#4: Μπερδεύεσαι γιατί έχεις εξισώσει τον έρωτα με την καψούρα. Για μένα (κ φαντάζομαι κ για κάποιους ακόμη), αυτό που περιγράφεις, δεν είναι έρωτας. Δεν μπορείς να ερωτευτείς κάποιον που μόλις γνώρισες, διότι ακριβώς δεν τον ξέρεις. Μπορεί να νιώσεις έλξη, να νιώσεις την επιθυμία να τον ξαναδείς, αλλά για μένα έρωτας δεν είναι.Νομίζω ότι όλα αυτά τα στερεότυπα σκηνικά με τον υπέρμετρο ενθουσιασμό στην αρχή και το χτύπημα στα πατώματα με αλκοόλ και ''καψουροτράγουδα'' στη συνέχεια, είναι1) Μαθημένη συμπεριφορά κ θέμα κουλτούρας όπως λέει κ η Λένα2)Ταιριαστά στους ανθρώπους που έχουν γενικά έναν χαρακτήρα με ροπή προς το ''Drama Queen''Οπότε όχι, δεν είμαστε ψυχρά καημένα ρομποτάκια. Κ εγώ αντιθέτως αναρωτιόμουν πώς το καλό τόσοι φίλοι / γνωστοί ερωτεύονται συνέχεια κ εκεί που γνωρίζουν τον ''έρωτα της ζωής τους'' κ είναι όλα τέλεια, μετά από λίγους μήνες είναι ''ο/η χειρότερος/η ΜΠΙΠ'' και κοπανιούνται, αλλά μετά δεν τον/την έχουν ανάγκη γιατί μάντεψε: ΜΟΛΙΣ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ!