Κι ένας ξάδερφος στο χωριό της μητέρας μου παλιά πούλαγε παγωτά ξυλάκια από όταν ήταν πιτσιρίκι με τρελό κέρδος κι έβγαζε από τη μύγα ξύγκι.
Είναι να το έχει κάποιος το επιχειρηματικό δαιμόνιο και να του έρθουν και ευνοϊκά τα πράγματα ώστε να μπορέσει να τα καταφέρει.
Πάντως η εξομολόγηση μού θύμισε πατέντα και πράγματα που θα γίνονταν στη δεκαετία του '80, λες και είμαστε στη φάση ''γλυκιά συμμορία'' ή στους ''πτυχιούχους'' του Βακαλόπουλου.
Πάντως στη σημερινή εποχή κι ειδικά για τους νέους παίζει ρόλο και η μάρκα του καφέ ή των τροφίμων και το μαγαζί από τα οποία προμηθεύονται τα καθημερινά μικροσνακ. Αν επιχειρήσει κάποιος κάτι ανάλογο δεν θα έχει και εξασφαλισμένη επιτυχία το εγχείρημα.
Παρ όλα αυτά μπράβο σου, υπήρξες τυχερός.