Αγαπητή rosestar, ενδιαφέρουσα και αυτή η απάντησή σου.
Προσωπικά δε γράφω καθόλου συχνές εξομολογήσεις μοναξιάς με τα ίδια και τα ίδια γιατί δεν έχει νόημα.
Βλέπω κι εγώ εξομολογήσεις μοναξιάς από διάφορες και διάφορους εδώ.
Τα δικά μου τα έχω πει.
Γράφω κάποια εξομολόγηση όταν μου δίνεται κάποιο έναυσμα. Εδώ ήταν η αναπόληση μιας σχέσης ενός παλαιότερου φίλου μου με κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικάπ ου είχε εκείνη η κοπέλα.
Το να γράψω κάτι πάλι περί μοναξιάς ως εξομολόγηση, όχι δεν το κάνω.
Από εκεί και πέρα δεν ψάχνω ένα άτομο να της φορτωθώ λόγω της απουσίας των γονέων μου. Ούτε αν είχα κάποια θα της έλεγα να είναι όλη την ώρα διαθέσιμη σε μένα. Καμία σχέση. Εκτιμώ την αυτοδιάθεση και σέβομαι την ελευθερία του κάθε ανθρώπου κυρίως μέσα στις σχέσεις.
Στην ουσία δεν ψάχνω τίποτα, κανέναν και καμία από τη στιγμή που πρακτικά δεν κάνω κάτι. Δεν θα μπορούσα να κάνω και κάτι όμως. Τέλος πάντων.
Όσο για το άρθρο που έγραψα πως με απασχολεί ήταν κάπως μαυροχιουμοριστικό αυτό που είπα.
Δεν με ενδιέφερε ποτέ ούτε το προσδόκιμο ζωής ούτε το πόσο θα ζήσω ούτε οι έρευνες περί καλοζωϊας και γενικά.
Να είσαι πάντα καλά.