Ήσουν παρών... Και λοιπόν; Άλλος ένας εκστασιασμένος με τα... γερόντια σε μία καταπληκτική, καταλυτική θα έλεγα για τα Ελληνικά δρώμενα (άλλη μία παλιμπαιδίστικη), εκδήλωση των Ατενίστας που μέσα στο τιτίβισμα της ψυχής του σαν πιτσιρίκι που του λέει παραμύθια η γιαγιά και ο παππούς, πέρασαν ξώφαλτσα οι ασυναρτησίες τους, αρνούμενος να τις δεχτεί σαν ο δράκος του παραμυθιού που στο τέλος σκοτώνεται από τον ήρωα...Και ζήσανε εκείνοι καλά και εμείς συνεχίζουμε χειρότερα...Τόσους φίκους που φυτεύετε, ακόμη να βρείτε την φασολιά του Τζακ;;;...Τι στο διάβολο έχετε καταφέρει και τόσο αυτοεγκωμιάζεστε, προσπαθώ καιρό τώρα να το καταλάβω.