Καλόμαθαν οι οικογένειες δυο εβδομάδες σερί με Σούπερ Μάριο και Suzume, με συνέπεια η επιστροφή στο τυπικό δευτεροκλασάτο animation, που έχει γίνει κάτι σαν συνήθεια που (δεν) έγινε λατρεία, να φανεί πιο βάρβαρη. Εν αντιθέσει με το αίσχος του Κάτσε στ’ αβγά σου της προηγούμενης εβδομάδας, πάντως, το θέαμα του Απλώς υπέροχη είναι πολύ πιο ανεκτό. Άλλωστε η εμπειρία μάς έχει διδάξει ότι τα σκανδιναβικά animation διαθέτουν μια στοιχειώδη δημιουργικότητα.

 

Το μπάτζετ είναι εμφανώς χαμηλό, μα το σκίτσο των χαρακτήρων παραπέμπει στα φιλμ της Laika, υπάρχουν κάποια οπτικά ευρήματα –ακόμα και αναφορά στον Σέρτζιο Λεόνε– καθώς κσι ένα ευγενές μήνυμα για την ανάγκη οριοθέτησης της παρεμβατικότητας που οι περισσότεροι γονείς θεωρούν σύμφυτη με τη γονική τους ιδιότητα. Μην περιμένετε κάποια αποδόμηση του υπερηρωικού είδους, έχει φροντίσει γι’ αυτό το Incredibles, που αποτελεί και σημείο αναφοράς της ταινίας. Απλώς τα παιδάκια θα περάσουν καλά με τα σούπερ καμώματα των χαρακτήρων και οι ενήλικες συνοδοί δεν θα βιώσουν την περάτωση της προβολής ως υπερηρωικό άθλο.