Θα αποφύγω όσο γίνεται τα spoils και θα δώσω tip παρακολούθησης:ΜΗΝ είστε κουρασμένοι κατά την προβολή! Είδα το έργο στα όρια των αντοχών μου μετά από μια κουραστική ημέρα και λυπάμαι που δεν μπόρεσα να το απολαύσω όπως του άξιζε. H Amy Adams υποστηρίζει άψογα τον ρόλο της. Η μουσική, η φωτογραφία, η ροή και η αισθητική είναι υποδειγματικές για ταινία που θέλει να δώσει βάθος σε μια θεματολογία που ενδείκνυται για χαζολόι και ποπ-κορν. Ωστόσο -αν είστε κουρασμένοι- θα παίξουν με τις αντοχές σας. Όσο για το (αναγκαίο) χρονολογικό παιχνίδισμα, θα σας αποτελειώσει. Οι εξωγήινοι είναι μια πρόφαση κι όχι ο σκοπός της ταινίας. Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άλλος ο λόγος που θα επιδείκνυε την πολεμοχαρή φύση και την κοντόφθαλμη λογική του είδους μας. Είναι σίγουρα από τις ταινίες που αποδεικνύουν ότι επιστημονική φαντασία δεν συνεπάγεται και περιπέτεια. Πιο πολύ δράμα θα το χαρακτήριζα. Με κεντρικό νόημα την βαρύτητα των επιλογών στη ζωή μας, ιδιαίτερα όταν γνωρίζουμε εκ των προτέρων τόσο τα θετικά όσο και τα αναπόφευκτα αρνητικά που θα επιφέρουν σε αυτήν. Και εκεί μπαίνει το κομμάτι της αυτογνωσίας. Αξίζει να υποφέρεις τον πόνο για κάποιες στιγμές χαράς, όταν είναι μη διαπραγματεύσιμη η απόλυτη σύνδεσή τους;