Καλά, εννοείται δεν ξεσυνερίζομαι τις όποιες ομοφοβικές «ευαισθησίες» (γκουχ!) της κοπέλας και στην πραγματικότητα υπάρχει γκάμα brit-pakistani χαρακτήρων και συμπεριφορών στην ταινία, αν θα ήθελα να εστιάσει κανείς μόνο στα αρνητικά, μάλλον θα ήταν εσφαλμένο,άλλωστε ο Κoureishi (δεν τον ανέφερα τυχαία) έχοντας ο ίδιος mixed heritage θεωρώ πως ήταν valid/ κατάλληλος να κάνει commentary. Anyway! η εν λόγω ταινία είχε -όντως- παιχτεί στην ελληνική tv, διότι εκεί έτυχε να την πρωτοδώ (pre internet/ pre torrent κλπ, τότε που το να πέσεις τυχαιά πάνω σε κάτι τέτοιο στην π.χ. στην ερτ2 ήταν σπάνιο και rewarding σε σημείο ενθουσιασμού! Έτσι είχα πετύχει και τα Poison/ Total Eclipse/ Velvet Goldmine κ.λπ) όπως είχε παιχτεί και το μάλλον σπανιότατο "χαμογελάστε παρακαλώ" (ή κάτι τέτοιο) με τον Daniel Day στο ρόλο ενός περιπλανώμενου με moto οδοντογιατρού.Έχοντας δει την "χρονιά με τα 13 φεγγάρια" και την Πέτρα Φον, αυτές τις βασανιστικά μίζερες ταινίες (ειδικά στην πρώτη, θες να την κόψεις την φλέβα όχι κάθετα όμως, οριζόντια κατά μήκος. Είχε αυτοκτονήσει εκείνη την εποχή ο σύντροφος του Φασμπίντερ και τι να λέμε ο άνθρωπος «είχε ρέντα»), μπορώ να πω ότι ο Φασμπίντερ είναι από τους σκηνοθέτες που έχει φάει αποκλεισμό (μαζί, τουλάχιστον, με τον Τρίερ και τον Kechiche) ό,τι είδαμε, είδαμε basta.Κάθε μέρα joker, ω Θεοί! Πώς γίνεται αυτό πρακτικά; Εντάξει star wars αγαπημένα από νηπιακή ηλικία. Το blade runner (το πρώτο), για να είμαι ειλικρινής δεν το είχα δει ποτέ ολοκληρωμένο, αλλά το καλοκαίρι που μας πέρασε το έπαιξαν στο open-air στην τεχνόπολη και το industrial με φωτάκια περιβάλλον έκανε ακόμη πιο ατμοσφαιρική την ταινία. Είδα και την καινούργια και όπως ανέφερα και αλλού ήταν, πράγματι, πολύ καλή.Στο weekend μ' αρέσει και η σκηνή με τα fridge magnets, μία υπέροχη λεπτομέρεια. [Βασικά τα πάντα μ' αρέσουν σ' αυτην ταινία εκτός από τα drugs (που ευτυχώς είναι περιστασιακά και σε καμία περίπτωση σε excess)].Ωχ sorry με το sweet bean. To my defence Ι did send you the synopsis :-) Και γι' αυτό τόνισα οτι δεν είναι “απροβλημάτιστη”. Για να είμαι ειλικρινής το ότι αποκοιμήθηκες στην πρώτη θέαση λειτούργησε παραπλανητικά γιατί θεώρησα ότι τη θεώρησες μάλλον αδιάφορη και δεν θεώρησα(τρις) σκόπιμο να προσθέσω περαιτέρω warnings. Αλλά δεν ήταν η κυρία αξιοζούληκτη?…Τι να λέω κι εγώ τώρα για τα λεπροκομεία, μεταξύ τυριού και αχλαδιού. Θυμάμαι την μητέρα μου που μου έλεγε ότι είχε συγκλονιστεί ως νέα που είχε διαβάσει την «Σπιναλόγκα» του Θέμου Κορνάρου, που γράφτηκε το ‘33 https://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-5142-2 Έτυχε, όντως, να πάω στην Σπιναλόγκα εκδρομή με τους γονείς πριν αρκετά χρόνια (πολύ πριν να προβληθεί «το Νησί»), ήταν actually ένα ωραίο μέρος, με φυσική ομορφιά τριγύρω και εκτυφλωτικό φως, ίσως δεν κατάλαβα και πολλά. Διάβασα κατόπιν κι εγώ την Σπιναλόγκα και θεωρώ κι εγώ ότι είναι ένα αριστοτεχνικό «δριμύ κατηγορώ» στο condition humaine ολόκληρo, άμεσο και σύντομο, μία γερή σφαλιάρα στα ethics και τις αισθήσεις!Food for thought τα περί madness, θα ήθελα να το δω λίγο πιο προσεκτικά, καθώς δεν έχει τύχει να ασχοληθώ (με Φουκώ).Δεν το είδα το blue moon, να είχε ενδιαφέρον άραγε;