17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
39

ΠΡΟΤΙΜΗΣΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ FULL SCREEN, ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ

 

 

[Του Pat O'Malley, από το VICE / Επιμέλεια για το LIFO.GR: Α.Δ.]

 

 

O Enri Canaj είναι Αλβανός φωτορεπόρτερ που μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όταν ήταν 11.

Τα τελευταία χρόνια καταγράφει τη ραγδαία αλλαγή της Αθήνας, από αναπτυγμένη πόλη σε χωνευτήρι φασιστών, αντιφασιστών, διαμαρτυριών, πορνείας και φτώχειας. 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Η Xia, 32, είναι χρήστρια ουσιών και τα απογεύματα εκδίδεται ώστε να βρίσκει χρήματα για τη δόση της. Έμενε με την μητέρα της η οποια δεν γνωρίζει τίποτα για την δουλειά της κόρης της.

 

Οι φωτογραφίες του Canaj μιλούν κυρίως για τη ζωή των μεταναστών της πόλης και είναι μια συμπονετική ματιά στη ζωή ανθρώπων εγκλωβισμένων σε δυσβάσταχτες συνθήκες. 

 

Η συλλογή φωτογραφιών του λέγεται SHADOWS IN GREECE

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Άντρας μετά απ' τον ξυλοδαρμό του στο κέντρο της πόλης, από ομάδα νεαρών

 

 

Λέει o φωτογράφος: Το 'Shadows in Greece' είναι ένα προσωπικό πρότζεκτ μου, που το ξεκίνησα πριν από δύο χρόνια. Η συλλογή απεικονίζει την καθημερινή ζωή στην Αθήνα όταν η φοβερή εισροή τουριστών με αφορμή τους Ολυμπιακούς του 2004 είχε πια ξεφτίσει. Φωτογράφισα μέρη που κάποτε ήταν φίσκα με κόσμο - και τώρα σκουριάζουν παρατημένα. Οι άνθρωποι κινούνται στους δρόμους σα σκιές, με τα κεφάλια κατεβασμένα. σφιγμένοι... Όταν το χρηματιστήριο πέφτει, οι αυτοκτονίες αυξάνονται σταθερά. Κάθε φωτογραφία ανθρώπου αφηγείται μια ολόκληρη ιστορία. 

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Φιλί ιερόδουλων, στο δρόμο

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Δρομάκι πίσω απ' την Ομόνοια, δημοφιλές στους χρήστες

 

 

Στο ξεκίνημα του πρότζεκτ επικεντρωνόμουν μόνο στις μικρές, προσωπικές οικονομικές και κοινωνικές κρίσει των μεμονωμένων ανθρώπων. Τα πράγματα αλλάξαν αστραπιαία όμως: Μεγάλες απεργίες, διαδηλώσεις, οι Αγανακτισμένοι, καψίματα μαγαζιών και κτιρίων - όλα αυτά έγιναν η καθημερινότητα της Αθήνας. 

 

Το κέντρο της Αθήνας, όπως το θυμάμαι πολύ παλιά, ήταν γεμάτο ζωή. Την περίοδο πριν από τους Ολυμπιακούς υπήρχε τεράστια ανάπτυξη. Μετά το τέλος τους όμως, η πόλη άρχισε να παραπαίει και σύντομα οι δρόμοι ξαναγέμισαν με τζάνκι, μικροπωλητές, μετανάστες και πόρνες. Αλλά για μένα, αυτοί οι άνθρωποι ήταν πάντα εκεί. Τα είχα δει όλα αυτά, όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα στα 11 μου. 

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Κορίτσι δείχνει το τατουάζ της

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Αστυνομικός ζητάει τα χαρτιά αλλοδαπού

 

 

Ξεκίνησα να φωτογραφίζω κυρίως τους μετανάστες που ζούσαν σε μικρά νοικιασμένα δωμάτια, οι περισσότεροι χωρίς ελπίδα. Οι γυναίκες εκδίδονται για πέντε ευρώ. Το να περνάω χρόνο μαζί τους έγινε η καθημερινότητά μου. 

 

Είναι ευαίσθητοι άνθρωποι, με πολλά οικογενειακκά προβλήματα, αλλά αυτοί ήταν που με καλοδέχτηκαν όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα, μετανάστης κι εγώ. Ήρθαν στην Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά βρήκαν φτώχεια και ρατσισμό. Κάποιοι υπήρξαν θύματα βίας, κάποιοι έχασαν και τη ζωή τους. Γι' αυτούς τους ανθρώπους μιλά το πρότζεκτ μου. 

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Περιμένοντας στην ουρά για συσσίτιο

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Δωμάτιο, στο κέντρο της Αθήνας

 

 

Γεννήθηκα στα Τίρανα της Αλβανίας το 1980. Η οικογένειά μου ήρθε στην Ελλάδα το 1991, όταν τα σύνορα άνοιξαν. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί φεύγαμε. Θεωρούσα την Αλβανία πολύ όμορφη. Πουλήσαμε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε. Πήραμε μαζί μας μόνο κάτι ασπρόμαυρες φωτογραφίες, μια σακούλα με τα ρούχα μας και μπήκαμε σ' ένα λεωφορείο. Όλο αυτό μου έμοιαζε τρομακτικό και με μπέρδευε, μέχρι που είδα έναν δρόμο γεμάτο με φώτα, διαφημιστικές πινακίδες, μαγαζιά αλλά και μπαρ, όπου και θα γευόμουν την πρώτη μου Κόκα Κόλα.  

 

Για τους πρώτους δυο μήνες, το σπίτι μας ήταν ένα φτηνό δωμάτιο ξενοδοχείου στο κέντρο της Αθήνας. Ζούσαμε στον τρίτο όρορφο, αλλά ο αγαπημένος μου ήταν ο δεύτερος επειδή εκεί ζούσαν νέες όμορφες Ελληνίδες, που εργάζονταν ως ιερόδουλες. Ήταν οι πρώτοι μου φίλοι. Με άφηναν να μπαίνω στα δωμάτιά τους και τους παρατηρούσα μαγνητισμένος να βάφονται στον καθρέφτη. Αυτά τα κορίτσια με βοήθησαν να μάθω ελληνικά. Οι εικόνες αυτές παραμένουν ανεξίτηλες στο μυαλό μου

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Φωτογραφία από μία απ' τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην Αθήνα όταν αρκετά κτίρια παραδόθηκαν στις φλόγες

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Από διαδήλωση εναντίον της κυβέρνησης

 

 

Η Ελλάδα φέρθηκε σκληρά στην οικογένειά μου. Πιστεύαμε ότι θα επιστρέφαμε σπίτι σύντομα, αλλά τα χρόνια πέρασαν, και συναντήσαμε άπειρα προβλήματα, θυσίες, δυσκολίες, ακόμα και ρατσισμό. Τώρα, 22 χρόνια αργότερα, η Ελλάδα είναι το μέρος που γνώρισα και το Καλό και το Κακό. Είναι το σπίτι μου, και ο πόλεμός μου. 

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Η αστυνομία συλλαμβάνει μετανάστη που έκλεψε το κινητό μιας γυναίκας, στο κέντρο της Αθήνας

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Η Ιωάννα, 22, σουτάρει ηρωίνη, στο δρόμο. Εργάζεται ως ιερόδουλος τα βράδια και ζει μόνη σε φτηνό ξενοδοχείο

 

 

Όπως ξέρουν όλοι, η κατάσταση στην Ελλάδα έγινε εξαιρετικά δύσκολη τα τελευταία έξι χρόνια. Όλα χειροτερεύουν ραγδαία και οι άνθρωποι νιώθουν χαμένοι, και χωρίς ελπίδα. Υποφέρουν - και στις εικόνες μου θέλω να το δείξω αυτό. Δεν θέλω να το αποκρύψω.

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Μετανάστες από το Αφγανιστάν, σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter

 

 

Γι' αυτό όμως πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα. Το να δεις κατάματα την πραγματικότητα, ακόμα κι όταν είναι δυσάρεστη, μας δίνει ελπίδα. Ακόμα κι αν κάποιοι από μας είναι πιο τυχεροί, πρέπει να δείξουμε συμπόνια στον πόνο των άλλων. 

 

Θέλω να κάνω τους ανθρώπους να σταματήσουν για ένα λεπτό, ώστε να μπορέσουν να αισθανθούν. Και να σκεφτούν. 

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
 

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Άντρας τρώει σε συσσίτιο της Εκκλησίας

 

 

17 συγκλονιστικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηναϊκής δυστυχίας Facebook Twitter
Ο Μιχάλης, 28, και η Ελένη, 32, φωτογραφημένοι σε δωμάτιο ξενοδοχείου. Παίρνουν και οι δύο ναρκωτικά και η Ελένη δουλεύει ως ιερόδουλη. Έχει δύο παιδιά, τα οποία φροντίζει η Πολιτεία

 

 

 

Φωτογραφία
39

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
PhotoΒiennale 2023: 13 επιλογές από τη μεγάλη φωτογραφική διοργάνωση της Θεσσαλονίκης

Φωτογραφία / 13 εκθέσεις που ξεχωρίζουν στη PhotoΒiennale 2023 της Θεσσαλονίκης

Τα γυμνά του Man Ray, τα αυτοπορτρέτα του Martin Parr, μια μεγάλη κεντρική έκθεση με τίτλο «Το φάντασμα του λαού» και πλήθος ακόμα ατομικών και ομαδικών φωτογραφικών εκθέσεων περιλαμβάνονται σε μια καλλιτεχνική πρόταση διάρκειας τεσσάρων μηνών που διοργανώνει το MOMus.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Φωτογραφία / «Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Εγκαινιάστηκε στο Άμστερνταμ η μεγάλη αναδρομική έκθεση της σπουδαίας φωτογράφου, εικαστικού και ακτιβίστριας με τον σαρκαστικά μοιρολατρικό τίτλο «This Will Not End Well».
THE LIFO TEAM

σχόλια

20 σχόλια
καλές οι φωτό και ο ρατσισμός υπάρχει.... οκευ.....αλλά πάνω από όλα είναι ο ίδιος αρνητικός να ενταχθεί στη ελληνική κοινωνία και αυτό "φωνάζει" μέσα από τις φωτογραφίες του.μόνο αυτό θέλει να βλέπει και να κλαίγεται....
Τις φωτογραφίες του κ. Canaj τις έχουμε αντικρίσει με τα μάτια μας, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.. Την ιστορία που αφηγείται ο φωτογράφος εγώ προσωπικά, αν και την υποπτευόμουν, δεν ήθελα πραγματικά ποτέ να την μάθω.. Ο κ. Canaj με "στρίμωξε" για τα καλά όμως.
Κακώς παραπονείται για ρατσισμό, διότι το ευρωπαϊκό αποικιακό παράρτημα που λέγεται Ελλάδα, έχει συμπεριφερθεί με ρατσισμό απέναντι στους αυτόχθονες, ακόμη και όταν δεν υπήρχαν μετανάστες.Άλλωστε και σήμερα ακόμη όποιος δεν γλείφει τον διαφωτισμένο ευρωφασισμό είναι Βαλκάνιος (δηλ. κατώτερος πολιτισμικά και ίσως και γονιδιακά).Έτσι λοιπόν αναπτύχθηκε και ο Ελληνάρας ο οποίος βρήκε να ξεσπάσει την υποβάθμισή του στους πιο υποβαθμισμένους.Κατά τα άλλα η εικόνες υπήρχαν από την εποχή (πριν το 90) που καυχιόμασταν ότι δεν έχουμε αστέγους κλπ.Βέβαια ακόμη δεν έχουμε δει να τρυπιούνται στο καταμεσήμερο φόρα παρτίδα πχ στην Κοραή όπως αντιστοίχως στην Φραγκφούρτη,όμως εκπολιτιζόμεθα σταδιακώς και σύντομα κάθε τι το βαλκανικό θα εξαφανιστεί από πάνω μας. Έτσι θα αποκτήσουμε γκέτο (όχι ότι δεν έχουμε ήδη), πόρνες φοιτήτριες (χμμ...δεν έχουμε;), κατά συρροή δολοφόνους (υστερούμε ακόμη), μαθητές σαλταρισμένους με όπλα και άλλα ωραία.Αναπολώ άλλες αθώες εποχές; Όχι, διότι δεν υπήρξαν, όπως και τότε όμως έτσι και τώρα, δεν ήταν πορείες ελεύθερης βούλησης του έθνους. 400 χρόνια Τουρκοκρατία - 400+ Φραγκοκρατία...Ελπίζω να την σκαπουλάρουμε και πάλι.Λυπάμαι που πολλοί το βλέπουν έτσι αλλά αυτό το χάλι δεν είναι δικό μας δημιούργημα!
Νομίζω ότι η αλήθεια των φωτογραφιών είναι αδιαμφισβήτητη και γι΄αυτόν τον λόγο γράφω το σχόλιο με ταπεινότητα απέναντι στην προσπάθεια και στους στόχους του φωτογράφου και αναγνωρίζοντας πως η φωτογραφία (ως πράξη) αναδεικνύει πραγματικότητες για τις οποίες δεν έχουμε ιδέα (πχ. πολεμικό φωτορεπορταζ) και ενίοτε ευαισθητοποιεί και κινητοποιεί. ΟΜΩΣ, στην περίπτωση που το αντικείμενο (δεν χρησιμοποιώ τυχαία τη λέξη) της φωτογράφισης είναι χρήστης, νιώθω ότι γίνεται ένα μεγάλο λάθος γιατί δεν υπάρχει συγκατάθεση. Δεν υφίσταται καν συγκατάθεση, απ΄τη στιγμή που ο εξαρτημένος δεν βιώνει την πραγματικότητα όπως ο μη εξαρτημένος. Η έκθεσή του αποτελεί παραβίαση της ιδιωτικότητας του, σχεδόν ύβρις αφού βρίσκεται σε μια φάση της ζωής του που είναι απολύτως ευάλωτος και ισοπεδωμένος, ανίκανος να ενδιαφερθεί για οτιδήποτε εκτός από την επόμενη δόση.Έτσι, στα μάτια μου, κάθε φωτογραφία όπου φαίνεται το πρόσωπο του εξαρτημένου ισοδυναμεί με άγριο ξυλίκι, κακοποίηση, κι όχι μόνο προς τον εξαρτημένο, αλλά και σε οποιονδήποτε συνδέεται μ΄αυτόν (και βρίσκεται στην άλλη πλευρά). Για να κλείνω, προσωπικά, αντιτίθεμαι στη φωτογράφιση του προσώπου του εξαρτημένου, όποια ιστορία κι αν λέει. Ακόμα και καλλιτεχνικά να το δει κανείς το θέμα, ο εξαρτημένος δεν έχει πρόσωπο αφού βιώνει πλήρη κατάργηση του εγώ. Ο φωτογράφος μπορεί να αποδώσει την κατάσταση του εστιάζοντας οπουδήποτε αλλού εκτός από το πρόσωπο, την εύκολη λύση, δηλαδή. Ήθελα να δώσω μια διάσταση που πιστεύω ότι την έχουν σκεφτεί κι άλλοι.
Απολύτως σεβαστό το σχόλιο σου. Από την άλλη δεν ξέρουμε κατά πόσο ή όχι οι φωτογραφίες αυτές έχουν την συγκατάθεση των απεικονιζόμενων. Εγώ νομίζω πως η φωτογράφηση δεν έγινε αυθαίρετα. Κρίνοντας από τα σημεία και το ύφος των φωτογραφιών, πρέπει να έγινε κάποια συνεννόηση πριν ή μετά τα «κλικ».
Γιατί έχει σημασία η καταγωγή του? Είμαι φωτογράφος και ποτέ δεν παρουσιάστηκε δουλειά μου με τις λεπτομέρειες "γεννήθηκε φτωχή, ο μπαμπάς την εγκατέλειψε 1 έτους, στα 15 κόντεψε να πεθάνει αλλά έζησε". Η αξία της δουλειάς ενός ανθρώπου ανεβαίνει ανάλογα με την καταγωγή και τι πέρασε στη ζωή του??? Γελοία Ελλάδα.....Μια ξεκουρδισμένη λατέρνα είσαι.....Αυτό που κατάφεραν τα συνοδευτικά σχόλια των φωτογραφιών είναι να υποβαθμίσουν τη δουλειά του, γιατί δεν την άφησαν να σταθεί υπέροχη από μόνης της, όπως άλλωστε είναι.
συμφωνω απόλυτα, αλλα απ' ότι καταλαβαινω, ο ιδιος θελησε να χρησιμοποιησει οτι ειναι Αλβανος, οτι δεν τα βρηκε ολα ροδινα (γιατι να τα βρει αλλωστε...τα βρισκουν ολα ροδινα οι αυτοχθονες?), οτι εχει περασει οτι εχει περασει...κλπ κλπ κλπ... If you wanna go that way, τοτε να εισαι και ετοιμος για καθε λογης σχολιο.
με την απόλυτη σιγουρια οτι θα πέσετε ολοι να με φάτε, νιώθω την ανάγκη να καταθέχω τα εξής. 1) Ο φωτογράφος εμμέσως θέλει να μας πεί πού έχει φτάσει η Αθήνα τα τελευταία χρόνια απο την φούσκα του χρηματιστηρίου, τα μνημόνια, την σκληρή φοροεισπρακτική πολιτική. Συγνώμη, αλλα ναρκωμανείς, ιερόδουλες, και άστεγοι υπάρχουν παντού, σε όλες τις μεγαλουπόλεις πολύ πλουσιότερων χωρών απο εμάς.2)Ήρθε με τους γονείς του όταν ανοίξανε τα σύνορα. Τα σύνορα ανοίξανε (κακώς)...τους υποσχέθηκε κανείς όμως τίποτα; Έλεγε οτι θα γυρίσουν, αλλά πέρναγαν τα χρόνια. Τον κράτησε κανείς εδώ με το ζόρι; Τα σύνορα ξαφνικά έκλεισαν απο μέσα; Να δεχτώ οτι είμαστε ο χειρότερος λαός που υπάρχει εάν εξυπηρετει σε κατι αυτο. (για πολλά θέματα θα το έλεγα κι 'εγω με καθε ειλικρίνεια)...αλλά όπως διάλεξες να έρθεις, μπορείς κάλλιστα να φύγεις...3) Μπορεί κάποιος να γράψει πολλές ιστορίες για περιοχες οπου απο απλες μικροαστικές γειτονιές έχουν μετατραπεί σε τριτοκοσμικές ζωνες υψηλής επικινδυνότητας. Ναι, εξ' αιτίας των συνόρων που ανοίξανε, και όλων των μεταναστων που ερχονται παράνομα απο θαλασσα και στερια. Ευτυχως, δεν ζω σε καμμια απο αυτες. Αυτους τους Ελληνες που ειναι ξενοι στην ιδια τους την γειτονια, ποιος θα τους παρει φωτογραφια?4) Πριν απο 2 χρόνια, ΔΟΚΙΜΑΣΑ να πάω τα παιδια μου σε ενα κουκλοθεατρο στο Μεταξουργιο. Πάρκαρα μετα απο 40 λεπτα διαδρομης, και ειμαι ετοιμη να βγω απο το αυτοκινητο. Ξαφνικα, περικυκλωνομαι απο 5 μετανάστες (Μπαγκλαντες, Πακισταν...απο καπου εκει), και ο ένας κατεβάζει εν ψυχρό το παντελόνι του, και κατουράει στο τζάμι οπου μεσα ηταν η 5χρονη κόρη μου. Όπως καταλαβαίνετε, έβαλα μπρός και έφυγα...ούτε κουκλοθέατρο, ούτε τίποτα. Εγώ να μην τα πάρω στο κρανιο???????
<<3) Μπορεί κάποιος να γράψει πολλές ιστορίες για περιοχες οπου απο απλες μικροαστικές γειτονιές έχουν μετατραπεί σε τριτοκοσμικές ζωνες υψηλής επικινδυνότητας. Ναι, εξ' αιτίας των συνόρων που ανοίξανε, και όλων των μεταναστων που ερχονται παράνομα απο θαλασσα και στερια. Ευτυχως, δεν ζω σε καμμια απο αυτες. Αυτους τους Ελληνες που ειναι ξενοι στην ιδια τους την γειτονια, ποιος θα τους παρει φωτογραφια? >>Για να δούμε,θα έρθει η στιγμή που θα βγει φωτογραφικό υλικό,όπως του ανθρώπου που παρουσιάζει η Λά'ι'φο,για τις συμμορίες των αλλοδαπών που την "έπεφταν" στους γέρους και στις γριές που κατοικούσαν μόνοι τους σε σπίτια του Κέντρου των Αθηνών και τους έδερναν,τους βασάνιζαν,τους βίαζαν με απότερο σκοπό την ληστεία.Για αυτές τις περιπτώσεις ποιος θα τολμήσει να βγάλει φωτογραφίες?!Υ.Γ. Ε-ξαι-ρε-τι-κό το όλο σου σχόλιο Fam!!!!!!!!!!!!!!!!
"ποιος θα τους παρει φωτογραφια?"Αυτά δεν μάς τα έλεγαν οι ειδήσεις στα κανάλια μας;Τα ραδιόφωνά μας;Οι εικόνες και τα κείμενα στις εφημερίδες μας;Δεν μάς τα λένε επίσης οι πρωθυπουργοί μας και οι λοιπές δημοκρατικές ομάδες, που τόσο νοιάζονται διά την ευζωία όλων μας; Χμμ;Τι; Χρειάζεστε και "αλτέρνατιβ' φωτογραφίες;
"Ο φωτογράφος εμμέσως θέλει να μας πεί πού έχει φτάσει η Αθήνα τα τελευταία χρόνια από την φούσκα του χρηματιστηρίου, τα μνημόνια, την σκληρή φοροεισπρακτική πολιτική. Συγνώμη, αλλα ναρκωμανείς, ιερόδουλες, και άστεγοι υπάρχουν παντού, σε όλες τις μεγαλουπόλεις πολύ πλουσιότερων χωρών απο εμάς."Φυσικά και υπάρχουν.Το θέμα είναι πόσοι υπήρχαν στη δική μας χώρα παλαιότερα, πριν την κρίση, εν συγκρίσει με το σήμερα (άστεγοι σίγουρα πολλαπλάσιοι). Και φυσικά ποιες είναι οι αιτίες, που προφανώς είναι παραπάνω από μία.Ο φωτογράφος επίσης αναφέρει το εξής:"Την περίοδο πριν από τους Ολυμπιακούς υπήρχε τεράστια ανάπτυξη. Μετά το τέλος τους όμως, η πόλη άρχισε να παραπαίει και σύντομα οι δρόμοι ξαναγέμισαν με τζάνκι, μικροπωλητές, μετανάστες και πόρνες. Αλλά για μένα, αυτοί οι άνθρωποι ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ. Τα ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα στα 11 μου (δηλαδή το '91)"«Ήρθε με τους γονείς του όταν ανοίξανε τα σύνορα. Τα σύνορα ανοίξανε (κακώς)»«Κακώς» για ποιους; Για τους Αλβανούς, που κάποιοι εξ αυτών ζούσαν ημερησίως με ψωμί βουτηγμένο σε ...ξύδι; ή για τους Έλληνες και την ελληνική οικονομία - ΑΕΠ, που βρήκαν πολύ βολικό το (κατά κανόνα) οικονομικό, σκληρά εργαζόμενο δυναμικό σε δύσκολες δουλειές, προερχόμενο εκ της γείτονος;«...τους υποσχέθηκε κανείς όμως τίποτα; Έλεγε οτι θα γυρίσουν, αλλά πέρναγαν τα χρόνια. Τον κράτησε κανείς εδώ με το ζόρι; Τα σύνορα ξαφνικά έκλεισαν απο μέσα; Να δεχτώ οτι είμαστε ο χειρότερος λαός που υπάρχει εάν εξυπηρετει σε κατι αυτο. (για πολλά θέματα θα το έλεγα κι 'εγω με καθε ειλικρίνεια)...αλλά όπως διάλεξες να έρθεις, μπορείς κάλλιστα να φύγεις...»Συγγνώμη αλλά αυτή τη λογική τη βρίσκω απλουστευτική, υπεραμυντική και μάλλον άτοπη, καθώς ο φωτογράφος αναφέρει ρητώς:"Τώρα, 22 χρόνια αργότερα, η Ελλάδα είναι το μέρος που γνώρισα και το Καλό και το Κακό. Είναι το σπίτι μου, και ο πόλεμός μου."Θα απαντήσω κι εγώ απλουστευτικά:Εσύ αν πας στη Γερμανία μεθαύριο να ζήσεις μετανάστρια και πεις ότι "στη Γερμανία έχω γνωρίσει το Καλό και το Κακό", θα θέλεις να σου πούνε: "βούλωσέ το και άντε τράβα στη χώρα σου, κανείς δεν σε κρατά;", αν δεν τα βρίσκεις όλα 100% ok ή πεις ότι έχεις δεχτεί ρατσισμό; Επί τέλους ο άνθρωπος έχει ζήσει μία ζωή εδώ, έχει δικαίωμα στην κριτική της χώρας όσο εσύ και εγώ."Μπορεί κάποιος να γράψει πολλές ιστορίες για περιοχες οπου απο απλες μικροαστικές γειτονιές έχουν μετατραπεί σε τριτοκοσμικές ζωνες υψηλής επικινδυνότητας. Ναι, εξ' αιτίας των συνόρων που ανοίξανε, και όλων των μεταναστων που ερχονται παράνομα απο θαλασσα και στερια. Ευτυχως, δεν ζω σε καμμια απο αυτες."Ευτυχώς. Και ευτυχώς που δεν ζούμε στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν, στο Μπαγκλαντές, στο Κονγκό, στη Ρουάντα, στην Ονδούρα κ.λπ.."Αυτους τους Ελληνες που ειναι ξενοι στην ιδια τους την γειτονια, ποιος θα τους παρει φωτογραφια?"Όποιος-α φωτογράφος επιθυμεί. Η λογική του γιατί κάνεις/ διαδηλώνεις/ παραπονιέσαι/ ασχολείσαι με *αυτό* και όχι με το *άλλο* που *εγώ* θεωρώ σημαντικό, εις βάρος αυτού που *εσύ* θεωρείς σημαντικό είναι επίσης άτοπη.«Εγώ να μην τα πάρω στο κρανιο?»Συμπεριφορά όπως αυτή που αναφέρεις στο 4 είναι, φυσικά, άκρως προβληματική. Όσο αψυχολόγητη κι αν φαίνεται υποθέτω ότι μία τέτοιου τύπου ούρηση υποδηλώνει διάθεση ασέβειας και πιθανόν ξέσπασμα (όπου δλδ «μάς παίρνει»). Φοβάμαι πως οι κακουχίες που έχουν υποστεί τα άτομα αυτά, ο ρατσισμός, αλλά και ένας καθόλα διάτρητος, αν όχι κακοποιητικός, κρατικός ιστός (τα πάντα όλα αφημένα στην τύχη τους), δεν θα βοηθήσει τα συγκεκριμένα άτομα, που έχουν πιθανόν και κάποιες προβληματικές αντιλήψεις (υπερβάλλοντα σεξισμό, ας πούμε), να απαλλαχτούν από αυτές. Και συνήθως δεν απαλλάσσεται/βελτιώνεσαι δια της επιφοιτήσεως και μόνον.
<<Συμπεριφορά όπως αυτή που αναφέρεις στο 4 είναι, φυσικά, άκρως προβληματική. Όσο αψυχολόγητη κι αν φαίνεται υποθέτω ότι μία τέτοιου τύπου ούρηση υποδηλώνει διάθεση ασέβειας και πιθανόν ξέσπασμα (όπου δλδ «μάς παίρνει»). Φοβάμαι πως οι κακουχίες που έχουν υποστεί τα άτομα αυτά, ο ρατσισμός, αλλά και ένας καθόλα διάτρητος, αν όχι κακοποιητικός, κρατικός ιστός (τα πάντα όλα αφημένα στην τύχη τους), δεν θα βοηθήσει τα συγκεκριμένα άτομα, που έχουν πιθανόν και κάποιες προβληματικές αντιλήψεις (υπερβάλλοντα σεξισμό, ας πούμε), να απαλλαχτούν από αυτές. Και συνήθως δεν απαλλάσσεται/βελτιώνεσαι δια της επιφοιτήσεως και μόνον.>> Με αυτά που γράφεις για τους Ισλαμοφασίστες που μας κουβαλήθηκαν από Ασία και Αφρική είναι ολοφάνερο ότι δεν έχεις την παραμικρή ιδέα περί του θέματος.Πιθανόν να μην έχεις συναντήσει και τέτοια άτομα.(Βασικά,δεν ξέρω και σε ποιόν τόπο κατοικείς...) Εκτός και ανήκεις σε καμμιά Μ.Κ.Ο. που προσπορίζεται τα προς το ζην απο μετανάστες μέσα στους οποίους υπάρχουν και μπόλικοι από τους τύπους του Νο 4.Εύχομαι να μην ζήσεις στο πετσί σου τέτοιες καταστάσεις και συμπεριφορές...
"κακως" και για τις δυο πλευρες Πενταγιωτισσα...Κακως για αυτους που ξεπουλαν το λιγοστο βιος τους και ερχονται καπου που τους εχουν ταξει λαγους με πετραχειλια. Κακως για τον Ελληνα που εχασε τον ανθρωπισμο του (βλεπε Μανωλαδα). Κακως για ολους που αυτοι οι ανθρωποι, οπως σωστα εξηγησες, γεμιζουν με περισσοτερο θυμο απ΄οτι ειχαν, και ξεσπουν σε αλλους που δεν φταινε. Κακως, γιατι στα αστικα κεντρα απλα δεν υπαρχει θεση και δουλεια για ανειδικευτους μεταναστες που καταληγουν στα φαναρια.Θελω μια "καθαροαιμη" Ελλαδα???? Δεν ειμαι τρελη, ουτε Χρυσαυγιτισσα. Η καλυτερη μου φιλη στην ιδια μου την χωρα, μαλλον το αλλαζω...η ΑΔΕΛΦΗ μου στην ιδια μου την χωρα ειναι Μαροκινη....και εαν ποτε φυγει, πραγματικα....δεν ξερω τί θα κανω......Αλλα ηρθε με συγκεκριμενα προσοντα, εχει δουλεια, ΙΚΑ, συκα κλπ κλπ κλπ. Οπως εγω περναγα απο 1000 κοσκινα καθε φορα που μπαινοβγαινα Αμερικη ως φοιτητρια (και τους αφηνα και το ωραιο μου συναλλαγμα) ετσι απαιτω και για την δικη μου χωρα.
Πενταγιώτισσα: δεν θα βοηθήσει τα συγκεκριμένα άτομα, που έχουν πιθανόν και κάποιες προβληματικές αντιλήψεις (υπερβάλλοντα σεξισμό, ας πούμε), να απαλλαχτούν από αυτές. Τι είναι ο υπερβάλλοντας σεξισμός για να απαλλαχθείς από αυτόν? Μέχρι και αυτό θα το ρίξεις στο ανεπαρκές κράτος? Το ότι οι άνθρωποι αυτοί προέρχονται από χώρες και κουλτούρες που υπάρχει φεστιβάλ βιασμών (ναι ναι κι όμως υπάρχει), που καίνε με βιτριόλι τα πρόσωπα γυναικών, που πουλάνε ανήλικα κορίτσια σαν σκλάβες στα 5 τους χρόνια και που η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία, οι Έλληνες ψυχίατροι θα το διορθώσουν? Έχουμε σαλτάρει τελείως εδώ μέσα? Και μια λεπτομέρεια: η σεξουαλική επίθεση υπερβάλλων σεξισμός? Είμαστε καλά ή να βάλω τις φωνές? Θέλω να ελπίζω ότι η κατάληξη σε -ισσα του ονόματος σου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι και γυναίκα.
@ fam., ευχαριστώ για την απάντηση. @ AlouteroΕίναι πραγματικά εντυπωσιακό πώς από ποστ σε ποστ καταφέρνετε να με μετατρέπετε σε άτομο με ΜΙΑ αποκλειστική ιδιότητα (και μερικές φορές εντελώς λαθεμένη):Σκληροπυρηνική φεμινίστρια 2ου κύματος (ούτε καν 3ου/διαθεματικού, ρε γαμώτο!) ή gay εντεταλμένος αποκλειστικά στα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων ή τρανς άτομο υπέρ των τρανς ή μουσουλμανόφιλη και ινδουϊστικοφοβικός (lol) ή ακροαριστερός κόκκινος κομισάριος (lol) ή φιλοσιωνιστής νεοταξιστής ή μέλος ΜΚΟ που καρπώνεται κρατικά χρήματα (lol) ή ανθέλλην σπιούνα της FYROM ή άτομο που τρώει παντεσπάνι (και πολλά άλλα που δεν θυμάμαι) ή ***ΝΕΟ***: σεξιστής άντρας (lol το ακούσαμε και αυτό). (Τhat’s definitely not my idea of liquid identities, αλλά τι να κάνουμε).Κοίτα Alouero, κατά κανόνα τα ουρλιαχτά, η δαιμονοποίηση και το κατά συρροή τσουβάλιασμα, δεν βοηθάει σε πολλά. Προσπαθώ να δω το γεγονός όσο γίνεται πιο ψύχραιμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι το *δικαιολογώ* κιόλας. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι αυτές οι συμπεριφορές έχουν *μία* και μοναδική αιτία (ή και *μία* μοναδική λύση), μπορεί να διαφωνείς, αλλά εγώ δεν το πιστεύω. Ακόμη και το γιατί έχουν διαμορφωθεί αυτές οι συνθήκες, όπου οι γυναίκες είναι σε ιδιαίτερα μειονεκτική θέση, σε κάθε χώρα ξεχωριστά, δεν έχει μία αιτία. Μπορείς να μού πεις ότι δεν σε νοιάζει. Ναι, αλλά αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα πρέπει να ξέρουμε και το εύρος των αιτιών. Δηλαδή, εντάξει κάπως τραβηγμένο, άλλα δεν μπορεί εγώ να έχω έμπολα και να μού δίνεις φάρμακα για χλαμύδια.Αυτό που είπα ήταν πως η εξαθλίωση και οι ανύπαρκτες δομές (ενσωμάτωσης και εκπαίδευσης, δεν μίλησα απαραίτητα για ψυχολόγους) δεν συνηγορούν θετικά προς τέτοιες προβληματικές συμπεριφορές. Επίσης, χωρίς να υποτιμώ το γεγονός, δεν μπορώ να γνωρίζω αν ήταν -ακριβώς- «σεξουαλική επίθεση». Αυτό ίσως θα μπορούσε να μας το πει κάποιος-κάποια ειδήμων. Η ούρηση, εξ όσων γνωρίζω υποδηλώνει, πιθανόν, ακραία ασέβεια - απαξίωση και, ναι, εικάζω πως είναι σεξιστικού τύπου: «τι γυρεύετε εσείς οι γυναίκες μόνες σας εδώ; Φάτε το κατούρημά σας να μάθετε να μην τριγυρνάτε μόνες». *Εικάζω* και πάλι ok? Μπορεί να υπάρχει και διαφορετική ανάγνωση, ειλικρινώς το απεύχομαι: να ήθελαν να βιάσουν. Η χρήστρια fam. πιθανόν να έπιασε το vibe, καλύτερα.Εξυπακούεται πως είναι απαράδεκτο και ιδιαιτέρως σοκαριστικό γεγονός, ειδικά όταν στο αμάξι έχεις και τα ανήλικα παιδιά σου. Και εμένα αν μου συνέβαινε θα μού ήταν πολύ σοκαριστικό και ελπίζω να αντιδρούσα λογικά και όχι βάση θυμικού. Μην με βάζεις σε θέση να εξηγούμαι και να απολογούμαι για το αυτονόητο ή να κάτσω να σου προσκομίσω διαπιστευτήρια «κατοχής» σεξουαλικών παρενοχλήσεων/επιθέσεων, δεν είναι αυτό το θέμα νομίζω.
"Μην με βάζεις σε θέση να εξηγούμαι και να απολογούμαι για το αυτονόητο ή να κάτσω να σου προσκομίσω διαπιστευτήρια «κατοχής» σεξουαλικών παρενοχλήσεων/επιθέσεων, δεν είναι αυτό το θέμα νομίζω"....Δεν σε βάζω εγώ Πενταγιώτισσα, οι δηλώσεις σου σε βάζουν. Ίσως δεν τις σκέφτηκες καλά :)
Πολύ δυνατές φωτογραφίες , και ένα εύγε στον φωτογράφο καλλιτέχνη .........μακάρι να μπορούσα να αποτυπώσω ορισμένες στιγμές της ζωής μου έτσι σε μια εικόνα ....θυμήθηκα ένα βράδυ 4 η ώρα τα μεσάνυχτα ξεκίνησα να πάω με τα πόδια μέχρι πεδίον του άρεως να πάρω το Β5 να γυρίσω Χολαργό .......στο δρόμο κόβω μπαίνω από Σόλωνος βλέπω ένα παλικάρι να με πλησιάζει :φίλε μου: λέει και έκλαιγε, ξαφνικά σωριάζεται κάτω .....τρέχω καταπάνω του τον μαζεύω ρε είσαι καλά τον λέω ......σαλιαριζε ....έρχεται τρέχοντας ένα κοριτσόπουλο μου λέει μην ανησυχείς φίλε θα τον βοηθήσω ...βρε της λέω να πάρω ένα ασθενοφόρο κάτι από το κινητό ??? τον πήρε αγκαλιά και καθίσανε εκεί......συνεχίζω ...βγαίνω στην 28 οκτωβρίου και άμεσος στη γωνία βλέπω παρκαρισμένες δύο κλούβες ματ και ματατζήδες δεξα ζέρβα στα πεζοδρόμια .......κάνω πως δεν κοιτάω και συνεχίζω προς το λεωφορείο μου .....σε κάποια στιγμή περνάω - ήταν ο δρόμος μου από κει - ακριβώς μπροστά από έναν ματατζή , τον κοιτάω κλεφτά με κοιτάει ...περνάω μπροστά του απόλυτη σιωπή μεσάνυχτα η ώρα ...δε προλαβαίνω να τον περάσω ένα βήμα κοπανάει με δυναμη δύο φορές την ασπίδα του στο πεζοδρόμιο ......σταματάω κοκαλλωνω τσαμπουκαλεψα......γυρνάω και τον κοίταγα ένα λεπτό στα μάτια να δω τι θα πει ???? αυτοί εκατό εγώ ένας άμα μίλαγα θα με μαζεύανε το ξέρω .......θα ήθελα αυτήν την στιγμή να την φωτογραφίσω ........τεσπα εύγε στον μπαγάσα αυτές οι φωτο δυστυχώς είναι μια μικρή αλήθεια της αθήνας
«O Enri Canaj είναι Αλβανός φωτορεπόρτερ που μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όταν ήταν 11».Μπράβο του! Πολύ καλή δουλειά!Και κάτι ακόμη για τα κακεντρεχή σχόλια που έγιναν για τον Enri Canaj. Τώρα που τα πράγματα θα... σφίξουν για τα καλά, από εδώ και στο εξής που θα αρχίζουμε πραγματικά να καταλαβαίνουμε τι θα πει κρίση, ρωτήστε όλους αυτούς τους ανθρώπους που με τον ένα ή άλλο τρόπο ήρθαν από κάθε πονεμένη περιοχή του πλανήτη στη χώρα μας, ρωτήστε τους. Έχουν πολλά να σας μάθουν, να μας μάθουν. Η γυάλα σας ψευτόμαγκες έσπασε... Εδώ να σας δω...
Είχα καιρό να δω τόσο καλή, καθαρή και σοβαρή δουλειά.... Μπράβο σουκαι για το έργο και για το κουράγιο σου...Όσο για τα σχόλια που διάβασα παραπάνω, έχω να πω ότι όποιος δεν έχει ζήσει την αληθινή ζωή στους δρόμους γράφει αυτές της μπούρδες... και ρατσισμός υπάρχει και φτωχιά και βια και τα πάντα εκεί έξω... από τον καναπέ σας όμως νομίζεται ότι η Ελλάδα είναι αγνή και φέρεται με το γάντι στους ανθρώπους που ψάχνουν εδώ μια καλύτερη ζωή...Η Ελλάδα δεν φέρεται ούτε στους Έλληνες καλά πόσο μάλλον στους πάντως τύπου μετανάστες... εσείς άπλα αυταπατάστε κύριοι!!! Λογία μιας φωτογράφου που ταξιδεύει και ζει στους δρόμους με τα μάτια ανοιχτά με και χωρίς κάμερα...
Την κοινωνία την απαρτίζουμε εμείς. Προβλήματα έχουν όλοι. Πολύς κόσμος δε, δυσβάσταχτα. Δεν έγιναν όλοι πρεζάκια ούτε πόρνες. Επίσης πολλοί μετανάστες έχουν έρθει στην Ελλάδα & με τεράστιες δυσκολίες ενσωματώθηκαν & διέπρεψαν. Ας αφήσουν πλέον κάποιοι τα ρατσιστικά complex τους στην άκρη. Νιώθω υπερήφανος για έναν φίλο μου & υπάλληλο μου ο οποίος είναι άψογο δείγμα πολίτη-επιστήμονα-εργαζόμενου-φίλου-συντρόφου. Οι κλάψες & οι μιζέριες δεν έχουν νόημα...
Θα ήθελα μόνο να αναφερθώ στα σχόλια που απέσπασε η συγκεκριμένη ανάρτηση στο facebook: Μπόλικη απαξίωση του τύπου "τι τα δείχνετε αυτά, κάνουν κακό στην εικόνα της χώρας", αλλά και εμφανής ρατσισμός από τον οποίο φυσικά δεν γλύτωσε και ο Αλβανικής καταγωγής φωτογράφος, με εξυπνάδες του στυλ "άμα πάμε στην πατρίδα του, θα είναι καλύτερα;" κλπ...Μου προξενεί πλέον εντύπωση το γεγονός ότι από τη βλακεία και τον φασισμό δεν μπορείς πια να ξεφύγεις ούτε στα ρεπορτάζ της Lifo.
Ωραιες φωτογραφιες. Δυνατες.Αλλα θα τις προτιμουσα παρα πολυ χωρις την κλαψα περι καταγωγης, ρατσισμου κλπ συριζοτσιπρεικα στερεοτυπα για να συγκινουνται οι πιτσιρικες των ΒΠ!Στο κατω κατω εδω μεγαλωσε. Εδω ειναι η χωρα του. Ας κανει οτι καλυτερο μπορει οπως οι γονεις του, οπως ολοι. Ας μην την κατηγορει οτι δεν τον δεχτηκε καλα. Απλα ας ενσωματωθει χωρις να αισθανεται "απ εξω" και κυριως χωρις να "ξε-πουλαει" την καταγωγη του και την ιστορια του
"Ας κανει οτι καλυτερο μπορει οπως οι γονεις του, οπως ολοι. "Με διάθεση ειλικρίνειας, ποιος από μας κάνει το καλύτερο που μπορεί? Κλασική feelgood ατάκα, αλλά τελείως ανυπόστατη.
Έχω κάποιες αντιρρήσεις φίλε μου για την ενσωμάτωση έτσι όπως το αναφέρεις, ως έλληνας που μεγάλωσε και έζησε μερος της ζωής του στο εξωτερικό.Και εγώ ενσωματώθηκα στον ΤΡΟΠΟ ζωής αλλά ΠΟΤΕ δεν έπαψα να λεω ότι είμαι έλληνας. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά το marketing....Η λεζαντα που λεμε.....Πραγματικά αληθηνές φωτογραφίες Μπράβο