσότερους ανθρώπους αρέσει να κάνουν πάντα οι άλλοι κάτι για τους ίδιους,κάτι σαν υποχρέωση.Η ζητιανιά μπορεί να ικανοποιεί την ανθρώπινη ενσυναίσθηση αλλά δεν βοηθά ουσιαστικά τον ίδιο,ούτε την πολιτεία-κοινωνία.Η ελεημοσύνη δεν ταιριάζει στον αξιοπρεπή και περήφανο άνθρωπο,λύνει το πρόβλημα προσωρινα και κουκουλώνει την κοινωνική αταξία.
Αν και σπουδαζω εκει δεν τον εχω παρατηρησει ποτε...Αλλα μου κανει εντυπωση οτι τοσοι ανθρωποι λενε οτι τον ξερουν,καποιος πιο κατω λεει οτι του πε οτι κανει σκληρα ναρκωτικα.Ε ωραια γιατι καποιος δεν τον περνει απτο χερακι να τον παει καπου για αποτοξινωση η καπου να μεινει?Αν αποκτησει παρεα ισως κοψει και τα ναρκωτικα...Ειναι κριμα επι 9 χρονια να συντηρηται ολη αυτη η κατασταση!Αν δεν εκανε ναρκωτικα θα ελεγα να πηγαιναμε πολλοι απο δω που το ειδαμε να του διναμε φαγητο και βοηθεια αλλα αν κανει ναρκωτικα απλως θα συντηρουσαμε το προβλημα!Θελει δραστικα πραγματα.
Δεν ξέρω πως θα ακουστώ.αλλά εσείς που τον βλέπετε σχεδόν κάθε μέρα ...πιάστε του κουβεντούλα.Δεν είναι κακό να μιλάμε σε ανθρώπους που έχουν την ανάγκη μας ούτε θα ενοχληθεί / προσβληθεί ....και δεν έχει καμία σημασία αν είναι χρήστης ή οτιδήποτε, συνάνθρωπος είναι απλώστε του το χέρι μπορεί να είναι και το "μόνο" που του λείπει.
Το όνομά του είναι Αποστόλης. Μένω κοντά και κάθε σχεδον μέρα επί χρόνια τον βλέπω. Μία μέρα πήρα το θάρρος και του έπιασα την κούβεντα. Είναι κοντά 35 και έμενε σε μία πόλη έξω από την Αθήνα. Η ιστορία του πως κατέληξε στο σημείο που βρίσκεται τώρα ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια. Είναι πράγματι σχεδόν ακίνητος στα σκαλια μιάς πολυκατοικίας, επί ώρες. Παρόλα αυτά είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, προσπαθεί να διαβάζει βιβλία, να καλλιεργηθεί και κάποια στιγμή να ορθοποδήσει. Πολλές φορές του φυλάω φαϊ και νιώθω κάθε φορά την ευχαρίστηση που εκπέμπει το πρόσωπό του. Ο ίδιος πάντως μου έχει πει πως κάνει χρηση σκληρών ναρκωτικών, αλλά πως προσπαθεί να απαλλαγεί. Η συζήτησή μας μου είναι καπως θολή γιατί έγινε πριν από περίπου 2 χρόνια. Δυστυχώς όμως λείπω εκτός Αθηνών λόγω σπουδών και ό,τι νέα τα μαθαίνω από τη μαμά μου. Θα ανέβω Αθήνα το Σαββατοκύριακο και ελπίζω να τον πετύχω..
Τον ξέρεις κι εσύ!! Οι πληροφορίες σου συμπληρώνουν την εικόνα που έχω γι αυτόν. Είναι τόσο κρίμα να είναι άστεγος κοντά 10 χρόνια (μπορεί και παραπάνω), και να μην έχει καταφέρει ούτε να απαλλαγεί, ούτε να φύγει απο τους δρόμους.
Μήπως μια δουλειά δεν είναι ακριβώς αυτό, που ο άνθρωπος αυτός θέλει ;Γιατί μαρτυρίες παραπάνω λένε ότι επί 9 χρόνια κάθεται στα σκαλάκια της Πατησίων ευγενικά περιμένοντας και δεχόμενος την όποια βοήθεια.Εννιά χρόνια θεωρώ πως είναι κάπως μεγάλο διάστημα έτσι ώστε κάποιος νέος άνθρωπος ενώ θέλει, να μην βρίσκει δουλειά.Εάν δεν είναι χρήστης, μήπως συμβαίνει κάτι άλλο ;
Δεν σου κάνω κριτική αλλά να ξέρεις ότι καταδικάζουμε τους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη μας αν σκεφτόμαστε έτσι. Μετά από μερικούς χειμώνα άστεγος δυστυχώς δεν θα του έχει μείνει και πολύ ομορφιά σαν κίνητρο βοήθειας του. Έχω δει άστεγους στην ΝΥ να καταβροχθίζονται από τους δρόμους και την αρρώστια τους σε ένα μόνο χειμώνα. Ακόμα και νεαρά ζευγαράκια ...
Τι φοβερός ρατσισμός ειναι αυτόςΣτο ότι αν ειναι τοξικομανης η όχι;;;;Ακόμα περισσότερο πρεπει να σκύψουμε και να τον αγκαλιάσουμε αν πρόκειται για ασθενή.Μακάρι το κράτος αυτός να είχε υπηρεσία όπου απο το πρωί θα γυρνάνε και θα συγκέντρωνε πληροφορίες και θα πρόσφερε χείρα βοήθειας για τους χρήστες άστεγους έτσι ώστε να μπορούσε να τους περιθάλψει σε ένα οργανωμένο χώροΜε Ανρωπους που θα νοιάζονταν και θα καταλάβαιναν και όχι με προσωπικό απρόσωπο δημόσιους βολεψακιδες
Αν λέμε για το ίδιο πρόσωπο μου είχε κάνει εντύπωση η αγγελική μορφή του... Μάλιστα έλεγα πως μου θυμίζει τη μορφή του Χριστού..μόνο θλίψη σου προκαλεί η εικόνα του..
Στην οδο Κιου 5 στην Κυψέλη, μπορεί να κοιμηθεί οποιοσδήποτε άστεγος σε θερμαινόμενο χώρο, και στην Αλικαρνασσού 49 στο κέντρο, μπορεί ανά πάσα ώρα να φάει και να κανει μπανιο και να τον δουν και γιατροι. Παρακαλώ ενημερώστε το παιδί. Τέλος Πειραιως 35 ειναι η Κυάδα ,υπάρχει η υπηρεσία αστέγων, μπορείτε εσείς που τον βλέπετε να τον φέρετε σε επαφή μαζί τους.
Δεν τον γνωρίζω..Μια δουλειά χρειάζεται...Μια διεύθυνση προσωρινής κατοικίας...Ελπίζω να είναι μόνο αυτά που χρειάζεται τώρα και δεν έχει πρόβλημα υγείας.Χρειάζονται περισσότερα συσσίτια και μέρη διανομής τροφίμων. Η Ελλάδα χρειάζεται πολύ περισσότερους εθελοντές να δώσουν λίγο από τον ελεύθερο χρόνο τους στις φιλανθρωπικές οργανώσεις. Ιδιαίτερα τώρα στις γιορτές. Χρειαζόμαστε εθελοντές στα νοσοκομεία.
Επιτέλους, πρέπει να καταλάβουμε πως δεν είναι όλοι οι άστεγοι τοξικομανείς, βίαιοι χαρακτήρες που εκδιώχθηκαν απ' τον κοινωνικό ιστό και επαγγελματίες ζητιάνοι που την βρίσκουν να περιπλανούνται στους δρόμους. Χαίρομαι που οι αναγνώστες της Lifo αντιμετωπίζουν τέτοιες περιπτώσεις με ζεστασιά, τρυφερότητα και νοιάξιμο.Δυστυχώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι αμερικάνικες (ως επί το πλείστον ταινίες) έχουν βάλει το χεράκι τους για να διαμορφώσουν μια τέτοια στρεβλή άποψη.Γι' αυτόν τον λόγο, πριν ένα χρόνο ξεκινήσαμε να γυρίζουμε μια ταινία μικρού μήκους μ' αυτό το θέμα: πως δηλαδή, ένας συνηθισμένος ευγενικός άνθρωπος μπορεί να μεταμορφωθεί σε χρόνο μηδέν σε έναν άνθρωπο χωρίς ταυτότητα. Η ταινία λέγεται "Ελάχιστη" και το τρέιλερ της βρίσκεται εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=hy7ptICFSs0Πιστέψτε με, δεν τα γράφω όλα αυτά για δημοσιότητα. Κάναμε crowdfunding και δεν μαζέψαμε χρήματα, στείλαμε το τρέιλερ στα μέσα και δεν μας έδωσε σχεδόν κανείς σημασία. Τώρα πια έχει πια τελειώσει και θα αρχίσει τον αγώνα δρόμου της στα φεστιβάλ. Θεωρώ όμως σημαντικό ν' ακουστεί πως εν δυνάμει μπορεί να βρεθούμε κι εμείς στο δρόμο, όσα πτυχία κι αν έχουμε, όσο καλά παιδιά κι έντιμα κι ας έχουμε υπάρξει.
Δεν ξέρω για ποιες αμερικάνικες ταινίες αναφέρεσαι αλλά οι περισσότεροι άστεγοι στις μεγαλουπόλεις είναι εκεί γιατί κλείσανε τα φρενοκομεία σε περίοδο οικονομικής κρίσης, γιατί δεν έχουν δουλειά και δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι. Οι αλκοολικοί και οι πρεζάκηδες είναι μειοψηφία αλλά όχι σιωπηλοί όπως οι άλλοι. Υπάρχουν και οι συμμορίες επαγγελματιών ζητιάνων όπως και στην Ελλάδα. Συνήθως αυτοί είναι σε γωνίες πόστα και στον υπόγειο σιδηρόδρομο.
Δράττομαι της ευκαιρίας να ρωτήσω τις δεσποινίδες που τους έσκισε την καρδιά η παρουσία του αστεγου , τι είναι αυτό που τον ξεχωρισε μέσα τους από την πλειάδα αστέγων που συναντούν καθημερινά ; ( Θα μπορούσα να δώσω κάποιες ενναλακτικές απαντήσεις τύπου multiple choice αλλά θα συγκρατηθώ )
Παιδιά, λέτε για τον Αποστόλη! Τον πρωτοείδα εκεί πριν απο 9 χρόνια, το καλοκαίρι του 2004!!! Αυτόν θα πρέπει να λέτε, γιατί είναι ο μόνος που με συγκίνησε ποτέ τόσο, επειδή είναι νέος, επειδή φαίνεται πιο πολύ για άστεγος παρά για χρήστης και βασικά επειδή είναι τόσο αξιοπρεπής!!! 9 συναπτά χρόνια περνάω κατα περιόδους και πάντα τον βλέπω κάπου στην Πατησίων, απο Βικτώρια μέχρι Αγγελοπούλου. Κάθε φορά που του δίνεις κάτι, εκπλήσσεται και σε κοιτά με ευγνωμοσύνη. 9 χρονια δεν το έχασε ποτέ αυτό. Ο Αποστόλης με στοιχειώνει. Η μικρή ιστορία που έχω για τον Αποστόλη είναι πως, μετά απο τόσα χρόνια που τον έβλεπα, αλλά δεν μπήκα ποτέ πιο ενεργά να κάνω κάτι, παρα μόνο έμαθα το όνομά του, τον προσπέρασα για άλλη μια φορά, μαζί με μια γνωστή μου, τότε αρειμάνια μπαφιάρα! Τον είχε δει και τις προηγούμενες μέρες και εκείνη τη μέρα δεν ήταν και η ίδια καλά ψυχολογικά. Έτσι που τον είδε ντροπαλό, την ενέπνευσε και έκατσε δίπλα του κι άρχισε να του κάνει κύρηγμα για τη χρήση και τις ουσίες, υποθέτοντας πως είναι πρεζάκι. Δεν είμαι σίγουρη οτι δεν είναι πάντως, κάποιες φορές τον έχω δει σε χάσιμο. Αλλά δεν έχει επ ουδενί την κατρακύλα που έχουν οι σκληροπυρηνικοί χρήστες. Εν πάσει περιπτώσει, θυμάμαι οτι συγχύστηκα. Γιατί εγώ 9 χρόνια τον άφηνα στην ησυχία του. Κι αυτή που τον είχε δει 2 φορές, τον έπρηζε! εν τέλει όμως, δεν ξέρω τι είναι καλύτερο, εγώ που απέχω σιωπηλά ή αυτή που ασχολήθηκε πιο ενεργά;
Αν ήταν 9 χρόνια συνεχώς άστεγος δεν θα είχε την ίδια όψη. Μάλλον έχει στέγη αλλά έχει κάποιο ψυχικό πρόβλημα. Έχω δουλέψει με πραγματικούς άστεγους, νέους άστεγους και βετεράνους. Οι περισσότεροι που έχουν κάποιο ψυχικό πρόβλημα έχουν τρομερή ανάγκη να μιλήσουν σε κάποιον που θα τους ακούσει και θα δείξει κάποιο ενδιαφέρον.
Τώρα μου θίγεις αυτό που με τράβηξε σε αυτόν τον άνθρωπο και τον ξεχώρισα απο πολλούς άλλους που έχω δει, και είναι οτι σε αυτόν είδα την εξέλιξή του. Τον θυμάμαι νεαρό, καλοντυμμένο, δεν φαινόταν καθόλου στην αρχή ο λόγος που ζητιάνευε. Και σταδιακά μάκρυναν τα μούσια του, τα ρούχα του πάλιωσαν, άλλαξαν με τα κλασσικά φαρδιά και πρόχειρα των αστέγων, το μαλλί θόλωσε, η γενειάδα έγινε ναυαγού, τα ακριβά του παπούτσια έγιναν κάτι σκισμένα...Έχω προσπαθήσει να του μιλήσω, αλλά ντρέπομαι τόσο πολύ μήπως τον θίξω. Εκείνη η κοπέλα που του μίλησε νομίζω οτι απλά τον έκανε να νιώσει άβολα. Δεν είναι το άτομο που ψάχνει να μιλήσει.