Το γαλλο-αλγερινό δράμα που έγραψε και σκηνοθέτησε η Ραϊανά Ομπερμάγιερ προδίδει απερίστροφα τη θεατρική καταγωγή του, αφού διαδραματίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ένα χαμάμ, όπου δεκάδες γυναίκες εκμυστηρεύονται τα πάντα, ξεφεύγουν για λίγο από τα επικριτικά βλέμματα των ανδρών, εραστών και καχύποπτων ξένων και τσακώνονται για τα πολιτικά και θρησκευτικά θέματα, ώσπου ο κίνδυνος χτυπάει την πόρτα τους όταν μια ανήλικη έγκυος βρίσκει καταφύγιο εκεί και σημαίνει συναγερμός μπροστά στην έφοδο για εκδίκηση στο όνομα του Θεού. Οι συμβολισμοί είναι πηχτοί, τα θέματα συμπυκνωμένα και γενικόλογα και ο τόνος μονίμως στα κόκκινα, σε τέτοια ντεσιμπέλ που η έμπειρη Χιάμ Αμπάς ξεφεύγει σε μια μόνιμα θυμωμένη υπερβολή και οι αντιπαραθέσεις, όπως και οι στιγμές της εκτόνωσης, αντί να εκφέρονται ανάλογα με την περίσταση, εκτοξεύονται συλλήβδην σαν ρουκέτες, με ύφος κρίσιμων εξετάσεων για δραματική σχολή.