Ήταν αναμενόμενο κάποια στιγμή να μεταφερθεί στην οθόνη η επικίνδυνη, εντελώς αχαρτογράφητη και χωρίς προηγούμενο αποστολή της πρώτης ομάδας των Ειδικών Δυνάμεων στο Αφγανιστάν, τρεις μόλις εβδομάδες μετά το χτύπημα της Αλ Κάιντα στους Δίδυμους Πύργους. Αυτό που ενοχλεί στην περιπέτεια του Νικολάι Φούγκλσινγκ δεν είναι τόσο ο αναπόφευκτα στρατόκεντρος προσανατολισμός της, ο ανεγκέφαλος διάλογος (τι να κάνουμε, στρατιώτες είναι...) που υπογράφει ο βραβευμένος με Όσκαρ για τη Σιωπή των Αμνών Τεντ Τάλι, ο μονοκόμματος ηρωισμός ή ακόμη και ο ανενδοίαστος πατριωτισμός της, αλλά η άγνοια της βασικής αρχής μιας δραματικής περιπέτειας, και του δράματος γενικά: η αμφιβολία. Από τον λοχαγό μέχρι τον τελευταία φαντάρο, τίποτε δεν σκιάζει τον στόχο. Οι οικογένειες που μένουν πίσω δεν είναι παρά ένα κινηματογραφικό αξεσουάρ.