Στον Κορυδαλλό υπάρχει το piano bar που ονειρευόταν ο Δημήτρης του «Σπιρτόκουτου»

Στον Κορυδαλλό υπάρχει στ' αλήθεια το piano bar που ονειρευόταν ο Δημήτρης του «Σπιρτόκουτου» Facebook Twitter
Στη φωτογραφία οι ηθοποιοί της παράστασης Γιώργος Κατσής, Νάνσυ Σιδέρη, Αποστόλης Ψυχράμης και Μάριος Σαραντίδης. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/LIFO
0

Για το Omiros Piano Restaurant στον Κορυδαλλό, έναν υπόγειο νυχτερινό «ναό» που υπήρξε για πολλά χρόνια σημείο συνάντησης καλλιτεχνών κάθε είδους και γνωστών αθλητών, μου μίλησε ο Γιάννης Οικονομίδης. Είναι ακριβώς το μαγαζί που ονειρευόταν να ανοίξει ο Μήτσος απ’ το Σπιρτόκουτο, όταν έκανε σχέδια για να πιάσει την καλή. Παρασκευή βράδυ, βγαίνω από το μετρό στην (αγνώριστη πλέον) πλατεία Ελευθερίας και κατεβαίνω την Ξενοφώντος, τον δρόμο όπου βρίσκεται το Omiros, μια γειτονιά νοικοκυραίων, ήσυχη, με καταστήματα αθλητικών ειδών, γυναικείας ένδυσης και γυμναστήρια. Στο νούμερο 21 ο άνθρωπος που αναζητώ, ο ιδιοκτήτης του, έχει βγάλει ένα τραπεζάκι με δυο καρέκλες στο πεζοδρόμιο και κάθεται ανάμεσα στο piano restaurant και στο νέο του μαγαζί, ένα φαγάδικο με delivery που μόλις έχει κάνει εγκαίνια. Είναι καχύποπτος, στο τηλέφωνο μού έχει κάνει κανονική ανάκριση ‒«ποιος είσαι, τι θέλεις, μήπως έχεις πονηρό σκοπό(;)»‒, με ρωτάει πώς τον βρήκα, αν έχω επισκεφτεί ποτέ το μαγαζί του. Μου ζητάει πρώτα να βρεθούμε για να με δει και μετά «θα δούμε αν μπορούμε να κάνουμε εκεί τη φωτογράφιση». Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι είκοσι χρόνια μετά η ταινία γίνεται παράσταση και θέλουμε να φωτογραφίσουμε στον «ναό» του κάποιους από τους ηθοποιούς της, αλλά τα ακούει όλα βερεσέ. «Έλα να σε δω και θα τα πούμε την Παρασκευή», μου λέει. Δεν προλαβαίνω να τον ρωτήσω ούτε καν το όνομά του.

Το Omiros είναι η αγάπη μου, είναι οι αναμνήσεις μου, θυμάμαι την Πίτσα Παπαδοπούλου, τον Κόλια, την Αλιμπέρτη –την πεθερά του Πάριου‒ να έρχονται στο μαγαζί, τον Χατζηχρήστο, τον Διονυσίου. Έχει περάσει πολύς κόσμος από τον Κορυδαλλό. 

Από κοντά ο Όμηρος Τσενόγλου δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα που είχα σχηματίσει στο μυαλό μου γι’ αυτόν. Είναι ένας ήρεμος άνθρωπος εβδομήντα εννιά ετών και μιλάει τόσο σιγά που μόλις και μετά βίας ακούγεται η φωνή του. Μου ζητάει να καθίσω και να του εξηγήσω για άλλη μια φορά για ποιον λόγο πήγα μέχρι εκεί. Μόλις του φεύγει η ανασφάλεια και χαλαρώνει, ξεκινάει μόνος του να αφηγείται ιστορίες για τη ζωή του και για το μαγαζί. «Στην αρχή ήμουν επιφυλακτικός γιατί έχω δει να νοικιάζουν κότερα για να γυρίσουν τσόντες», μου λέει, «όταν με πήρες τηλέφωνο νόμισα ότι ήθελες το μαγαζί για να γυρίσεις κάποια πονηρή ταινία. Το Omiros Piano Restaurant το άνοιξα το 1978, μόλις γύρισα απ’ την Ελβετία. Έβγαλα εκεί μια σχολή ξενοδοχειακή, έμεινα τρία χρόνια στη Γενεύη.  

Στον Κορυδαλλό υπάρχει στ' αλήθεια το piano bar που ονειρευόταν ο Δημήτρης του «Σπιρτόκουτου» Facebook Twitter
Όμηρος Τσενόγλου: «Την εποχή που το άνοιξα δεν υπήρχε άλλο τέτοιο μαγαζί με φαγητά, έφτιαχνα μαγειρευτά φλαμπέ, έβαζα φωτιά στα πιάτα μπροστά τους και τα θαυμάζανε, δεν τα είχαν ξαναδεί ‒ εγώ τα είχα μάθει στην Ελβετία». Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/LIFO

Μέχρι τότε ήμουν μετρ στα καράβια, στα κρουαζιερόπλοια. Έχω γεννηθεί εδώ, στον Κορυδαλλό, από γονείς μικρασιατικής καταγωγής, και από δεκατεσσάρων χρονών είμαι στα καράβια. Ξεκίνησα να πλένω τουαλέτες, αλλά μετά έβγαλα τέσσερις σχολές και έφυγα για την Ελβετία. Ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα εκεί, αλλά το έβαλα πείσμα να γυρίσω με δίπλωμα και τα κατάφερα. Κάποια στιγμή, όταν γύρισα, έπιασα δουλειά στη Μεγάλη Βρετανία ως μετρ, αλλά άντεξα μόνο δεκαπέντε μέρες. Σηκώθηκα κι έφυγα γιατί μου άρεσε η θάλασσα. Έγινα καθηγητής σε πλοία εμπορικής ναυτιλίας, εκπαίδευα τους καμαρότους και για είκοσι πέντε χρόνια ήμουν στην Καραϊβική, στα μεγαλύτερα καράβια, ως μετρ. Όλη μου η ζωή είναι ένα ταξίδι.  

Τον χώρο όπου έγινε το μαγαζί τον είχα πάρει στην αρχή για αποθήκη, για τα πράγματα που έφερνα από τα ταξίδια, και στη συνέχεια ταίριαξαν μεταξύ τους και έφτιαξα ένα piano restaurant σαν αυτό που έτρωγα στο Πουέρτο Ρίκο, ένα εστιατόριο με πιάνο που μου άρεσε πολύ. Το έκανα ολόιδιο.  

Από το μαγαζί μου πέρασαν όλοι οι ηθοποιοί, οι τραγουδιστές, οι ποδοσφαιριστές της δεκαετίας του ’80. Ο Πουλόπουλος ερχόταν μέρα παρά μέρα γιατί του άρεσε να βλέπει τον χώρο, έλεγε ότι τον ξεκούραζε. Επί Παπαθεμελή μου χτύπαγαν την πόρτα για να μπουν να θαυμάσουν το μαγαζί μου. Πιανίστα είχα τον Λίνο Κόκοτο, πέρασε από δω και ο πιανίστας του Χατζιδάκι, ο Παντελής Θαλασσινός ξεκίνησε από εδώ με μια κιθάρα, πέρασαν διάφοροι τραγουδιστές.

Ερχόντουσαν όλοι για το περιβάλλον και για το φαγητό. Την εποχή που το άνοιξα δεν υπήρχε άλλο τέτοιο μαγαζί με φαγητά, έφτιαχνα μαγειρευτά φλαμπέ, έβαζα φωτιά στα πιάτα μπροστά τους και τα θαυμάζανε, δεν τα είχαν ξαναδεί ‒ εγώ τα είχα μάθει στην Ελβετία. Έκανα εξάσκηση στο καλύτερο ξενοδοχείο της Ελβετίας, το Fairmont, το 1970.

Στον Κορυδαλλό υπάρχει στ' αλήθεια το piano bar που ονειρευόταν ο Δημήτρης του «Σπιρτόκουτου» Facebook Twitter
Το μαγαζί τα τελευταία δέκα χρόνια το είχα κλειστό και όπως το άφησα έτσι είναι, δεν θέλω να το χαλάσω, ούτε να το δώσω σε κανέναν. Όποιος το κληρονομήσει ας το κάνει ό,τι θέλει. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/LIFO

Έχω ταξιδέψει πάρα πολύ, σχεδόν όλη μου τη ζωή ήμουν σε ένα πλοίο. Ήμουν τέσσερα χρόνια στο Βασίλισσα Άννα Μαρία, μετά στο Μήδεια, τη δεκαετία του ’60 με τον Κολοκοτρώνη κουβάλαγα τους Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία και με το Αυστραλίς τους Έλληνες που πήγαιναν στην Αυστραλία, κοπέλες που πήγαιναν να παντρευτούν είτε στην Αμερική είτε στην Αυστραλία με φωτογραφίες… Και τι δεν έχουν δει τα μάτια μου. 

Ο κόσμος το θαύμασε πολύ το μαγαζί μου και με έφτιαξε, αλλά εγώ έριξα τα μυαλά μου σε άλλη επιχείρηση. Αγόρασα κότερα να νοικιάζω στη μαρίνα Αλίμου. Τη δουλειά της εστίασης, όμως, την αγαπάω πάρα πολύ, αγαπάω τη μαγειρική, και τώρα ανοίγω ένα delivery. Και ο κόσμος με ξέρει, περνάει από δω και μου λέει «θυμάμαι που ήμουν δεκαέξι χρονών όταν ήρθα για πρώτη φορά και τώρα είμαι εξήντα». «Omiros» λένε το piano restaurant, «Όμηρος» και το ντελιβεράδικο, «Όμηρος» είναι και τα κότερά μου ‒ Όμηρος 1, Όμηρος 2 και Όμηρος 3. Θαυμάζω το όνομά μου επειδή είχα έναν μπάρμπα που τον σκότωσαν στην Κατοχή οι Γερμανοί και από αυτόν με βάφτισαν.

Έχω πολλούς φίλους στη ζωή μου, πολλούς γνωστούς, δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν και το βράδυ κοιμάμαι με ήσυχο το κεφάλι μου. Το μόνο πρόβλημα που έχω είναι με τον εαυτό μου, γιατί δουλεύω πολύ, ποτέ δεν ησυχάζω.

Τα πλοία μου είναι καταμαράν, μεγάλα, φέτος τα πήγαμε πολύ καλά. Όταν ξεκίνησα με τα κότερα δεν ήξερα πώς δουλεύουν, για δεκαπέντε χρόνια ήμουν στον Αγούδημο αρχικαμαρότος και αργότερα διευθυντής στα πληρώματα. Κάποια στιγμή, που ήμασταν στη Ρόδο, βγήκα να κάνω τζόκινγκ και περνώντας απ’ το καρνάγιο είδα ένα μικρό σκάφος, σαν γκαρσονιέρα. Το αγόρασα και στη συνέχεια γνώρισα κόσμο που με προέτρεψε να αγοράσω κάτι μεγαλύτερο. Ε, από το μεγαλύτερο έφτασα να είμαι από το 1992 με κότερα. Έχω αλλάξει καμιά δεκαριά.

Το μαγαζί τα τελευταία δέκα χρόνια το είχα κλειστό και όπως το άφησα έτσι είναι, δεν θέλω να το χαλάσω, ούτε να το δώσω σε κανέναν. Όποιος το κληρονομήσει ας το κάνει ό,τι θέλει. Το Omiros είναι η αγάπη μου, είναι οι αναμνήσεις μου, θυμάμαι την Πίτσα Παπαδοπούλου, τον Κόλια, την Αλιμπέρτη –την πεθερά του Πάριου‒ να έρχονται στο μαγαζί, τον Χατζηχρήστο, τον Διονυσίου. Έχει περάσει πολύς κόσμος από τον Κορυδαλλό. 

Στον Κορυδαλλό υπάρχει στ' αλήθεια το piano bar που ονειρευόταν ο Δημήτρης του «Σπιρτόκουτου» Facebook Twitter
Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/LIFO

Όταν έφτιαχνα το μαγαζί ερχόταν ο κόσμος, έβλεπε τις καμάρες και ρωτούσε «τι θα το κάνεις, μοναστήρι;», κι όταν το τελείωσα τρελάθηκαν, τους άρεσε πάρα πολύ. Ήταν σαν κι αυτές που είχα δει στο Πουέρτο Ρίκο. Με καθήλωσε κι εμένα για χρόνια το μαγαζί, έκανα και την εξάσκησή μου στη μαγειρική. Μου άρεσε πάρα πολύ να μαγειρεύω, πάντα έπαιρνα τον πιο μεγάλο βαθμό στη σχολή στη μαγειρική, αλλά τώρα δεν μαγειρεύω, γιατί μεγάλωσα. Κάποτε το έκανα, το μαγαζί είχε πολύ φαγητό και ποτό μαζί με τραγούδι και γλέντι».

Μπαίνοντας, στο υπόγειο σε υποδέχεται ένα οριεντάλ σκηνικό με μπορντό μοκέτα και φλοκάτες σε εκτυφλωτικό κόκκινο και μόλις κοιτάξεις γύρω σου ζαλίζεσαι από τα αξεσουάρ. Οι τοίχοι είναι γεμάτοι από αντικείμενα που έχει φέρει από τα ταξίδια του στον κόσμο, για τα οποία μπορεί να αφηγείται για ώρες ιστορίες. Μου δείχνει το τομάρι μιας αρκούδας που πήρε στην Αλάσκα, έναν ταριχευμένο αλιγάτορα, ένα γεράκι, πράγματα από το Μεξικό και την Αργεντινή, το Μαϊάμι και την Ευρώπη. «Έχω κάνει τρεις φορές τον γύρο της Γης ολόκληρο. Τα μεγάλα καράβια πάνε σε όλο τον κόσμο, κι εγώ έκανα κρουαζιέρες στα μεγάλα καράβια» λέει. «Και είχα πολλές επιτυχίες στη ζωή μου».

«Εννοείτε ερωτικές;».

«Ναι, σαν νέος που ήμουν με ερωτευτήκανε πολλές γυναίκες, τις ερωτεύτηκα κι εγώ, ωραίες γυναίκες. Αγόρασα τον έρωτα, τα έκανα σχεδόν όλα, ήταν μια ωραία εμπειρία, ένα γλέντι. Όταν έλεγες ότι είσαι Έλληνας δεν ήταν ανάγκη να παρακαλέσεις. Θυμάμαι, όταν είχε βγει ο Ζορμπάς, νόμιζαν ότι όλοι οι Έλληνες είμαστε ζορμπάδες. Σε καζίνο στις Μπαχάμες και στην Καραϊβική πέρναγες καλά, παρόλο που δούλευες σκληρά, είχες τη διασκέδασή σου. Πήγαινα και άκουγα τον Φρανκ Σινάτρα, τον Τομ Τζόουνς… Ήταν νέο παλικάρι τότε που πήγα και είδα τον Τομ Τζόουνς στο Copacabana, φωνάρα. Όλα αυτά τα έχω κλείσει σε αναμνήσεις σε ένα στενό μιας γειτονιάς στην Κοκκινιά…»

Το Omiros Piano Restaurant είναι ανοιχτό κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ και τα απογεύματα της Κυριακής. Ξενοφώντος 21, Κορυδαλλός, 210 4953189

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«H κοινωνία δεν λέει "γύρνα Τσίπρα, γύρνα Σαμαρά"».

LiFO politics / «H κοινωνία δεν λέει "γύρνα Τσίπρα, γύρνα Σαμαρά"».

Η κυβέρνηση φαίνεται να χάνει την εμπιστοσύνη ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας και να μην μπορεί να ξεφύγει από τη σκιά των ευρωεκλογών. Ο πολιτικός αναλυτής και διευθύνων σύμβουλος της Opinion Poll, Ζαχαρίας Ζούπης, εξηγεί στη Βασιλική Σιούτη γιατί βλέπει τη ΝΔ να διατηρεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο και σε ποια περίπτωση μπορεί να τον χάσει. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Βασίλης Μπισμπίκης: «Κανείς δεν είναι άγιος, ούτε εγώ είμαι»

LiFO Talks / Βασίλης Μπισμπίκης: «Κανείς δεν είναι άγιος, ούτε εγώ είμαι»

Ο Βασίλης Μπισμπίκης σκιαγραφεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, «Σπασμένη Φλέβα», μιλώντας για τα όρια, την ανθρώπινη φύση και τη δύναμη του σοκ στην τέχνη.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
«Ο φραπές, ο χασάπης και η Πόπη με τη Φεράρι»: Γιατί κανείς δεν θέλει να γίνει αγρότης 

H κατάσταση των πραγμάτων / «Ο φραπές, ο χασάπης και η Πόπη με τη Φεράρι»: Γιατί κανείς δεν θέλει να γίνει αγρότης 

Τους τελευταίους μήνες, η ελληνική κτηνοτροφία βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Από τις επιδοτήσεις-«μαϊμού» του ΟΠΕΚΕΠΕ μέχρι την ευλογιά που έχει αποδεκατίσει χιλιάδες ζώα και τη διαρκή συρρίκνωση του κλάδου, η συγκυρία σκιαγραφεί ένα μέλλον εξαιρετικό αβέβαιο.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Έχω βαρεθεί να ακούω “περίοδο έχεις, μωρή, χαπακώσου και θα περάσει”»

Lifo Videos / «Βαρέθηκα το “περίοδο έχεις, μωρή, χαπακώσου να περάσει”»

Με το βιβλίο της αλλά και με τα απίθανα videos της, άλλαξε τα ελληνικά δεδομένα όσον αφορά την vegan διατροφή. Επόμενος σταθμός η γυναικεία ενδυνάμωση, αλλά με το δικό της στιλ. Η Madame Ginger, aka Μαριλού Παντάκη, μιλά για το νέο της βιβλίο το «ΔΕ fem ΜΠΟΥΚ», το γυναικείο σώμα, την ουσιαστική ευεξία και τη φροντίδα χωρίς φιοριτούρες. 
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Ο Μούμος και το rage bating

LiFO Vidcasts / Ο Μούμος και το rage baiting

Το επεισόδιο του «Άλλο ένα podcast 3.0» που τα ρούχα του Θωμά Ζάμπρα τελείωσαν και ξαναβάζει τα ίδια, θυμάται τα ψέματα των γονιών των ’90s, συζητάει με τον εαυτό του για το rage baiting και προσπαθεί να καταλάβει αν το να είσαι ψηλός είναι επάγγελμα ή απλώς βιολογικό ατύχημα.
ΘΩΜΑΣ ΖΑΜΠΡΑΣ
«Δύο φορές μού γύρισαν την πλάτη όταν ζήτησα να καλύψουν το χειρουργείο μου»

Lifo Videos / «Δύο φορές μού γύρισαν την πλάτη όταν ζήτησα να καλύψουν το χειρουργείο μου»

Από τις διαδρομές αξημέρωτα με το λεωφορείο για μια προπόνηση στην Τρίπολη μέχρι τους πενιχρούς μισθούς, η Λαμπρινή Γεωργακοπούλου είναι μία από τις γυναίκες που συνεχίζουν να παίζουν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα με μόνη ανταμοιβή το πάθος.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Γαζούλη: «Η νανοϊατρική χρησιμοποιείται από την εποχή της αρχαιότητας»

Άκου την επιστήμη / Μαρία Γαζούλη: «Η νανοϊατρική χρησιμοποιείται από την εποχή της αρχαιότητας»

Τι είναι, τελικά, η νανοϊατρική; Πόσο κοντά βρίσκεται στη θεραπεία ασθενειών που μέχρι σήμερα θεωρούνταν ανίατες; Υπάρχουν ηθικοί φραγμοί σε έναν τομέα που αγγίζει το απειροελάχιστο της ύλης; Η καθηγήτρια Βιολογίας και Νανοϊατρικής στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, Μαρία Γαζούλη, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναδάσωση ή φυσική αναγέννηση; Πώς θα αναπνεύσει ξανά η Αττική;

H κατάσταση των πραγμάτων / Αναδάσωση ή φυσική αναγέννηση; Πώς θα αναπνεύσει ξανά η Αττική;

Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών, η ανάγκη για αποκατάσταση του φυσικού τοπίου και του δασικού πλούτου είναι επιτακτική. Μπορεί η φύση να αναγεννηθεί μόνη της ή απαιτείται τεχνητή αναδάσωση; Πότε αφήνουμε τη φυσική αναγέννηση να λειτουργήσει και πότε χρειάζεται παρέμβαση; Τι σημαίνει στην πράξη η αποκατάσταση ενός καμένου οικοσυστήματος και πόσο δύσκολη είναι αυτή η διαδικασία;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γκαλ Ρομπίσα: «Ζούμε σε μια χώρα που ακόμα κι ένα ποτό ή ένα σινεμά μοιάζει πολυτέλεια»

Lifo Videos / Γκαλ Ρομπίσα: «Στη χώρα μας πρέπει να παλέψεις για να πληρώσεις το νοίκι σου»

Από τη μνήμη των προγόνων του που επιβίωσαν από το Ολοκαύτωμα μέχρι τη σύγχρονη πραγματικότητα της ανασφάλειας, της ακρίβειας και της επιφανειακής εικόνας. Ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του μιλά στη LifO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Korean barbecue, Tραμπ και κωμικοί στη Σαουδική Αραβία

LiFO Vidcasts / Korean barbecue, Tραμπ και κωμικοί στη Σαουδική Αραβία

Από το korean barbecue μέχρι τα ελληνικά βαφτίσια και τους κωμικούς που παίζουν στη Σαουδική Αραβία, ο Θωμάς Ζάμπρας επιστρέφει με ακόμα ένα επεισόδιο του «Άλλο ένα podcast 3.0»., όπου τίποτα δεν συνδέεται, κι όμως όλα βγάζουν νόημα.
ΘΩΜΑΣ ΖΑΜΠΡΑΣ
Flotilla και πώς να κάνεις σωστό hate comment

LifO Vidcasts / Flotilla και πώς να κάνεις σωστό hate comment

Άλλο ένα επεισόδιο του «Άλλο ένα podcast 3.0» όπου τίποτα δεν έχει λογική σειρά — αλλά όλα βγάζουν νόημα με τον τρόπο του Θωμά Ζάμπρα. Από παιδικές αναμνήσεις και τουρκικά τρακαρίσματα μέχρι μαθήματα σωστού hate commenting και ρομπότ που μαθαίνουν kung fu.
ΘΩΜΑΣ ΖΑΜΠΡΑΣ
Θεοδώρα Ψαλτοπούλου: Γιατί oι νέοι νοσούν ολοένα περισσότερο από καρκίνο;

Άκου την επιστήμη / Γιατί αυξάνονται οι νέοι που νοσούν από καρκίνο; H Θ. Ψαλτοπούλου εξηγεί

Πώς μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου; Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν καθοριστικά τη μακροζωία; Και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η διατροφή στην πρόληψη των χρόνιων ασθενειών; Η παθολόγος και καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Radio Lifo / Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Γιατί πλημμυρίζουν οι δρόμοι με την πρώτη νεροποντή; Και πώς αυτό συνδέεται με τον φυσικό χώρο που έχουμε κλέψει από τα ρέματα και τα ποτάμια της πόλης; Ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος, Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός που έχει εξερευνήσει και μελετήσει διεξοδικά το ιστορικό δίκτυο των ρεμάτων της Αττικής, συζητά με την Ντίνα Καράτζιου τα πώς και τα γιατί.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ