Στο σημερινό 'Α μπα': ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος

Στο σημερινό 'Α μπα': ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος Facebook Twitter
31


__________________

1.

Αγαπητή Α,μπα
έχω την εξής απορία: γιατί στα αμερικάνικα σίριαλ ποτέ οι ηθοποιοί δεν πίνουν νερό της βρύσης; Σχεδόν πάντα τους δείχνουν να ανοίγουν το ψυγείο και να παίρνουν μπουκαλάκι με εμφιαλωμένο νερό. Αυτό είναι κάτι που υφίσταται και στην πραγματική ζωή ή παίζει μόνο στην tv;Κάνεις κι εσύ το ίδιο; Μάκια -θεια ζωγια

Είναι κάτι που γίνεται και στην πραγματική ζωή, ναι, τουλάχιστον εδώ που μένω. Ενδιαφέρουσα ερώτηση – πιστεύω ότι το ανελέητο και επιθετικό μάρκετινγκ των πάντων έχει καταφέρει να μετατρέψει το νερό σε ποτό, σε εξκλούσιβ νέκταρ που δίνει ζωή, σαν κάτι πολύτιμο, και δεν γίνεται να το πίνεις από τη βρύση. Βέβαια πολύτιμο είναι, αλλά όχι επειδή έχει μπει σε μπουκάλι. Νομίζω ότι διάβασα ότι αυτή η μανία για το εμφιαλωμένο νερό της Αμερικής έχει περάσει πλέον και στο Μεξικό.

__________________
2.

Δεν μας τσούζει πάντα επειδή ο άλλος έχει προχωρήσει ενώ εμείς όχι (λες και κάνουμε κόντρα). Κάποιες φορές μας τσούζει επειδή αγαπάμε ακόμα. Και επειδή ο άλλος προχώρησε σημαίνει λίγο πολύ ότι πια δεν έχουμε ελπίδα μαζί του. Ερχόμαστε δηλαδή αντιμέτωποι με την πραγματικότητα την οποία πριν αποφεύγαμε να δούμε, γιατί πιστεύαμε ότι αφού είναι μόνος του υπάρχει ακόμα ελπίδα. Οπότε, η λύση "αν προχωρήσεις κι εσύ, θα τον ξεχάσεις" είναι λύση; Γιατί αν αγαπάς ακόμα κάποιον δύσκολα κάνεις βήματα προς άλλες κατευθύνσεις.- dead end

Δεν είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο, και ή κόντρα υπάρχει που τσούζει, και η πιθανότητα που έσβησε τσούζει, και η ελπίδα που πέθανε τσούζει. Επίσης δεν υπάρχει άλλη λύση από την ίδια τη ζωή. Δεν ισχύει απαραίτητα ότι «αν προχωρήσεις, θα τον ξεχάσεις» αλλά ότι «όταν προχωρήσεις με άλλον, θα σημαίνει ότι έχεις απομακρυνθεί». Μερικοί πιστεύουν ότι οι αρπαχτές βοηθάνε, άλλοι λένε ότι χρειάζεται χρόνος. Το κοστουμάκι όμως δεν βγαίνει μόνο σε ένα νούμερο. Θα το ξεπεράσεις όπως θα το ξεπεράσεις, και η συνταγή θα ισχύει μόνο για μια φορά, αν το ξαναπάθεις, θα το ξεπεράσεις με άλλον τρόπο.

__________________
3.


Αγαπητή Λένα,
Μόλις ολοκλήρωσα οικονομικές σπουδές και σκέφτομαι να κάνω ένα μάστερ του χρόνου. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι ένας οικονομολόγος έχει δυνητικά πάμπολλες επιλογές για τομείς εξειδίκευσης και αυτή τη στιγμή δεν έχω ιδέα τι μου αρέσει απ'όλα, ούτε και ποια είναι η κατάσταση στην αγορά εργασίας στον καθένα απ'τους σχετικούς κλάδους. Σε ποιον θα μπορούσα να στραφω για να με κατατοπίσει σχετικά, να με ενημερώσει για τις προοοπτικές κλπ ώστε να καταλήξω σε κάποια απόφαση; Το ιδανικό θα ήταν να μιλούσα με επαγγελματίες του χώρου αλλά δεν είναι εφικτό αυτό, μιας και δεν ξέρω κάποιον. Όσο για τους καθηγητές στη σχολή μου, μου λένε γενικότητες, επι τω πλείστον δε ο καθένας υποστηρίζει τον τομέα του.- Μαριλού

Ελπίζω να σου δώσουν τα φώτα τους οι πολύτιμοι αναγνώστες, αλλά ρε παιδί μου, δεν γίνεται να μην το πω
-στο Google κοίταξες;

__________________
4.


Γεια σου α μπα. Επιτέλους έχω ερώτηση (που για το είδος της ερώτησης που έχω, μακάρι να μην είχα καθόλου):

Μένω λονδίνο.. Χθες έπεσα πάνω σ 'ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο με το ποδήλατο μου γιατί κάποιος σφυρίξε καθώς περνούσα και νομίζοντας πως σφυρίξε σε μένα, μου απόσπασε την προσοχή. Εγω δεν έπαθα τίποτα αλλά άφησα στο αυτοκίνητο μιά γρατζουνιά, - όχι πολύ βαθειά - αλλά μισό μέτρο. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να την κάνω με τη μία, αλλά για μια ώρα το μυαλό μου δεν έφευγε απο εκεί και επίσης βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση του ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου αποφάσισα να πάω να αφήσω σημείωμα με το τηλέφωνό μου. Ο ιδιοκτήτης μου έστειλε μήνυμα, μου είπε ευχαριστώ και ότι θα κοιτάξει πόσο κάνει η ζημιά και θα με ειδοποιήσει.

 

ΟΚ μέχρι εδω αλλά ενώ περίμενα πως θα νιώσω απαλλαγμένος απο τύψεις, το μυαλό μου έχει πάρει στροφή προς την αντίθετη μεριά και σκέφτομαι μήπως έκανα βλακεία τελικά και μήπως θα έπρεπε να την κάνω με ελαφρά, όπως φαντάζομαι θα έκαναν οι περισσότεροι στον δυτικό κόσμο...


Η ερώτησή μου λοιπόν είναι η εξής: το παιχνίδι του μυαλού μου (μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα) είναι ιδιάζουσα περίπτωση ή νομίζεις είναι γενικό το φαινόμενο και ο καθένας θα σκεφτόταν με τον ίδιο τρόπο; Επίσης λαμβάνοντας υπ'όψην ότι το έκανα για να σταματήσω να το σκέφτομαι και να συγκεντρωθώ καλύτερα στη δουλεία μου, μήπως τελικά και εφόσον ακόμα μου τρώει φαιά ουσία θα ήταν καλύτερα να έφτιαχνά δικαιολογίες στο μυαλό μου και να εξαφανιζόμουν γιατί δεν θα είχα να πληρώνω κι απο πάνω;- άτυχος ποδηλάτης

Η ιστορία σου θα γινόταν καταπληκτικό επεισόδιο το Curb your Enthusiasm. Θα γινόταν και τέλεια δευτερεύουσα ιστορία σε ταινία του Γούντι Άλεν. Αχ, αυτά τα ηθικά διλήμματα! Η Ισότητα ως εμπόδιο της προσωπικής ελευθερίας – η αξία της παράδοσης ως εμπόδιο της εξέλιξης – οι τύψεις ως εμπόδιο των πάντων.

__________________
5.


τι γνώμη έχεις για τους ντροπαλούς ανθρώπους; Εννοώ αυτούς που είναι γενικά ντροπαλοί, όχι μόνο στο ερωτικό κομμάτι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου δίνουν την αίσθηση ότι είναι πιο αξιόπιστοι-biribaki

Πώς ξεχωρίζεις με σιγουριά τους ντροπαλούς από τους αντικοινωνικούς και από αυτούς που απλώς δεν έχουν τίποτα να πουν;

__________________
6.


Α)τα βιβλία του dan brown σου αρέσουν? Β)κανένα του jo nesbo έχεις διαβάσει? Γ))γιατί βαρέθηκα την ιστορία δύο πόλεων ενώ τρελάθηκα με τις μεγάλες προσδοκίες?εντελώς διαφορετικά βιβλία αλλά πίστευα ότι θα μ αρέσει εξίσου.για την ακρίβεια με ''κούρασε'' (να το πω?) το γράψιμο του πάρα πολύ οπότε το παράτησα.παίζει μήπως ρόλο η ηλικία μου(20)ή ψάχνω δικαιολογίες για να μη πω ότι απλά δε το πολυκατάλαβα?(α το παράτησα κάπου στην 100η σελίδα).
Δ)γενικά πιστεύεις ότι για να διαβάσεις κάποια κλασικά βιβλία πρέπει να ξεκινήσεις από κάποια πιο light και μετά να πέσεις στα βαθιά?
η ότι να ναι.φιλιά πολλά-withnoorder


α) με τον τρόπο που μου αρέσουν τα πατατάκια
β) Όχι
γ) Δεν έχω ιδέα και δεν είναι κάτι που πρέπει να λύσουμε
δ) Ναι

__________________
7.


Αγαπητη Αμπα,
Λενε οτι απο τη στιγμη που αρχιζεις να αναρωτιεσαι αν εισαι χαζος τοτε σιγουρα δεν εισαι.Επειδη ενας χαζος δε θα το αναρωτηθει ποτε..Τι να κανω ομως οταν το σκεφτομαι σε καθημερινη βαση?κυριως οταν συναναστρεφομαι με τους συναδελφους ή φιλους μου?- yogy

Χμμ, για τον πάρα πολύ χαζό ίσως να ισχύει, αλλά από τον απόλυτα χαζό μέχρι τον πανέξυπνο, υπάρχουν όλες οι χρυσές μετριότητες και μεταξύ τους, ο μέσος όρος.
Οπότε καταλήξαμε στο ότι δεν είσαι απόλυτα χαζός. Δεν ξέρουμε τι είσαι, αλλά αφού λες ότι το σκέφτεσαι σε συναναστροφές με άλλους, αποκλείεται να είσαι ο πιο έξυπνος άνθρωπος της ανθρωπότητας. Άρα, μπορούμε να κάνουμε την ασφαλή υπόθεση ότι είσαι κάπου στο μέτριο, και δεν αποκλείουμε βέβαια να είσαι ο μέσος όρος.
Ως άνθρωπος που δεν ανήκει σε κανένα από τα δύο άκρα, έχεις κάνει την παρατήρηση ότι οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφεσαι είναι πιο έξυπνοι από σένα.
Ξέρεις τι θα έλεγε ένας έξυπνος στη θέση σου; «τι τυχερός που είμαι!» Αυτό θα έπρεπε κάπως να σε προβληματίσει.

__________________
8.

Αγαπητή Αμπα, σε ένα μήνα μετακομίζω από την επαρχιακή πόλη στην οποία σπουδάζω τα τελευταία 5 χρόνια στην πόλη καταγωγής μου. Το πρόβλημα μου είναι η απέραντη θλίψη που νιώθω γι' αυτό. Παρότι πάντα παραπονιόμουν για το μικρό μέγεθος της πόλης, για τις περιορισμένες δυνατότητες εκεί και επέστρεφα σε κάθε ευκαιρία στην πόλη καταγωγής μου, στην οποία σημειωτέον βρίσκονται οι καλύτεροι μου φίλοι και η κοπέλα μου, εγώ νοσταλγώ την παρέα και την καθημερινότητα της μικρής πόλης και την προηγούμενη σχέση μου που διατηρούσα κατά τα περισσότερα χρόνια των σπουδών μου με συμφοιτήτριά μου. Με τα περισσότερα άτομα της παρέας μου δε νιώθω την ανάγκη να κρατήσω στενές επαφές, και είμαι πολύ χαρούμενος στην τωρινή μου σχέση, αλλά νοσταλγώ τη ζωή μου εκεί, και την παρέα μου σα σύνολο. Αυτές τις σκέψεις τις έχω μοιραστεί με την τωρινή μου κοπέλα και δε με καταλαβαίνει. Λέει ότι τόσο καιρό κάνουμε όνειρα να μένουμε στην ίδια πόλη και ότι δε χάνω κάτι σπουδαίο για να κλαίγομαι. Πώς το βλέπεις; Έχω δίκιο που ζητώ περισσότερη κατανόηση;- Χάρης

Χάρη. Στην αρχή κλαιγόσουν που ήσουν στη Λάρισα και δεν ήσουν στη Λαμία, και τώρα κλαίγεσαι που είσαι στη Λαμία και δεν είσαι στη Λάρισα. Τι είναι αυτό που θέλεις να καταλάβει η κοπέλα σου; Ότι δεν είσαι ποτέ ευχαριστημένος; Το κατάλαβε, γι' αυτό εκνευρίζεται.

__________________
9.

Αγαπητή Α, μπα,

Είμαστε 3 αδέλφια. Ο πατέρας μας είναι χήρος. Μαζί του μένει μια κυρία για να τον προσέχει, αφού – ίσως κι από επιλογή – δεν σηκώνεται πια σχεδόν καθόλου από το κρεβάτι. Βέβαια, για τα περισσότερα πρέπει να φροντίσει κάποιος από μας. Όμως, αν και μένουμε όλοι στο ίδιο κτήριο, τ' αδέρφια μου αποστασιοποιούνται κι έτσι το βάρος πέφτει σχεδόν αποκλειστικά σε μένα: να φροντίσω για τους γιατρούς και τα φάρμακα, να βρω κουρέα να τον κουρέψει, να φωνάξω ηλεκτρολόγο, να πάω στην τράπεζα, να πληρώσω λογαριασμούς. Οι δικαιολογίες είναι συνήθως «έχω δυο παιδιά», «έχω πολλή δουλειά» κλπ αλλά και «είναι 88 χρονών, άρα δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι παραπάνω γι' αυτόν». Εγώ πάλι νομίζω ότι, επειδή αυτόν τον καιρό είμαι άνεργη, βολεύονται και προσπαθούν να τα αναλάβω όλα εγώ. Είμαι η εύκολη λύση αφού συνηθίζω να θυματοποιούμαι κι έχω και δυσκολία στο να πω «όχι», είμαι και η μικρότερη. Κι έπειτα, αν και δεν έχω και τις καλύτερες σχέσεις με τον πατέρα μου, λυπάμαι ν' αφήσω έναν ηλικιωμένο άνθρωπο στη μοίρα του.
Τι γίνεται, όμως, όταν έχω πραγματικά εγκλωβιστεί σε μια πλήρη απασχόληση «φροντίδας»; Διαρκώς μου ζητάνε, να του πάρω την πίεση, να δω μια πληγή στο πόδι του, να ψωνίσω, να, να, να. Δεν έχω κι εγώ δικαίωμα να βρω δουλειά; Δεν έχω δικαίωμα να κάνω κι εγώ παιδιά; Να κοιτάξω τη δική μου υγεία; Και τι φταίει ο σύντροφός μου να με βλέπει με σπασμένα νεύρα, να μην φροντίζω ούτε τη δική μας οικογένεια, ούτε τον εαυτό μου; Δεν έχω πια το κουράγιο ούτε να βγω έξω, ούτε καν να μιλήσω με τις φίλες μου. Πώς θα ξεφύγω από τον κλοιό που μου έφτιαξαν τ' αδέρφια μου κι εγώ η ίδια; Δεν είναι άνθρωποι που μπορείς να κάνεις μαζί τους μια ήρεμη και λογική συζήτηση. Δεν ξέρω πώς να χειριστώ την κατάσταση, πώς να διεκδικήσω τη ζωή μου.- εγκλωβισμένη

Αυτά πρέπει να τα διαβάσει ο κύριος Χάρης από πάνω. Αγαπημένη μου, στερεύω από λόγια. Πολλά θα σου πουν πολλοί, αλλά κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση σου, οι οικογένειες είναι δίχτυ και φυλακή μαζί, ειδικά όταν δεν υπάρχει συνεννόηση.
Δυσκολεύομαι να σου πω τι να κάνεις, δεν σε ξέρω, δεν ξέρω τα αδέρφια σου, δεν ξέρω τον πατέρα σου, δεν ξέρω τίποτα. Αυτό που ξέρω μόνο είναι ότι δεν πρέπει να ελπίζεις να υποχωρήσει ο άλλος για κάτι που θα μπορούσες να κάνεις, αλλά βλέπει ότι δεν κάνεις. Θέλεις να βρεις δουλειά; Πήγαινε να βρεις δουλειά – όταν σου πούνε «πήγαινε να κάνεις το τάδε» δεν θα γκρινιάξεις αλλά θα πεις «δεν μπορώ, έχω συνέντευξη για δουλειά». Θέλεις να κάνεις παιδιά; Κάνε παιδιά! Και μετά θα λες «δεν προλαβαίνω, έχω υπερηχογράφημα». Θέλεις χρόνο με το σύντροφό σου; Πες «δεν μπορώ, θα είμαι έξω με τον Μάκη». Αν δεν κάνεις όλα αυτά και τους κατηγορήσεις, θα σου πουν «πότε σου απαγορέψαμε να ζήσεις τη ζωή σου;» Και θα έχουν και δίκιο.
Συμφωνώ, δεν είναι κάτι που γίνεται με ήρεμη και λογική συζήτηση. Χρειάζονται πράξεις.

__________________
10.

Α, μπα μου, τι να κάνω για να απαγκιστρωθώ από τη δυσκολία του να λέω όχι; Έχω διαβάσει και συμφωνώ απόλυτα με προηγούμενα ποστ σου ότι έτσι κερδίζεις το σεβασμό των άλλων αλλά όταν φτάνω στο σημείο να αρνηθώ, φοβάμαι ότι "κακοκαρδίζω" τους φίλους μου και ότι εφόσον εμένα δε με ενοχλεί τόσο, ας τους κάνω το χατίρι.. Για παράδειγμα: Βγαίνουμε σήμερα; (Εγώ)-> Είμαι κάπως κουρασμένη - Δηλαδή δε θα βγούμε; Δε μπορείς ε; Μήπως να το ξανασκεφτείς; -Και εδώ υποκύπτω γιατί νιώθω ότι τους στεναχωρώ.. Δεν ξέρω τι να λέω μέσα μου για να νικήσω αυτό το στάδιο.. Πιέζομαι για πράγματα απλά. Ταρακούνησέ με!- Ναι σε όλα

Είναι πολύ δύσκολο, όχι επειδή είσαι θύμα ή αδύναμη, αλλά επειδή έχεις ντρεσαριστεί να μη λες όχι. Το «όχι» δεν είναι θηλυκή απάντηση, τα καλά κορίτσια υπακούν και λένε ναι, και για ορισμένους, όχι λίγους, τα κορίτσια εννοούν «ναι» ακόμη και όταν λένε «όχι».
Θα έχεις παρατηρήσει ότι οι γυναίκες που εκφράζουν την άποψή τους χωρίς περιστροφές και φέρνουν αντιρρήσεις δεν περιγράφονται ως δυναμικές, αλλά ως σκύλες. Δεν θέλεις να σε πουν σκύλα, θέλεις απλώς να πεις 'βαριέμαι να βγω έξω', αλλά γίνεται χωρίς να φανείς σκύλα;
Εκτός από την φυσική σου συστολή έχεις να πετάξεις από πάνω σου και κάτι χιλιάδες χρόνια καταπίεσης, δεν είναι κι εύκολο πράγμα. Είπα μεν ότι έτσι κερδίζεις σεβασμό, αλλά παρέλειψα την επώδυνη φάση, ότι ναι, θα κακοκαρδίσεις και μερικούς. Την επόμενη φορά σκέψου το εξής: ναι, θα κακοκαρδίσεις αλλά όχι, δεν έχεις τόση εξουσία πάνω στον οποιονδήποτε ώστε πραγματικά να κάτσει να σκάσει που δε θα βγεις μαζί του. Θα τον κακοκαρδίσεις όχι επειδή τον απογοήτευσες ως άνθρωπος, αλλά επειδή ξεβολεύτηκε και πρέπει τώρα να κανονίσει με άλλον.

__________________
11.


Αγαπητή μου Α, μπα,

Τρελαίνομαι για τη στήλη σου, είναι η πρωινή μου συνήθεια στο γραφείο με την πρώτη κούπα καφέ (και μετά αναρωτιόμαστε γιατί η Ελλάδα πάει κατά διαόλου). Πώς τη βγάζουμε ζωντανοί στην εποχή μας; Εννοώ μ' αυτό το ίντερνετ που μας κάνει πλύση εγκεφάλου κάθε μέρα με τις κορμάρες και τα ψώνια και τα τρέντι και τα ντυσίματα; Και μετά θες να διαβάσεις ένα βιβλίο, να δεις μια σειρά, να μη βλέπεις ούτε ζώο που λέει ο λόγος. Και να κι η δουλειά και να μη μάθεις και μια ξένη γλώσσα; Αλλά μετά τσουπ πάλι οι φίλοι στο φέισμπουκ και να τα νησιά και τα ποτά και λες μήπως είμαι εγώ η οπισθοδρομική; Μήπως έχω γίνει κυρούλα και δεν ζω τη ζωή μου όπως θα έπρεπε; Δεν έχω λύσει όλα μου τα προβλήματα, αλλά επηρεάζομαι ρε Α,μπα! Πώς κρατάς ισορροπίες; Βρίσε με λίγο να'ρθω στα ίσα μου!- Τριανταδύο, κάηκες!

Το ίντερνετ, εκτός από κορμάρες και ψώνια και τρέντι ντυσίματα, έχει συναυλίες μουσικής, ολόκληρα βιβλία, μαθήματα ξένων γλωσσών και σειρές. Λένε ότι έχουμε χούντα, αλλά δε νομίζω να υπάρχει κανείς που σου βάζει το πιστόλι στον κρόταφο για να χαζεύεις στο Facebook. Αν χρησιμοποιείς το θαυμάσιο αυτό εργαλείο που θα μείνει στην ιστορία ως μια από τις μεγάλες ανθρώπινες επαναστάσεις για κουτσομπολιό, κανέναν δεν μπορείς να κατηγορήσεις για πλύση εγκεφάλου: μόνη σου μπαίνεις στο πλυντήριο, επειδή σου αρέσει.

__________________
12.

Α, Μπα καλησπέρα,
ο Ομπάμα δεν θα μπορούσε να κέρδιζε όσκαρ ερμηνείας?- Tsikou

Είναι πολύ εύκολο να βρεις τα αρνητικά σε οτιδήποτε – είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις την καλύτερη λύση μεταξύ των δυνατοτήτων. Θα σου απαντούσα σοβαρά στο κάπως παιδιάστικο ερώτημα αν είχα σιγουρευτεί ότι έχεις κατανοήσει πλήρως και χωρίς αμφιβολία τα εξής, ότι α) ο Ομπάμα όταν μιλάει δεν λέει τη γνώμη του ούτε μιλάει ως πολίτης Μπάρακ Ομπάμα, αλλά ως πρόεδρος των ΗΠΑ. Εκπροσωπεί έναν ολόκληρο λαό και εκφράζει την επίσημη άποψη της χώρας, η οποία έχει προκύψει μέσα από ασύλληπτες τριβές, πιέσεις και συμβιβασμούς, όπως συμβαίνει στη δημοκρατία β) ο Ομπάμα είναι πρόεδρος των ΗΠΑ και μόνο των ΗΠΑ, δεν διοικεί την Ευρώπη ούτε την Ελλάδα. Ο μοναδικός του στόχος είναι να προστατέψει τα δικαιώματα της χώρας του και αν προκύψει δίλημμα, θα προτιμήσει να πατήσει δικαιώματα άλλης χώρας από το να παραχωρήσει τα δικαιώματα της Αμερικής, όπως κάνουν όλοι οι αρχηγοί όλων των κρατών όλης της γης, όπως η Ελλάδα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να ξεβολέψει την Τουρκία για να κερδίσει κάτι. Ξαναλέω - είναι πρόεδρος κράτους, δεν είναι ούτε φιλάνθρωπος, ούτε διευθυντής ούτε θείος μας, ούτε έχει υποχρέωση να κρατά τις παγκόσμιες ισορροπίες, εκτός κι αν αυτό αφορά ή συμφέρει τις ΗΠΑ. Κάθε φορά που βγαίνει πρόεδρος Αμερικής η Ελλάδα αναρωτιέται «αν θα προωθήσει τα συμφέροντα της Ελλάδας», λοιπόν, η απάντηση είναι «ΟΧΙ, αν μπορεί να το αποφύγει», όπως και η Ελλάδα δεν θα ανακατευτεί να προωθήσει τα συμφέροντα της Παπούα Νέα Γουινέα, εκτός αν την αφορά ή αν είναι προς το συμφέρον της (της Ελλάδας, εννοείται).

Αν θέλεις να μιλήσουμε για την πολιτική του Ομπάμα ως αρχηγός των Δημοκρατικών και πρόεδρος ΗΠΑ, να μιλήσουμε, αλλά δε νομίζω ότι ήθελες αυτό, ούτε νομίζω ότι θέλεις να αναλύσουμε το ρόλο της ηθικής στην πολιτική. Μοιάζει με παρατήρηση που κάνουν αυτοί που θέλουν να φανούν ενημερωμένοι χωρίς να χρειαστεί να κοπιάσουν για να σχηματίσουν προσωπική άποψη. «Ο Ομπάμα; Υποκριτής! Ο Σαμαράς; Υποκριτής; Ο Κουτσπάγιεφ; Μεγάλος υποκριτής!»

Αν είμαστε σύμφωνοι στα παραπάνω και καταλαβαίνεις σε βάθος ότι όλες οι χώρες πιστεύουν ότι έχουν δίκιο σε όλα, η απάντησή μου είναι η εξής: όχι, δεν θα κέρδιζε Όσκαρ ερμηνείας, γιατί όταν παριστάνει ότι δακρύζει από συγκίνηση, δεν με πείθει καθόλου.

ΥΓ. Πολλά φιλιά σε όσους σκέφτηκαν "ποιος είναι αυτός ο Κουτσπάγιεφ"

31

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Α,μπα συγχαρητήρια για την απάντησή σου στην 9. Λίγοι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι "Πολλά θα σου πουν πολλοί, αλλά κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση σου, οι οικογένειες είναι δίχτυ και φυλακή μαζί, ειδικά όταν δεν υπάρχει συνεννόηση Πηγή: www.lifo.gr"
Προς την Αγαπητή Μαριλού της ερώτησης #3Έχω περάσει το ίδιο δίλημμα με εσένα. Τα οικονομικά κουμπώνουν παντού αλλά από μόνα τους δεν στέκουν. Για αυτό θες master , αλλά που? Πως είναι όμως δυνατόν να εξειδικευτείς κάπου χωρίς να έχεις δουλέψει έστω μία μέρα. Γιατί αυτό είναι ένα μεταπτυχιακό: είναι σαν να "αγοράζεις" εργασιακή εμπειρία 2 χρόνων. Άντε να την αγοράσεις, πχ ανθρώπινοι πόροι... είσαι σίγουρη ότι όταν τελειώσεις και πιάσεις δουλειά θα σου αρέσει πχ να προσλαμβάνεις κόσμο, να απολύεις, να κοιτάς το ΙΚΑ τους κλπ? Αυτά αντιμετώπισα και εγώ και αποφάσισα να ψάξω για δουλειά και αν μου αρέσει να κάνω ένα μεταπτυχιακό στο συγκεκριμένο κομμάτι. Άκου λοιπόν την πορεία μου και πράξε ανάλογα. Έπιασα στα 23 δουλειά σε στατιστική εταιρία, ναι - ναι αυτή που καλείς τηλέφωνα και παίρνεις συνεντεύξεις για ικανοποίηση πελατών, για κόμματα κλπ. Γρήγορα και λόγω του αρχικού πτυχίου με βάλανε στην κατάρτιση ερωτηματολογίων και στην εξαγωγή και ανάλυση δεδομένων. Μετά από 1 χρόνο βαρέθηκα και έφυγα- τόσο κράτησε η αγάπη μου για την Στατιστική. Σκέψου να είχα κάνει ένα μάστερ στην Στατιστική!!! Αποφάσισα να δοκιμαστώ στα Χρηματοοικονομικά. Μέσω του πανεπιστημίου και του Γραφείου Διασύνδεσης πήγα για συνέντευξη σε Χρηματιστηριακή και με πήραν. Ήταν η εποχή πτώσης του χρηματιστηρίου και, επειδή απέλυαν κανονικό προσωπικό, πήραν εμένα και έναν ακόμα με 3 κ 60. Αλλά.. έπρεπε να δοκιμάσω να δω αν μου κάνει ο χώρος. Λόγω της προηγούμενης εμπειρίας μου με τοποθέτησαν στο Τμήμα Ανάλυσης. Μόνο που εδώ δεν αναλύαμε στατιστικά δεδομένα αλλά κάναμε από εβδομαδιαία reports μέχρι αποτίμηση εταιριών , από τεχνική ανάλυση μέχρι καφέ στον Δ/ντη. Τα πάντα όλα. Έφυγα μετά από 1 χρόνο –τρέχοντας- γιατί το θέμα ήταν βαρετό για εμένα, το άγχος απερίγραπτο, , ο ανταγωνισμός φοβερός και κάθε μέρα δεν ξέραμε ποιανού σειρά ήταν για να απολυθεί. Σκέψου να είχα κάνει ένα μάστερ στα Χρηματοοικονομικά!!!Είδα μια αγγελία στο Ιντερνετ για Ανθρώπινους Πόρους. Ένα πρότζεκτ 3 μηνών σε Τράπεζα, ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε. Με πήραν εμένα και άλλα 3 άτομα. Πάλι ανάλυση έκανα αλλά δυστυχώς σε δεδομένα αξιολόγησης προσωπικού. Μετά τον πρώτο μήνα κράτησαν εμένα και έναν ακόμα. Οι άλλοι δύο δυστυχώς απολύθηκαν. Στην δουλειά όμως: Κάθε χαρτί αξιολόγησης είχε τόσο θυμό, τόσο οργή από την πλευρά του αξιολογούμενου αλλά και του αξιολογητή που ακόμα και αν εγώ απλά τα κατηγοριοποιούσα και έφτιαχνα κατανομές και διαγράμματα απόδοσης, μου στοίχιζε σε συναισθηματικό επίπεδο. Άπειρες υπερωρίες απλήρωτες- είχαν διώξει τους άλλους 2 βλέπεις- τελειώσαμε και παραδώσαμε με τον άλλο συνάδελφο το πρότζεκτ και μας έκαναν πρόταση να μείνουμε. Τότε ακριβώς αρρώστησε η μητέρα μου με πνευμονία και έπρεπε να πάω να την φέρω από το νησί για να μην είναι μόνη της. Ζήτησα 1 μέρα άδεια να κάνω το ταξίδι. Μου αρνήθηκαν (!!!!!) Δυστυχώς το Σαββατοκύριακο αργούσε πολύ για να πάω να κάνω την μεταφορά, η άρρωστη χειροτέρευε και έτσι παραιτήθηκα πριν καν προσληφθώ. Αυτή ήταν η εμπειρία μου από τους … Απάνθρωπους Πόρους…Και καταλήγω .. (επιτέλους) Τα τελευταία 10 χρόνια δουλεύω σε Τηλεπικοινωνίες. Ούτε 1 μέρα δεν μου ζήτησαν μεταπτυχιακό. Πήρα θέση ευθύνης ,χάρις τη σκληρή δουλειά μου, μέσα σε διάστημα 3 χρόνων από την ημέρα πρόσληψής μου. Αντίστοιχα άλλοι συνάδελφοί μου που έχουν κάνει μεταπτυχιακό άργησαν να μπουν στην αγορά εργασίας κι αυτό όπως καταλαβαίνεις είναι ένα θέμα σήμερα με τόση ανεργία. Άλλοι επίσης μου «χτυπούν» ότι αυτοί έχουν μεταπτυχιακό και δεν έχουν θέση ευθύνης λες και το κάθε ίδρυμα που σπουδάζεις σου εγγυάται «Σίγουρη Επιτυχία –Επαγγελματική Ανέλιξη». Κάποιοι απλά παραπονούνται ότι ήταν λεφτά πεταμένα και δεν θα καταφέρουν ποτέ να το εξαργυρώσουν. Εγώ από την πλευρά μου ξέρω ότι έχω ένα κόμπλεξ που δεν έχω ένα μεταπτυχιακό. Αν είχα χρόνο πάντως -και λεφτά -ξέρεις τι θα έκανα? MBA! Αυτό ακριβώς! Γιατί το γενικό περικλείει το ειδικό. Το ανάποδο .. δύσκολο. Σε φιλώ Τανούκ
Ομολογώ ότι το θέμα Κουτσπάγιεφ το πήγα ένα βήμα πιο μακριά από όλους σας: Αφού διάβασα τι Υ.Γ. της Α,μπα, κατέβηκα λίγο παρακάτω, είδα τη φωτό και σκέφτηκα " Ώστε αυτός είναι ο Κουτσπάγιεφ... Φτυστός ο Ντε Νίρο στα νιάτα του."#5 Νομίζω Α,μπα ότι αυτοί που δεν έχουν τίποτα να πουν είναι εκείνοι που μιλάνε περισσότερο από όλους.
#11 μηπως μπορώ να μάθω και εγω ποια side εχουν ολοκληρα βιβλια? Μπορει να έχει ήδη αναφερθει, αλλα... δεν πρόσεχα! Μιλαγα με την διπλανή μου! Ευχαριστωωω
Χρυσό Βατόμουρο και πολύ του είναι τόσο του Ομπάμα, όσο και των ομολόγων του. Καλά, αυτός ο Κουτσπάγιεφ παίζει να κερδίζει και το Χρυσό Κορόμηλο, από το το τόσο δάκρυ κορόμηλο που έχει ρίξει στις δημόσιες εμφανίσεις του.
#7 Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που ενώ δεν είναι απαραίτητα εξαιρετικά έξυπνοι (πολλές φορές το αντίθετο), έχουν το μοναδικό ταλέντο να σε κάνουν να αισθάνεσαι πανηλίθιος...Χαρακτηριστικά συμπτώματα ότι έχεις μπλέξει με αυτή την κατηγορία: Υποτιμητικό ανασήκωμα φρυδιού όταν δεν καταλαβαίνεις ή δεν ξέρεις κάτι (από όνομα δρόμου μέχρι ποιός είναι ο Μπουκόφσκι). Μόνιμη αδυναμία να γελάσουν με τα αστεία σου, ακόμα και όταν είναι όντως αστεία. Υπερπολυλογία όταν αναφέρονται στα προσόντα τους και στο πόσα πράγματα έχουν πετύχει στην ζωή τους, ακόμα και τι καλούς βαθμούς που έπαιρναν στο σχολείο. Ανάπτυξη συζητήσεων που δεν σε αφορούν ή άπτονται πραγμάτων που δεν ξέρεις, και όταν κάνεις κάποιο σχόλιο υποτιμητική απάντηση "που να σου εξηγώ" ή νευρικό γελάκι. Υπερβολική σοβαροφάνεια, υποκρισία ότι τους ενδιαφέρουν "πανανθρώπινα" ζητήματα (π.χ τρόπος επίτευξης παγκόσμιας ειρήνης, βιγκανισμός, δηλώσεις Ελλήνων και ξένων πολιτικών, η ιστορία της Λεττονίας-τυχαίο παράδειγμα- κλπ). Άποψη για όλα όσα κάνεις στην ζωή σου, και θεωρητική απόδειξη ότι αν ήταν εκείνοι στην θέση σου θα έκαναν καλύτερα. Χιπστερία (ετυμολογία: χίπστερ + υστερία)Αν απάντησες 3 η περισσότερα "ναι" στα παραπάνω, σου έχω άσχημα νέα...Υπάρχει όμως και η καλή πλευρά. Τουλάχιστον δεν είσαι (τόσο) χαζός όσο νόμιζες, αλλά μπορεί να γίνεις, αν δεν αραιώσεις τις συναναστροφές μαζί τους...Και μην ξεχνάς, όποιος είναι πραγματικά έξυπνος δεν νιώθει την ανάγκη να κάνει τους χαζούς να αισθάνονται χαζότερους, γιατί ξέρει ότι αυτό είναι ηλίθιο...Υ.Γ/ αρχή Λενφου: Έχω φίλους που έχουνε τελειώσει το Στάνφορντ και το ΜΙΤ (χωρίς πλάκα). Είναι -μάλλον- πολύ πιο έξυπνοι από έμένα (που ένα "ταπεινό" ΑΕΙ έβγαλα), και σίγουρα ξέρουν πολλά παραπάνω πράγματα. Κι όμως, όταν κάνω παρέα μαζί τους δεν αισθάνομαι καθόλου χαζότερη από όσο συνήθως...
#10: Στην απάντηση της Α μπα, πειράζει που δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο μπαίνουν άσχετα σχόλια για "χιλιαδες χρόνια καταπίεσης", για το ότι "οι γυναίκες μαθαίνουν ότι το όχι δεν είναι θηλυκή απάντηση", κλπ.; Μετά μην απορούμε ποιος ρίχνει φωτιά στον πόλεμο των φύλων.Το θέμα είναι μεταξύ αρσενικών-θηλυκών; Όχι βέβαια! Δεν είμαι ικανοποιημένος από την απάντηση κατά τα άλλα. Θα μπορούσε να αναφερθεί σε βασικές τεχνικές όπως του σπασμένου δίσκου (συνεχής επανάληψη "Δεν θέλω να βγω"), της αυτο-αποκάλυψης ("είμαι κουρασμένη"), του "θολώματος" ("καταλαβαίνω ότι σου χαλάω τα σχέδια αλλά δε θέλω να βγω"). Αυτές περιγράφονται ήδη από τη δεκαετία του 70 από ειδικούς της assertiveness therapy (Manuel Smith, "When I say no, i feel guilty"), θα έπρεπε να αναφερθεί έστω και ακροθιγώς στην απάντηση, υπάρχουν λύσεις εκεί έξω. Όποιος ψάχνει, βρίσκει!
@3:α) στη σχολή σου σε ποιά μαθήματα διακρίθηκες περισσότερο και σε ποια έδειξες το μεγαλύτερο ενδιαφέρον? β) από τα μαθήματα που διάλεξες πάνω, σε ποιους βασικούς κλάδους θα τα κατέτασσες? λογιστική, στατιστική, μαρκετινγκ,χρηματοικονομικά κλπ?γ) εφόσον είσαι αναποφάσιστη, γιατί να κάνεις οπωσδήποτε μεταπτυχιακό του χρόνου και να μην κανεις πχ πρακτική σε εταιρίες? πιθανότατα θα είναι αμισθί αλλά θα αποκλείσεις κλάδους που μπορεί να σου άρεσαν αλλά στην πράξη να αλλάξεις γνώμηδ) αν το πρώτο σου πτυχίο είναι ήδη εξειδικευμένο, τότε καλύτερα να προτιμήσεις κάποιο mba ή, εφόσον πληροίς ορισμένες προϋποθέσεις γνώσεων, να συνδυάσεις μεταπτυχιακά προγράμματα άλλων σπουδών, όπως του Πολυτεχνείου ή κοινωνικών ή άλλων θετικών επιστημώνε) όλα τα παραπάνω σε συνάφεια με το πού σκοπεύεις να δραστηριοποιηθείς, πχ σε ενδιαφέρει και το εξωτερικό ή η επαρχία?
#7τι πρακτικη αξια εχει για σενα το να καθορισεις το "βλακομετρο" σου?αν εισαι τσακαλι και τα εχεις σκατωσει στην ζωη σου και εισαι δυστυχης, θα εισαι οκ?αν εισαι μετριως εξυπνος η οχι και τοσο εξυπνος αλλα εισαι ευτυχισμενος , τι σε ενοχλει?
#2καλα τα λεει το abbaκουλακι (:ρ)δες το κι απ την αναποδη ομως. ασχετως ποτε και με ποιον τροπο θα ξεκουνηθεις εσυ και θα προχωρησεις, το να σου ξεκαθαρισει ο αλλος οτι δεν θελει, και να προχωρησει κιολας, οποτε ειναι αυταποδεικτο οτι δεν θελει, ειναι οτι παραπανω μπορει να γινει απο την εκει πλευρα, για το ξεκολλημα σου.
#1θεια ζωγια, ελπιζω να μενεις στην πηγη της σουρωτη απο πανου, αλλα στις περισσοτερες πολεις, αν βαλεις το νερο της βρυσης σε μια κανατα, θα μαζευεις χωματα....εμφιαλωμενο η φιλτραρισμενο νερο, πινουμε και στην ελλαδα στις πολεις, εδω και πολλα χρονια....
Και βέβαια πίνουμε, όχι όμως επειδή χρειάζεται αλλά επειδή μας έπεισαν... Δες μόνο πόσες φορές τα εμφιαλωμένα νερά έχουν κριθεί ακατάλληλα (2-3 παρτίδες κάθε χρόνο) και πόσες το νερό της ΕΥΔΑΠ (ποτέ;). Για να μην πω για το πόσο επικίνδυνα είναι τα φίλτρα που δεν αλλάζονται όταν πρέπει. Αλλά φυσικά εμείς ξέρουμε καλύτερα από το Χημείο...
προσωπικα προτιμω το φιλτραρισμα απο το εμφιαλωμενο ακριβως γι αυτους τους λογους. εννοειται οτι αλλαζω σωστα το φιλτρο, αλλα ελα να δεις τι μενει στο πανω τμημα , σε χωμα απο το νερο της ευδαπ κι αν το πιεις ετσι, στην υγεια σου...
#4 : Αυτό που έκανες σημαίνει υπευθυνότητα και ήταν εξαιρετική κίνηση. Γιατί να αισθάνεσαι άσχημα ; Και επειδή δε γίνεται να μην το κανιβαλίσω, που πήγες και στούκαρες επειδή νόμιζες πως σου σφυρίξανε, πιο πολύ έπρεπε να σε ανησυχήσει !!!#9: Στη ζωή του κάποιος δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για ό,τι καταφέρει ή όχι. Είναι όμως ο μόνος που ευθύνεται για αυτά που θα προσπαθήσει και για αυτά που θα επιλέξει να μην προσπαθήσει. Αν δεν έχεις προσπαθήσει για κάτι που θέλεις πολύ, μην το χρεώνεις σε τρίτους, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Αλλά αν έχεις προσπαθήσει και υπάρχουν άνθρωποι που σε εμποδίζουν, κόψ' τους τη φόρα. Για να μη σου πω στείλ' τους στο διάολο ...
@ εγκλωβισμένηΒλέπω μια κοπέλα που της περισσεύει αγάπη και χρόνος. Και το περίσσευμα αυτό το διαθέτεις σε κάποιον που το έχει ανάγκη. Αυτό υπαγορεύει η δική σου συνείδηση. Τυχαίνει να βολεύει τ'αδέρφια σου, που ενδεχομένως δεν έχουν περίσσευμα. Σε περιπτώσεις μάλιστα που τα αδέρφια έχουν ωφεληθεί -κυρίως οικονομικά-περισσότερο από εμάς, τα συναισθήματα που περιγράφεις μπορούν να μας τρελάνουν. Δικαίως.Από την άλλη, όντως, όταν έχεις παιδιά η μέρα φεύγει σαν νεράκι. Και είναι η απόλυτη προτεραιότητα της ημέρας σου. Όταν δουλεύεις, περιττό να το πω, δεν έχεις και πολύ χρόνο. Είναι και για μένα μια αδιέξοδη συζήτηση. Είμαστε σχεδόν στην ίδια κατάσταση. Θα σου πω όμως αυτό: Όταν φτάνει η στιγμή που σαλτάρω και θέλω να τους βάλω τις φωνές για την αδιαφορία τους, σκέφτομαι πως μπορεί να είμαστε αδέρφια, αλλά είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Τότε συνήθως αναγνωρίζω και τις δικές τους προσπάθειες ή αιτιολογώ την έλλειψή τους. Έχει δίκιο η Α, μπα. Στην πράξη όλα είναι διαφορετικά απ'ότι στο μυαλό μας.
@ Πόντια, μου φαίνεται χαζό να "μοιράζω σοφία" για τέτοιες καταστάσεις, αλλά αφού βρίσκομαι στο επόμενο στάδιο και βλέπω διαφορετικά τις πρότερες αντιδράσεις μου, σας λέω τα εξής:1. Το χειρότερο δεν είναι να βοηθάς τον άρρωστο γονέα, το χειρότερο είναι να το κάνεις για γονέα που δεν έχεις και την καλύτερη σχέση (όπως λέει η κοπέλα στην ερώτηση). Και επειδή θα νιώθεις ότι εγκλωβίστηκες (τι λέξη! πόσες φορές τη χρησιμοποίησα!) να σκέφτεσαι ότι σύντομα θα πεθάνει και αυτή ήταν η μοναδική σου ευκαιρία να βελτιώσεις τις σχέσεις σας. Άδραξέ την και μην τη βλέπεις διαχειριστικά.2. Σκέψου το ανάποδο: κι αν τα αδέρφια με τις πολυάσχολες ζωές τους βλέπουν κάτι που εσύ δε βλέπεις; Ο πατέρας σου είναι 88, εσύ μπορεί και 30. Είσαι κάτι σαν μπαταρία του. Μην αποφορτίσεις εντελώς για να φορτίζει ο ίδιος.3. Είναι μόνος χωρίς φίλους, με παιδιά που δεν πολυασχολούνται, στο τέλος της ζωής; Πάρτο σαν παράδειγμα για να αποφύγεις τα λάθος βήματα που έκανε στη ζωή του για να'ρθουν έτσι τα πράγματα. Επένδυσε χρόνο στους ανθρώπους, δίνε.4. Σκεφτείτε τη λύση του γηροκομείου. Συζήτα το με τον πατέρα σου. Γιατί να νιώθει ανήμπορος και γέρος στο σπίτι, όταν υπάρχουν εξαιρετικά ιδρύματα όπου θα έχει συνεχώς νοσοκόμους και συνομήλικους για συντροφιά; Και όταν πέσουν όλοι να σε φάνε, μην ακούς κανένα. Μακάρι να έχω παιδιά που θα ασχοληθούν να ψάξουν το καλύτερο γηροκομείο για μένα, παρά να ξεροσταλιάζω στο σπίτι περιμένοντας πότε θα προλάβουν να με δουν και να νιώθω βάρος.5. Μην εγκλωβίζεσαι στη σκέψη "έτσι θα'ναι η ζωή μου από δω και πέρα;" γιατί η ζωή αλλάζει σε χρόνο dt. Και ψάξε για τους φροντιστές, υπάρχουν θέματα να λύσεις, όχι μόνο για τώρα αλλά και για μετά θάνατον. Εγώ ακόμα το παλεύω. Αυτά. Συγνώμη για το μακροσκελές. Ελπίζω να μην υπάγεται πολύ στο δόγμα lenfou :)ΥΓ. Επιμένω για την κατάκλιση. Προσέχετε για να έχετε.
Μήπως τελικά αυτό που θέλουμε, και η κοπέλα στην ερώτηση και εγώ, είναι το ενδιαφέρον των αδερφών μας προς εμάς; Αναρωτιέμαι απλώς δυνατά: Εαν τα αδέρφια μας, έδειχναν προς τους γονείς το ενδιαφέρον που παραπονιόμαστε ότι δεν υπάρχει, θα προσφέραμε άραγε εμείς λιγότερα; Δεν είμαι και τόσο σίγουρη...Επειδή και η κοπέλα αναφέρει πως είναι η μικρότερη-όπως κι εγώ, και έχει τις ίδιες απορίες/παράπονα "εγώ δε θέλω να κάνω παιδιά;" λέω μήπως τελικά, αυτό που ζητάμε είναι (και) να χαϊδέψουν λίγο εμάς, δεδομένου ότι οι γονείς μας δεν είναι σε θέση να το κάνουν. Δεν ξέρω. Προσωπικά, και μόνο που έκανα αυτή τη σκέψη νιώθω καλύτερα. Ίσως επειδή ξεκαθάρισε κάπως το τοπίο, βγάζοντας από το "ρινγκ" τους γονείς μου.Καλά, όσο για το δόγμα lenfou, νομίζω το'χω τερματίσει και σε παλαιότερα σχόλια :)
Για το 9... Αχ! Σε καταλαβαίνω. Όχι στο θέμα της μη κατανόησης των αδερφών, αλλά όλα τα υπόλοιπα λόγω απόστασης και ανίατης ασθένειας τα έζησα. Καταλαβαίνω και πώς σου ακούγεται η απάντηση της Λένας, που είναι η μόνη λογική απάντηση για κάποιον που δε ξέρει τι σημαίνει να ζεις με τις τύψεις ότι κάποιου η ποιότητα ζωής χειροτερεύει από τη δική σου καλοπέραση. Πρακτικά έχει κάποιο δίκιο - άρχισε να ανακοινώνεις καταστάσεις, αλλά προσπάθησε να τα φουσκώνεις. Όχι δλδ "είμαι έξω με το Μάκη" αλλά "έχω συνέντευξη για δουλειά και πνίγομαι". Προσπάθησε να μάθεις στη γυναίκα που τον φροντίζει να αναλαμβάνει κάποιες πρωτοβουλίες (πχ φάρμακα, ηλεκτρολόγο) κι αυτή. Βάλε τον εαυτό σου λίγο σε ρόλο manager της κατάστασης, και όχι του κλητήρα..αν με καταλαβαίνεις. Κρίνε αντιδράσεις - αν δεις ότι ο πατέρας σου καταλήγει χωρίς φάρμακα επειδή δεν πήγε κανείς φαρμακείο, ξαναγύρνα στην τωρινή καθημερινότητά σου. Κοίταξε. Και όρια να βάλεις, και τον εαυτό σου να δεις, μετά το θάνατο (που ελπίζω να αργήσει και να είναι μια χαρά ο άνθρωπος) θα έχεις τύψεις ότι δεν έκανες όσα μπορούσες. Οπότε μην αναλώνεσαι τώρα ούτε στο ρόλο του θύματος ούτε στο ρόλο του επαναστάτη. Δώσε λιγότερη φροντίδα αν δεν αντέχεις, αλλά βάλε αγάπη μέσα. Την αγάπη χρειάζεται ο πατέρας σου και τη συντροφιά. Και επειδή είσαι η φροντίστριά του, ψάξε λίγο στο google για ψυχολογική διαχείριση φροντιστών. Θα ξαφνιαστείς να διαβάσεις ότι αυτό που σου συμβαίνει είναι συνηθισμένο. ΥΓ. Πληγή στο πόδι; Αν ξαπλώνει συνέχεια σας έχουν ενημερώσει για τον κίνδυνο κατακλίσεων; Πρέπει να του αλλάζετε θέση συνεχώς και να προσπαθεί να κινείται.
Τί ωραία που τα λες στις τελευταίες σειρές! Έτσι είναι, περισσότερο κ απ τα φάρμακα χρειάζεται αγάπη και συντροφιά. Και θα εχει λόγο μετα να σηκώνεται απ το κρεβάτι.
Μα δεν είναι ντροπή, ίσα ίσα! Μας ψάρωσε η Α,μπα και δίνει φιλιά σε όλους δεν τσίμπησα.Δεν είναι πολύ αστείο σε μια συζήτηση να αναφέρεις τα λόγια μιας ανύπαρκτης αυθεντίας και ο άλλος να συμφωνεί; Κάτι τέτοιο έκανε και η Α,μπα. Νομίζω..