Δεν υποστηρίζω την τρομοκρατία και αν αυτό καταλάβατε, λυπάμαι. Αντιπαραθέτω τις απόψεις των υποτιθέμενων δύο άκρων. Δεν υπάρχουν δύο άκρα και δεν μπαίνουν σε ζύγι σε καμία περίπτωση. Ποιανού ακριβώς μισθοφόροι είναι οι υποτιθέμενοι τρομοκράτες; (Η μισθοδοσία του Μιχαλολιάκου από την ΚΥΠ είναι ένα έγγραφο που έχει διαρρεύσει εδώ και πολλά χρόνια). Για ρωτήστε τους ανθρώπους γύρω σας, πόσους τρομοκράτησαν αυτοί και η ληστεία της τράπεζας και πόσο τους τρομοκρατεί μια πιθανή εμπλοκή με την αστυνομία ή τη χρυσή αυγή. Και ας μην ξεχνάμε πως ένα από τα παιδιά αυτά, είδε τον φίλο του να πέφτει δίπλα του νεκρός, αναίτια, από έναν τύπο που νόμιμα κρατούσε όπλο και τον πληρώνει η κοινωνία για να την προστατεύει (ακόμη και σήμερα, 4 χρόνια μετά, ενώ είναι ένας καταδικασμένος φονιάς). Προσωπικά θεωρώ, πως με τα όπλα που παράγει η αγορά, δεν μπορείς να την πολεμήσεις. Αυτή τα παράγει, αυτή γνωρίζει πως, που και γιατί τα διοχετεύει. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει ιστορικά ούτε μία κατάκτηση δικαιώματος, που να έγινε αναίμακτα. Αυτό είναι κάτι που δεν μας επιτρέπεται να ξεχνάμε. Κάποιοι πέθαναν στο δρόμο αγωνιζόμενοι για να υπάρχει το ελάχιστο κράτος πρόνοιας και τα εργασιακά δικαιώματα. Τίποτα δεν δόθηκε έτσι, όλα κερδήθηκαν με αγώνες και με αγώνες θα επανακτηθούν. Δεν είναι τυχαίο πως την ιστορία αυτή δεν τη μαθαίνουμε ποτέ και πως η συρρίκνωση που πραγματοποιείται τώρα, βαραίνει τη γενιά που δεν γνωρίζει τίποτα για το κομμάτι αυτό της ιστορίας. Αντιθέτως διδάσκεται μόνο τα κομμάτια που ενισχύουν το μύθο του έθνους κράτους. Οι αγορές, ήταν και είναι φασισμός. Οι σκλάβοι του παρελθόντος έχουν γίνει έμμισθοι καταναλωτές. Δηλαδή σκλάβοι που όχι μόνο παράγουν υπεραξία, την οποία καρπώνονται άλλοι, αλλά παράλληλα είναι οι συντηρητές της αγοράς η οποία τους εκμεταλλεύεται. Τα κοινωνικά συμβόλαια του Lock και του Rousseau, έχουν αποκλειστεί πλήρως και έχει επικρατήσει το ολοκληρωτικό αρνητικό ανθρωπολογικό μοντέλο Leviathan του Hobbes, όπου ο φόβος απαιτεί καταστολή. Σε αυτό το πλαίσιο η Χρυσή Αυγή, είναι το μακρύ χέρι του κράτους και τίποτα άλλο. Σε αντίθεση, οι αναρχικοί, είναι οι μόνοι που ανέκαθεν καταδείκνυαν τα παραπάνω και κάθε κακώς κείμενο (π.χ. ήταν οι λίγοι "ανθέλληνες" που αντιδρούσαν στα πανηγυράκια τύπου Ολυμπιακοί αγώνες). Είναι επίσης ένας πολιτικός χώρος που προτάσσει την παιδεία και που διακρίνεται από πολιτικό προβληματισμό, λειτουργεί με ανοιχτές συνελεύσεις και συζητά για πράγματα που είναι παντελώς αδιάφορα εδώ και δεκαετίες για κάθε νέο ενώ στήνει δομές αλληλεγγύης και συμπαραστέκεται σε κάθε αγωνιζόμενο. Το απολιτίκ lifestyle, η παντελής άγνοια της ιστορίας και το τραγικό εκπαιδευτικό σύστημα, είναι οι ρίζες του φασισμού. Δεν μπορεί κανείς όσο κι αν προσπαθήσει να ταυτίσει τους δύο χώρους. Ο ένας υποστηρίζει μία εντελώς διαφορετική ελευθεριακή κοινωνία, δείγματα της οποίας είδαμε για ελάχιστο διάστημα μόνο στην Ισπανία και ο άλλος είναι η γνωστή τραγική ιστορία, Σας προτείνω να δείτε την Ισπανική ταινία «Η γλώσσα της πεταλούδας» που παρουσιάζει την ελευθεριακή εκπαίδευση στην Ισπανία και τον τρόπο που έληξε η περίοδος αυτή με την έναρξη του πολέμου. http://www.youtube.com/watch?v=ZoNvE576B8cΣαφώς ο αναρχικός χώρος έχει και πολλά άτομα που επιλέγουν έναν διαφορετικό τρόπο δράσης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν τη συνολική πραγματικότητα.
