Η αλήθεια για μένα είναι κάπου στη μέση.Από τη μία υπάρχει το κοινωνικό και πνευματικό έργο της εκκλησίας. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, λόγω του φιλανθρωπικού της έργου και των συσσιτίων της, επιβιώνουν πολλές άπορες οικογένειες. Κοντά στην εκκλησία, επίσης, βιώνουν και την πνευματική στήριξη που χρειάζονται.Από την άλλη έχουμε ιερείς και ιεράρχες υποκριτές και ανάξιους. Ανθρώπους που με βάση τα όσα κυρήττουν, καλλιεργούν τη μισαλλοδοξία και τον εθνικισμό. Άτομα που δεν δείχνουν κανένα σεβασμό στο διαφορετικό, σε μειονότητες και λοιπές κοινωνικές ομάδες. Ιερείς που ενδιαφέρονται για τα υλικά αγαθά, πώς να αρπάξουν περισσότερα χρήματα από μυστήρια, πώς να αγοράσουν τα πιο ακριβά διαδήματα και εγκόλπια, πώς να ζήσουν πολυτελή βίο. Ανθρώπους υποκριτές που καταδικάζουν για παράδειγμα την ομοφυλοφιλία την ίδια στιγμή που φορούν ζαρτιέρες κάτω από τα ράσα τους. Ας μην ξεχνάμε ότι η υπόθεση του Βατοπεδίου μια από τις πολλές υποθέσεις διαφθοράς είναι.Τέλος όσον αφορά την αμφίεση των ιερέων και των καλογριών, δικαιώμα τους να φορούν ό,τι θέλουν. Δεν κατάλαβα, όμως, ποτέ γιατί θα πρέπει αυτή η εμφάνιση να είναι τέτοια ώστε να ξενίζει και να αγριεύει τον περισσότερο κόσμο. Οι καθολικοί ιερείς και οι καλόγριες έχουν μια πολύ πιο κομψή, και αξιοπρεπή συνάμμα εμφάνιση. Μια ορθόδοξη καλόγρια δε διαφέρει σε τίποτα από μια μουσουλμάνα γυναίκα στο Ιράν, μόνο ο φερεντζές της λείπει...