Και ο Σατανάς πίνει καφέ

Και ο Σατανάς πίνει καφέ Facebook Twitter
7

 

Ο καφές είναι το ποτό με την μεγαλύτερη κατανάλωση στον κόσμο, κι έχει παρουσία 1500 χρόνια. Κι όμως- η επιστήμη δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν είναι καλός ή κακός για την υγεία, με μελέτες και κόντρα μελέτες να αλληλοδιαψεύδονται.

 

 

Με το απλό μου μυαλό θα έλεγα ότι κάτι που καταναλώνεται τόσο ευρέως για πάνω από μία χιλιετία, αν υπήρχε απ’ ευθείας σύνδεση του καφέ με θανατηφόρες ή επικίνδυνες ασθένειες, θα είχε ανακαλυφθεί. Κι όμως- για τον καφέ υπάρχουν περισσότερες έρευνες απ’ό,τι για τα αντιβιοτικά. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που προκαλεί τόσο αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα για κάτι πασίγνωστο όσο ο καφές. Οι εντελώς αντίθετες απόψεις μοιάζουν με προσπάθειες διαφορετικών ανθρώπων να βρουν αναγνωρίσιμα σχήματα στα σύννεφα.

Έχει καρκινογόνα συστατικά, αλλά βοηθάει και ορισμένες περιπτώσεις καρκίνου. Μειώνει τις πιθανότητες Αλτσχάιμερ και προκαλεί καρδιακά επεισόδια. Μπορεί να οδηγήσει σε αποβολή αλλά βοηθάει και την χαμηλή πίεση της εγκύου. Είναι διουρητικός αλλά τώρα μετράει και στην κατανάλωση υγρών. Και οι μελέτες μαζί με τις χρηματοδοτήσεις συνεχίζονται…

 

 

Κάτι που σίγουρα βελτιώνει ο καφές, είναι οι πωλήσεις εφημερίδων και περιοδικών. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην διαβαστεί νέα θεωρία περί καφέ (μυστικά ελπίζω το ίδιο και για το παρόν άρθρο). Οι μαρτυρίες χρηστών και πρώην χρηστών στο ίντερνετ είναι μερικές φορές ξεκαρδιστκές. «Πήρα αύξηση όταν έκοψα τον καφέ, γιατί σταμάτησαν να τρέμουν τα χέρια μου», «τα θετικά αποτελέσματα του καφέ προωθούνται γιατί οι άνθρωποι θέλουν να ευλογούν τις κακές τους συνήθειες» (αν και δεν έχω διαβάσει για τις θετικές επιδράσεις της κοκαΐνης), «σας ικετεύω, κόψτε τον καφέ και μην τον ξαναρχίσετε ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ», «πίνω 5 κούπες καφέ την ημέρα και δε μπορείτε να πιστέψετε πόσο ωραίο είναι το δέρμα μου και το πόσο αδύνατη είμαι.»

 

Η δαιμονοποίηση του καφέ δεν είναι καινούριο φαινόμενο, όσο κι αν μοιάζει με αμερικανική υστερία. Από τότε που ο άνθρωπος τον ανακάλυψε –κατά πάσα πιθανότητα στην Αιθιοπία- έχει χαρακτηριστεί ταυτόχρονα «το κρασί του κόκκου» και «το κάτουρο του Διαβόλου».

 

Στις αρχές τις ιστορίας του, ο καφές χρησιμοποιούνταν σε θρησκευτικές τελετουργίες στην Αφρική. Κατά συνέπεια, η ιταλική εκκλησία θεώρησε ότι ήταν έργο του Σατανά και απαγόρεψε την κατανάλωσή του και τον αφόρισε. Ευτυχώς ο πάπας Clemens VII, ο οποίος λάτρευε τον καφέ, μας έσωσε βαφτίζοντας τον καφέ χριστιανό.

 

 

Όμως στους ευσεβείς κύκλους της Ευρώπης ο καφές αντιμετωπίζονταν ακόμα με καχυποψία. Αυτή τη φορά η θεωρία έλεγε ότι η κατανάλωση καφέ κάνει τις γυναίκες σεξουαλικά αχόρταγες οπότε φυσικά απαγορευόταν. Μάλιστα ήταν θεμιτό ένας άντρας να ξυλοφορτώσει τη γυναίκα του αν την έπιανε να πίνει καφέ. Για να τις προστατέψουν από τις ορέξεις που δε θα μπορούσαν να ελέγξουν, η είσοδος γυναικών σε καφενεία απαγορευόταν εντελώς.

 

Οπότε τι άλλαξε; Αρχικά ο μπαμπούλας ήταν ο Θεός, τώρα είναι η Υγεία. Για κάποιο λόγο δεν κάνει να πιεις καφέ. Επίσης, όλοι όσοι πίνουν καφέ έχουν να πουν τα πιο αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα. Πως γίνεται ο ένας να πίνει μία γουλιά και να μην κοιμάται για 12 ώρες και ο άλλος να πίνει σκέτο εσπρέσσο και μετά να πηγαίνει για έναν υπνάκο; Σίγουρα παίζει ρόλο η ηλικία και το φύλο αλλά αυτό ισχύει με όλες τις ουσίες- καμία άλλη δεν έχει τόσο ακραία αποτελέσματα. Ίσως επειδή δεν λαμβάνεται υπόψη η ψυχολογία, που είναι ένα μεγάλο μυστήριο.

 

Ίσως –λέω ίσως- η παραδοσιακή επιφύλαξη απέναντι στον καφέ, που έχει ξεκινήσει εδώ και τόσους αιώνες, κληροδοτήθηκε και σε μας με το μανδύα της επιστήμης. Πέρα από τις προφανείς του ιδιότητες (εντάξει, προκαλεί τρέμουλο και ταχυκαρδία), οι υπόλοιπες που συνδέονται με καρκίνους, καρδιοπάθειες και τα λοιπά ίσως να υπάρχουν από λίγο σε ό,τι τρώμε και πίνουμε. Πρόκειται για δική μου άποψη που δεν έχει χρηματοδοτηθεί από μεγάλο ινστιτούτο και δεν έχει ανακοινωθεί σε ιατρικό περιοδικό. Θα ήθελα όμως όλα αυτά τα λεφτά που πετιούνται για κάτι που σίγουρα, δεν θα αφανίσει τον ανθρώπινο πληθυσμό, να πήγαιναν σε κάτι που όντως αφανίζει τον ανθρώπινο πληθυσμό, όπως στην έρευνα κανονικών ασθενειών.

 

 

 

Γεύση
7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Γιαννούδι, Μαραθέφτικο, Μαύρο: Οι άγνωστες δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Το κρασί με απλά λόγια / Γιαννούδι, Μαραθεύτικο, Μαύρο: Οι ερυθρές δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Σε τι ξεχωρίζουν οι γηγενείς κόκκινες ποικιλίες της Κύπρου; Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον οινολόγο και οινοποιό Σοφοκλή Βλασίδη και συζητούν μαζί του για τα αυτόριζα αμπέλια του νησιού.
THE LIFO TEAM
Ronin: Ένα καταφύγιο ιαπωνικής κομψότητας και γεύσης στο Κολωνάκι/ Στο Ronin στο Κολωνάκι θα ανακαλύψεις το νόημα της ιαπωνικής απλότητας/ Ronin: Η ιαπωνική απλότητα που συγκινεί σε κάθε πιάτο

Γεύση / Ronin: Ιαπωνέζικη κουζίνα με ακρίβεια, λιγότερο fusion, περισσότερο zen

Το εστιατόριο Ronin φέρνει στο Κολωνάκι τη δύναμη της απλότητας της ιαπωνικής κουλτούρας και την αποθέωση της γευστικής λεπτομέρειας σε έναν απολαυστικό διάλογο μεταξύ παράδοσης και μοντέρνας δημιουργίας.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ

σχόλια

6 σχόλια
Τι ωραία, μύριζε καφέ το δωμάτιο ενώ το διάβαζα. Νομίζω ένας βασικός λόγος που ο καφές είναι all time favourite θέμα και αντικείμενο ατέλειωτων αναλύσεων και συζητήσεων είναι το ότι αποτελεί μία από τις λίγες νόμιμες διεγερτικές ουσίες και καταναλώνεται από περίπου το 90% του πλανήτη. Και το να επιτρέπουν αυτό το εγκεφαλικό doping να είναι προσβάσιμο σε όλους, έτσι απλά, είναι δύσκολο για μερικούς. Μπορεί να μην έχει τις ίδιες επιδράσεις σε εμάς όπως στις αράχνες (http://en.wikipedia.org/wiki/File:CaffeinatedSpider.jpg), αλλά επηρεάζει την λειτουργία του εγκέφαλου, τουλάχιστον όσον αφορά την πνευματική ετοιμότητα και τις επιδόσεις στα αθλήματα (η International Olympic Committee απαγορεύει συγκεντρώσεις καφεΐνης πάνω από 12 mcg/mL στα ούρα των αθλητών). Αλλά και αυτό σε διαφορετικό βαθμό στον καθένα μας, γιατί ο μεταβολισμός της καφεΐνης λαμβάνει χώρα στο ήπαρ, από το κυτόχρωμα CYP1A2 το οποίο λόγω γενετικού πολυμορφισμού υπο- ή υπερλειτουργεί σε μερικούς ανθρώπους (υπάρχουν δηλάδη poor και ultra-rapid metabolizers) το οποίο εξηγεί και γιατί μερικούς "τους πιάνει" πιο πολύ ο καφές και δεν μπορούν να κοιμηθούν ενώ άλλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Πωπω, πολλά έγραψα, ο καφές θα φταίει :)
"Για να τις προστατέψουν από τις ορέξεις που δε θα μπορούσαν να ελέγξουν, η είσοδος γυναικών σε καφενεία απαγορευόταν εντελώς". Στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει και τόσο αυτό, με φωτεινή εξαίρεση κάτι γυναικεία καφενεία που μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού.
Το θέμα αυτό το χει λύσει εδώ και χρόνια η καφετέρια. Έτσι κι αλλιώς στα παραδοσιακά καφενεία (που μάλλον εκλείπουν σιγά σιγά) μόνο άνθρωποι κάποιας προχωρημένης ηλικίας πάνε και συνήθως ακόλουθοι ενός συντηρητικού τρόπου ζωής και σκέψης.